กูเป็นนีทเว้ยกำลังอยู่ในช่วงรอเรียนต่อ ทีนี้รุ่นพี่ที่รู้จักกันเค้าก็มาขอให้ไปช่วยงานโปรเจ็คที่เค้าทำอยู่ กูก็เออๆไหนๆก็อยู่ว่างๆ คืองานมันต้องทำนอกสถานที่เยอะไง บางทีกูก็ต้องเข้าบางทีก็ไม่ต้อง แล้วแต่ปริมาณงานที่แพลนไว้แต่ละวัน แต่รุ่นพี่กูคือไม่เคยบอกแพลนเหี้ยไรกูก่อนเลยไง แบบสมมติต้องการตัวกูก็ไลน์เรียกเลย อีกครึ่งชั่วโมงมาออฟฟิตหน่อยสิ อีเหี้ย คือกูพึ่งตื่นคราบน้ำลายยังเต็มแก้มกูอยู่เลย บางทีก็เกริ่นกูก่อน พรุ่งนี้เจอกันเช้านะเว้ย กูก็แหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ตีห้า (คือบ้านกูอยู่ไกล จะเดินทางอะไรต้องเตรียมตัวก่อนนาน) แล้วพอกูจะคอนเฟิร์มกับเฮียแม่งเฮียเสือกบอกวันนี้ไม่ตเองเข้าละมึง
คือกูนอยด์ไงไอเหี้ย กูเข้าใจว่าแผนงานโปรเจ็คบางทีมันมีเปลี่ยนกันได้ แต่นี่คือไม่มีแพลนเหี้ยไรให้กูเลย กูก็ต้องวางแผนชีวิตตัวเองนะสัด ไม่ใช่เห็นเป็นรุ่นน้องที่สนิทกันเลยมาทำแบบนี้ได้
กูเล่าเรื่องนี้ให้แม่กู กูโดนสวดอีก แม่งทำไมกูไม่มีความอดทน attitude แย่แบบนี้ จบมาไม่มีที่ไหนเค้าจะรับกูทำงานหรอก อีเหี้ย แค่บ่นกูยังไม่มีสิทธิ์เลยเหรอวะ