Fanboi Channel

>>856 ก็อาศัยขึ้นรถฟรี เดินเข้าหอพัก หอกูแชร์กับเพื่อนอีกสองคน จ่ายเดือนละพันห้า ค่าน้ำค่าไฟอีกห้าร้อย กินข้าวก็พยายามกินร้านถูกๆ
กูเกลียดความกตัญญูชิบหาย ในพันทิปก็มีแต่พวกโลกศิวิไลซ์ที่ต้องตอบแทนทุกสิ่ง ควย ทำหยั่งกะกูอยากเกิดมาอย่างนั้นล่ะ

โห ลูกนะเว้ย ไม่ใช่บำนาญ - -

>>857 ชีวิตน่าสงสารจัง เงินเดือนหมื่นห้ามีใช้5000 นอกนั้นต้องจ่ายภาษีค่ากตัญญู

อยู่ไม่นานแล้วจะเอาอะไรไปเยอะแยะวะ

เยอะไป ส่วนตัวเพิ่งจะให้ที่บ้านเดือนละหมื่นตอนเงินเดือนสี่หมื่นกว่า

เงินเดือนกูหมื่นแปด กูยังให้ที่บ้านห้าพันเอง หมื่นห้าให้หมื่นนึงนี่เหี้ยไปหวะ ทางนู้นกะไม่ทำงานเลยหรือไงวะ

เล่นหุ้นกำไรเดือนละ 100k ผมให้ที่บ้าน 50k
40k บริหารพอร์ต 10k ผมก็อยู่ได้สบายๆ
นี่แหละผลบุญของจริง สาธุ

กู >>853 เองนะ เขามีกิจการเล็กๆที่ค่อนข้างขาดทุนว่ะ กู้คนนั้นยืมคนนี้ สมัยกิจการเขารุ่ง กูเคยได้เงินเก็บราวๆสามแสน แต่เขามาถอนออกจากบัญชีกูไปหลายปีแล้ว แล้วก็ไปกู้เงินจากญาติ ธนาคาร นอกระบบบ้าง อันนี้ยายกูเคยให้ที่ดินมาใช้หนี้นอกระบบไปสามปีกว่าๆ กูก็ไม่รู้ว่าเขาเอาเงินไปทำอะไรหมดนะ แต่กูเกลียดความกตัญญูที่ต้องตอบแทนตลอดว่ะ เคยจับเข่าคุยกันไปแล้วไม่ได้ผลเพราะเขาถือว่ายังไงก็ต้องตอบแทนบุญคุณที่เลี้ยงมา กูกู้กยศ.แล้วก็ใช้เบี้ยเลี้ยง 2000 นั่นล่ะกินอยู่ ไปทำงานพิเศษร้านอาหาร แต่ตอนนั้นยังดีที่กินข้าวบ้าน ข้าวที่ทำงานได้ แล้วเวลาพิมพ์รายงานก็ไปพิมพ์ฟรีปรินท์ฟรีที่ห้องคอมมหาลัยตลอด ขอโควต้าปรินท์งานจากเพื่อนที่ไม่ค่อยไปใช้บริการ ทำแบบนี้มาสี่ปีคนจบมาได้

ถ้ามันขาดทุนละยังยื้อทำอยู่กูว่าไม่ไหวละ กูก็คล้ายๆมึงนะ แต่กูโชคดีกว่า กูสวนเปิงจนเค้ายอมปรับ คล้ายๆมึงนี่ล่ะ พ่อแม่ทำร้านอาหารเลี้ยงกูโตมา แต่ช่วงปลายชีวิตมหาลัยเริ่มขาดทุน เป็นหนี้นอกระบบ แล้วต้องเอาที่ดินเก่ามาขายปลดหนี้

ช่วงก่อนกูจบ โชคดีกูได้งานไว เลยเรียนไปพร้อมทำงานเลยตอนปีสุดท้าย หลังเสียที่ เสียบ้านเค้าก็อีโก้ลดลง แม่กูนี่ยอมไปทำงานในห้างเลย ตอนนี้อาศัยรายได้จากงานห้าง พ่อกูขับรถนร.+ร้านอาหารที่เล็กลง + 5000 ของกู ประคองกันไปจนอีก 3 ปีน้องกูเรียนจบ ค่อยกู้ซื้อบ้านคืน

อ่านแล้วคิดว่าตัวเองโชคดีจัง
ทำให้คิดได้ว่า ไอ้ที่ออกข่าวบ่อยๆว่าทิ้งพ่อทิ้งแม่เนี่ย เพราะพ่อแม่เรียกร้องกันเกินไป ลูกเลยหักดิบทิ้งไปเลยรึเปล่า

ลุงคนดีเตรียมเก็บภาษีบ้านเพิ่มแล้วนะครับ คืนความสุขกันให้อิ่มหนำไปเรย

ดีจังนะขายทีดินได้ ของกูที่ดินฟองสบู่ ขายยังไงก็ไม่มีใครเอา

>>868 เดี๋ยวโดนภาษีที่ดินอีกนะมึง ราคาประเมินล้านละห้าพันต่อปี
ขอให้โชคดี

ผู้จัดการออฟฟิซกูโดนออกไปคนนึงละ ลดรายจ่าย

ไอ้ตำแหน่ง General Manager นี่มันใหญ่ขนาดไหนวะ

ก็รองจากเจ้าของ

นั่นมัน CEO

ใหญ่แค่ไหนก็เล็กกว่าโลง...

General Manager ก็ GM ไงสัส แม่งแบนไอดีแรคกู

พวกมึงสนิทกับเพื่อนที่ทำงานมากน้อยแค่ไหนวะ
กูแม่งไม่ค่อยจะอยากสนิทเลย แค่คุยกันเรื่องงานก็พอ แม่งเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้เสือกชีวิตกูจัว แล้วพอถึงเวลาแม่งก็สะบัดตูดอยู่ดี บางคนโตแค่ตัวสมองไม่โตเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับงานอีก น่ารำคาญชิบหาย

>>876 เพื่อนที่ทำงาน (รุ่นพี่ที่เข้ามาพร้อมๆกันกับกุ) เหมือนอย่างที่มึงพูดว่ะ โตแต่ตัวสมองไม่โต คิดว่าตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี ดีแต่ด่านินทาคนอื่น ทั้งที่ตัวเองแมร่งนิสัยก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเท่าไร ถ้าไม่มีพวกกุเป็นเพื่อนมันนะก็ไม่มีคนอื่นๆมาเข้าหามันหรอก แต่หน้าฉากกุต้องแสร้งทำตัวดี เข้ากับใครก็ได้
เฮ้อพูดถึงแล้วกุก็รู้สึกขยะแขยงชิบหาย

กูไม่ยอมสนิทกับใครทั้งนั้น เดี๋ยวแม่งเอาไปนินทา กูเกลียดมากกับอีพวกนี้

>>876 คนที่กูรู้สึกดีด้วยก็สนิทกันประมาณนึงนะ แต่คนที่กูรู้สึกว่าเหี้ยกูก็ไม่ยุ่งเลยถ้าไม่ใช่เรื่องงาน
แต่แผนกกูแม่งชอบทำตัวเหมือนกันทุกคนสนิทสนมกลมเกลียวเป็นครอบครัวรักกันเหี้ยอะไรของแม่งไม่รู้ นึกแล้วอยากจะอ้วก

>>879 ของกูก็คล้ายๆกัน ถึงเวลาพวกพี่ๆที่ีักก็ลาออกหนีไปหน้าตาเฉยทิ้งงานให้พวกกู เย้

>>876 ไม่ค่อยสนิทไม่ค่อยคุยกับใครว่ะ อารมณ์เหมือนนักฟุตบอลย้ายทีมมาใหม่ เตะตามแผนที่โค้ชสั่งจบเกมส์ก็กลับบ้าน

>>876 กูก็สนิทเฉพาะบางคนที่มันอัธยาสัยดีๆหน่อยว่ะ รู้จักไว้ก็ไม่เสียหายอะไร กูก็ดีๆกับทุกคนไว้แหละว่ะ เอเจนซี่คนไหนกวนตีนแพล่มมากก็ไม่ต้องไปกวนตอบเด่วเสียงานหมด เจอแบบนั้นมึงก็เอาแค่ร่วมงานกันก็พอ

>>876 ตอบไว้แล้วใน >>714 ประมาณว่าสร้างความสัมพันธ์ดีๆไว้เพื่อใช้ในการทำงานร่วมกันก็พอ

กูไปกินข้าวเที่ยงกับคนในออฟฟิศที่โรงอาหารนี่ล่ะ แล้วกูบ่นๆนิดหน่อยว่าพี่...เขาไปรับลูกตั้งบ่ายสอง แต่เสือกโยนงานของแกมาให้กู โต๊ะก็เฮฮากันไปว่าจริงด้วยว่ะ แต่วันรุ่งขึ้นเจ๊แกมาเลยจ้าาา ไม่พอใจตรงไหนก็มาบอกพี่สิ เอาพี่ไปพูดทำไม อคติอะไรกับพี่เหรอ กูเพิ่งมาใหม่นะอีดอก ถ้าจะอคติก็เพราะมึงมาพูดกับกูวันนี้นั่นล่ะ สุดท้ายกูก็ไม่ได้ทำที่นั่นเพราะไม่ผ่านโปร กูไม่รู้ว่าใครเอาไปพูดว่ะ แต่จากนั้นมากูไม่ไว้ใจใครในที่ทำงานเลย

>>884 ลูกเจ๊แกเกิดจากผัวแกหรือจากหัวหน้าแผนกวะ

>>884 ไม่ผ่านเพราะตัวมึงเอง หรือมีคนเล่นมึงวะ กุอยากรู้เรื่องต่อ

กูไม่เคยไปสาย งานสั่งให้ส่งก็ส่งตรงเวลา เขียนอ่านพูดภาษาอังกฤษได้พอใช้ แต่เนื้องานมันไม่ได้เป็นภาษาอังกฤษและตำแหน่งนี้ไม่มีหน้าที่ติดต่อกับฝรั่งคนไหนทั้งสิ้น กูมั่นใจว่าไม่เคยทำอะไรเหี้ยๆใส่คนอื่นด้วย เพราะถ้าคนรู้จักแต่ไม่สนิทกูจะวางระยะห่างพอประมาณ ไม่ให้ดูไม่เป็นมิตรมากเกินไป แต่ก็ไม่ให้เข้าใกล้มากเกินด้วย แต่ก็ไม่ผ่านโปรเพราะมนุษยสัมพันธ์น้อยเกินไป.....เคยโดนเหตุผลนี้กันรึเปล่าวะ
ปล.เจ๊แกเป็นรุ่นพี่กู ทำงานมาหลายปีแล้ว ไม่ได้มีตำแหน่งสูงๆอะไรหรอก แต่สนิทกับหัวหน้า Hr และผู้จัดการหลายคน

>>887 แต่ก็ไม่ผ่านโปรเพราะมนุษยสัมพันธ์น้อยเกินไป ก็เป็นไปได้นะ เดือนแรกที่กูทำงานที่ปัจจุบัน หัวหน้ากูเตือนเรื่องนี้บ่อยๆ เดือนแรกถึงกับบอกว่ากูอาจจะไม่ผ่านด้วยซ้ำ เพราะรูปแบบชีวิตกูคือมาทำงานเช้า พอถึงเวลากลับกูกลับเลยไม่ทักทายไม่ไหว้ไม่ลาอะไรทั้งสิ้น ได้เวลาเก็บของสแกนนิ้ว จนหัวหน้ากูเตือนว่าจะทำงานมันต้องมีมนุษย์สัมพันธ์ด้วย สุดท้ายกูอยู่ที่นี่มาจะสองปีแล้วว่ะ แต่ก็แค่ทักทายตามมารยาทเฉยๆ เจอหน้าตอนเช้ายกมือไหว้ พอจะกลับก็มาลา แค่นั้น

>>888 กูไปมาลาไหว้นะเว่ย แต่กูไม่ค่อยไปกินข้าวกับชาวบ้านเขา เพราะแม่งชอบนินทานั่นล่ะ กูอึดอัดกับสังคมใครลุกจากโต๊ะปุ๊บโดนนินทาปั๊บ

กูทำ startup ทั้ง บ.มี 10 คนเลยสนิทกันหมดหวะ ไม่มีนินทากัน ทุกคนทุ่มกับงานดี รู้สึกโชคดีไปเลย

นอนกลางวันในออฟฟิซทุกวันเลยช่วงนี้ ว่างชิบหาย

>>888 มึงก็โหดไปนะ
คือกูว่า การทักทาย หรือคุยอะไรเล็กๆน้อยๆแบบ กินข้าวยัง แบบนี้มันก็ทำให้เกิดความรู้สึกคุ้นเคยกันบ้างเว้ย
เวลาทำงานมันก็จะไม่ค่อยรู้สึกแปลกแยก หรืออะไร ก็อารมณ์ละลายพฤติกรรมนิดๆแหละ
ทำงานกันง่ายขึ้น

ก็หาเรื่องคุยกลางๆไป ไม่ได้ต้องเอาเรื่องส่วนตัวมาคุยน่ะนะ

>>892 กุว่าแล้วแต่สังคมแต่ละออฟฟิสว่ะ กุเป็นมาแล้วทั้งคนที่เป็นมิตรกับทุกคนคุยกับทุกคนได้ในออฟฟิสนึง พอย้ายงานทีกลายเป็นเจอสังคมใหม่ ความสนใจไม่ตรงกัน เข้ากับใครห่าอะไรไม่ได้เลย บางคนแม่งต้องการความเป็นกลุ่มเป็นก้อน ต้องไปเที่ยวกันเสาร์อาทิตย์ ต้องเข้าส้วมพร้อมกันกินข้าวพร้อมกัน แค่ทักทายเบาๆมันไม่ได้ มันต้องสนิทสนมกลมเกลียว แล้วกุชอบดูหนัง แม่งไม่มีใครดูเลย ดูแต่ละคร สนแต่ชีวิตส่วนตัวดาราไทย กุฟังแล้วกุก็เซ็ง แต่ถ้าไม่นั่งอยู่ตรงนั้นกุก็โดนนินทาอีกว่าเข้ากับใครเขาไม่ได้

เจอแบบนั้นไปกุยอมให้แม่งนินทาว่ากุแปลกแยกว่ะ ตอนนี้เปลี่ยนงานละ ตอนกุจะออกหัวหน้าเสียใจมาก เขาบอกเหมือนเพิ่งเคยเจอคนคุยด้วยได้ เข้าใจเขาเวลาทำงาน สงสารเขาเหมือนกัน แต่กุอยู่ในทีมต่อไม่ไหว

ขออนุญาตล็อคแล้วไปต่อใน >>>/lifestyle/1530/ นะครับ