เรื่องจริงที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของระบบการสอบเข้ามหาลัยที่เป็นมานานแต่ว่าหาทางแก้กันไม่ได้สักที ก็คือการที่ "ระบบที่มันมันบรรลัยจนแก้ไขไม่ได้" กับ "โครงสร้างและค่านิยมทางความคิดเกี่ยวกับมหาลัย" นี่แหละ
ระบบการสอบเข้ามหาลัยที่จากเดิมพัฒนาเพื่อให้ตัดโอกาสการหาผลประโยชน์ของสถาบันติว กลายเป็นภาระตกอยู่ที่ชนชั้นกลางที่ไม่มีปัญญาส่งลูกเข้าโรงเรียนกวดวิชาแทน ส่วนพวกหัวกะทิก็กลับมีโอกาสติดสูงมากกว่าคนทั่วไปหลายเท่าตัวจนเกิดเป็นความเหลื่อมล้ำทางสังคมรูปแบบหนึ่งที่โทษใครไม่ได้ แต่จะแก้ระบบไปก็ใช่เรื่องเพราะถูกพัฒนามาจนเฮงซวยอย่างตอนนี้แล้ว
เรื่องค่านิยมการรับคนทำงานจากมหาลัยนี่ก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่นัก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะแนวคิดของคนไทยเป็นพวกไม่สนใจว่าเรียนจบอะไร ขอให้มาจากสถาบันมีชื่อไว้ก่อนเป็นพอ เลยเกิดเป็นปัญหาหลายอย่างที่กระทบกับทุกระบบของประเทศตามมา ทั้งเศรษฐกิจ การศึกษา หรือแม้แต่รูปแบบสังคมที่โผล่หัวพ้นออกมาจากสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ได้ เพียงเพราะคนที่เรียนมหาลัยธรรมดาเพื่อทำงานตามสายของตัวเองมีทางเลือกน้อยมาก
ถ้าถามว่าระบบเอนทรานซ์ที่ตายระนาวกันทีเดียวแบบรุ่นแรกมันดีที่สุดไหมก็ไม่ แต่ยังดีกว่าระบบที่สร้างความกดดันให้กับสังคมในยุคนี้อะ ที่ไม่มีช่องว่างเหลือให้คิดกันเลยว่าสุดท้ายเรียนจบไปแล้วเพื่อเอาใบปริญญาหรือความสามารถในการทำงานกันแน่?
#มิตรสหายท่านหนึ่ง