เป็นโรคซึมเศร้าแล้วไงวะ กูเกลียดคนอ่อนแอที่ทำตัวอ่อนแอที่สุด ถ้ามึงพยายามทำตัวเข้มแข็งสักนิดกูจะไม่ว่าเลย นี่แม่งเอะอะๆอะไรก็ระบายลงเฟส หงุดหงิดชิบหาย กูเข้าใจโรคนี้นะ กูชอบศึกษาเกี่ยวกับโรคจิตเวชมาตั้งนานแล้ว กูถึงรู้สึกตัวว่าตัวเองป่วยแล้วไปหาหมอไง เออ กูก็ป่วย กูก็เป็นคนที่แตกต่างจากคนทั่วไปเหมือนมึง แต่กูไม่ทำตัวอ่อนแอเหมือนมึงไง เห็นมึงบ่นอยากตายลงเฟสได้ทุกวัน แล้วก็มีคนมาปลอบมึงทุกวัน กูล่ะหงุดหงิดจริงๆ ตอนแรกกูก็เห็นใจมึงนะ แต่ยิ่งเวลาผ่านไปมึงแม่งตัวกูในอดีตชัดๆ แล้วกูก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าที่ผ่านมากูทำให้ทุกคนอึดอัดเวลาอยู่กับกูขนาดนี้ จะไปสนใจผู้ป่วยโรคซึมเศร้าทำไม ในเมื่อคำปลอบใจของพวกมึงไม่เข้าหัวแม่งเลย ต่อให้มีคนมากมายห้อมล้อมแม่งก็รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียวอยู่ดี กูรู้สึกแย่ชิบหายที่มันบอกว่าไม่มีใครเลยทั้งๆที่มันมีเพื่อนตั้งเยอะ มึงพูดอะไรหัดคิดถึงคนที่ไม่มีใครสนใจความรู้สึกจริงๆแบบกูบ้างสิวะ
ตอนเข้าโรงพยาบาลกูคิดนะว่าการให้ผู้ป่วยทางจิตมีสังคมเป็นเรื่องดี กูอยากมีเพื่อนที่มีอาการซึมเศร้าเหมือนกัน กูไม่ขออะไรแค่มึงอยู่ข้างๆกูก็พอ เป็นตัวตนที่ทำให้กูรู้สึกว่ากูไม่ได้ตัวคนเดียวบนโลก แต่พอลองมีคนรู้จักที่ป่วยเป็นโรคนี้จริงๆแม่งรู้สึกแย่ชิบหาย กูก็อาการหนักอยู่แล้วมึงยังมาทำให้กูหดหู่กว่าเดิมอีก