หนีความจริงแบบง่ายสุดคือ ถ้ามึงเลิกมองว่ามันเป็นปัญหา มึงก็จะไม่ต้องทน
แต่ตอนที่กูเป็นแบบมึง ตื่นเช้ามาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะลุกออกไปทำงาน เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าจะเจออะไร ตอนนั้นกูเลือกเปลี่ยน
ซึ่งสุดท้ายมันก็ไม่ได้จบสวยอย่างที่คนรอบข้างกูหวังไว้จริงๆ แลกกันกับที่กูเป็นอิสระจากสภาพนั้นกูก็ว่าไม่คุ้มเท่าไหร่ ถ้ากูทนต่ออีกนิด อาจจะมีอะไรดีขึ้นก็ได้ (แค่อาจจะ... นะ ยังไงกูก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี)
จะทำอะไร ก็ลองคิดให้รอบคอบดูละกัน ว่าผลที่ตามมามันเป็นสิ่งที่มึงต้องการจริงๆรึเปล่า