ชีวิต ณ จุดนี้เหี้ยฉิบหาย
นอกจากจะงานเยอะและชวนเหนื่อยแบบไม่ได้ปรากฏสักเท่าไหร่มาก่อน ก็พบว่ามีเรื่องส่วนตัวหลายเรื่องมากๆ ที่เข้ามาอีก เอาเป็นตอนนี้แย่พอตัวนั่นแหละ
กับงานทั้งในฐานะคน lead งานของรุ่นและคน lead งานทีเอ ก็เหนื่อยดี ก็โอเคนะ ทำงานมีประสิทธิภาพขึ้น แต่:
หนึ่ง เรื่องงาน ถึงมึงเลยนะสัด fuck all bullshit things มาหาว่ากู assign งานให้ตอนมึงไม่ว่างเพราะไม่อยากเห็นมึงทำงาน ขอโทษนะครับแต่จะไปตรัสรู้มึงเหรอว่าจะว่างหรือไม่ว่างตอนไหน แล้วสิ่งที่เหี้ยคือมึงไม่แคร์ความรู้สึกใครเลย มึงออกมาบอกว่าขอโทษที่โวยวายกู ขอโทษที่อารมณ์ร้อนไป ตลอดเวลาที่กูทำงานกูเย็นกับความงี่เง่าของมึงมากๆ มึงรู้ไหมมึงทำเพื่อนสนิทมึง (และกู) ร้องไห้สองคน ไอ้สัด สองคน
กูรู้ว่ามึงเป็น social awkward guy กูกล้าพูดว่ากูใส่ใจความรู้สึกมึง มึงทำเหี้ยอะไรกับเพื่อน กู defend ให้เยอะมาก ไม่ได้ทวงบุญคุณนะแต่นี่คือสิ่งที่กูได้รับจากการ treat มึงแบบนี้เหรอ? กูเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนคนนึงฟัง เพื่อนบอกว่ามึงต้องการการยอมรับ กูก็ไม่ได้อะไร แต่นี่คืองานกูในฐานะที่กูรู้ตัวเองดีว่ากูเป็นตัว lead งาน เป้าหมายของกูคืองานเดิน ไม่ใช่มึงได้ทำงาน
กูรู้สึกโดนหักหน้าออกหน้าไมค์มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ขอโทษที่งานกูโอเค ก็ไม่มีอะไรเสียหายสำหรับกู ถ้ามันเป็นการหักหน้าหน้าไมค์จริงๆ ก็หวังว่าคนอื่นจะสังเกตเห็นเอง
ส่วนเรื่องที่มึง bullshit และใช้อารมณ์ขนาดนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะเออออ และทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ครั้งหน้าถ้ามีกูจะจัดการตัดความสัมพันธ์เอง
สอง เรื่องหัวใจ ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย อกหักและเจ็บฉิบหาย ทำคนหล่นหายไปในชีวิตคนนึงไม่สนุกเลย ทั้งที่ตั้งใจเป็นคนจะพยายามแคร์ที่สุดแต่เรากลับไปทำร้ายเค้ามากที่สุดสัดๆ ก็ อือ สุดท้ายก็กดบล็อกกันไป เรารู้สึกเป็นเค้าที่อยากให้เราหายไปจากชีวิตไม่ให้เค้าอึดอัดเราก็หายไปเองดีกว่า
ได้แต่ถามไถ่คนอื่นห่างๆ ว่าเค้าสบายดีไหม ก็ดีที่เค้าสบายดีแหละ แต่ถึงกระนั้นก็รู้สึกแย่ที่ยังไม่ได้ขอโทษกับเรื่องแย่ๆ ที่ทำลงไปเลย
โลกนี้ก็เหี้ยดี คนที่อยากตัดความสัมพันธ์กับตัดไม่ได้ คนที่ไม่อยากตัดความสัมพันธ์กลับหายกันไปแล้ว
(ป.ล. >>711 บอกเราทีว่านั่นเธอ บอกเราทีว่าเธอไม่ได้อยากให้เราหายไปขนาดนั้น -- ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษแล้วกัน ตอนนี้โคตรแย่เลย)