>>791 เราก็หายๆไปพักนึงเหมือนกัน งานเข้า นี่เพิ่งเจอแก้งาน บอกเอาก่อนเช้า พอดีอ่ะ เสร็จเช้า
เรื่องห่างหายไม่ต้องคิดมาก พอดีช่วงหลังเราดีขึ้นนิดนึงก็ห่างโม่งไปบ้างน่ะ เข้ามาอ่านเป้นพักๆ
หลังๆเราพยายามอาละวาดใส่คนให้น้อยลงนะ แต่บางทีมันร้อนในอกทนไม่ได้จริงๆเราก็โยนลงทวิต(นี่คือหนีมาจากเฟซอีกที) ผลคือเหี้ยอยู่ดี ตอนนี้ก็เอามาลงนี่แหละ
เราว่าคงลืมไม่ได้มั้ง ใครที่เข้ามาขนาดนั้นแล้ว ทางนี้ก็กำลังพยายามปรับๆใจ แต่ช่วงนี้ไม่ไหว มันเหนื่อยจนทำอะไรไม่ถูกละ ได้แต่อยู่นิ่งๆ ทำงานไป ทางนั้นเองก็เหนื่อย เจอสารพัดมรสุมอยู่ เราก็ไม่อยากรบกวนมากไป(แต่ก็ยังเล่นเกมด้วยกันทุกวันนะ 55555)
เอาจริงๆนี่ก่อนหน้านี้ก็อกหักมาทีนึง ได้เพื่อนสาวมาคนนึง พอพี่เค้าบอกมาแล้วเรากลับรู้สึกว่าเราสนิทกับเค้ามากขึ้น(ก็เพื่อนสาวนี่ 55555)
ตอนนี้เราก็หวังว่า พอไม่มีความคาดหวังนั่นแล้ว อาจจะทำให้สนิทใจกันมากขึ้นได้ แต่มันต้องใช้เวลาหน่อย
เราว่านายกล้าตัดสินใจนะที่บล็อคเขาแล้วพยายามลืม แต่รออีกซักพักถ้าใจมันดีขึ้นบ้าง ค่อยปลดบล็อคก็ได้นะ อาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้ (เพราะเราทนไม่ได้หรอก ตลอดทั้งปีที่ผ่านๆมาเราคิดวนแต่ว่าเรากลัวเขาจะเกลียดเรา ถึงเค้าไม่ชอบเราแบบนั้น ขอเป็นเพื่อนก็ยังดี)
ตอนนี้เรื่องที่เราวางไม่ลงมันกลายเป็นเรื่องคนที่บล็อคเราไป ไม่รู้ว่าตัวเองโกรธที่เขาเข้าใจผิดแล้วเอามาตัดเพื่อน หรือเสียดาย
คิดจนเซ็งเลยเนี่ย วางยากวางเย็น ถ้าเปิดเทอมยังวางไม่ลง อาจจะลองไปคุยกับจิตแพทย์ดูอีกที
/ว่าแต่ที่แปะไว้คืออะไรน่ะ?