“คนเราก็แค่ต้องการเพื่อน เพื่อนนอน เพื่อนกิน เพื่อนช่วยจ่าย*** เพื่อนคุย เพื่อนเล่น เพื่อนช่วยทำงาน เพื่อนช่วยคิด ฯลฯ บางคนได้หมด บางคนได้บางอย่าง บางคนต้องการอย่างแต่ได้อีกอย่าง ดีๆ ชั่วๆ ถูๆ ไถๆ กันไป เพราะเราไม่ได้มีพลังจะศึกษาใครใหม่ได้ตลอด ไม่มีเวลาจะลงทุนแบบไม่มีสิ้นสุด เราต้องการความมั่นคงเรืองนี้เพื่อเอาพลังและเวลาส่วนใหญ่ไปทำอย่างอื่นในชีวิตที่สำคัญพอๆ กันหรือยิ่งกว่า งานการ ธุรกิจ ฯลฯ อีกทั้งสังขารเวลาเข้าโซนขาลงก็ร่วงโรยเร็วอย่างน่าตกใจ หัวล้าน อ้วน เหี่ยว เหนื่อย ปวดข้อ กรดไหลย้อน ฯลฯ และเราไม่ได้สวยหล่อ เก่ง เด่นอะไรนักหนา ยิ่งแก่เราจะยิ่งพบว่าเรานี้ไม่มีอะไร แล้วทุกคนที่แหว่งวิ่นเช่นนี้ก็ต่างมาเจอกันและจับคู่กัน เรามีเวลาเลือกคู่อยู่พักหนึ่งก่อนเราจะไม่เป็นที่ต้องการของตลาด เมื่อเราโยนบ่วงก์ไปคล้องอีกคนสำเร็จ เราอาจสนุกกับการเรียนรู้กันไปซักพัก แต่ยิ่งนานเรายิ่งรู้สึกใดๆ ในโลกล้วนน่าเบื่อ เราจึงอยากมีอะไรที่เป็นของเราจริงๆ สิ่งที่ควรค่าให้เราถวายชีวิตให้ สิ่งที่ทำให้คนสองคนที่อยู่กันพักใหญ่จนโลกอาจเริ่มแยกห่างจากกันรวมเป็นหนึ่งอีกหน สิ่งที่เรารู้สึกมีพลังอำนาจจะควบคุมดัดแปลง อย่างน้อยก็สามสี่ปีแรก ลูก ไง สิ่งยึดเหนี่ยวและพลังขับดันชีวิต แล้วเราก็ไปต่อในสเต็ปต่อไป อันนี้ต้องใช้จินตนาการขั้นสูง ขอติดไว้ก่อน
ไม่มีคำว่า รัก ซักคำ ไม่รู้จะเติมลงตรงไหน เพราะความหมายไม่ชัดเจนขึ้นกับจินตนาการแต่ละคน และเป็นสภาวะที่เลื่อนไหล จับต้องยากเหมือนเวทมนต์ของพ่อมดหมอผี
แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์”
#มิตรสหายท่านหนึ่ง
"ก็บอกไปเลยว่าอิจฉาคนเย็ดกันวาเลนไทน์นี่จะพิมพ์ให้ยืดยาวทำไม"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง