ผมต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงกับพ่อที่ธนาคาร เพียงเพราะแกต้องการมาโอนเงิน ผมทนไม่ไหวแล้ว เลยถามออกไปว่า
"พ่อ...ทำไมเราไม่ทำธุรกรรมผ่าน e-banking ล่ะครับ?"
พ่อตอบ "ทำไมถึงต้องทำยังงั้นล่ะ"
ผมตอบไปว่า เราจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเป็นชั่วโมง เพียงเพื่อการโอนเงิน
พ่อยังสามารถซื้อของออนไลน์ได้ด้วย....ทุกอย่างมันจะง่ายไปหมด
ผมกระตือรือร้นที่จะโน้มน้าวให้พ่อเข้าสู่โลกของ e-banking
พ่อกลับถามว่า "งั้นพ่อก็ไม่ต้องก้าวเท้าออกจากตัวบ้านเลยสิ?"
ใช่ๆ...ผมบอกพ่อว่าเดี๋ยวนี้ของใช้ต่างๆ อาทิ ของชำยังส่งมาถึงประตูบ้านได้แล้วเลย อเมซอนจัดส่งทุกอย่างเลย
แต่คำตอบของพ่อทำเอาผมอึ้งไปเลย (ทำเอาลิ้นผมแข็งไปเลย)
พ่อพูดว่า "ตั้งแต่พ่อย่างเข้ามาในธนาคารวันนี้ พ่อได้พบเพื่อนตั้ง 4 คน...ได้พูดคุยกับพนักงานธนาคารซึ่งคุ้นเคยกับพ่อเป็นอย่างดี"
"ลูกก็รู้ว่าพ่ออยู่คนเดียว นี่เป็นการมีสัมพันธ์กับผู้คนที่พ่อต้องการ พ่อชอบที่จะทำตัวเองให้พร้อมมาที่ธนาคาร จะได้มีเวลามากพอ...มันเป็นการสัมพันธ์กันทางกายสัมผัสที่พ่อสรรค์สร้างขึ้นมา"
"เมื่อ 2 ปีก่อนที่พ่อล้มป่วย...พ่อค้าผลไม้ที่พ่อซื้อเค้าประจำมาเยี่ยม และนั่งข้างๆเตียง แล้วก็ร้องไห้"
"ตอนแม่แกหกล้มเมื่อ 2-3 วันก่อน ในขณะที่ออกไปเดินเล่นตอนเช้า พ่อค้าร้านขายของชำเจอเข้า เลยรีบพาแม่แกขึ้นรถมาส่งที่บ้าน เพราะเค้ารู้ว่าพ่อพักอยู่ที่ไหน"
"พ่อจะมีสัมพันธ์กับผู้คนทางกายสัมผัสแบบนี้มั้ย ถ้าทุกอย่างเป็นออนไลน์ไปหมด"
"ทำไมพ่อถึงต้องให้ของทุกอย่างจัดส่งมาให้ และยังบังคับให้พูดคุยกับเจ้าคอมพิวเตอร์เท่านั้น"
"พ่อชอบที่จะรู้จักผู้คนที่พ่อติดต่อด้วย ไม่ใช่เพียงแค่ในฐานะเซลล์แมน....แต่มันได้ก่อเกิดความผูกพันและสัมพันธภาพ"
"เจ้าอเมซอนที่ลูกว่า มันสามารถจัดส่ง 2 สิ่งนี้ได้ด้วยมั้ย?... ความผูกพัน กับ สัมพันธภาพ น่ะ"
เทคโนโลยีไม่ใช่ชีวิต ใช้เวลากับผู้คนบ้างนะครับ...อย่าให้โทรศัพท์มือถือใช้เวลาของเราทั้งหมด
จริงอยู่.. คุณอาจจะอ่านบทความนี้จากมือถือ แต่คุณตระหนักแล้วนะว่า มันไม่อาจให้ชีวิตชีวา และรสสัมผัสได้ หันไปหาคนใกล้ตัวคุณตอนนี้เลยครับ