การล่มสลายของควาเรซและต้าจิน
อารยธรรมจีนเริ่มขึ้นบริเวณลุ่มน้ำหวงเหอ หรือ แม่น้ำเหลือง ก่อนขยายลงไปยังลุ่มแม่น้ำฉางเจียง หรือ แยงซี ที่อยู่ทางใต้ รอบนอกเขตอารยธรรมนี้ถูกล้อมรอบโดยอนารยชนหลายเผ่า
นับแต่อดีต ชาวจีนต้องทำสงครามกับชนเผ่าเหล่านี้ นับครั้งไม่ถ้วน โดยเฉพาะอนารยชนทางเหนือที่ถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามตั้งแต่ยุคราชวงศ์โจว ซึ่งแผ่นดินจีนแบ่งเป็นแคว้นใหญ่น้อย บรรดาแคว้นภาคเหนือต่างก็สร้างกำแพงชายแดนเพื่อป้องกันการโจมตีของอนารยชน จนเมื่อแคว้นฉินรวมแคว้นต่างๆเข้าด้วยกัน ฉินซีฮ่องเต้ ได้มีพระบัญชาให้เชื่อมแนวกำแพงเหล่านั้นกลายเป็นกำแพงเมืองจีน ปราการที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่โลกเคยรู้จัก แต่ มหาปราการนี้ ก็ยังไม่อาจทำให้แผ่นดินปลอดภัยจากเหล่านักรบคนเถื่อนได้
ปลายศตวรรษที่12 นักรบผู้ยิ่งใหญ่นาม เตมูจิน ได้รวบ รวมชนเผ่ามองโกลกลุ่มต่างๆและพิชิตสี่ชนเผ่าใหญ่ในท้องทุ่งแดนเหนือ ก่อนสถาปนา อาณาจักรมองโกล ในปี ค.ศ.1206 โดยเตมูจินเป็นผู้นำสูงสุดใช้พระนามว่า เจงกีสข่าน
เวลานั้นแผ่นดินจีนอยู่ในยุคราชวงศ์ซ่ง ซึ่งหลังดินแดนลุ่มแม่น้ำหวงเหอ ถูกอาณาจักรจิน ของชนเผ่าหนี่เจินยึดดินแดนตอนเหนือไปเมื่อแปดสิบปีก่อน เชื้อพระวงศ์ของซ่งได้อพยพลงใต้ มาตั้งอาณาจักรชื่อ หนานซ่ง หรือ ซ่งใต้ มีเมืองหลวง ชื่อ นครหลินอัน
เจงกีสข่านได้นำทัพโจมตีอาณาจักรจินและยึดครองดินแดนจนถึงแม่น้ำหวงเหอ ก่อนเกิดเหตุ คาราวานพ่อค้าและทูตมองโกลถูกสุลต่านแห่งควาเรซสั่งประหาร จนกลายเป็นชนวนสงครามระหว่างมองโกลกับอาณาจักรควาเรซ ทำให้มองโกลต้องไปทำศึกทางตะวันตกเป็นเวลาหลายปี
หลังเสร็จศึกกับควาเรซและได้ครอบครองดินแดนส่วนใหญ่ของอีกฝ่ายในปี ค.ศ.1223 เจงกีสข่านก็ยกทัพกลับ แต่เมื่อทัพมองโกลลับมาถึงได้ไม่นาน ก็มีข่าวว่าอาณาจักรซีเซี่ย ที่เป็นเมืองขึ้นของมองโกลได้ก่อกบฏไปสมคบกับอาณาจักรจินที่เคยพ่ายแพ้ให้กับมองโกลเมื่อหลายปีก่อน ทำให้เจงกีสข่านต้องนำทัพไปจัดการกับซีเซี่ยและอาณาจักรจิน
ต้นฤดูใบไม้ผลิ หลังยึดเมืองหลวงซีเซี่ยได้ เจงกีสข่านส่งทัพย่อยออกจากซีเซี่ยบุกผ่านเขตแดนซ่งใต้เพื่อไปตีต้าจิน ทัพมองโกลได้ปล้นทำลายเมืองของอาณาจักรซ่งไปห้าเมือง แต่ได้ถอนทัพกลับ ในเดือนกรกฎาคม ก่อนไปถึงอาณาเขตต้าจิน เนื่องจากเจงกีสข่านประชวรหนัก ซึ่งนี่เป็นการปะทะกันครั้งแรกระหว่างอาณาจักรซ่งใต้กับมองโกล