กูคิดเองนะว่า คนจนดักดาน จะมีองค์ประกอบบางอย่างที่กูจะพูดถึงให้วิเคราะห์กัน. ไม่ได้มุ่งหวังเราฉะนั้นอย่าดราม่า
1. เรียนมาน้อย
2. ทำอะไรเดิมๆ
3. อาชีพเดิมๆ
4.เวลามีวิกฤติ ทางการเงิน,ชีวิต มักเลือกทางที่ผิด
5. เวลาจะคนอื่นจะนำทางให้ทำสิ่งที่ถูกมักปฏิเสธเขา
คือกูขายของชำแล้ว ลูกค้าครึ่งนึงจะเป็นพ่อค้าแม่ค้า ขายอาหารอะน่ะ. มีอยู่คนนึงโคตรครบสูตรความดักดาน. ตอนแรกก็ขายไม่ดีอยู่แล้วพอแถวบ้านเขาทำถนนใหม่พ่อค้าใหม่มันเอารถเข็นมาตั้งร้าน รถเข็นเพิ่มอีกเท่าตัว. คนเดิมๆมันก็ขายไม่ดีสิ่. แล้วทำไมครับ คนที่ว่าเขาก็ทำแบบเดิมๆ. ของเหลือบาน. พ่อกูเขาก็บอก กับข้าวขายไม่ดี ให้พี่เขาไปลองทำข้าวนึ่งดูเพราะ มันทำง่ายกว่า ขายอยู่อย่างเดียว ไม่ต้องลำบากไปซื้อเนื้อ,ผักมาตุน.พี่เขาบอกว่า "กูขายมาตั้งนานแล้ว คิดว่ามีอะไรหากินดีกว่านี้อีกเหรอ". อ่ะพ่อกูเลยไม่ต่อด้วย
ขาดทุน= กู้แขก
ขายของได้ เอาเงินให้แขกก่อน ส่วนซื้อของร้านกู ติดเป็นสัปดาห์ ( เอาทุนกูไปใช้แขก, ถ้าจะกล้าติดกูแต่แรก แล้วไปกูแขกทำเหี้ยอะไร)
บอกให้ลองทำอย่างอื่น = พูดปฏิเสธแบบอวดดี (ต่อไปใครจะช่วย)
เงินไม่มี ซื้อเครื่องปรุ่ง น้ำมัน,น้ำตาล ขวดเล็กๆ ทุนมันก็สูงใช่ป่ะ(พ่อค้าคนอื่นนินทาให้ฟัง ว่ามันชอบแอบไปขโมยเครื่องปรุงร้านอื่น)
กูว่านะจริงๆคือคนรุ่น 50ปีขึ้นไป เป็นคนยุคเก่าที่ระบบโรงเรียนไทย มันสอนคนให้เป็นควายจริงว่ะ คือ ชอบมากเลยที่ทำอะไรแบบเดิมๆ, คิดว่าที่ทำมา20-30ปี มันถูกเหมาะสำหรับชิวิตแล้ว คือตอนมึงขาดทุนจนไม่สามารถทำงานได้แล้ว มึงต้องพลิกแพลงบ้าง ไม่ใช่เป็นหมูในอวยให้คนอื่นเขาเชือด
แล้วความถือดีนะท่านจริงๆ คนอายุน้อยกว่ามึงอย่าได้ไปคุยด้วยเลยนะ เขาจะคิดว่าเรื่องที่ทำเมื่อ40ปีก่อนมันถูกอยู่ เช่น เดินข้ามถนนตรงไหนก็ได้ ไม่ข้ามสะพานลอย,ทิ้งขยะมั่วซั่ว, เยี่ยวข้างทาง,. ไปวัดรองเท้าหาย. ก็ขโมยของคนอื่นไปใช้ต่อ, เรื่องครอบครัวเดือดร้อนก็ไม่ช่วย เสือกด่าเด็กที่จะช่วยด้วยว่า ไปช่วยแล้วได้อะไร ,จอดรถในห้างก็ชอบบอกให้ลูกหลานไปจอดช่องคนพิการ,แซงคิวก็ที่หนึ่ง, ด่าเด็กเล่นหุ้นว่าพนัน แต่ตัวเองแทงหวย
สรุปนะ คนรุ่นใหม่ เขามองว่าคนอายุเยอะที่ตามยุคสมัยไม่ทัน. เป็นควายจริงๆว่ะเพียงแต่เขาอดทนพอที่จะไม่พูดออกมาเพียงแต่เขาอดทนพอที่จะไม่พูดออกมา. แต่มนุษย์ป้า,มนุษย์ลุงพวกนี้ มันอ้างอาวุโส มาเอาเปรียบแบบหน้าด้านว่ะ
