ถึงอาจารย์มหาลัยที่มึงคิดว่ามึงเก่ง มึงสอนดีแต่เอาความจริงกูไม่คิดว่ามึงสอนรู้เรื่อง มึงคิดว่าจะพูดจาแย่ๆยังไงก้อได้กับเด็กว่างั้น มึงทำให้กูที่เปนซึมเศร้าดิ่งหนักยิ่งกว่าเดิม แต่อย่างมึงคงไม่เคยสำนึกหรอกก้อมึงมันไม่มีสามัญสำนึกนี่หว่า ถ้าเวรกรรมมีจริงกูขอให้มึงโดนผู้มีอำนาจกลั่นแกล้งจนอยู่สอนหนังสือแบบไม่มีความสุขบ้างเถอะ ทีนี้มึงจะได้เข้าใจความรู้สึกของกูบ้าง