#ดูหนังรอบสื่อมันดีจริงหรือ
.
พูดถึงดราม่ารอบสื่อหนังนี่นึกถึงตัวเองสมัยไม่มีค่ายเชิญไปดู ก็ไปขอตั๋วจากคนนั้นคนนี้บ้าง ไปเล่นเกมชิงตั๋วบ้าง ดั้นด้นไป ทั้งที่มันได้ดูก่อนชาวบ้านแค่วันเดียว ค่าตั๋วหนังก็น่าจะถูกกว่าค่าเดินทางไป ตอนนั้นไม่มีรถ อาศัยนั่งเรือนั่งรถเมล์ ขากลับขี้เกียจโหนรถเมล์ก็แท็กซี่ หมดอย่างต่ำ 500 บวกค่าแดกด้วย จนต้องมานั่งคิดหาสาเหตุว่าทำไมกูถึงชอบไปดูหนังรอบสื่อ ทั้งที่เวลาไปกูก็พยายามทำตัวลีบๆแอบๆเข้าไว้ ไม่ค่อยชอบไปรับบัตรเอง ส่วนตัวคิดว่าไปดูของเขาฟรีมันไม่ได้เท่อะไรมากหรอก จนทุกวันนี้พอเพจเริ่มมีคนมาเชิญมาชวน รถมีให้ขับไป เวลาก็ว่างสบายๆ การเงินก็ดีกว่าสมัยก่อนนิดนึง ปรากฏว่ากลายเป็นไม่ชอบไปเฉยเลย นอกจากจะแวะไปแถวนั้น หรือมีผู้ใหญ่มาชวนจริงๆจังๆก็ต้องไป อย่างพี่ปู วิทยา มาชวนเองเลยตอน สมุยซอง นั่นก็ต้องไปในฐานะคนรักใคร่ชอบพอกัน แต่ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าไม่มีอะไรพิเศษ ต่อให้หนังใหญ่ระดับที่เอาDCมาซัดกับMarvelในหนังเรื่องเดียวกันก็ไม่ไป มีบางเรื่องที่ไปกูก็พยายามทำตัวลีบๆแอบไปเหมือนเดิม
.
เลยมานั่งคิดว่าที่ไม่ชอบรอบสื่อก็น่าจะมีหลายสาเหตุ ทั้งการเลือกที่นั่งเองไม่ได้ ส่วนตัวมักนั่งริมซ้ายของจอ ประมาณแถว F G H เบาะ 4 นี่คือกวาดสายตาอ่านซับได้ เคยคิดว่านั่งตรงกลางดีสุด เปล่าเลย ตามันกวาดซับไม่ทัน ยิ่งไปรอบสื่อคนเยอะๆแล้วค่ายแม่งให้บัตรตรงกลาง แถวข้างหน้าแทบจะติดจอ จะให้กูมีความสุขกับการดูหนังได้ยังไง หนังดีๆอาจกลายเป็นหนังแย่สำหรับเราได้
.
สาเหตุต่อมาคือ คนสันดานเสียเยอะมาก เล่นมือถือ ถีบเบาะ คุยกันอวดรู้ ฯลฯ ที่เจอมาเหี้ยสุดก็อีมนุษย์หมูที่แดกไม่หยุด กูแทบจะลุกกระทืบอีสัส!! เคี้ยวจั๊บๆๆฉีกซองขนมแขวกๆๆทั้งเรื่อง ยิ่งเป็นหนัง IMAX ที่นั่งยิ่งแคบ แม่งถีบเบาะตลอด กูนึกว่ากำลังดูระบบ 4DX จำได้ว่าเคยโดนถีบทั้งเรื่องจนทนไม่ไหว กูลุกชี้หน้าเลย ปรากฏว่าเป็นแอดมินเพจเหี้ยไรสักเพจเนี่ยแหละกูจำหน้ามึงได้ แต่จำเพจไม่ได้
.
เป็นแอดมินเพจถ้าไม่ใช่ตัวเป้งๆดังๆนี่ บอกเลยว่าไม่เท่ ไม่เท่เลย ใครมาแนะนำกูว่า นี่พี่ตั๋วนะ แล้วคนยกมือไหว้กูนี่กูอาย กูไม่สันทัด เพจกูมาได้ขนาดนี้เพราะกูฟลุ๊ค กูไม่ได้น่านับถือน่าคบหาอะไรเลย ไม่ต้องมาลากกูไปแนะนำในวงสนทนาแอดมินเพจต่างๆเลย หลายๆเพจกูเห็นถึงสายตาแห่งความอีโก้ ที่มองมายังกูด้วยซ้ำ เป็นแอดมินเพจหนังมันยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ควย ตัวใหญ่ๆดังๆกว่าพวกมึงเขายังไม่ถือตัวกับกูเลย บางคนแดกเหล้าเมาปลิ้นด้วยกันบ่อยๆก็มีสัส
.
แต่ข้อดีในการดูหนังรอบสื่อก็มี ไม่ใช่ว่าไม่มี อย่างแรกเลยคือ นม นมละลานตามาก ยิ่งเวลามีหนังไทยใหญ่ๆฉาย นมดาราเต็มลานพารากอนไปหมด อย่างต่อมาคือเรามักได้พบนักเขียนที่เราตามๆอยู่ ได้ทักทายพูดคุย อย่างอาจารย์ประวิทย์ ,พี่อ้วน นคร ไบโอ (ตอนนี้ไม่อ้วนแล้ว เท่มากๆ) อาจารย์ศิโรจน์ คล้ามไพบูลย์ , น้านพปฎล พลศิลป์ หรือแม้กระทั่งนักแสดงที่เราคิดว่าชาตินี้จะไม่ได้เจอตัวจริงก็ได้เจอ อย่างลุงเอก สรพงษ์ หรือแม้กระทั่งที่โกอินเตอร์ไปแล้วอย่าง จา พนม ไรงี้ ข้อดีข้อต่อมาคือ เราก็อาจได้คอนแท็คกับค่ายหนัง มาให้เห็นหน้าเห็นหนวดกัน เผื่อมีการว่าจ้างให้โปรโมทหนัง (แต่ไม่ได้รับรีวิวนะ ถึงจ้างก็ด่าถ้าหนังห่วย)
.
วัฒนธรรมการดูรอบสื่อนี่ก็แล้วแต่มุมมอง บางคนไปเพื่อชอบดูหนังจริงๆ บางคนไปเพื่อสายงานที่ทำ บางคนไปเพื่อให้ได้ดูก่อนชาวบ้าน แล้วไปนั่งโม้เหม็นในที่ทำงานว่ากูดูแล้ว บางคนไปเหมือนเป็นงานสังคม พบปะพูดคุย บางคนก็เป็นขาจร ชิวตั๋วจากเพจนั้นเพจนี้มาได้ก็ไปดู ไม่ว่าจะไปเพื่อจุดประสงค์ใด หรือตั้งใจไปโชว์พาว โชว์อีโก้ อันนี้ก็ว่ากันไม่ได้ ขอแค่ไม่ทำสันดานเสียๆในโรงก็พอ
.
ส่วนพวกที่เขายังไม่เชิญก็อย่าได้น้อยใจไป มึงก็ต้องถามตัวเองว่าคอนเท้นต์ที่มึงทำนั้นควรคู่ควรค่าแก่การให้เขาเชิญไปดูหนังเขารึยัง กูเคยเป็นมาก่อน ทำคอนเท้นต์ดีๆหาข้อมูล เขียนรีวิวแทบตาย ไม่มีใครเชิญ พอทำตัวเหี้ยๆไร้สาระบ้าง มีสาระบ้าง เสือกมีคนเชิญไปดูเฉย อันนี้มันไม่น่าจะเกี่ยวกับคอนเท้นต์อะไรหรอก ของกูที่เขาเชิญมันน่าจะเป็นที่หน้าตาและความเท่ล้วนๆ บวกกับบุญเก่าชาติก่อนเคยเหมาหนังกลางแปลงไปฉายในวัด ถุย!! เอาน่า เชื่อเหอะ สักวันเขาต้องมองเห็นมึง หรือถ้าไม่ไหวจริงๆมึงซื้อตั๋วดูเองเหอะ สบายใจกว่า ยิ่งคนทำเพจด้วยแล้ว จ่ายเงินเองยิ่งด่าได้ถนัด
.
เอาตรงๆนะ พวกขี้แพ้ที่ร่ำร้องหาบัตรรอบสื่อ ไม่น่ากระทืบเท่าแอดมินเพจที่อีโก้ใหญ่คับโรงหรอก