>>672 ความเป็น BNK48 เอง ก็ถูกครอบไว้ในระบบที่นำมาสู่วัฒนธรรมแบบเฉพาะกลุ่ม อาทิ ในงานจับมือที่เราจะสามารถคุยกับไอดอลได้เพียง 8 วิ งาน Hi-Touch ที่เราจะทำได้เพียงการกล่าวทักทายและแปะมือ หรืองาน 2-Shot ที่เราต้องเสียเงินกว่า 1000 บาท (ตามราคาเริ่มต้นของต้นสังกัด) เพื่อให้ได้บัตรถ่ายรูปคู่กับไอดอล 1 ใบ และอื่น ๆ ที่คนภายนอกมองว่าช่างซับซ้อนเกินจะเข้าถึง ทั้งที่หากเทียบกับ “ดารา” แล้ว เด็กสาวเหล่านี้ ยังเต็มไปด้วยข้อบกพร่อง ซึ่งต้องพึ่งการฝึกฝนและพัฒนาอีกหลายปี กว่าจะไปถึงจุดที่ตนฝันใฝ่… แต่ในทางกลับกัน มันก็กลายเป็นส่วนที่ทำให้พวกเธอยิ่งดูเป็นมนุษย์ มีความไม่สมบูรณ์แบบ ไม่ได้สูงส่งเกินใคร ตามมาด้วยความน่าเอาใจช่วย ที่กลายเป็นใบเบิกทางสู่การเรียนรู้ในโลกที่พวกเธออยู่ไปโดยปริยาย อย่างเนื้อเพลงใน Verse 2 ไปจนถึง Pre-Hook “ดูคล้าย ๆ ว่าเข้าไม่ถึง แท้ที่จริงง่ายดายกว่าที่เธอคิดไว้… มันคือความงดงามที่ช่างธรรมดา”