Iconsiam นี่คือมันจำลองความล้มเหลวของประเทศนี้ คือนึกถึงคำว่าคำว่าเฮงซวยเลย
คือคุณไม่มีย่าน เลยต้องอัดคนไปเดินในพื้นที่ของคนไม่กี่คน ของนายทุนห้าง ของนายทุนห้างร้าน คุณจะไม่มีร้านโลคัล ร้านของคนในพื้นที่ ที่มันจะกระจายรายได้ไป ทั้งร้านโลคัลกับร้านแบรนด์ร้านเชน
ที่สำคัญคือ เราจะเห็นในห้างจำลองตลาดน้ำ จำลองบ้านไทยๆ ซึ่งพวกนี้คือสิ่งที่เฮงซวยที่สุด ฟัคยูที่สุด เพราะของจริง พื้นที่จริง คุณไล่ทำลาย คือเราปล่อยให้มันหายไปง่ายๆมากกว่าจะทำให้มันดีขึ้น
บ้านไทยๆในไอคอนสยามมันคือของปลอมที่สร้างเลียนแบบ มันคือของปลอม มันไม่เห็นต่างจากบ้านในชุมชนป้อมมหากาฬ หรือตึกโคโลเนี่ยล-ชิโนโปรตุกีสที่ถนนสุรวงศ์ที่เบียร์ช้างเพื่งรื้อไป แต่ทำไมของจริงไม่เห็นมีใครสนใจ ไปสนใจไอโฟโต้บูธพวกนี้
ในพื้นที่สาธารณะ ที่เป็นของจริง สัมพันธ์กับชุมชน เป็นส่วนนึงของประวัติศาสตร์ ของวัฒนธรรม ที่ทุกคนเข้าถึงได้ เราเมเนจอะไรไม่ได้ จะคอนเซิฟมันยังไม่ได้เลย
แน่นอนว่าการถูกทำลายมันเป็นธรรมดา แต่ในเมื่อทุกคนยังอยากเห็นมัน แต่กลับไปชื่นชมอะไรปลอมๆที่มาจากรากปลอมที่ลดทอนคุณค่าเหลือให้มึงแค่ถ่ายรูปเล่น เหมือนเป็นแค่โฟโต้บูธไว้ถ่ายรูป มันเลยน่าหงุดหงิดว่าจะเอาแค่นี้จริงๆเหรอ
ก็นะ นี่แหละ คงเป็นรสนิยมขอคนในประเทศอุตสาหกรรมกำลังพัฒนา เลยเห็นสถานที่แบบเอเชียทีค ซึ่งแม่งกำลังก็อปสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของมัน สถานที่แบบทอสกาน่าที่เขาใหญ่ จำลองเกียวโตที่เชียงใหม่ หรือซานโตรินี่ปาร์ค คือของจริงมึงไม่เอา เอาโฟโต้บูธปลอมๆ
ไหว้หละ ไปเที่ยวยุโรป หรืออย่างน้อยคือไปดูมาเล สิงค์โปร์บ้างก็ได้ เค้าไม่นิยมสร้างปารีสปลอมๆอยู่ในปารีสเองไว้เป็นโฟโต้บูธให้มาถ่ายรูปกันหรอก