ทำไมกูฝันถึงมึงบ่อยจัง ทั้งที่ก็ไม่น่าจะมีวันได้กลับมาเจอกันอีกแล้ว
มึงอยู่ตรงนั้นของมึงก็สุขสบายดี กูก็อยู่ไปวันๆสุขบ้างเศร้าบ้างคละกันไป
ทั้งที่บางวันไม่เคยแม้แต่จะคิดถึง แต่ทำไมจู่ๆถึงได้มาโผล่ในฝันกูเรื่อยเลย
พอตื่นมากูก็ต้องนอนมองเพดานโง่ๆเพื่อปรับความรู้สึกของตัวเองอีก
พยายามบอกตัวเองว่ากูก็แค่คิดถึงเพื่อนเก่า แต่ไม่รู้ทำไมใจมันโหวงๆพิลึก
ทั้งที่ก็ห่างกันมาเกือบ6ปีแล้ว ทั้งมึงและกูต่างก็เปลี่ยนไปตามทางที่ควรจะเป็น
มันก็ไม่มีวันที่จะกลับมาอยู่ในวงโคจรของกันและกันง่ายๆอีกแล้ว
ก็แค่คนที่กูเคยแอบชอบ แค่เพื่อนสนิทสมัยประถมจนม.ต้น
ทุกวันนี้ก็แค่คนเคยรู้จัก
เมื่อไหร่จะหยุดอาการงี่เง่าแบบนี้ได้ซะที
ไม่อยากละเมอเพ้อพกไปว่ามันอาจจะมีซักวันที่กูกับมึงจะโคจรกลับมาหากันแล้วลงเอยแบบแฮปปี้
เพราะชีวิตมันไม่เคยง่ายขนาดนั้น...
มึงอยู่ตรงนั้นก็มีแฟนจนเลิกไปแล้วไม่รู้กี่คน
กูก็ชอบคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยตลอดเวลาที่ผ่านมา
แต่สุดท้ายก็ยังมีชั่วเวลาหนึ่งที่คิดถึงมึงเหมือนเดิม
หรือมันแค่อาการคิดถึงเพื่อนเฉยๆวะ ก็ดีนะถ้าเป็นแบบนั้น
ยังไงก็เหอะ หวังว่ามึงคงสบายดีนะ
อยู่ตรงนั้นมีความสุขดีใช่ไหม
ไม่รู้ว่ามึงจะเคยฝันถึงกูแบบที่กูฝันถึงมึงรึเปล่า
โชคดีนะ :)