นิทานเรื่อง ลูกหมูสามตัวสร้างบ้าน ฉบับแมวดำ
กาลครั้งหนึ่ง แม่หมูกำลังจะคลอดลูกครอกใหม่ จึงไล่ลูกหมูสามตัวของตนออกจากบ้าน โดยก่อนออกจากบ้านไปได้เน้นย้ำให้กับลูกๆฟัง
“ลูกๆต้องจำไว้นะ เมื่อออกจากบ้านไปแล้ว ต้องสร้างบ้านให้แข็งแรงมั่นคง ไม่อย่างนั้นหมาป่าจะจับพวกเจ้ากิน”
“ครับแม่” ลูกๆทั้งสามรับคำ
จากนั้นลูกหมูทั้งสามก็เก็บข้าวของเดินทางออกไป จากนั้นพวกมันก็ตกลงจะสร้างบ้านที่ริมป่า
หมูพี่ใหญ่ ทำตามคำสั่งของแม่ สร้างบ้านด้วยหินและปูนอันมั่นคง เพื่อหมาป่าจะได้ทำลายไม่ได้
หมูตัวกลาง รู้สึกว่าการใช้หินและปูนมันเสียเวลา เลยคิดจะสร้างบ้านด้วยไม้
หมูตัวสุดท้องคิดว่าการสร้างบ้านด้วยฟางก็เพียงพอแล้ว มันจึงใช้ฟางทำบ้าน
หมูพี่ใหญ่เดินทางไปหาน้องๆ และเมื่อเห็นน้องๆสร้างบ้านด้วยไม้และฟางมันก็เตือนน้องๆว่าให้ทำตามคำสั่งของแม่ แต่น้องๆไม่นำพา
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็มีหมาป่าตัวหนึ่งที่รู้ข่าวหมูสร้างบ้าน
มันจึงออกล่าหมู
หมาป่าวิ่งมาตามป่า จากนั้นมันก็เห็นลูกหมูผู้พี่ที่สร้างบ้านด้วยหิน
แน่นอนว่าบ้านที่ทำจากหินและปูนยังสร้างไม่เสร็จ หมาป่าบุกจู่โจมและจัดการหมูผู้พี่จนตายและกินเป็นอาหาร
จากนั้นหมาป่าก็บุกไปบ้านลูกหมูตัวกลาง แน่นอนว่าไม้ที่ตัดมายังกองกันสร้างบ้านไม่เสร็จ หมาป่าจึงฆ่าหมูตัวกลางและกินเป็นอาหาร
ที่แท้หมาป่าตัวนี้คือลูกของหมาป่าในเรื่องลูกหมูสามตัว ... หมาป่าผู้พ่อของมันรอให้หมูสร้างบ้านจนเสร็จแล้วไปเป่าบ้าน จึงไม่อาจเป่าบ้านที่ทำจากหินได้
หมาป่าตัวนี้จึงไม่รอให้หมูๆสร้างบ้านเสร็จหากแต่ออกล่าตั้งแต่แรก
จากนั้นหมาป่าก็วิ่งไปที่บ้านของหมูตัวสุดท้อง แน่นอนว่าลูกหมูตัวที่3ก็ยังสร้างบ้านไม่เสร็จ หมาป่าได้ใจจึงวิ่งปรี่เข้าไปหาลูกหมูที่กำลังสร้างบ้าน
ปัง!
ลูกหมูตัวสุดท้องชักปืนออกมาแล้วยิงหมาป่าตายคาที่
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
1. แผนที่เคยใช้ได้ในอดีต อาจใช้ไม่ได้ในอนาคต / อาชีพที่ดีในอดีต งานที่ดีในอดีต อาจจะไม่ดีในอนาคต หากแต่แม่หมูไม่รู้เลยแนะนำลูกๆไปตามที่ตนเองรู้มา
2. การทำงานใดๆ ต้องมีแผนระยะยาวที่มั่นคง และต้องมีแผนสำรองเผื่เหตุที่ไม่คาดฝันไว้ด้วย มิฉะนั้นก่อนที่งานจะสำเร็จออกผล ก็อาจจะพังพินาศไปก่อน