กะจะทำงานซักปี เงินเก็บซักแสนแล้วจะปั่นมอไซเที่ยวให้ทั่วไทยว่ะ แต่ก็เป็นห่วงพ่อแม่ อยากก้าวไปทำงานอะไรซักอย่างให้ที่บ้านอยู่สบายก็ไม่มีความสามารถ
เศร้าจัง
Last posted
Total of 1000 posts
กะจะทำงานซักปี เงินเก็บซักแสนแล้วจะปั่นมอไซเที่ยวให้ทั่วไทยว่ะ แต่ก็เป็นห่วงพ่อแม่ อยากก้าวไปทำงานอะไรซักอย่างให้ที่บ้านอยู่สบายก็ไม่มีความสามารถ
เศร้าจัง
กูอยากอยูเชียงใหม่อะ เย็นๆไม่เปิดแอร์
กูรอรถไฟความเร็วสูงเสร็จ อีกเจ็ดปีจะย้ายไปอยู่เชียงราย
ลาก่อนกรุงเทพ
กูเบื่อควันรถเมล์
กูเบื่อชีวิตที่ต้องออกจากบ้านก่อน6โมง ไม่งั้นติดโคตรพ่อ
ลาออกจากงานแล้วโวยไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย
ชีวิตพวกมึงเศร้าจังวะ
ยี้ นีทเกาะเมียแดก
กูรู้สึกว่าในนี้จะมีโม่งอยู่เมืองนอกตัวนึงใช่ป่าวว
กูว่าหลายคนนะ เท่าที่เห็น
กูหาเพื่อนแชร์ประสบการณ์อยู่วะ 55
เป็นนีทแล้วเจ็บปวดใจ
ไม่ได้อยากเป็น แต่ไม่มีสกิลทำเงินได้
ตอนแรกๆกูแชร์ห้อง แต่ไปๆมาๆไม่ไหววะ อยู่คนเดียวดีกว่า คนแชร์ด้วยแม่งเหี้ยเกิน
อยู่คนเดียวมึงไม่เหงาไม่โหวงเหวงบ้างเหรอวะ
สบายใจชิบหาย
มีคนอยู่ด้วยแต่กินตับไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์ - 3-
เป็นนีทอาจจะมีความสุขกว่าออกมาทำงานแล้วมีแต่โดนด่ากับโดนด่าฟรี
โดนด่าฟรี มึงทำงานแล้วไม่ได้เงินเดือนเหรอวะ?
มึงนี่ถามเหมือนหาเรื่องเลยนะ ก็โดนด่าฟรีในสิ่งที่มึงทำถูกอยู่แล้วแต่เขาไม่เห็น สุดท้ายพอเห็นเขาก็ดริฟท์ไปด่ามึงต่อเรื่องอื่นไง
เหมือนกูจะเห็นผู้จัดการกับลูกจ้างทะเลาะกัน
ทำงานบ้าคลั่งกับเจ้านายเหี้ยๆ งานเหี้ยๆ มาซักพัก เงินดีนะ มีเงินเก็บพออยู่ได้ไปหลายปี
แต่ไม่ไหวล่ะ ตอนนี้เป็นกึ่งๆนีทมาสี่เดือนแล้ว มีความสุขชิบ
เพิ่งรู้สึกว่าชีวิตมันเป็น"ชีวิต" ก็ตอนเป็นนีทนี่แหล่ะ สหายโม่ง
อยากกลับไปเป็นนีทเหมือนกันว่ะ เจอสั่งงานวันศุกร์ห้าโมงเย็น ขอวันจันทร์
ทำเสาร์อาทิตย์โอทีก็ไม่ได้ บางวันไม่ได้กินอะไรเลยทั้งวันเพราะต้องคอยแก้งาน
พอเดดไลน์อันนึงหมด นึกว่าจะได้พัก วันรุ่งขึ้นมีเดดไลน์ใหม่มาให้อีก
ติดลูปนี้มาสามเดือน กูก็เหนื่อยเป็นนะโว้ย
นีทในความหมายกูมันคือพวกว่างงานที่ไม่คิดจะทำอะไร ถ้ามึงเป็นนีทมาเกือบๆสี่เดือนแสดงว่ามึงไม่ได้ไปทำงานเลย?
สี่เดือนคือมึงใช้เงินเก็บตลอดเลยเหรอวะ หรือว่ากินขี้นอนเก็บตังไว้ ว่าแต่ถ้าเป็นแบบนั้นมึงจะรุ้สึกเป็นชีวิตได้ไงวะ
ในเมื่อมึงไม่ได้ทำอะไร กูงงความหมายของมึงที่บอกว่ามึงรุ้สึกถึงชีวิตวะ มึงไปทำอะไรมาให้รู้สึกแบบนั้นวะ?ในเมื่อมึงบอกว่ามึงเป็นนีท
กูพิมพ์แล้วกูเริ่มมึนตัวเองวะ
>>507
ถึงบอกว่าแค่กึ่งๆนีทไง คือตอนนี้เล่นหุ้น + ทำหน้าที่ติดต่อกับดูงานให้ที่บ้านแทน มีเครียดมั้ย ก็มีนะ มีช่วงยุ่งๆมั้ย ก็มี แต่พูดไปคือแม่งมีความสุข+ชิลด์กว่าตอนเป็นซาลารี่มังแสนล้านเท่ามั้ง แต่ถ้าโปรเจ็คที่บ้านเสร็จ กูคงหมดโอกาสชิลด์แล้วล่ะ แต่นี้คงไม่ใช่นีท100%ที่เพื่อนโม่งว่าไว้แหล่ะ
ที่ว่ารู้สึกถึง"ชีวิต" คือมันมีเวลาให้ตัวเองเยอะขึ้น คือมึง ตอนเรียนกูก็ได้แต่เรียนๆๆ ตอนที่ทำงานนี้ยิ่งแม่ง เหมือนตัวเองเป็นเครื่องจักร ทำงานแบบไร้ชีวิต แล้วตอนนี้มีเวลาได้เที่ยวโน้นนี้ มีเวลาอ่านหนังสือที่กูดองไว้ ได้ไปทำอะไรที่กูอยากจะทำ มันดีขึ้นนะ เหมือนได้พักเบรคแหล่ะ (แต่เข้าใจนะ ว่านานไปหน่อย lol)
เออว่า แต่นี้กูก็นั่งเรียนวิชาบ้าบอใน edx อยู่ เป็นนีทไม่ได้จริงๆแหล่ะ5555
ถามนิดสมัยที่มึงยังเรียนอยู่ ตอนสอบเข้าเลือกคณะพวกมึงซีเรียสกันไหมวะว่ามึงจะเข้าคณะนี้เพื่อทำอาชีพนี้
หรือว่ามึงเลือกๆไปงั้นๆเอาที่เรียนได้เฉยๆ แล้วมึงเสียดายไหมที่เลือกเรียนคณะที่มึงเรียนมา
เรียนภาษาเพื่อออกสู่ประชาคมอาเซียนฮับพ่อ
>>510 กูเลือกคณะนี่กูจิงจังมาก แถมแม่งป็นคณะที่โคตรโหดงานเยอะเหี้ยๆ ไม่ได้หลับได้นอน เรียนก็5ปีมากกว่าคณะอื่น อีกต่างหาก แล้วแม่งก็เสือกสอบติดที่ที่หวังอีกต่างหาก.... สุดท้ายแม่งโคตรเหนื่อยไม่ได้มีเวลาไปทำสิ่งที่ชอบเลย อยากโดดย้อนเวลาไปเตะตัวเองสมัยม.ปลายเลยว่ะ.... ในขณะที่ไอ้พวกเด็กคณะอื่นแม่งไปดูหนังแดกเหล้ากันแทบทุกสัปดาห์
อยากโดดไปชกหน้าตัวเองตอนม.ปลายมาก ไม่น่าพยายามเยอะเลย รู้งี้ไปเรียนคณะธรรมดาๆที่ได้มีเวลานอนเวลาเล่นเกมเวลาเที่ยวดีกว่า
>>510 กูเลือกเพราะกูอยากเรียน แต่มันไม่มีเส้นทางอาชีพที่ชัดเจน
มีเวลาที่กูอยากกลับไปโดดต่อยตัวเองในอดีตเหมือนกันว่ามึงจะเอาอะไรแดก
แต่กูโอเคกับตัวเองในตอนนี้ เลยไม่ถึงกับเสียดายที่เลือกมา
ถึงกูจะอยากนอนอยู่เฉยๆก็เถอะ แต่กูคงเป็นนีทไม่ได้ ถ้าไม่มีงานทำเลยกูต้องรู้สึกขยะแขยงตัวเองแน่
>>515
เหมือนกูเลย โดนไซโคให้เรียนสายที่จบมีงานทำแน่นอน แต่ดูยังไงก็กรรมกรในห้องแอร์
เข็นจนจบมาได้ เกรดเกือบห่วย ออกไปทำงานในฟิลด์สายที่จบได้ปีครึ่งออกมาเรียนโท
กะจะเปลี่ยนชีวิตใหม่ ก็ยังโดนที่บ้านไซโคให้ต่อสายเดิมอีก
ตอนนี้ยังไม่จบเลย แม่งโคตรเป็นทุกข์
คือเรียนก็เรียนได้ พอเจอหัวข้อจบแม่งเคว้งเหี้ยๆ คืองานสายนี้ก็ไม่ได้อยากทำอยู่แล้ว และก็ไม่อยากจะทำด้วย
ขอหัวข้อมาทำที่ดูน่าจะเป็นไปได้ที่จะทำได้ พอทำไปได้ครึ่งนึงแล้วเจอเพิ่มรายละเอียดขึ้นเรื่อยๆ จนไม่มีความรู้สึกว่าจะทำมันสำเร็จ
ที่บ้านก็เร่งเร้าให้รีบๆจบ โคตรเป็นทุกข์....
จริงๆครึ่งนึงแม่งน่าจะมาจากสันดานตัวเองด้วยแหละ อ่อนเกินไป ยอมที่บ้านหมดทุกอย่าง ลูกชายคนเดียวในบ้านก็งี้แหละ ทำอะไรให้ที่บ้านก็อยากทำให้
>>512 สถาปัตย์?
พ่อแม่เราไม่แคร์อะไรเลย บอกแค่ว่า "เป็นการตัดสินใจของตนเอง ขอแค่จบไปทำงานสุจริตก็พอแล้ว" (พ่อแม่เป็นทันตแพทย์ทั้งคู่)
ตอนนี้เรียนวิศวะปี 1 แต่เข้ามาด้วยโควต้า อิอิ ไม่ต้องพยายามอะไรเท่าไร (มาตอนตอนเรียนนี่แหละ ก่อนเข้าไม่ฟิต พอเรียนจริงๆ ต้องพยายามขึ้นเยอะเลย) อ่า อยากเป็นซาซามิซังจัง
กูควรจะเรียนคณะที่จบมาแล้วมีอาชีพมั่นคงหรือเรียนคณะที่กูสนใจจริงๆดีวะ?
กระทู้โคตร slice of life
มีคนตอบต่อปะวะ กูจะถามต่อสักหน่อยว่าถ้ามึงเลือกได้มึงอยากเปลี่ยนคณะที่เลือกไหม
หรือมึงเห็นว่าต่อให้ย้อนกลับไปได้คณะนี้ละดีแล้ว แล้วถ้ามึงจะเปลีย่นเป้นคณะอื่นมึงจะเอาคระไรเพราะอะไร?
อ่านชีวิตพวกมึงแต่ละคนแล้วสนุกดีวะ lol
กูยังมอปลาย...
ชีวิตกูตอนนี้คล้ายๆ >>521 ยกเว้นเจ้านายไม่ถึงกับมองกูเป็นควาย ให้เกียรติกูตามสมควร งานก็ไม่หนักมากเทียบกับเพื่อนรุ่นเดียวกันที่จบมา
เรื่องไม่เวิร์คนี่ไม่แน่ใจว่ากูขี้เกียจหรือเบื่อง่ายไปรึเปล่า แต่ถึงเป็นเรื่องที่กูชอบแค่ตอนเรียนกูก็เอียนจะตายอยู่แล้ว ต้องทำงานอยู่กับมันไปอีกหลายสิบปีนี่มันรู้สึกแย่ๆว่ะ
เดี๋ยวว่างๆจะมาบ่นให้ฟังมั่ง
ตอบ >>525 ถึงจะไม่ชอบใจอะไรหลายอย่างแต่คงไม่ เพราะไม่ค่อยสนใจเรื่องอื่นเลย ไปเรียนคณะอื่นก็ไม่รู้จะเรียนอะไร
แล้วถึงการบริหารจัดการมันห่วย แต่ภาพที่คนภายนอกมองมันดี ก็เลยพอทน แถมเข้าไม่ยากมากด้วย
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้อยากเปลี่ยนสไตล์การใช้ชีวิตตัวเองที่บ้าเรียนแต่รู้สึกว่าไม่ค่อยได้อะไรกลับมา ออกนอกห้องเรียนก็ง่อยแดก ทำอะไรไม่เป็นซักอย่าง
ให้เป็นคนที่ออกมานอกห้องเรียนแล้วทำอะไรเป็นบ้าง หรือใช้ชีวิตเที่ยวเล่นกับเพื่อนหาความสุขมากกว่านี้ไรงี้
แล้วก็กับเพื่อนบางคนถ้ารู้ล่วงหน้าได้ว่าอยู่ๆด้วยกันไปจะเป็นยังไงนี่ก็คงดีไม่น้อยเลยว่ะ บางคนนี่มองย้อนกลับไปแล้วไม่น่าไปทำดีกับแม่งเลย แต่กับบางคนก็น่าจะดีๆกับมันมากกว่านี้หน่อย
คิดดีๆชีวิตมันสั้น อีก 30ปีข้างหน้า หรือช้าสุดแค่ 10 ปีก็จะมีโม่งทยอยตายแล้ว พวกมึงโม่งคิดดีๆ ถ้าคิดว่าตัวเองไม่มีสมองหรือพรสวรรค์กรุณาเลือกทางที่มันผ่อนคลายหน่อย มัวแต่หาเงินไม่มีเวลาใช้แม่งน่าอนาถ หาเงินไม่พอจะใช้แม่งก็น่าอนาถ พออยุ่พอกินเถอะ
>>530 มึงคิดว่าคนส่วนใหญ่หมดอายุไขเท่าไรวะประมาณ 50-60 ปะ เพราะ กูเดาๆว่าบอร์ดนี้มันราวๆ17-30แบบน้อยสุดยันต่ำสุดราวๆนี่ละ
กูว่าพวกมึงในบอร์ดนี้น่าจะอยู่ได้นานยัน70-80นะ เพราะ พวกมึงคงไม่ลดอายุตัวเองไปกับเหล้า บุหรี่ ยาบ้า หาเรื่องนักเลง โครงเครงในซ่อง
จนมีเหตุให้ได้ตายหรอกวะ อยู่ไปนานๆดีละกูจะได้มีอะไรอ่านคลายเครียด
สำหรับกูทำงานอะไรก็ได้ขออย่างเดียวไม่ใช่งานออฟฟิสนอกจากกูไม่ชอบสังคมกูเบื่อที่ต้องทำงานตามคำสั่งเจ้านาย
ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก มึงต้องเห็นค่าตัวเองและอยู่อย่างพอเพียง แค่มีโอกาสนั่งโม่งนั่งเล่นว่าวนี่เป็นบุญแค่ไหนแล้วไอ้เหี้ย
กูคิดว่าตัวกูคงไม่เกิน 50 นี่แหละ
ตอนนี้กูก็เพิ่งเริ่มต้น เก็บเงินปักหลักพออยู่ตัวก็พอ
ก็ไม่ใช่คนทะเยอทะยานอะไร ออกจะเป็นคนขี้เกียจด้วยซ้ำ อยู่บนโลกหาบาปเสพไปวันๆ
ตอบ >>525 ชีวิตกูผ่านมาสอง ป.ตรี ครั้งแรกได้คณะทันตะ ซึ่งกูยอมรับว่าเลือกตามเพื่อน และคนรอบข้างก็เชียร์ให้ใส่ อันดับรองๆนี่กูจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่ามีอะไรบ้าง เรียนจริงๆแล้วเหนื่อยมาก บางวันกูกลับไปร้องไห้ที่ห้องก็มี ตื่นมาก็รู้สึกแบบนี่มันตอนเช้าอีกแล้วเหรอวะ สุดท้ายก็ไม่ไหว ขอทำเรื่องจบออกมาตอนปี4 ที่บ้านนี่ร้องไห้เหมือนญาติเสียเลยล่ะ แต่ถามว่ากูเสียใจมั้ยที่เลือกเรียนที่นี่ ตอบได้เลยว่าไม่ เพราะกูได้ประสบการณ์จากสภาพแวดล้อมที่หาไม่ได้ที่ไหนอีกแล้วจากที่นี่เยอะมาก รวมถึงยังได้เจอเพื่อนมหาลัยที่สนิทกันยิ่งกว่าเพื่อนกลุ่มไหนๆที่กูเคยมี และยังติดต่อกันอยู่จนทุกวันนี้
พอกูออกมาตอนแรกก็กะว่าจะเปลี่ยนสายเรียนไปเลย เพราะคิดว่าตัวเองคงไปกันไม่ได้กับสายสุขภาพแล้ว ซึ่งครั้งใหม่ที่กูตัดสินใจเลือกเองนี่ก็คือฝั่งการบิน ที่กูคิดว่ามันมีสิ่งที่กูชอบอยู่ในนั้น แถมยังเป็นสายที่ดูค่าตอบแทนสูงด้วย ซึ่งกูมารู้ทีหลังตอนเรียนแล้วว่าตำแหน่งที่เงินดีของวงการนี้(ในองค์กรที่กูเล็งอยู่)ถ้าเส้นมึงไม่ดีมาก ก็ต้องเก่งมาก หรือไม่ก็ต้องมีทั้งสองอย่าง พอเรียนๆไปในสายก็ยิ่งเซ็งกับสภาพรอบข้าง ที่ต่างกับที่แรกแบบฟ้ากับเหว เจอทั้งพวกตอแหลสุดชีวิต พวกไร้ศักดิ์ศรีขนาดลอกจนได้เกียรตินิยม และอ.ที่ไร้ความน่าเคารพ เฮ้อ รู้แบบนี้กูคงไปสายเรือแต่แรก อย่างน้อยก็มีวิชาที่กูชอบ(ที่โดนถอดจากหลักสูตรการบินไปแล้ว) แถมยังคอนเฟิร์มอนาคตได้มากกว่าที่นี่เสียอีก ทั้งในแง่โอกาสและรายได้ สุดท้ายตอนนี้ถึงงานที่กูทำจะอยู่ในสนามบิน แต่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับที่เรียนมาเท่าไหร่หรอก ดูจะเหยียบไปฝั่งโลจิสติกส์มากกว่าซะอีก พอมองย้อนกลับไปแล้ว ถึงตอนนั้นกูเรียนจนจบหกปีได้ ชีวิตกูก็คงไม่ต่างจากนี้มากหรอก เพราะที่ไหนๆก็มีทั้งงานเฮงซวยและคนเฮงซวย จากที่ฟังเพื่อนมันบ่นน่ะนะ สรุป ถ้าเลือกเองได้ก็เลือกเถอะว่ะ ถึงมันจะลำบากแต่มันก็เป็นความรับผิดชอบของมึงเอง ไม่ต้องไปโทษใครให้เสียความรู้สึก
ขอคารวะ พิมพ์บนมือถือได้ยาวขนาดนี้
กูยังมอปลาย ไม่มีใครสนใจกูเลย :(
กระทู้ slice of life
กูไม่ได้เลือกคณะ แต่เลือกอย่างอื่น โพสแปะไว้ก็ได้มั้ง เผื่อมีใครสนใจ
กูสอบติดสอวน. คอมพิวเตอร์ตอน ม.4 แล้วก็ยิงยาวมาตกค่ายคัดตัวแทนไปโอลิมปิกคอมพิวเตอร์ตอนปิดเทอม ม.5 ขึ้น ม.6 (อยู่ที่ 6, เค้าเอา 4 คน) ก็เลยไม่ได้เป็นตัวแทน ทีนี้กูมีสิทธิ์เข้าค่ายใหม่ตอนปิดเทอม ม.6 เข้ามหาลัย ทั้งพ่อแม่อาจารย์ก็อยากให้เข้าค่ายต่อ เพราะถ้าได้เป็นตัวแทนมันได้ทุนเรียนต่างประเทศตรี-โท-เอก ด้วย แต่ค่ายมันทับกับกิจกรรมอำลาม.6+อัจฉิม ซึ่งกูอยากทำกิจกรรมพวกนี้มากกว่า แน่นอนว่าทั้งสองงานแม่งก็เป็นครั้งเดียวในชีวิตทั้งคู่ ซึ่งสุดท้ายกูก็ไม่ได้ไปค่ายอีกรอบ (พ่อแม่ไม่ได้บ่นอะไรมาก เพราะถือว่าเป็นชีวิตตัวเอง ต้องตัดสินใจเอง โตๆ กันแล้ว) (เรื่องแอดมิชชั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะแค่ไปในสายโอลิมปิกได้ครึ่งทางก็มีโควต้ามารองรับแล้ว)
ถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจนิดๆ เพราะคณะที่ไทยมันไม่ได้ดีอย่างที่วาดฝันเอาไว้ แต่ถ้าย้อนเวลาได้ก็คงเลือกแบบเดิม เพราะตอนนั้นที่ได้อยู่กับกลุ่มเพิ่อนที่สนิทที่สุดมันมีค่ามากว่ะ
เรียนเอก คนละเรื่องกับเรียนตรีโทนะเว้ย แค่มอปลายอย่าเพิ่งพูดเหมือนพร้อม เอกนี่มึงคือต้องสร้างซัมติงให้โลกจริงๆ แล้วมันต้องเปน subject ทีสมบูรณ์แบบตั้งแต่ต้นยันจบด้วย
กูไม่อยากอวดเท่าไหร่นะ แต่พวกเด็กม..ปลายพึ่งจบนี่ต่อให้ได้ยินมาเยอะ แต่พอไปเจอของจริงมันก็ต้องมีนอยส์กันมั่งแหละ แม่กูเป็นจารย์มหาลัย กูไปมหาลัยตั้งแต่เด็กยังโต
พอขึ้นป.ตรีแล้วกูเพิ่งรู้หลายอย่างเลย ว่าชีวิตมหาลัยแม่งทุเรศทุรังกว่าที่คิดว่ะ (ไม่ก็เพราะคณะกูมันวิปริต)
พ่อกูเป็นอาจารย์มหาลับ เป็นประธานหลักสูตรปริญาเอก กูอยู่ในแล็บพ่อมาแต่เด็กๆ ทำไมจะไม่รู้
ดีแล้วมีหัวข้อในใจ
ไม่มีแล้วมานั่งหาเองทีหลังนี่ชีวิตบัดซบ
กูไม่อยากทำเชียร์
กูเคยเป็นเชียร์ลีดเดอร๋ว่ะ จับสาวๆโยนขึ้นโยนลง ...
กูอยากนอน
กูเหงา ทำยังไงดีกูรู้สึกหว่าเหว้เหลือเกิน กระทู้ในบอร์ดไม่ค่อยวิ่ง เกมกูก็ไม่ชอบเล่นพันทิพกับตุรกีก็น่าเบื่อ
เศร้าวะ
มึงชอบเล่นเกมก็จบแล้ว ยิ่งเกมที่เล่นไปด่ากันไปยิ่งไม่เหงา
โน๊บุ๊คกูกากนี่หว่า กูพวกเบื่อเกมง่าย เกมเนื้อเรื่องมันขี้เกียจมานั่งเล่นอะ กูชอบเล่นอะไรที่มันเพลินๆฟังเพลงเรื่อยๆ
เล่นแล้วไม่เหงากูเล่นสลาฟอะ แต่เกรียนเสือกเยอะ เข้าๆออกๆ แบบในเฟสแม่งไม่มีระบบล้มคิง
กูละเซ็งวะ
หาแฟนเลยมึง แฟนอากาศ แฟนดิจิตัล แฟนในจอสามมิติ มีมากมายให้เลือกสรรค์
โหลดหนังดู
ฟังเพลงไปเรื่อยๆ
แล้วก็นอน ..
หาแฟนเลยมึง แฟนอากาศ แฟนดิจิตัล แฟนในจอสามมิติ มีมากมายให้เลือกสรรค์
แฟนอากาศ? สลดเกินไปแล้ว!!
แฟนอากาศแล้วไปจบที่ตุ๊กตายาง?
แฟนอากาศมันเหนือกว่าตุ๊กตายางอีก ทำไมต้องดาวน์เกรด
พวกมึงเริ่มคุยกับตู้เย็นรู้เรื่องแล้วซินะ.......
พูดถึงเรื่องสลด
นึกถึงสมัยเด็กแล้วสลดจัง
อ่านพวกการ์ตูนแวมไพร์แล้วอิน
เวลาเดินออกนอกบ้านต้องตั้งกฎให้ตัวเองว่าห้ามเดินโดนแดดเกิน 5 วิ ...
เด็กๆแม่งก็จูนิเบียวหมดแหละ กูก็เคยมีชื่อว่าจอห์นนะและมีห้องมิติที่3อยู่หลังโปสเตอร์แปะผนังห้อง
ห้องมิติที่3ที่มีของเล่นทุกอย่างไฮโซสุดตอนนั้นคือps1แบบหนา เทพ!
อยากมีแฟน
ตอนเดกๆกุแค่วาดดิจิไวท์แล้วส่องไปที่ทีวีพร้อมพุดว่าดิจิตอลเกตโอเพน!เอง
ไม่กล้าคุยทำไงดี
ตัดใจซะมึง เขาไม่เอามึงหรอก โอตะเก็บกดขนาดในเว็บบอร์ดยังไม่กล้าเผยนามแฝงวันๆเอาแต่นินทาชาวบ้านอย่างมึงผู้หญิงที่ไหนเขาจะเอาไปทำผัว
เบื่อชีวิต
กูอยากเป็นเด็ก กูอยากกลับไปมีความสุขกับเรื่องเล็กๆได้อีกครั้ง ปัจจุบันกูไม่มีความสุขแบบเด็กเลยแม่ง
เหมือนกับยิ่งฉลาดแล้วเรื่องสนุกมันน่าเบื่อขึ้น ชีวิตแม่งเศร้า กูมันโลนลี่วววววววววววววววววววว
แมวเดินมานอนบนหน้าตอนดึกๆอุ่นดีมีความสุข แดกปลาแล้วไม่โดนก้างตำเหงือกโอ๊ยยยมีความสุข
บ้านกูมีแต่หมาตะกละสองตัว แมวแถวบ้านแม่งชอบแกล้งกูมากตอนกูมีธุระตอนเช้าแม่งจะมาเคลียขากูเอาหน้าถู
แถมกลิ้งไปมาราวกับจะให้กูเล่นกับแม่งให้ได้ ส่วนตอนเย็นกูว่างจะมาเล่นด้วยกูหาแม่งไม่เคยเจอสักทีแสสส
ชีวิจกูโดนแมวทำร้ายมาก ตัวเชื่องก็เชื่องแค่ตอนเช้า ตัวที่เจอเวลาว่างๆเสือกวิ่งหนีกูตลอด
วันนี้เป็นวันศุกร์ที่เหี้ยมาก
รู้สึกว่าความพยายามที่ทำมาแม่งไร้ค่าชิบหาย....เวลาพวกเพื่อนโม่งอยู่ในโมเมนต์แบบนี้ ทำยังไงกันมั่งวะ
>>578 ปกติกูจะหลบเข้าโลกส่วนตัว นั่งเล่นเกม ดูหนัง ดูเมะ อ่านนิยาย ทำไรที่อยากทำโดยไม่ต้องออกไปเจอคนอื่น เอาให้มันลืมๆ
ไม่รู้คนอื่นเป็นมั้ย แต่ถ้ากูออกไปข้างนอกคนเดียว อย่างไปเดินห้างคนเดียว ขี่จักรยานเล่นคนเดียวแม่งจะยิ่งจิตตกกว่าเดิม
อันนี้แล้วแต่ไลฟ์สไตล์มึงด้วยวว่ะว่าชอบแบบไหน
แท๊งหลายๆเพื่อนโม่ง แต่เออ ออกไปเดินข้างนอกคนเดียวเวลาแบบนี้นี่แม่งปวดร้าวจริงว่ะ
เออแท๊งไป กูซัพให้
กูไปเดินห้างแล้วลงท้ายที่ร้านหนังสือประจำ เผลอเข้าหมวดเสื้อผ้าไม่ได้ไม่งั้นกูจะหลงต้องหาบันไดเลื่อนลงไปชั้นล่างตลอด
เดินกับคนอื่นถ้าความสนใจไม่ตรงกันจริงๆเดินคนเดียวแม่งสบายใจกว่าเยอะแยะเลย
ถ้ากูจิตตก กูคงไม่ออกไปข้างนอกหรอก
แต่ก่อนเวลากูจิตตกกูชอบออกไปตะลอนๆข้างนอกคนเดียวแบบเปื่อยๆตลอดเลยว่ะ ผ่านไปตั้งหลายปีกว่ากูจะคิดได้ว่าแม่งไม่ใช่กิจกรรมที่ควรทำตอนจิตตกเลย
ส่วนเวลาเดินข้างคนเดียวกูจะวนไปวนมาแถวร้านหนังสือ ร้านมือถือ แล้วก็โซนขายอาหาร แต่ไม่ค่อยซื้ออะไร
เป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าห้างแล้วเดินได้แต่ร้านหนังสือกับร้านอาหาร
ร้อนว่ะ
พัดลมจ่อตูดยังไม่ช่วยเท่าไร
พรุ่งนี้ต้องไปหางานแล้วสัสขี้เกียจจังนีทอีกสักเดือนดีไหมวะนี้
เป็นนีทอีกสักชีวิตดีไหมวะ
มึงกะเป็นนีทต่อในนรกเลยหรือไงวะ
555
เอาน่ะ พรุ่งนี้ทำงาน สู้เว้ยเพื่อนโม่ง
ถ้าเหนื่อยก็เข้ามาบ่นในนี้ต่อละกัน
กูหยุด Columbus Day 😛
วันพุธเริ่มงานขี้เกียจวะไอ้เหี้ย
เดือนนี้กุว่างมาก แอบเซ็ง
ว่างก็ดีแล้ว โม่งอื่นอยากเป็นนีทด้วยซ้ำ
วันนี้กุได้หยุดแต่เห็นเค้าลางพายุงานมาแต่ไกลละ....สาด
มึงก็กางร่มสิ
ไม่เอานะโม่งมุขแบบนี้
กางร่มกลางพายุก็ปลิวสิวะ
กุอยากถูกหวยจริงๆว้อยย สาสส
แต่กุจะไม่เป็นนีทหรอกนะ จะเที่ยวให้ทั่วเลยสาสสส
ขอเลขเด็ดด้วยเด่ะ
ทุกวันนี้ก็ถูกไม่ใช่เหรอวะ ถูกกินอะ lol
มีตังเที่ยวแม่งทั้งชีวิต นั่นแหละชีวิตที่กูอยากได้
เห็นเรื่องพายุเข้าฝนตกกางร่มแล้วขอเล่าเรื่องรันทดชีวิตหน่อย สมัยก่อนกูเคยไปเดินกางร่มตอนพายุเข้าหนักๆแล้วร่มแม่งโดนลมตีจนพัง กูก็ไปซื้อใหม่ถูกๆจากร้านขายของ ดูจากซองแล้วแม่งเป็นร่มสีฟ้าธรรมดาไม่มีลายกูก็ไม่คิดอะไร หลังจากซื้อมา 3 วันแล้วกูต้องใช้ พอกางออกมากูถึงเห็นว่ามันเป็นร่มลายคิตตี้ แต่กูไม่เห็นจากข้างนอกซองเพราะส่วนที่เป็นลายคิตตี้พอม้วนแล้วมันมองไม่เห็น กูต้องกางร่มลายคิตตี้ไปเรียน 2-3 วัน แม่งเป็นตราบาปในชีวิตกูเลย
พายุคิตตี้ น่ารักมากเลยมึง lol
นั่นมึงยังแค่อับอาย มึงต้องมาเจอ Trauma ประเภทยืนหลบฝนที่ตกหนักๆตรงป้ายรถเมล์คนเยอะๆ เลยเจอฝูงแมลงสาบ หนู ตะขาบวิ่งออกจากรูท่อระบายน้ำพุ่งเข้าหาคนนี่ End of the world สรัสๆ
กูเคยนั่งแดกก๋วยเตี๋ยวริมถนน แล้วฝนตก กองทัพแมงสาบขึ้นมาจากท่อระบายน้ำ
ใต่ขึ้นมาบนโต๊ะที่กูกำลังนั่งกินอยู่.... โอพระเจ้า
กูไม่อยากเที่ยว กูอยากทำห้องโฮมเอนเตอร์เทนแบบไฮเอนด์ แล้วนั่งแช่เล่นเกมแม่งทั้งวันทั้งคืน
กูอยากกินแล้วนอนเล่นคอม กินแล้วนอนเล่นคอม แค่นี้แหละ เคยอยากลองเป็นอัมพาตนะ
แต่คิดๆแล้วเป็นอัมพาตต้องมีคนคอยรับใช้ถึงจะสะดวก อย่างไปงานหนังสือก็ให้คนลากวิวแชร์ให้กู
ใช้สิทธฺ์พิเศษจากความพิการเรียกคะแนนสงสารไปแซงแถวซื้อของไรเงี่ย ไม่ต้องเบียดกับชาวบ้าน
แค่มันเห็นกูนั่งวิวแชร์แม่งก็คงหลีก คิดแล้วสบายวะ แต่กูไม่มีเงิน
เชี่ย น้องกูจะมาเยี่ยมวันนี้ พวกcd dvd bdยังพอว่า แต่ กูจะเอาโดเอาฟิกเกอเอาเหี้ยไรไปซ่อนที่ไหนดีวะเหี้ย ห้องก็แคบ แม่งชอบรื้อค้น ห้องก็รกแถมพาเพื่อนมาอีกตั้ง1คน
>>617 มันแกล้งได้เหรอวะมันไม่มีใครมาตรวจหรือจับได้แบบพวกเส้นประสาทไม่ได้ถูกทำลายเป็นอัมพาตไม่ได้อะไรนี้เรอะ
ไม่ต้องอัมพาตก็ได้เอาแค่ขาหักพอให้กูพูดได้มีขยับแขนได้ก็โอเคละ คิดแล้วไปเดินให้รถรวยๆมาชนกูดีไหมเนี่ย
แม่งจะได้ต้องมารับผิดชอบชีวิตกูด้วย เอาตังให้กูเป็นค่ารักษาค่าคนใช้ค่าคนดูแลด้วย
ว่าแต่ถ้าเป็นอัมพาตตรงนั้นกับตรงนั้นขยับได้เปล่าวะ ถ้าขยับไม่ได้แล้วเวลาขี้แม่งขี้ยังไงเนี่ย บางทีมันเป้นของแข็งแล้วมันออกไม่ได้
ขยับไม่ได้ก็เบ่งไม่ได้ มันก็คาอยู่อย่างงั้นเหรอว่ะ ถ้าเป็นฉี่นี่กูยังเข้าใจว่ามันจะไหลออก
>>619 กูว่าถ้าหน้าตาไม่ดีไม่มีใครบริจาคให้หรอก ยิ่งถ้าไม่ใช่ผู้หญิงอย่าได้หวังเลยวะ
ยิ่งลงในเฟสแม่งตามตัวง่ายชิบหาย เดี๋ยวก็โดนตำรวจจับข้อหาหลอกลวงแถมมีสัตรูเป็นพันทิบอีก
ขนาดไอดราม่าขอบริจาคของเด็กที่แม่งมาหลอกเอาของเด็กแม่งยังมีคนไปตามคุยถึงบ้านอะ
แต่ไปแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ถึงงั้นแม่งยังถูกถ่ายรูปบ้าน รุปรั้วมาประจานว่าบ้านไหน คิดแล้วเงิบเบาๆ
อยากเป็นลูกบิเกต เบื่อ ๆ เงี้ย "พ่อ ๆ วันนี้เบื่อขอตัวไปเที่ยวรอบโลกเดี๋ยวกลับมานะ"
บิลเกต*
ไอ้สัด เช้านี้ฝนตก รถติด น้ำท่วมอีกแล้ว
ถ่ายรูปแมวป่วยหมาป่วย แล้วขอบริจาคสิ ขี้คร้านเงินจะเป็นถัง
กูว่ามันกินต่อว่ะสิบเอาหนึ่งเลย
ยกชามหลบแล้วกินต่อไรงี้ปะวะ
เป็นกูย้ายโต๊ะแล้วกินต่อ
แบบจ้องหน้ากันแล้วกิน นี่ไม่ไหวหว่ะ ฮาร์ดคอร์เกิน
กูว่ามันจะบินใส่ว่ะ
มันคงไม่รอจ้องหน้า
มันไปจ้องหน้ามึงระยะ0 ไง
เพิ่งถึงบ้าน ศุกร์นี้เหี้ยจริง ฝนตก รถติด คนขับรถเหี้ยๆ
เออมีแต่คนบ่น ดีนะบ้านกูไม่ติดมาก ไปอาบน้ำนอนไป
มาเดิรงานหนังสือคนเดียว เหงาสัด
กูเก็บตัวอย่บ้าน ฝากเพื่อนซื้อแทน
งานหนังสือเป็นอะไรที่อภิมหึมาคนเยอะสุดๆ บอกตรงๆกูมาตอนบ่ายสองกูกลับตอนหนึ่งทุ่มแม่งเป็นอะไรที่เชี่ยมาก
ตอนกูมากูมารถใต้ดิน มาถึงกูเดิน กูเดิน และกูก็เดิน กูเดินแบบไม่หยุดพักกูไปทางไหนกูเจอแต่คน แต่คน แต่คน
แม่งเยอะแบบเยอะชิบหาย กูดูหนังสือด้วยความรู้สึกที่ว่าเมื่อไรกูจะดูครบสักที ยิ่งกูเดินกูยิ่งเจอหมวดใหม่ๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ไม่รู้ว่าเพราะกูยังเดินไม่เจอหรือว่ากูมองผ่านมันไปกันแน่ จนกระทั่งกูเอาโทรศัพท์มาดูพบว่ามันหกโมงเย็นจึงรีบกลับบ้าน
ซึ่งกูไปที่รถไปฟ้าแม่งมีคนเอาไอคูปองมาให้ซื้อแบบเป็นโต๊ะมาตั้ง กูเงิบมากเพราะไม่มีคนมาต่อแถวซื้อสักนิด มีประมาณ4-5คน
กูดีใจมากเพราะคิดว่าเวลานี้คงยังไม่มีใครกลับ ที่ไหนได้แม่งมาต่อรอเครื่องอัตโนมัติกับไอเคาเตอร์ที่ขายตั๋ว
มันทำให้กูรู้ว่าไอพวกนี้แม่งมองข้ามโต๊ะที่ตั้งขาย แล้วกูก็สมน้ำหน้าในใจนิดๆ กูเดินเชิ่ดไปอย่างโครตสะใจ
แล้วมองหาโบกี้ที่คนยืนหน้าประตูน้อยๆ จากนั้นแม่งก็มีรถไฟมากซึ่งกูอึ้งชิบหาย คนแม่งเยอะสัส!
กูอยากให้พนักงานมาดันคนเข้าไปในรถไฟแบบญี่ปุ่นมาก แต่กูก็ดีใจนิดๆเพราะอย่างน้อยกูก็มาเร็ว
ถ้ากูมาช้ากว่านี้กูคงต้องอดขึ้นเป็นแน่ หลังจากถึงสถานีที่กูต้องการกูออกมาจะขึ้นรถเมล์สิ่งที่ฟ้าประทานให้กูคือฝนตก
ตกแบบหนักเชี่ยๆหนักชิบหาย กูที่กะจะรอรถเมล์ฟรีจึงต้องขึ้นไอรถเมล์แอร์เหลืองๆที่เสียสิบกว่าบาท
ในใจกูคิดว่าไอรถเมล์แพงๆแบบนี้คงไม่มีใครขึ้นหรอก แม่งต้องรอรถเมล์ฟรีแน่ๆกูกระหยิ่มหย่องในใจมากว่า
กูจะได้นั่งในรถเมล์อย่างเร็วพลันชัวๆ เพราะ คนต้องขึ้นน้อยแน่นอน แต่แม่งไม่ใช่ อยู่ดีๆมนุษย์แม่งมาจากไหนไม่รู้
แม่งมาขึ้นรถเมล์ราคาแพงที่กูไม่คิดว่าจะมีคนมาขึ้น จนกูเดจาวูอาการในรถไฟฟ้าอีกครั้งซึ่งแน่นอน มันแน่นมาก
แล้วกูก็อดนั่งเก้าอี้แถมไอรถเมล์บ้านี่ที่หน้าต่างแม่งมีน้ำฝนตกลงมาเกาะทำให้กูมึนแล้วลงจากรถเมล์เลยป้ายไปหนึ่งป้าย
กูคิดในใจว่าไม่เป็นไรแค่ป้ายเดียว พอกูลงจากรถเมล์เท่านั้นแหละ ฝนแม่งซ่าาาาาาา กูนี่เกือบเปียกแต่เข้ามาทัน
กูอุตส่าคิดว่ากูปลอดภัยในป้ายรถเมล์แล้วแน่ๆ แต่แม่งเสือกไม่ใช่ พอกูเหยียบฟุตบาตน้ำแม่งกระเจิงเต็มขากู
พอกูไปนั่งตรงเก้าอี้ น้ำฝนแม่งไหลตามรูพนักกระเซ็นมาที่หลังกู กูอยากถอดเสื้อ ณ ตรงนั้นมากแต่คนเสือกเยอะจึงจำใจนั่ง
แม้แม่งจะโครตเปียกก็ตาม ซึ่งพอฝนหยุดตกกูก็ได้กลับบ้านตามปกติ แม่งเป็นฝันร้ายในการกลับบ้านของกูมาก
กูเกลียดการเบียดเสียดกับมนุษย์ที่สุดรองจากแมลงสาปเลยวะ เมื่อวานเป็นวันศุกร์ที่เหนื่อยมาก
แม้จะผ่านมาแล้วแต่กูก็ตราตรึงความรู้สึกสุดๆเลยว่ามันทำร้ายความสุขกูขนาดไหน
กูเข้าใจ
มึงเขียนไดอารี่ลงบล็อคไหมวะ กูจะได้ตามอ่าน
มาลงชื่อเข้าใจด้วยคน กูก็เจอต้องเบียด+แย่งรถ แย่งที่นั่งที่ยืนบนรถไฟเหมือนกัน ยิ่งวันฝนตกแม่งยิ่งสาหัส
เดี๋ยวนี้วันไหนต้องกลับบ้านกูยอมกลับดึกๆเลยถึงคนแม่งจะยังเยอะ แต่ก็เบากว่าช่วงเย็นๆค่ำๆ
เวลาต้องแย่งรถกันนี่ถ้ารีบๆเดินจ้ำมันก็พอจะช่วยได้บ้างนะ แบบตอนเปลี่ยนขบวนก็รีบๆเดินออกจากประตูไปต่อคิวขึ้นอีกขบวนหรือไปต่อรถอื่น ถ้าไม่โดนคนแซงคิวรวดเดียวหลายๆคนก็ช่วยได้เยอะ
กูโม่ง >>642 นะ
ไหนๆก็ไหนๆ กูขอบ่นมั่ง เมื่อวันศุกร์ตอนแรกกูจะกลับเร็วก็กลับไม่ได้เพราะงานเข้า พอจะออกมาจะไปงานหนังสือก็ไปไม่ทัน จะกลับบ้านก็รถติด
พอจะไปเดินเล่นหาร้านนั่งกินข้าวเปื่อยๆก็ฝนตกหนักจนก็ต้องหนีขึ้นรถไฟฟ้ากลับหอ แต่พอกูถึงหอฝนเสือกหยุด แต่จะออกมากินข้าวก็ดึกเกินแล้ว จะกลับบ้านก็ขี้เกียจเพราะมาถึงหอเรียบร้อยแล้ว
สุดท้ายก็จำใจนอนหอ พอตื่นเช้ามาก็กะไปงานหนังสือ ตอนแรกตั้งใจจะไปตั้งแต่งานเปิด สุดท้ายกว่ากูจะไปถึงก็ 10:45 เพราะมัวแต่วิ่งหาธนาคาร แต่สุดท้ายธนาคารในห้างมันอีกนานกว่าจะเปิดเลยรีบออกมาก่อน (กูก็ไม่รู้คิดไงเลยไม่ได้เอาบัตร ATM ติดตัวมา)
แถมตอนกูซื้อตั๋วรถใต้ดินคนแม่งก็เยอะชิบหาย คิวแม่งยาวมากทุกช่อง ช่องขายตั๋วแยกสถานีก็ไม่เปิดอีกเลยยิ่งช้า
ไปถึงก็คนโคตรเยอะอย่างที่โม่ง >>639 ว่าเลย ขนาดงาน Mobile Expo ที่กูว่าคนเยอะแล้วแม่งยังไม่เท่างานหนังสือ โดยเฉพาะบูทที่คนสนใจเยอะๆนี่เบียดกันชิบหาย
สุดท้ายก็เดินคนเดียวเหงาๆดูบูทนั้นนิดบูทนี้หน่อย แล้วเที่ยงครึ่งก็รู้สึกว่าขี้เกียจเพราะยังไงกูก็ยังไม่มีตังซื้อ ยังไงวันหลังกูก็ย้อนกลับมาอีก
เล่าเรื่องตอนซื้อตั๋วรถใต้ดินขากลับนิด เผื่อมีประโยชน์ต่อโม่งๆที่จะไปงาน คือพอลงมาสถานีคิวซื้อตั๋วแม่งจะยาวมากยิ่งกว่าขามาอีก แต่กูเห็นฝั่งตรงข้ามของสถานีไม่มีคนเลย
เลยเดินไปฝั่งซื้อตั๋วที่ฝั่งตรงข้าม ถ้าใครไม่ขี้เกียจเดินก็ไปเถอะ กูว่าช่วยประหยัดเวลาและรักษาสุขภาพจิตได้เยอะ
>>639
ปกติ เวลาเหนื่อยเหี้ยๆทั้งวัน เวลาจะกลับบ้านแล้วอากาศร้อนหมาๆ ก็ขึ้นรถแอร์นะ 12 บาทกูยอม ขอเย็นๆหน่อย
แต่เวลากลับบ้านเวลาฝนตกเนี่ย เหี้ยจริงๆจังๆ มันต้องมีอีเวนท์เหี้ยๆเกิดขึ้นจนสติหลุด
จนจะเน่ายังไงก็ยอมเน่าแล้ว ขอกูกลับบ้านไปอาบน้ำล้างเสนียดให้ไวที่สุดก็พอ
เคยมากสุดคือถอดเสื้อนอกออก ถกขากางเกง ถอดรองเท้า เดินตีนเปล่า ... แบบไม่มีอะไรจะเสียแล้ว
ไอ้โต๊ะขายตั๋วนี่กูแปลกใจมากทำไมไม่ค่อยไปใช้บริการกันวะ โคตรโล่งเลย แต่ชอบไปต่อคิวกันยาวๆข้างล่าง กูงง
ยิ่งตรง MRT อโศกตรงที่ลงต่อจาก BTS คนเยอะชิบหายวายป่วง แต่ฝั่งตรงข้ามโล่ง เงียบสนิท
จนพนักงานต้องประกาศเดินไปซื้ออีกฝั่งได้นะครับ ตรงนี้คนอ๋อเยอะมาก
แต่โต๊ะขายตั๋ว กูก็เห็นคนต่อคิวนะ แต่บางทีแม่งก็ปิด ส่วนใหญ่ที่ต่อซื้อตู้ก็คนต่างประเทศไรงี้
ไม่เกี่ยวกับวันศุกร์และไม่เกี่ยวกับBTSและMRTแต่กูอยากถามว่า ถ้านอนมากเกินไปมีวิธีช่วยให้สดชื่นขึ้นไหมวะ
กูลองเสิชหาข้อมูลดูคร่าวๆแม่งมีแต่บอกว่านอนมากไปจะเป็นนู่นนี่นี้นั้น แต่เสือกไม่บอกวิธีรักษาเลยสักนิดว่า
ถ้านอนเยอะไปเมื่อตื่นมาควรทำยังไง ควรออกกำลังกายไหมหรือควรกินอะไรหรือไม่ควรทำอะไร
หงุดหงิดวะ รู้สึกไม่ค่อยสดชื่นแถมบ้านแม่งยังร้อนอีก รู้สึกแดกไรไม่ลงหนังสือก็ไม่มีกระจิตกระใจอ่าน
พักหลังกูนอน 10 ชม.+ตลอดกูว่าแม่งต้องเป็นเพราะกูนอนเยอะแน่ๆ มีวิธีทำให้ดีขึ้นนอกจากไปหาหมอไหมวะ
มึงนอนเยอะไป นอนซัก 6-8 ช.ม. ก็พอ
ออกไปโดนแดดตอนเช้าบ้าง ออกกำลังกายนิดหน่อยบ้าง
หือ? กูอยากนอนได้แบบมึงมากกว่า จากคน 6 ชมทุกวัน
ออกกำลังกายนี่กูควรทำอะไรมากสุดว่ะ วิ่ง? ซิดอัพ? วิดพื้น? ยกดัมเบล? เต้นแอโรบิค? โยคะ?
โดนแดดตอนเช้าสารภาพเลย กูตื่นไม่ทันจริงๆ ออกจากบ้านตอนนี้คงไม่ได้วิตามินดีแต่คงโดนยูวีแดกแน่ๆ
กูว่าดีออกนอนน้อยๆ มีเวลาเหลือไปทำอย่างอื่นเยอะดี กูพวกติดเตียงหลับแล้วตื่นยากชิบหาย
บังคับตัวเองยังยากเลยวะ มีเชี่ยไรกูทิ้งตลอดเพื่อการนอน คิดแล้วอยากตื่นง่ายๆบ้างวะ
เมื่อวานกูนอนตั้งแต่บ่ายสามถึงเก้าโมง ตื่นขึ้นมาโคตรสบายตัว
เมื่อกี้ไปเซเว่น แคชเชียร์เสียไปอันนึง อีป้าข้างหน้าแม่งควักบิลค่าโทรศัพท์ขึ้นมาจ่าย คิดในใจแม่งนานแน่
พนักงานมึนๆ ผ่านไปเกือบ 5 นาทีจ่ายเงินเสร็จ กูคิดในใจถึงคิวกูแล้ว แต่แล้วอีป้านี่แม่งก็ควักบิลค่าไฟฟ้ามาจ่ายต่อ
แล้วก็ตามด้วยบิลค่าบัตรเครดิต แล้วก็ปิดท้ายด้วยเติมเงินมือถือ ไอ้เหี้ยยยยยยยย กูแค่จะซื้อน้ำขวดเดียว ต้องรอมึงเกือบ 20 นาที
กูไม่อยากโทษอีป้านี่ตรงๆ หรอกนะ แต่พนักงานเซเว่นทำไมมันต้องหันหน้าไปถามคนอื่นประจำเลยวะว่าไอ้นี่ยิงยังไง
จ่ายค่าโทรศัพท์แม่งก็ถามทีนึง จ่ายค่าไฟแม่งก็ถามอีกที จ่ายค่าบัตรแม่งก็ถามอีก เชี่ย
น่าๆมือใหม่ก็งี้แหละ ถ้าแม่งเจอที่มึงพิมพ์แม่งคงบ่นเหมือนกัน
"ก็หนูเพิ่งมาสมัครนี่ จะให้เป็นไปหมดได้ยังไง"
ประเด็นคือคนที่ถูกถามแม่งไม่คิดจะมาทำแทนพนักงานที่ทำไม่เป็นหรือไงวะ
ปล่อยให้แม่งถามอยู่นั้นแหละ
นอนเที่ยงคืนตื่นบ่ายกว่า
ตีสามตื่นเจ็ดโมงครึ่ง
วันพุธหยุดป่ะวะ
หะ มันวันอะไรวะ มีหยุดด้วยเรอะ รึกูไม่รู้
วันพุธแห่งชาติ
วันเหงา กูเหงาจังวะเบื่อเพื่อน เบื่อโลก แต่กูเหงา
23 ตค. วันหยุด กูก็ลืมไปเลยสราด ไม่ปล่อยไก่สั่งงานลูกน้องล่วงหน้าจนมันแย้งนี่วันพุธกูคงขับรถมาโรงงานคนเดียวแหงๆ
ถัดจาก 23 นี้ก็ธันวาเลย
พฤศจิกาช่างเงียบเหงา
หะ มันวันอะไรวะ มีหยุดด้วยเรอะ รึกูไม่รู้
ขอโทษโพสซำ้
วันปิยะไง
ดูๆไปเหมือนประเทศเราวันหยุดจะน้อยนะ หรือกำลังดี?
ถ้านับทำงานจันทร์ถึงศุกร์ วันหยุด 140-160 วันนี่ก็เยอะอยู่นะ พักร้อนอีก ป่วยอีก ตายอีก
อยากเป็นนีทวะ แต่ไม่รวยสักที เซงอากาศ
อยากคุยกับใครสักคนแต่ไม่อยากเจอคนรู้จักวะ เคยเป็นบ้างไหมวะ จะว่าไงดีกูรู้สึกกูเบื่อคนรู้จัก เหมือนกับกูเบื่ออะไรๆไปหมด ไม่มีอะไรที่กูรู้สึกอยากทำด้วยความสุขกูจริงๆ แต่กูก็รู้สึกเซงที่ไม่ได้ทำเชี่ยไรเลย
เพลงที่เคยฟังพอฟังจนเบื่อก็รู้สึกว่าแม่งไม่ได้ต่างอะไรกับเพลงอื่นมากนัก แล้วก็ไม่คิดจะกลับไปฟังสักนิด เมื่อก่อนเคยชอบอ่านนิยาย แต่พอกลับมาอ่านอีกครั้งกับรู้สึกว่าแม่งโครตน่าเบื่อกูทนอ่านจนจบได้ยังไง ไม่สนุกไม่อยากอ่านเหมือนแต่ก่อนที่แม้จะอ่านซ้ำๆแค่ไหนก็สนุก
กูเคยอยากลองตายไม่ก็หลับไปสักปีสองปีดูวะ ไม่ใช้ท้อแท้อะไรกับชีวิตแต่กูอยากหมดสติสักพักนึง ไม่งั้นแม่งก็เบื่ออยู่แบบนี้ จะมีชีวิตหรือไม่มีแม่งค่าเท่ากัน กูไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับมันสักนิด แต่กูเห็นแก่ตัวสุดๆตรงกูกลัวเจ็บนี่แหละ
กูเคยถามคนรอบตัวดูว่าไม่เคยรู้สึกเบื่ออะไรบ้างเลยเหรอ คนอื่นมันก็บอกเฉยๆกันหมดจนกูรู้สึกว่ามันคงเป็นตัวกูแน่ๆที่ไม่ปกติ ทำไมกูต้องมาใช้ชีวิตที่ซ้ำซากแบบนี้ด้วยวะ ทำไมคนอื่นเขาทนและทำได้โดยไม่รุ้สึกอะไร หรือมันโกหกกูกันทั้งๆที่ความจริงก็เบื่อเหมือนกู นี่กูเป็นโรคจิตรึเปล่า กูสมาธิสั้นหรือยังไง กูเคยคิดอยู่ว่าบางทีที่กูเป็นแบบนี้เพราะกูคิดไปเอง บางทีถ้ากูไม่คิดว่ากูเบื่อ กูเหงา กูเศร้า กูคงไม่เป็นแบบนี้ แต่ยังไงวะ กูลองหาอะไรที่กูไม่เคยทำมาทำ ลองไปว่ายน้ำ ไปวิ่งนอกบ้าน ไปงานหนังสือ คุยกับคนแก่ คุยกับแม่ นอนเฉยๆ โหลดเกมโทรศัพท์มาเล่น แต่ก็ไม่มีอะไรทำให้กูมีความสุขขึ้นสักนิด
หนังสือการ์ตูนตลกๆที่กูคิดว่าเอามาอ่านมันคงทำให้กูยิ้มได้สักหน่อยกูก็อ่านแล้วขำแต่สุดท้ายอ่านจบกูก็เฉย ทั้งๆที่มีความสุขได้แล้วแต่แม่งกับไม่มีต่อ กูไม่รู้สึกสดชื่นขึ้นบ้างเลย หรือจะเพราะกูดื่มน้ำน้อยก็ไม่ใช่กูแดกสี่ขวดต่อวันเลยด้วยซ้ำ อาจจะเพราะนอนมากไปแต่กูก็ไม่รู้จะทำยังไง กูนี่แม่งบ้าชิบหายเลยวะ
จิตแพทย์ always there to help
ไม่มีวิธีรักษาด้วยตัวเองบ้างเหรอวะ
หาเมียด่วนเลยมึง แล้วมึงจะมีเวลามาเบื่อน้อยลงเหี้ยๆ
ภรรยา2Dคือคำตอบ แล้วมึงจะลืมความน่าเบื่อของโลกนี้
เพื่อนโม่ง โกนหนวด อาทิตย์ละกี่ครั้งกันวะ
กูสองครั้ง โครตเบื่อเลย ว่าไป เจลหมดแล้ว
คืนนี้แวะไปซื้อดีกว่า
เคยจะไปหาจิตแพทย์อยู่
เจอพยาบาลมาคุยปรับทุกข์เบรกก่อนเลย
สุดท้ายไม่ได้ไปหาจิตแพทย์ ...
น่าจะเข้าอาการ depression (โรคซึมเศร้า)
ป.ล. กูไม่ใช่หมอ
ป.ล.2 กูก็อาการคล้ายๆมึง แถมโคตร negative thinking เลย กูทำเหี้ยไรก็ไม่ได้ เรียนจบมากูก็ไม่เก่งพอ กูกลัวคนรับกูไปทำงานจะผิดหวัง เรื่องที่ทำได้กูก็ไม่รู้จะประยุกต์ไปทำเงินยังไง กูแม่งเหี้ยๆๆๆ ไร้ประโยชน์สัดๆ
น่าจะไปหาจิตแพทย์ว่ะสัด
โกนหนวดเช้าวันจันทร์ครั้งเดียวต่อสัปดาห์ว่ะ
ไม่กล้าไปหาจิตแพทย์กลัวไปแล้วไม่ดีขึ้นแบบเสียตังฟรี เดี๋ยวคนที่บ้านบ่นอีกว่ากูสำออยแค่นี้ต้องไปรพ.
พูดถึงเรื่องหนวดนี่กูอยากไปเลเซอร์ออกว่ะ รำคาญตอนมันขึ้นใหม่ๆอ่ะ ตอนยุ่งๆขี้เกียจมาโกนด้วย บางทีก็ชอบลืมอีก
ทู้นี้แม่งอ่านรวดเดียวแล้วเพลินฉิบหายเลยว่ะ อยากให้มีคนเอาชีวิตเพื่อนโม่งทั้งหลายไปเขียนเป็นนิยายหรือเอาไปทำเป็นหนังจัง
รวบรวมทั้งหมดเขียนเป็นเรื่องเดียวได้แม่งเก่งเลยวะ
กูก็เบื่อเป็นพักๆหว่ะ แต่คงเพราะทำหลายอย่าง ไอ้ที่เบื่อน้อยๆ ก็เลยกลายเป็นไม่น่าเบื่อ เพราะต้องทำอะไรที่ไม่อยากทำมาก่อน
อารมณ์ว่ากูทำงานทั้งวัน พออ่านการ์ตูนนิดนึงมันก็สนุก เล่นเกมนิดนึงมันก็สนุก ถ้ากูดูอนิเมทั้งวัน เล่นเกมทั้งวัน บางทีกูก็อาจจะเบื่อ
จนไม่รู้สึกสนุกอย่างมึง >>670 มั่งก็ได้ แต่กูแนะนำว่าถ้าเริ่มควบคุมไม่ได้ ลองปรึกษาจิตแพทย์ก็ดี
>>679 จริงๆ จุฬามีเปิดฟรีนะ ให้คำปรึกษา ลองหาเวลาลางานไปดู
http://chulawellness.com.a33.readyplanet.net/index.php?lay=show&ac=article&Id=539567935
เทียบกับยุโรปแล้วประเทศสารขัณฑ์วันหยุดช่างน้อยนิด ขานั้นแทบจะนับวันหยุดเป็นสัปดาห์...
ปีนึงหยุด 4 สัปดาห์อะไรงี้
ไทยกยุดกระปิดกระปอย วันบ้างสองวันบ้าง อย่างญี่ปุ่นมี golden week ฝรั่งมี thanksgiving, christmas หยุดทั้งอาทิด
มึงลองใช้ veet หรือโอพิลคามาทาทิ้งไว้แล้วป้ายออกดิ กลิ่นแม่งรัญจวญใจมากพวกมึงควรลองสักครั้งในชีวิต
แต่กูว่าเอาแหนบมาถอนๆก็สนุกดี เคยนั่งถอนขนขามันส์ชิบหาย จี๊ดๆดี
ตอนทำงานกับสวีเดน เห็นแม่งหยุดซัมเมอร์ตูมเดียวเดือนกว่านี้ กูอิจฉาชิบหายยยย นี้ยังไม่นับขอบคุณพระเจ้า หรือช่วงคริสมาสต์ด้วยนะ ฟฟฟฟฟฟฟ
รองเท้าเอาใส่เครื่องซักผ้าซักได้ป่าววะ แล้วมันเวิคป่าว ใครเคยลอง
ไอ้ที่อนสดๆแล้วมันส์นี่ขนจมูกกับเคราว่ะ ขนจมูกที่มันยาวแล่บออกมา ดึงแล้วฟิน นี่เส้นดำๆแข็งๆยาวๆด้วยนะเพื่อนโม่งเอ๊ย ซี๊ดซ๊าดอย่าบอกใคร ..........นี่กูโรคจิตรึเปล่าเนี่ย
ดึงขนจมูกนี่แม่งง่วงๆอยู่ตื่นเลยนะเว้ย ยิ่งกว่ากาแฟอีก
ขอให้ขนจมูกปลิวเข้าปากมึงแล้วไปติดอยู่ตรงลิ้น
อื้ม เค็มๆดี
กูก็ชอบถอนนะเคราเนี่ย แต่ขนจมูกนี่ไม่ไหวว่ะ แม่งเจ็บเกิน
มีใครไว้เคราเฟิ้ม ๆ บ้างไหม อยากถามเฉย ๆ
ไม่รู้สึกมันรกเกะกะ ๆ บ้างรึเปล่า
ปกติใช้แหนบถอนประจำ มันส์
กระทู้นี้แม่งไหลไปเรื่อยๆจริงๆ
ไว้หนวดเฟิ้มๆกับหน้าร้อน ถ้าฝนตกกูละไม่อยากจะจิ้น...
เฮ้ย ไทยอ่ะหยุดเยอะแล้ว มะกันดิ ปีนึงแม่งมีแค่ 10 วันเอง
ไทยแม่งวันหยุดเกือบ 20 วัน ปีใหม่ จักรี สงกราน3 แรงงาน ฉัตรมงคล พืชมงคล วิสา อาสา เข้าษา วันแม่ ออกษา ปิยะ พ่อ รัฐธรรมนูญ(มีด้วยหรอวะ) สิ้นปี รวมแล้ว 17 วัน
เผลอแป๊บๆ ก็บ่ายแล้วว่ะ ความสุขผ่านไปไวชิบบบ
ซีเรียสเชี่ยไรกับวันหยุด ลาออกมาเป็นนีทมึงก็ได้หยุดทุกวันแล้ว
เป็นนีทแต่ไม่มีตังค์น่ะขรับ ทุกวันนี้ทำงานเงินยังไม่ค่อยจะมีเลยขร้่บ
ขรั่บพ่อง
ตรั่บๆ
มีใครเคยดึงขนตรงนิ้วตีนบ้างมะ ตอนแรกๆ แสบนานเลยนะ
กะขนตรงหัวนม ครั้งแรกดึงนี่เป็นตุ่มขึ้นหลายวันเลยกุ
ตรงตีนนี่ดีงเล่นประจำ ก็ไม่อะไรนะ ' _ '
นมกับตีนกูไม่มีขนวะ แต่ขากับรักแร้เพียบที่ขาเอาแหนบถอนไม่เท่าไรแต่รักแร้แม่งจีีดบาดจิตกูสุดๆ
รักแร้นี่ไม่ไหวหว่ะ ยาวเฟื้อย แถมดกดำ
พูดไปเป็นผู้หญิงนี่ต้องมาคอยกำจัด เสียเวลาตายห่าเลย ว่าไป เค้่าโกนหรือทำยังไงวะ
ขนนิ้วตีนกูใช้กรรไกรตัดเล็บตัดล่ะ
อาทิตย์นี้ใครลาจันทร์อังคารแบบกูมั่ง
ขี้เกียจจัง ต้องหยุด 5 วัน แล้วทำงาน 2 วันถึงจะได้หยุดต่อ
ลาไม่ได้ ไม่มีคนทำงาน
ลาไม่ได้ก็ขี่ม้าแทน
ตึ่งโป๊ะ!
ลาไม่ได้ก็ขี่โอซิลิสแทน
ตึ่งโป๊ะ!
พรุ่งนี้ต้องแต่งดำป่าววะ
แต่งดิ
กูเอกชน ไม่บังคับแต่ง ศาสนาก็ไม่มีด้วย กูจะโดนไล่ออกนอกประเทศมะ
ผิดจารีตหรือ social norm จะโดนลงโทษด้วยการมองแปลกๆ ไปผิดในสังคมอุก้ะๆมนุษย์ถ้ำระวังโดนจับไปย่างกินละกัน
แต่งตามกาละแบบนี้นี่กุไม่ไงอะ แต่กุเบื่ออิพวกแต่งสีตามวันอะ วันนี้ห้ามใส่สีนั้นนี้ๆ...คือเสื้อผ้ากูก็ไม่ได้มีครบเจ็ดสีเจ็ดวันนะสาด
เออ อันนั้นเข้าขั้นเวอร์น่าหมั่นไส้ละ ประชดแต่งสีบานเย็นแม่ง 7 วันเลย
อิจฉาพวกได้หยุด เสาร์ - อาทิตย์ โว้ยยยยยยยยยย
ตรูทำงานถึงวันเสาร์ หยุด อาทิตย์วันเดียวววววววววววววววว
ประกาศไว้ทุกข์ 15 วัน ถึงไม่ใช่พุทธก็ต้องไว้ เพราะเป็นประกาศทางการ ไม่เกี่ยวกับว่าเขาเกี่ยวข้องกับเราอย่างไร (แต่เหมือนเขาบังคับแค่ข้าราชการ?)
ถ้ามึงอยู่อิตาลี่ แล้ว (สมมตินะ) พระสันตปาปาเสียชีวิต เค้าให้ไว้ทุกข์ มึงบอกกูไม่ใช่คริสต์ กูไม่แต่ง ก็แปลกๆ อยู่นะ
มาถึงออฟฟิซไม่เจอคนไว้ทุกข์สักคน
อืม บางทีมันก็เป็นเรื่องของกาละเทศะด้วยมั้ง รึกูคิดมากไป....
คนทั่วไปมัน 3 วันนี่หว่า จำผิดๆ 15 วันคือขรก. 30 วันคือสำนักราชวัง
แต่กูเองคงไว้ทุกข์ 15 วันแหละ
แค่สังขราช ไม่ต้องเคร่งอะไรก็ได้มั้ง
อีกครึ่งวันๆ
หัวหน้าให้กูกลับเร็วได้ว้อยยยยยยย
อีก 2 ชม. ...
อีก ชม.ครึ่ง...
อีก 1 ชั่วโมง
กูหลับบ้านแล้ว ขอให้พวกมึงทนทุกข์กันตค่อไป :P
ง่วงสัด
ถ...ถึงแล้ว!
น่าสงสารมากกลับมาตอนห้าทุ่ม
อา... กูอยากเห็นพระอาทิตย์ระเบิดตัวเองจังเลย
เคยอยากค้างบริษัท เค้าไม่ให้ค้าง
กลับดึกๆแม่งเปลืองตังจะตาย นอนตายในบริษัทยังกลับถูกกว่า
อีกอาทิตย์เดียวววววววววววววววววววววววววววววววววววเองงว้อยยยยยย
อีกอาทิตย์เดียวจะระเบิด บริษัททิ้ง?
สวัสดีวันเสาร์วันนี้ไพ่กูสวยทั้งวันเลยวะ
อยู่ดีๆก็นึกขึ้นได้ถ้ากระทรวงเพิ่มกฏเครื่องแบบให้ใส่ถุงน่องก็ดีสิวะ ทั้งกันยูวีจากแดดรวมทั้งมิดชิดด้วย
วันเสาร์แท้ๆทำไมรถเยอะจังว่ะ
เงินเดือนพึ่งออกนี่หว่า
กูยังไม่ออก
กูยังไม่ออกและเหลือ 100 บาทถึงวันพุธ..
กู 200 ชนะ
มีมาม่าให้อยู่ได้ถึงวันศุกร์หน้าว่ะ
เบื่อมาม่าว่ะ มีเมนูยาจกอะไรแนะนำกันมั่งอะ (หัวข้อประจำสิ้นเดือน55)
ขนมปังเซเว่น เค้กเผือกกับใบเตยอร่อยสุดยอดมาก ไอสปาเกตตี้ก็อร่อยแต่แม่งเสือกแพง
ลองเปลี่ยนเป็นมาม่าแบบอื่นแทนได้ไหมวะ อย่างยากิโซบะ เย็นตาโฟ เห้นว่าแม่งมีแบบราดหน้าด้วย
กูกินแล้วอร่อยพอควร
ไม่เอามาม่า ก็ขนมปังสักแถว เก็บผักข้างบ้าน ไข่สักถาด ตุนแยมไว้สักขวด
ปิ้งราดเฮ้ยทาแยม ปิ้งใส่ไข่ดาว ปิ้งกินกับผัก มื้อสองแผ่น อยู่ยาวได้อาทิตย์
รึสิ้นไร้มากมึงก็ปิ้งกินไม่ใส่ไรเลยก็ได้นะ
พูดถึงปิ้งเห็ดปิ้งก็อร่อยดีนะแม่กูทำให้กินทีกูแทบจะวิ่งไปกอดเลย อร่อยแถมหอมสัสๆ
ไม่ก็ไม่เก็บผักมาทำจับฉ่ายซะแดกไม่หมดแช่ตุ้เย็น เวฟแล้วแดกอยุ้ได้ประมารอาทิตย์นึง
ผักนิ่มๆน้ำหวานๆเค้มๆ มีหมูด้วย เชี่ยกูหิวแล้ว
ข้าวเปล่ากับน้ำพริกนรก
โอย อ่านแล้วหิวเลย แท๊งกิ้วหลายๆเพื่อนโม่ง
ดีๆ อาทิตย์นี้รอดแล้ว 555
3 วัน 66 บาท
วันละ 22 บาท
บางทีก็อิจฉาพวก NEET นะ งานการไม่ต้องทำเกาะบ้านกิน
มีเวลานั่งทำอะไรที่อยากทำจนเก่งแล้วก็ออกมากร่างได้ว่าข้าเทพแล้ว
เป็นนีทแล้วน่าเบื่อวะ ทำงานก็น่าเบื่อ โลกนี้แม่งกากชิบหาย
กูว่าประเด็นมันอยู่ที่เรื่องตังว่ะ ถ้ามีตังมึงยังมีสิทธิเลือกว่าจะทำงานมั้ย แต่ถ้าไม่มีแล้วยังหาคนเกาะแดกไม่ได้นี่ไม่ทำงานก็ไม่มีกินอ่ะ
ถ้าเป็น NEET รวย คงจะพกเกมไปแรดเกือบทั่วโลกอะ เช้าแรดๆๆๆๆกินๆๆๆๆๆ พอจะนอนก็เล่นเกม อา ฟิน
แล้วเที่ยวมันต้องมีเหนื่อย ก็อยู่บ้านเฉยๆ อยากได้อะไรก็ซื้อๆมาเก็บไว้ จ้างแม่บ้านคอยดูแลไม่ให้ปลวกแทะ
ทำห้องเก็บเสียง home theatre highend + ค็อกพิทรถแข่ง แล้วชวนเพื่อนมาแดกเหล้าเล่นกันทุกๆวันหยุดเป็นฐานทัพ
ทั้งหมดนี่จริงๆปีละล้านก็พอ ครอบครัวก็มีให้นะ แต่เกรงใจว่ะ
กุอยากกลับไปเป็นเด็กน้อยจังเลยว้อย
กูอยากนอนกลางวันและมีความสุขกับของเล่นปัญญาอ่อนเหมือนเด็กๆจัง เกลียดเด็กวะอิจฉาแม่ง ไอตัวไหนมาบอกว่าอยากโตนะกูจะบ้องหูให้ โชคดีแค่ไหนแล้วพวกแม่งอะ
พอทำงานแล้วรู้สึกปัญญามันด้อยถอยลง แต่พอกลับบ้านมาเล่นเกมแล้วรู้สึกเหมือนมันกลับมาเฉียบคมเหมือนเดิม
เวลาทำงานปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้แม่งมันเยอะเกินไปทั้งนายทั้งเพื่อนร่วมงานทั้งลูกค้าทั้งงานที่เราทำอยู่
แต่พอเล่นเกมปัจจัยมันน้อยลงแต่ควบคุมอะไรๆได้มากขึ้น อยากให้ชีวิตการทำงานเป็นเหมือนเล่นเกมบ้างวะ
ก็เป็นนะเกม แต่เป็นเกมที่ระบบกากมาก ทั้งที่ตอนหยิบมาดูปกครั้งแรกก็ออกจะดูดี แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ทนเล่นไปเรื่อยๆ รอเกมใหม่ ที่หวังว่าจะกากน้อยลง
อยากลดความอ้วนแต่ไม่มีเวลาออกกำลังกายวิธีไหนดีสุด ตอนนี้ก็พยายามเลิกอาหารขยะ+หยุดหลัง 6 โมงอยู่ พอจะนอนแล้วหิวสัส ทรมานฉิบหาย
เเดกผลไม้ได้ไหมวะ แม่งน่าจะมีแบบที่แดกแล้วไม่อ้วน
ลดพวกแป้ง ถ้าอยากฮาร์ดคอร์หน่อยมือเย็นแดกไข่ต้มสองฟองพอ นอกนั้นเอาน้ำลูบท้องเอา
ออกครึ่งชั่วโมงก่อนอาบน้ำก็พอแล้ว
ถ้าทนจนหายหิวได้ก็ชนะแล้ว
เอาเงินเดือนมึง 80% มาให้กูใช้ซิ รับรองมึงผอม
ผอมเพราะกรูพยายามลด ดีกว่าผอมเพราะไม่มีแดรก....
ผลลัพท์แม่งก็ผอมเหมือนกันอ่ะ
อันนึงมันเลือกได้ อีกอันเลือกไม่ได้นี่หว่า - -
รถโครตติดเลย หิวว่ะ
ถ้าจำไม่ผิดพอเราไม่แดกอะไรเลยลำไส้เรามันก็จะย่อยตัวเองทำให้ปวดท้อง(แต่เดี๋ยวมันย่อยเสร็จก็หาย)
ใช่รึเปล่าวะ? บางีทกูเคยเล่นเกมอยู่แล้วแม่งลุกไม่ได้ ปวดท้องนะแต่สักพักแม่งก็หายตอนนั้นโครตวิกฤต
พลังงานลดฮวบมีแต่คนทักติดยาเสือกไม่ได้แปรงฟัน ฟันก็เหลืองด้วยนอนก็ไม่นอนตาก็คล้ำ
เดินไปเซเว่นนี่คนหลีกทางอย่างกะจะปูพรมให้กูเลย เออ แต่ตอนนี้กูไม่ได้เป้นแบบนั้นหรอกนะนั้นมันตอนเด็กๆ
ระบบย่อยอาหารมันบีบตัวตามเวลา จะกินจะอดอะไรก็อย่าให้มันผิดธรรมชาติจนร่างกายปรับตัวตามไม่ทัน
เปิดประเด็นเม้าหน่อยดีกว่า วันนี้กูเพิ่งมีคนมาเม้าให้ฟังว่าเจ้านายกูกินพนักงานในออฟฟิสไปหลายคนแล้ว แม่งเอ๊ยยยยย ปล.เจ้านายกูอ้วนและไม่หล่อ
ขอแค่มีตังก์จะอ้วนไม่อ้วนก็ฟันได้หมดล่ะวะ
ผู้หญิงแม่งคิดอะไรกันอยู่วะ
สาวๆ อาจจะอยากไต่เต้าละมั้ง รึได้แล้วมีเงินพิเศษ
เงินเดือนออกยัง
ยังโว้ย
เต้าไต่นี่หว่า แต่อย่างว่า ยุคนี้ศักดิ์ศรีแพ้ไอโฟนหมด
มีเต้าให้คนเยอะแยะมาไต่นี่หัวหน้าคงนมใหญ่น่าดู
แล้วเจ้านายนี่ ผู้ชายเหมือนกัน?
ไอโฟนดียังไงวะ บลูทูทกับชาวบ้านก็ไม่ได้ แพงก็แพง
มันดูกิบเก๋ยูเรก้าหรือเปล่าไอฟง
เฮ้อ อยากเข้าบ่น ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร รู้สึกทำไรก็น่าเบื่อไปหมด หมดความตื่นเต้นไปหมดเลย
จะทำงาน อ่านหนังสือ ดูหนัง ดูซีรี่ย์ อะไรเทือกนี้ก็แบบน่าเบื่อ
จะคุยกับเพื่อน เพื่อนก็เหมือนไม่อยากคุยด้วย รู้สึกเหมือนโดนทิ้งอยู่ห่างๆ ยังไงไม่รู้
หรือควรหากิจกรรมอื่นมาช่วยจรรโจงใจดี..
หาแฟนดิ แฟนอากาศ แฟน2D แฟนดิจิตัล มีมากมายให้เลือกสรรค์
>>798 มึงเหมือนกูเลยวะ กูเคยบ่นๆไว้ใจความหลักคือเบื่อเหมือนมึงเด๊ะ
กูอยากให้มีสงครามไม่ก็พระอาทิตย์แปลงร่างหรือเกิดหลุมยักษ์ปรากฏการณ์เชี่ยไรก็ได้
ที่คนทั้งโลกจะไม่มีความสุขเหมือนกู ทุกคนแม่งต้องได้รับความทุกข์เหมือนกู
ถ้ากูไม่มีความสุขใครหน้าไหนก็ไม่มีวันมีความสุขทั้งนั้น!!! วะฮะฮ่าๆๆๆๆๆ
มีแฟนเป็นผู้ชายดิ ชายแท้ๆแบบไม่เทยไม่เกย์
แฟนอากาศไม่มีทางทำเรื่องขัดใจมึงแน่นอน
เบื่อชีวิตนี่ถ้ามันแก้ง่าย กระทู้ก็คงไม่ยาวขนาดนี้หรอกมั้ง
ไม่มีใครคุยด้วยก็กลับห้องไปคุยกับกำแพง กับโปสเตอร์ กับฟิกเกอร์ กับแฟนอากาศ จะทะเลาะกับมันก็ได้ มึงกำหนดสตอรี่เองได้อยู่แล้ว ทำจบแล้วเอามานั่งเขียนพล็อตเรียบเรียงเป็นนิยายส่งในนี้ด้วยนะ กูจะรอ
ว่าแล้วอย่าลืมไปแต่งต่อมู้ทอมด้วยละ กูรอภาคต่อเลียรักแร้อยู้
นอนเรียรักแร้แฟนอากาศให้สมในเลย จินตนาการให้ขาวเนียนหอมฉุยขนาดไหนก็ได้ แต่อย่าให้ใครมาเห็นสภาพมึงก็แล้วกัน
เลียรักแร้นี่ อารมณ์แบบเลียเงาะป่าววะ ขนๆเหมือนกัน
กูว่ากูควรเข้าวัดฟังธรรม นั่งสมาธิ เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง
รักแร้นี่สุดๆอะมึง แบบถอนนะ ยิ่งกลิ่นหลังทำกิจกรรมอะไรซักอย่างนะ กลิ่นมันจะตุ่ยๆหน่อยบวกกับกลิ่นโคโลนที่โปะตามเสื้อนะมึงเอาหน้าไปแนบใกล้ๆให้เค้ายกแขนขึ้น ตาก็ส่องไปที่เจ้าหล่อนทำหน้าแบบอายๆ แก้มก็แนบกับผิวใตต้นแขนขาวๆเนียนๆพร้อมกับสูดกลิ่นไปด้วย สัดเอ้ยนึกถึงละใจเต้นแรงว่ะ
ปล.กูเพ้อเจ้อ
แม่งจะคิโม่ยแข่งกับมู้บาเกะในบอร์ดเมะใช่ไหมวะ
เงินเดือนกูออกพรุ่งนี้ว่ะ โคตรยินดี
อิจฉาพวกที่ออกศุกร์สุดท้ายของเดือนชิบหาย
มึงควรจะภูมิใจนะ ในขณะที่มึงเงินเต็มกระเป๋า
ไอ้พวกนั้นมันก็เงินหมดย่อยออกมาทางตูดเรียบร้อยแล้ว
ทุกวันนี้จ่ายภาษีรายได้เป็นเลขหกหลัก
กูควรจะลดยังไงดีวะ
แบ่งรายได้ให้กู
http://pantip.com/topic/31176240 พวกเพอร์เฟ็กไปตายซะ
จ้ะ
มันมีเส้นบางๆระหว่างการพูดอย่างซื่อสัตย์กับความขี้โม้
นั่นดิ ในเนตเราจะเป็นอะไรก็เป็นได้
ตอบหล่อแค่ไหนก็ได้ แต่ใครจะไปรู้ ความจริงมันอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นจริงก็ได้
รถมันติดเหี้ยอะไรนักหนาวะ ฝนก็ไม่ตกแล้วเสือกติดกว่าเดิม
เบื่อฉิบหาย รถเหี้ยอะไรมันจะเยอะแยะนักวะ
เดี๋ยวนี้รถมัน...ติด หนักขนาดไหนวะ
อย่างอยู่ เยาวราช จะไป สยาม วันหยุด ไรงี้ ออกจากบ้านสักเกือบเที่ยง นั่งรถเมล์ จะไปถึงกี่โมง
เงินออกแล้วโว้ยยยยยยย
ヾ( ω ｀ )ノ" ヾ(´ ω ｀)ノ" ヾ( ´ ω｀)ノ" ヾ( )ノ"
รถเมล์จากหัวลำโพงไปสยามอย่างมากก็ครึ่งชั่วโมง... (กูรู้แค่นั่งสาย 1 ต่อ 16/36/93)
เงินเดือนปรับขึ้นปีละกี่%กันบ้างครับ
ทำงานมาหนึ่งปีครึ่งยังไม่ปรับเลยครัช...ถ้าสิ้นปีนี้ไม่ปรับไม่มีโบนัสก็บายล่ะกุ
ปรับทีละเป็นหลักร้อย สัดเอ๊ยยยย555555
ปรับทีละสองพันว่ะ แต่สี่ห้าปีปรับหนนึง -*-
เดือน 11 แล้วโว้ย
วิธีการขึ้นเงินเดือนที่ไวที่สุดคือ .... หางานใหม่
กูก็อยากลาออกนะ แต่ช่วงรอยต่อระหว่างหางานใหม่นี่คงแย่น่าดูเลย
หางานใหม่ให้ได้ก่อนแล้วค่อยลาออกก็ยังได้หนิ
ถ้ามีความสามารถนะ ที่ใหม่พร้อมจ่ายให้เยอะกว่าที่เก่าอยู่แล้ว มันถึงได้มีการซื้อตัวกันไง
แต่กูก็ยังแปลกใจนิดๆ ว่าอดีตเพื่อนร่วมงานบางคนมันไม่ได้เก่งอะไร นิสัยก็แย่ ย้ายงานไปๆมาๆ ห้าปีนี้ย้ายไปสี่ที่
ล่าสุดได้ยินมันโม้เงินเดือนมา มากกว่ากูเท่าตัวเลย
บางทีกูก็เซ็ง HR ตามเว็บสมัครงานนะบอกว่ารับจูเนียร์ พออ่าน request ปุ๊บ..แม่ง...ซีเนียร์ชิดดซ้าย
หางานใหม่นี่แม่งอารมณ์เหมือนซื้อหวยกลายๆเลยว่ะ
พวกย้ายงานบ่อยๆ บางทีก็ไม่เก่งอะไรนะ แต่พรีเซนต์เก่ง พูดเก่ง ก็คือขวนขวายเก่งล่ะ
พอย้ายทีก็อัพที พวกขี้เกียจๆ บางทีเก่งแต่ไม่อยากย้าย เงินมันก็ต๊อกต๋อยไป
เหนื่อยวะ ประเทศไทยร้อนไปนะ
ทั้งเหนื่อย ทั้งเหงา ทั้งเศร้า ทั้งเซง วังเวง ไร้มิตร ขาดญาติ
ชีวิตมันแค่ตัวคนเดียว กูแม่งน่าไปออกวงเวียนชีวิตช่องเจ็ดชิบหาย
มึงยังมีร่างแยกอย่างกูและอีกหลายสิบคนนะ 5555
55กูไม่แนะนำนะ เพราะแม่งแพง
ไปหาแฟนจริงๆซะ พวกโม่งโสดทั้งหลาย มันต้องมีซักคนหล่ะน่า
(แต่กูก็ไม่มีนะ 55555)
รุกหรือรับครับ
รุกครับ :D
หันตรูดนิ่มๆของพวกมึงมาซะดีๆ
เสียใจกูไม่รับมึงแหละหันเลย
อ่ะ กูไม่รุกไม่รับอะไรทั้งนั้นอะ
นั่งเสพพวกเอ็งลูบก้นกันเงียบๆละกันนะ ฮุๆๆ
กูสงสัยมานานแล้ว ไม่มีใครตอบกูอย่างชัดเจนได้สัก ขอถามอีกที
เกย์เนี่ยเวลามันเยิบตูดกัน มันมีระบุมั้ยวะว่าคนไหนรุก คนไหนรับ
คนรับมันจะรับตลอดกาล หรือว่ามันจะผลัดกันตามความสะดวกวะ
ตอบในมุมของฟุที่มีเพื่อนเกย์นะ
มันไม่มีโพสิชั่นตลอดกาลอะ ว่ารุกรึรับ เป็นรุกมานานวันนึงเปลี่ยนแฟนใหม่
เป็นรับซะงั้น บางคนก็บอกว่ารุกนะ แต่เดินบิดตรูดมาก 5555
แถมเมียแม่งกล้ามใหญ่กว่าด้วย งงแท้
เหมือนว่าถ้าคู่กับคนไหน จะมีตำแหน่งตายตัว
แต่ถ้าเปลี่ยนคู่ก็มีสลับได้แล้วแต่รสนิยมใช่มั้ย
แล้วก็แมนหรือแต๋วไม่มีผลกับโพสิชั่นสินะ
ปล. วันนี้วันศุกร์
เท่าที่เห็นเป็นแบบนั้นนะ ตอบให้โรแมนซ์หน่อยก็คงจะเป็นเรื่องของความรู้สึกละมั้ง
แบบ ถ้ารักกัน ณ โมเมนต์นึง ก็อาจจะยอมๆให้ได้ไรงี้
ปล.วันศุกร์สิ้นเดือนด้วย.....แม่ง
สงสัยว่าทำข้างหลังมันรู้สึกดีจริงป่าวมากกว่าเรื่องโพสิชั่นอีก
ปล.เย็นวันศุกร์ทำให้จินตนาการเปิดกว้าง
มู้วันศุกร์แม่งเป็นมู้แรกที่ถึงพันของบอร์ดเล้าแน่ๆ
วันศุกร์ต้นเดือน แต่ตูยังต้องนั่งปิดงานอยู่ออฟฟิศคนเดียว
โอทีก็ไม่ได้ อยากจะร้องไห้ OTL
ศุกร์แม่งรถติดเชี่ย จนกูมึเวลานั่งค้นหาปรัชญาชีวิตจากการจ้องกระจกรถเมล์ทุกที
ถึงตอนนี้กูรู้สึกดีจังที่บ้านยังมีนา แถมไม่ติดหนี้ติดจำนอง
กูส่งเงินกลับบ้านทุกเดือนแบบนี้ ทำงานงกๆ เช่าห้องอยู่ไป หาทางเก็บเงินไปเรื่อยๆ
ถ้าถึง 40 แล้วยังไม่เห็นอนาคต กูกลับบ้านนอกไปทำไร่ไถนาดีกว่า
โหย ถึงกะบรรลุสัจธรรมกันเลย... มึงอย่าเปลี่ยนเรื่องสิวะ กำลังหื่นๆเกย์ๆ จู่ๆก็เศร้า กูปรับอารมณ์ไม่ทัน
การกลายเป็นมนุษย์เงินเดือน มันเป็นความพ่ายแพ้ขั้นแรกของชีวิต? ขั้นต่อไปคือปลิง neet อีกขั้นคือฮิกกี้ ขั้นต่ำสุดคือตายโหวทั้งที่ยังไม่ได้ทำห่าอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
ตายทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ขอกูได้ทำอะไรที่กูชอบก่อนตายดีกว่า กูค่อนข้างปลงแล้วว่ะ
กูยังคงทำงาน และรถแถวที่ทำงานกู ก็ยังคงติดเหมือนเคย
เซงว่ะค่ะ
รู้สึกเป็นบุญจริงๆที่ทางที่มาทำงานรถไม่ติด
บ้านกรูอยู่ถนนตก เช้าตื่นตี 5 ออกจากบ้าน 6 โมงนั่งรถสาย 1 ออกไป ขากลับมาลง BTS สะพานตากสินแล้วนั่งสาย 1 เข้ามา รวมกันเดินทาง อย่างมากก็ 2 ชั่วโมง มีความสุขดีมาก
ทำงานใกล้บ้านนี่มันสุขจริงๆนะ จะสุขยิ่งกว่าถ้าได้เป็นนีทเงินล้านอยู่ที่บ้าน
เป็นอยู่เนี่ย เขียนนิยายเสร็จจะเปิดโม่งมาโปรโมทในนี้ด้วย
เบื่อรถติด จังหวัดอะไรเจริญรองจากกรุงเมพกับเชียงใหม่วะ?
ถ้าไม่นับปริมณทลที่มันเจริญตามกรุงเทพก็ สงขลา ภูเก็ต โคราช อุดร อะไรพวกนี้มั้ง
โคราช? เอ๊ะ มันไม่ใช่จังหวัดนี่หว่า
นครราชสีมาไม่ใช่จังหวัด = =?
เชียงใหม่นับไหมวะ
โคตรอยากให้มันออกแผนแม่บทพัฒนาหัวเมืองทุกภาคอย่างจริงจังจริงๆ
อย่างน้อยรุ่นลูกก็คงทันที่มันจะรถติดน้อยลง คนไม่ต้องแห่กันมา กทม อย่างเดียว
แบ่งๆไปติดหัวเมืองภาคอื่นๆบ้าง
โคราช ขอนแก่น อุดร รถติดพอกับกรุงเทพแล้วเดี๋ยวนี้
จังหวัดไหนที่ห่างไกลความเจริญแต่มีเน็ทสเถียรๆ ให้ใช้มั่งวะ....
อยู่ลำบากไม่รังเกียจ แต่รับ-ส่งไฟล์งานทางเน็ทนี่เรื่องใหญ่มาก 555
http://pantip.com/topic/30821902
http://pantip.com/topic/30657202
บางอำเภอแม่งเลวร้ายมาก ใครมันไปจัดไว้วะ อ้อมโลกมากๆ
เพิ่งเคยเห็นผังเมืองยะลา ดูเรียบร้อยดีว่ะ ไม่มั่วซั่วเหมือน กทม.
ต้องเปลี่ยนใหม่ไง แต่ก็ถูกนะ ดูตามศาล จะได้มีเหตุผล
เอาจริงๆ พวกธุระกรรมอะไรทั้งหลาย มันควรทำ online ได้แล้ว ให้ส่วนกลางเป็นตัวนำร่อง หรือ ทำผ่านระบบส่งจดหมาย ทำที่ไปรษณีย์ ฯลฯ
ถ้าคมนาคมไม่สะดวก ก็ ไปตั้งสาขา เพิ่มตรงนั้นเอาก็ได้นี่ หรืออะไรยังไง
คือไงดี ตอนนี้คิดว่า การสื่อสารมันง่ายกว่าสมัยก่อนมากๆแล้ว ควรจะรวมๆ ให้มันเป็นใหญ่ๆ แล้วแต่ละส่วนก็มีอำนาจ ปกครองส่วนนั้น เพื่อใช้พัฒนา
ซึ่งมันน่าจะทำให้วางแผนในระยะยาวได้ง่ายกว่า การซอยๆ เป็นจังหวัด เล็กๆๆๆ อย่างที่เห็น
เชี่ยเอ้ย พิมพ์ผิดหลายที่เลยกรู
*ดุตามศาล มีเหตุผลดี
*ธุรกรรม
ห้องข้างๆแม่งเอากันบ่อยสัส ตอนนี้แม่งเอาอีกละ อ๊าๆๆ ได้ยินปึ้งๆด้วยสัด ต้องเล่นกับโต๊ะหรือเหี้ยไรแน่ๆ
มึงก็ไปเคาะประตูแล้วบอกเอากันเบาๆหน่อยแล้วอย่าเล่นไรพิสดารมากดิวะ
ชวน3pแม่มเบย
ปรากฏว่าไปถามจนท.คอนโดแล้วเค้าบอกว่าห้องนั้นไม่มีคน....
จากหนัง AV เป็นหนังผีไปเลยมึง
กูเปิดฝักบัวทิ้งไว้ตั้งแต่คืนวันศุกร์จนถึงเมื่อกี้นี้.....ชิบหายยยยย
ชิบไม่หาย เงินนายอะหาย
เหี้ย3วัน หมดไปเท่าไรวะ
อาบทีเดียวเช้าวันจันทร์
กูไปต่างจังหวัดมาสาดดดด
โง่แท้
ทำยังไงถึงลืมปิดฝักบัวได้วะ มึงอาบเสร็จ ออกมาเช็ดตัวโดยไม่ได้ปิด???
บิลออกอย่าลืมมาประจานความโง่
รูปโปรเฟสบุ๊คมึงจะตั้งเป็นป้ายคัดค้านแล้วคิดว่ามันจะคัดค้านได้จริง ๆ รึไง เบื่อพวกตามกระแส พอกูอยากคุยเรื่องการเมืองด้วยจริงๆจังๆ เสือกไม่รู้ห่าอะไรเลย
ใครเซ็ทโปรไฟล์เป็นป้ายดำคัดค้า กู unfriend หมด
เหมือนกดไลค์แล้วได้บุญ
กูเฉยๆนะ แต่ก็ไม่ได้เซ็ตเป็นโปรไฟล์อะ ไม่คิดจะเซ็ตด้วย
เดินเข้าห้องน้ำแล้วเจอฝาชักโครกปิดอยู่ แม่งอารมณ์เหมือนจะเปิดกล่องแพนโดร่าชิบหาย
อูยยยย กูเจอแบบนี้นี่กูกดก่อนเลย ไม่อยากลุ้น 5555
กดน้ำก่อน มึงอาจจะเจอโคตร Trap คือไอ้คนแรกมันกดแล้วไม่ลงเลยปิดฝา พอมึงกดน้ำอีกที คราวนี้แหละมึงเอ๊ย ขุมทองแมคเคนน่าเลยมึง
เวลากดชักโครกไม่ลงพวกมึงทำไงกันวะ
> ดันทุรังกดไปจนกว่าจะลง
ยืนแพนิค
ปิดฝาแล้วเผ่น
จากบ้านสามวัน กลับมาแม่งเรื่องขี้แล้ว...
เรื่องอื่นเหอะ
อะกูเปลี่ยนเรื่องให้
ตดเหม็นทำไงดี?
แดกอะไรก็กลิ่นพรรค์นั้น
ทำไงให้ตดหอม
ชอบแดกพวกแป้งที่มียีสก็อีกสาเหตหนึ่งที่เหม็นมากนะ
ถามจริงพวกเอ็งจะก้าวเข้าสู่เม้นหลักพันด้วยเรื่องขี้เรื่องตดเนี่ยนะ 5555
หรือมึงอยากโดนปาขี้?
เซ็งชิบตาย ตื่นเช้ามาเปิด NB เสือกจอดำ
เช็คไปเช็คมา การ์ดจอพัง(อีกรอบ) รู้สึกหมดกำลังใจในการซ่อมมาก
ก่อนหน้านี้ก็ HDD พังแล้วการ์ดจอก็เคยพังมาอีกรอบ
หรือพระเจ้าต้องการให้กูไปถอยคอมออกมากันแน่ เริ่มไม่แน่ใจ
ลงwindowsไม่ได้ เป็นไรวะ เซ็งชิบ
ซื้อใหม่ตามบัญชาสวรรค์เลย
บัญชาสวรรค์ควรมอบเงินในการซื้อให้เราด้วยนะ
เพราะงั้นเราควรแทงหวย 5555
เบื่อการบ้าน
เรียนมาถึงปี3แล้วมีแววจะโดนไทร์ไม่ก็เรียน5ปีทำไงดีอ่ะ ซิ่วหรือไปทำงานเลยดีป่าว หรือเอาให้จบ5ปี
ซิ่วไปไหน? เรียนจบมาถ้าไม่มีปัญญาเอาตัวรอด จะ 4 ปี 5 ปีก็ไร้ค่า
แต่ถ้าคิดว่าแบ็คการเงินดีมีซัพพอร์ทก็ไม่ต้อง จะทำอะไรต่อก็คิดถึงคนที่เค้าส่งมึงเรียนด้วยละกัน
เรียนมาขนาดนี้แล้ว ลองพยายามให้จบเถอะ
สู้มันซักตั้งสิวะะะ
ให้จบดีกว่า ถ้าไม่ได้มีเป้าหมายอะไรที่ต้องทำให้ได้ในตอนนี้ เรียนให้จบไปก่อน 5 ปีก็ยังดี
มันช่วยอะไรได้หลายๆอย่าง ถ้าซิ่วไปตอนนี้วันหลังมาเอาคืนไม่ได้(หรือได้ยาก)นะ
เรียน 5 ปีมันมีปัญหาตรงไหนวะ
กรูก็เรียน 5 ปี... แต่กรณีกรูคือลืมลงทะเบียนไปวิชานึงอ่ะนะ หน่วยกิตเลยไม่ครบ
เลยต้องมาเรียนอีกปีกะอีแค่วิชาเดียว รู้สึกตัวเองโคตรง่าวเลย...
คณะกูแม่งหลักสูตร5ปีจบเป็นปกติ คิดซะว่ามึงเป็นเด็กคณะกูละกัน เข้าพร้อมพวกมันจบพร้อมพวกมันเลยเอ้า
พวกจบเร็วๆนี้ อยากย้อนเวลาไปเรียนอีกกันทั้งนั้นอ่ะ
รีบจบมาทำงานนี้มันไม่ได้ดีอะไรหรอกนะ เอาให้จบ แล้วเก็บประสบการณ์ปีสุดท้ายให้ดีๆ
เชื่อกูเรียน 5 ปีไปได้กำไรชีวิต พอมึงจบมาทำงานแล้วมึงจะอยากกลับไปเรียน
แต่อย่าเกิน 5 ปีล่ะมึงสงสารคนส่งมึงเรียนด้วย
ตอนแรกพวกรุ่นพี่ เพื่อนแม่งชอบเป่าหูอ่ะครับ ตอนนี้ไม่สนละ
ไปคุยกับแม่มาแล้วว่า อาจจะ5ปีนะ แม่ก็บอก ขอให้จบก็พอ
ทำกับข้าวกินเองแล้วท้องเสียเอง ควรจะด่าใครดี…
ด่าตัวเองที่ไม่มีแฟน
อย่าด่าเลย ไม่งั้นที่ด่าเดี๋ยวมันเข้าตัวกู
ถึงกูจะไม่มีแฟน แต่กูก็มีแอร์คอนดอชั่นนะครับ
แอร์คอนดอชั่น??
กูพิมพ์ผิดเอง
แก้ให้กูหน่อยก็ไม่ได้ ใจร้าย
แอร์คอนดิชั่น ยี่ห้อ แอร์กี่สินะมึง
อยากมึแฟน
กระทู้บาเกะเลย เมียเพียบ ไม่ต้องดูแล
แม่งหงุดหงิด เดี๋ยวพักเที่ยงมาพิมพ์
อิ่มสรัดดด
อยากนอน
แย่แล้ว ง่วงชิบหายเลย
แย่แล้ว ง่วงชิบหายเลย
เมื่อย ล้า สาสสสสส เข้ายิม เล่นกล้ามม
ว่ายน้ำช่วยลดพุงมั่งมั้ยวะ แบบ หยิบได้แล้วเนี่ย 5555
พุงกูหยิบไม่ได้แล้วหว่ะ แม่งเป็นคอนโด
มันมีหลายชั้นนนนนนนน
ลดบ้างน่ะ แต่นานหน่อย
เคยเรียนว่ายน้ำช่วงนึง ช่วงพุงกะขายุบลงชัดๆเลย
อยากหาผู้หญิงรวยๆแต่งงานด้วยจังเลยเว้ย
960 ล่ะ นี่จะเป็นกระทู้แรกใน lounge ที่ครบ 1000 แล้วนะเนี่ย กระทู้ต่อไปเป็นชื่ออะไรดี?
วันศุกร์ก็ต้องต่อด้วยวันเสาร์ดิวะ
พวกเอ็งจะพอใจกันแค่ 1000 เรอะ 5555
แล้วถ้ากระทู้ต่อไปล่ะ วันศุกร์อีกอีกแล้วว้อย วันศุกร์แล้วว้อยยย
แต่กูเสนอวันเสาร์อีกแล้วว้อยหว่ะ จะได้ระบายอารมณ์เรื่องอื่นมั่ง
ความเจ็บปวดรวดร้าวของวันเสาร์ ของวันอาทิตย์ ของวันจันทร์(ที่น่าจะเจ็บปวดที่สุด)
วันศุกร์แล้วว้อยย x วันศุกร์แล้วว้อยย
ขอเสนอ
วันศุกร์แล้วไง
วันศุกร์แล้วได้อะไร
ทำไมต้องรอให้ถึงวันศุกร์
วันศุกร์แล้วสุขจริงหรือ
วันศุกร์คืออะไร
วันศุกร์ที่สอง...
วันศุกร์หวนคืน
วันศุกร์สุขนั้นอยู่ที่ไหนถ้าไม่ใช่ตัวเรา
วันศุกณืซ้ำแล้วซ้ำเล่า
วันศุกร์กับปริศนาลูป
กูตั้งให้เลย ยัดเยียด
วันศุกร์ the 2nd https://fanboi.ch/lounge/216/
งี้ก็ต้องวิ่งควายแล้วดิวะ
วิ่งควายตั้งแต่ 970 นี่มันวิ่งเยอะไปมั้ย
ปล.อยากได้ชื่อมู้ วันศุกร์สิ้นเดือน .....หลอกตัวเองว่าจะได้เงินไปวันๆ
เดี๋ยวก็เต็ม อีเหี้ย สองวันนี้โคตรช้ำ คอมเสือกเจ๊งหลังจากเพิ่งจ่ายค่าเฟอร์ใหม่ เงินเก็บกู ...บาปสิ้นปียังจ่อคิวอีกเป็นหมื่น
ขายไตเลย
ไตมี 2 ข้าง ตับก็มี 2 ข้าง ไส้ก็หลายเมตรอยู่ ถ้ามึงอยู่จีน ผมก็ขายได้ ถ้าอยู่เมกา เลือดมึงก็ขายได้ หัวใจก็แบ่งขายสักห้องสองห้อง
ตับแม่งมีอันเดียวไม่ใช่เหรอวะ?
ฮิตๆนี่ไตมากกว่าป่ะวะ ขายได้กี่บาทวะ 555
หลักแสนได้มั้ยวะ
เอาให้ครบพันก่อนศุกร์ที่สองของเดือนพฤศจิกานะ
จำได้ว่าไตหลักแสนว่ะ
แต่ไส้มันขายไม่ได้ราคาไม่ใช่เรอะ เพิ่งรู้ว่าขายได้ เอาไปทำยารึไง
ไส้ตัดไปต้องเย็บคืนอีก ท่าทางลำบากแย่
ขายตรูดสิ ขายอย่างอื่นมึงขายได้รอบเดียว ขายตรูดมึงขายได้เรื่อยๆ เลยนะเว้ย
พวกอวัยวะคนถ้าดีลกับคนที่ต้องการโดยตรงได้นี่ราคางามมากเลยนะ อย่างไตนี่หลักล้านได้สบายถ้าสภาพมันเข้ากันได้
ปล.พูดถึงการค้าอวัยวะแล้วแม่งเสียวข้างในวูบๆว่ะ
เด็กจีนขายไตซื้อ iPhone ยังมีมาแล้ว
ขายตูดจานได้หลายรอบแต่ขายรอยแรกมึงก็เสียความเป็นชานไปตลอดกาลนะโว้ย
ไม่มีอะไร มาช่วยวิ่งกระบือหนึ่งจึ้ก
ชายเหนือชายมันต้องรุกไม่ใช่เรอะวะ ถ้าโดนถลุงทอง มึงก็เป็นเศษชายเท่านั้นแหละ
ถ้าเป็นฝ่ายรุกเป็นชายเหนือชาย โดนรุก(ล้ำรูตูด)นี่เรียกว่าไรวะ สงสัยนานล่ะ
กูเรียก เศษชาย กรณีที่เป็นชายแท้โดนรุกล้ำนะ
กูเคยสงสัยว่าความเกย์ของบอร์ดนี้มันสนุกกว่าพวกตุรกียังไง จนกระทั่งวันนี้กูได้ค้นพบแล้วว่า
พวกมึงสามารถเล่นมุขเกย์ได้โดยไม่พึ่งอาเบะแต่ความคิโม่ยนั้นยกกำลังสองซึ่งเหนือกว่าไอพวกกากเกย์ในตุรกีมาก!!!
เอะอะเหี้ยไรก็อาเบะแม่งมีแต่โอตาคุ
ไม่เบื่อกันบ้างรึไงก็ไม่รู้นะพวกนั้น
แทงก่อนจะถูกแทงสิ
กูชิงวิ่งควายต่อ
ตอนแทงเกิดเจอขี้สวนมาทำไงวะ
ถือว่าฟาดเคราะห์
แต่เพื่อนกูเคยเล่นรูหลังกับเมีย สรุปแม่งเจอทองนะ lol
วิ่งX
1000
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.