ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะพยายามสอบราชการให้ได้ค่ะ
แต่ตอนที่อายุน้อย มันหางานง่าย หาเงินง่ายในระบบเอกชน
สมัยเรา เพื่อนรับราชการเงินเดือนหกพันถึงแปดพันบาท ไม่มีรายได้พิเศษใดๆ
แต่เราทำงานเอกชน รวมกันฟรีแลนฆ์ต่างๆ แต่ละเดือน สี่หมื่นถึงหลักแสน
เราซื้อบ้านซื้อที่ดินซื้อทรัพย์สินด้วยเงินสด มีกิจการของตัวเอง
แล้วจุดเปลี่ยนก็ถึง เมื่อการเมืองที่ไร้เสถียรภาพมายาวนาน
กินเวลานับสิบปี ผลคือ ทำมาหากินไม่ได้เลยค่ะ ทยอยขายทรัพย์สิน
ไปจนหมด ชีวิตเริ่มลำบาก ในขณะที่เพื่อนๆ ที่รับราชการ
เงินเดือนพวกค่าโหลดเกินสี่หมื่นกันหมดแล้ว เศรษฐกิจจะเป็นไง
จะปฏิวัติปฏิสังขร จะม๊อบจะน้ำท่วม ไม่มีผลกระทบในชีวิตเลย
ตอนนี้หมดเนื้อหมดตัว พร้อมกับอายุเยอะ กลับไปทำงานเอกชนไมไ่ด้แล้ว
อายุเกินลิมิตเขาไม่รับแล้ว อันนี้พูดไปเด็กๆ ก็คงไม่เชื่อ
เพราะครั้งนึงเราก็เคยเป็น เวลาเท่านั้นคือคำตอบของชีวิต