Fanboi Channel

>>221 มึงยังไม่มีฮาคิ อย่าฝันที่จะไปโลกใหม่ได้เลย

ไอ้พวกที่อยากตายอะ กูอยากให้พวกมึงลองใช้ชีวิตให้เต็มที่ก่อน ลองโวยวาย ลองเมาให้หัวทิ่ม กินของที่อยากกิน มีเซ็กส์ มีเรื่อง หรือ ลองทิ้งภาระที่มึงมีไปสักสองสามวันก่อน ออกไปเที่ยว ลองเล่นน้ำ พํดสิ่งที่มึงอยากพูด ถ้าทำหมดแล้วมึงยังอยากตายอยู่ก็ตายๆห่าไป ม

กุสิ้นหวังว่ะ กุพึ่งทำให้พ่อบังเกิดเกล้าต้องหนีออกจากบ้านเพราะเป็นกุ neet
แม่ยังจะมาโพรเทคกุอีก กุโคตรสิ้นหวังสุดๆ เลยว่ะ

>>226 มึงก็วิ่งออกไปตามพ่อสิ วิ่งสิวิ้งงงงง

>>227 พ่อขับรถออกไปว่ะ แกเฮิร์ทสัส

พ่อกูกลับมาละ กูล่ะอยากตายชิปหาย
อยู่เป็นภาระบ้านจริงๆ

งั้นก็เลิกเป็นนีท

>>226 เอ้าอไอ้เหี้ย มึงก็หางานทำดิวะ

ทำทุกอย่างเพื่อหายNeet ยกเว้นหางานทำ

บ้านมึงไกลมั้ย โม่งนีท กุโม่ง HR ที่คนยกพวกกันออกอะ กำลังหาพนักงาน กุยินดีสอนงานและรับเด็กจบหรือไม่จบก็ได้ แค่มึงมีความสามารถถึง ปล. ก่อนหน้านี้กุก็นีท

>>233 งานไรวะ ถ้ากูเอนไม่ติดจะขอไปสมัครด้วย

>>233 งานห่าไรวะ มีคนยกพวกออกด้วย....

>>233 ถ้ากูสมัครกับมึง ถ่ายรูปสองนิ้ว สวมถุงกระดาษเจาะรูที่ตาสองข้าง มึงจะรับกูเลยมั้ย

>>232 กุไม่ทำสักอย่างอ่ะ เพื่อคงความเป็นนีท ถ้าทำก็ไม่นีทสิวะ

กูเครียดมากเลยตอนนี ขอมาระบายหน่อย ตอนแรกกูกลัวว่าพวกมึงจะวิจารณ์กูนะ แต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ
ตอนนี้กูเรียน ม.5 ผลการเรียนกูก็ธรรมดาๆ ไม่ได้โดดเด่นอะไร ทีนี้พ่อกูเหมือนแม่งโรคจิต วันๆเอาแต่ไซโคให้เรียนให้หนัก ให้ทุ่มเทอยู่นั่น แม่งชอบบอกว่ากูต้องเป็นเลิศ ต้องเก่ง ต้องชนะทุกคน พอกูเรียนหนังสือวันหยุดเสร็จก็แม่งเอาแต่บอกให้อ่านต่ออีก พอกูถามว่าอ่านถึงไหน ก็บอกว่าให้อ่านเรื่อยๆอย่าถามว่าเสร็จตอนไหน พอกูจะได้พักก็เหมือนไม่พอใจ กูอยากเป็นครูก็เอาแต่ไซโคว่าเงินน้อย ไม่มั่นคง พยายามให้กูทำอย่างอื่น แล้วก็มาถึงวันนี้กูเรียนเสร็จ พอจะเปิดเกมเล่น อยู่ดีๆแม่งก็บอกว่าตั้งแต่วันนี้ห้ามเล่นเกม ห้ามเล่นเน็ตให้เห็นอีก ต้องเรียนอย่างเดียว ถ้าเห็นเปิดคอมจะทุบคอมทิ้ง ถ้ายังใช้มือถึอจะทุบมือถึอทิ้ง จะทำลายทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนกู แถมพูดตอนแม่กูคุยกับลูกค้าอยู่จนลูกค้าออกจากร้าน แม่งกูไม่ไหวแล้ว เอาแต่บังคับให้ทุ่มเท กูไม่ไหวก็บอกว่าที่อื่นยังมีคนทำหนักกว่านี้ ทำต่อซะ เหี้ย กูอยากตายนะ แต่ถ้าตายพ่อกูแม่งได้เรื่องอ้างว่ากูตายเพราะติดคอมแน่ๆเลยว่ะ กูเครียดจะบ้าแล้วเนี่ย

>>238 ชีวิตมคงเป็นของมึง ไม่ใช่ของแม่มึง มึงอยู่ในกรอบมามากเกิน มึงอยากทำอะไรก็ทำ บางครั้งชีวิตมันก็ต้องถึงจุดแตกหักเชื่อเถอะ แล้วเมื่อเวลาผ่านไปมันจะดีเอง ดีกว่าที่มึงต้องทนแบบนี้ไปอีกนาน

>>238 มึงอยากเป็นครูใช่ไหม มึงมีเป้าหมายชีวิตในระยะ 5 ปีแล้วนะ มึงทำเพื่อเป้าหมายนั้นได้ไหม
ที่สำคัญคือมึงควรเปิดเผยเรื่องนี้ให้เพื่อนมึงและครูที่มึงไว้ใจรู้ เขาอาจจะช่วยมึงได้ ถึงจะช่วยโดยตรงไม่ได้แต่ช่วยในแง่จิตใจมึงได้

>>238 พ่อมึงเป็นคนมีปมด้อย ตอนเด็กได้แต่สำมะเลเทเมาไม่ก็ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือคณะดีๆ เลยผลักภาระที่ตนเองพลาดไปมาลงที่มึง และไม่ได้สนใจเลยว่ามึงต้องการรึเปล่า ไม่คิดด้วยว่าเข้าคณะดีๆได้เงินเยอะไปเพื่อเหี้ยอะไร

ตาแก่ไม่รู้จักคิดแบบนี้อย่าให้กูเจอนะ กูจะด่าแม่งให้ร้องไห้ก้มหัวขอโทษลูกทั้งน้ำตาเลยสัด

>>238 รวมหัวกับแม่บอยคอตพ่อซะ โทษฐานทำบ้านเสียรายได้ ลูกค้าหนี เสียชื่อเสียง ไม่ก็เชื่อฟังพ่อมึงไป หลังๆก็เริ่มเอาแต่เรียน ไม่สนอย่างอื่น ไม่ต้องสนใจพ่อแม่ แกล้งเปิดหนังสือนั่งอ่านไป ใช้ให้ทำไรไม่ต้องทำบอกอ่านหนังสืออยู่ ออกจากบ้านบ่อยๆบอกว่าไปเรียนพิเศษ วางแผนเอาพ่อแม่ไปทิ้งตอนแก่(แกล้งเขียนใส่กระดาษอะไรทิ้งไว้ให้พ่อเห็นโดยมึงทำเป็นไม่รู้ตัว) ทำทุกอย่างให้ดูเหมือนเด็กที่่เรียนจนเห็นแก่ตัวไม่สนใจคนอื่นอะ

พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว หน้ายังแหกไม่หาย ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้น
แค่ชั่วอาทิตย์เดียว เปลี่ยนจากหน้าใสเป็นหน้าสิว ฮืออออ T___T

กูเป็นสุกใส ไปไหนไม่ได้ แอแอ แต่ก็ดีได้หยุดอยู่บ้าน

พวกมึงเคยเป็นมั้ย อยู่ๆแม่งก็หงุดหงิดกับทุกอย่าง ไม่ได้ทำอะไรไม่มีคนทำอะไรแต่แม่งหงุดหงิดวะ ทั้งหงุดหงิดทั้งไม่สบายใจ หาอะไรที่เคยทำแล้วมีความสุขก็ไม่หาย อ่านข่าวอ่านอะไรนิดหน่อยก็พาลคิดไปแง่ร้ายหมด คือแม่งถ้าทำได้กูอยากปาของแม่งให้หมดอยากอาละวาดไปทั่วอยากตะโกนโวยวาย แต่กูก็รู้ตัวว่าแม่งกูทำอย่างนั้นไม่ได้มันผิด มันไม่ดี มันไม่ควรทำ แต่แบบกูหงุดหงิดกูไม่สบายใจ ไปๆมาๆแม่งก็คิดแง่ร้ายกับตัวเองซะหมดรู้สึกชีวิตกูแม่งไร้ความหมายไร้อนาคตกลัวนู้นนี้ไปหมด กูก็ไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองสบายใจขึ้นกูควรทำไงดีวะ

>>245 ตอนแรกกุก็เป็นแถมอคติกับการเข้าวัด เลยได้ลองนั่งสมาธิวะ หลังๆไม่เป็นและ ออกกำลังกาย เล่นเกม เล่นเน็ต นั่งสมาธิ กลายเป็นกิจวัตรแถมรู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นวะ แบบสงบเสี่งยมลงไม่ฟุ้งซ่านเหมือนก่อนๆ

กูจะลาออกจากคณะจะบอกเพื่อนไงดีว่ะ จะเปิดเทอมพรุ่งนี้แล้ว แอแอ

>>247 บอกว่าพรุ่งนี้กูลานะ ปวดขี้

>>247 กุเหม็นขี้หน้าพวกมึงทุกตัว ไปละแจ้ บัย

>>248 >>249 โหดสัสไปแบบนี้555 กูไม่รู้จริงๆจะบอกไงดี กูดูเป็นคนแฮปปี้ในคณะ ถ้ากูออกที่เพื่อนต้องถามแน่ๆว่ะ ช่วยกูที

ก็ตอบไปดิ ออกเพราะอะไร เพราะไม่ชอบวิชาเรียน หรือมันไม่ใช่ บอกเหตุผลไปเด๋วเขาก็เออออกับมึงเองนั้นละถ้าไม่ใช่พวกสนิทตัวติดกันกระทั้งเข้าห้องน้ำ

>>250 แล้วมึงออกเพราะอะไรล่ะ ก็บอกไปตรงๆแหละ

>>245 เป็นทุกเดือนเลยว่ะ ตอนมีประจำเดือนมันขวางหูขวางตาไม่ได้ดั่งใจไปหมดอันนี้กุเก็บตัวเงียบๆ

กับอีกทีคือเป็นตอนเครียดก็รู้สึกเหมือนกัน ก็เก็บตัวจากเพื่อนพ่อแม่แล้วหาอะไรใหม่ๆทำ เช่นเที่ยว ไปทะเล เอาเวลาว่างทั้งหมดมาอ่านสือมาราธอน10-20เล่ม หรือแดกไรใหม่ๆ เลือกสักวิธีจะได้ไม่ฟุ้ง กว่าจะหายเครียด

>>253 กูคือ245นั้นละ มันคืออาการปกติของกูตอนเป็นเมนนะ แต่คือรอบนี้มันยังไม่ถึงช่วงนั้นวะแล้วเสือกเป็นหนักกว่าปกติอีกหามังงะหาอนิเมเล่นเกมนู้นนี้ที่กูเคยทำแล้วมีความสุขแล้วแม่งก็ยังไม่หาย กูก็ไม่รู้จะทำไงกับมันดี ทั้งหงุดหงิด ทั้งแม่งรู้สึกสิ้นหวังมากวะ

>>247 เหตุผลไรก็บอกไปเหอะ เพื่อนๆไม่ว่าไรมึงหรอก โตๆกันแล้ว

>>254 ความสิ้นหวังมึงมาจากอะไร คิดดูดีๆจะได้แก้ถูก เพราะชีวิตมึงมันน่าเบื่อหรือมึงมองว่าตัวเองกาก ขาดแรงบรรดาลใจ กุว่ามันต้องมีสาเหตุ

>>256 กูไม่รู้คือกูแฮปปี้อยู่ดีๆ ลัลล้าปิดเทอมแล้วอยู่ๆไอ้ความหงุดหงิด สิ้นหวังเฮงซวยแม่งพุ่งมาจากไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีกูแม่งหงุดหงิดกับทุกอย่าง ไอ้ความสิ้นหวังประมาณกูเก่งแต่เรียนอย่างอื่นแม่งกากปกติกูรู้ตัวนะเว้ย รู้แล้วกูก็พยายามทำอย่างอื่นบ้าง ซึ้งปกติกูก็ไม่เคยเครียดห่าไรกับมันเลยคือกูรู้ตัวเอง กูก็พยายามแก้ไปทีละนิด แล้วคือแม่งอยู่ๆไอ้สารอะไรในร่างกายกูมันพุ่งมาก็ไม่รู้ ทำเอากูแม่งหงุดหงิดกับชีวิตตัวเอง หงุดหงิดกับสังคมเฮงซวย หงุดหงิดแม่งไปหมด ความคิดแง่ร้ายแม่งก็พุ่งปี๊ดมาฉุดไม่อยู่ คือเหมือนอยู่ห้องสว่างๆอยุ่ดีๆไม่ได้ทำไรแล้วแม่งก็มืดวะ ที่สำคัญคือกูลองทำอะไรที่แม่งเคยทำให้มีความสุขแม่งก็ไม่หายเลยวะ

>>257 เหี้ยกูเคยเป็นแบบมึงเลยรอฟังคำตอบด้วยนะ

แต่กูมีวิธีแก้ชั่วคราวอยู่นะ คือกูมีเพื่อนสนิทกูเบืาอกูรมไม่ดีบ่นใส่มันตลอด รู้สึกโล่งดีนะ
มึงลองหาคนที่สนิทใจมาคุยระบายดูเผื่อจะดีขึ้น อย่างน้อยๆมึงโพสในแฟนบอยมึงได้ระบายมึงก็น่าจะรู้สึกดีขึ้นบ้างนะ

>>258 จริงๆกูโพสในนี้ก็รู้สึกดีขึ้นนะ ปกติกูก็จะบ่นกับเพื่อนนั้นแหละ(ซึ้งกูรู้สึกเกรงใจชะมัด)แต่คือเพื่อนที่กูระบายได้ดันเครียดๆอยู่กูเลยไม่ได้บ่น จะบ่นให้เพื่อนคนอื่นฟังกูก็รู้สึกกูยังไม่ได้สนิทถึงขนาดระบายอะไรได้ แต่เออการได้บ่นระบายมันทำให้รู้สึกดีขึ้นจริงวะถึงจะนิดหน่อยก็เถอะ

>>257-258 กูเคยเป็นแบบพวกมึงนะ เป็นอาการที่แม่งจะเวียนมาประมาณปีละรอบ คือกูอยู่เมืองนอก ช่วงหน้าหนาวแม่งกลางวันสั้นสัส วันๆก็มืดๆหนาวๆ ช่วงนั้นคือคนรอบตัวกูก็อาการแบบนี้กันเต็มไปหมด นั่งรับฟังกันไม่หวาดไม่ไหว

กูว่าเวลาได้พูดออกมา บ่นให้ใครฟังเนี่ย จริงๆไม่ได้ช่วยให้กูหายเฟลนะ แต่มันเหมือนเป็นการจัดระเบียบความคิดตัวเองมากกว่า ได้มานั่งคิดจริงๆว่าทำไมกูถึงรู้สึกเฟล วิธีแก้ของกูนะ คือหาอะไรทำให้ตัวเองยุ่งจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่ก็นอนหลับหนีความจริงแม่งเลย คือกูอยู่ว่างๆแล้วกูคิดมาก คิดมากกูก็เหนื่อยอีก

เหนื่อยกับการเรียนมากเลย ตอนประถมเคยอยู่เอกชนดังๆค่าเทอมแพงๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองโง่เลยคงเพราะครูสอนดี
แต่พอมามต้น ย้ายอยู่รัฐบาลค่าเทอมหลักพันแล้วก็ ถึงเกรดจะไม่น่าเกลียด แต่คณิตโจทย์ง่ายๆกุก็ทำไม่ค่อยจะได้ ไม่เกือบตกก็ตก จนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองโง่
เพราะเข้าสายศิลป์คำนวณเพราะคิดว่าไม่มีเวลาไปลงกับภาษาอื่นแน่ๆ แต่กลายเป็นว่ายังไงกุก็ยังเฉื่อยเหมือนเดิมจนน่าผิดหวัง
มั่นใจว่าทักษะภาษาตัวเองดีกว่าในรร ที่ส่วนใหญ่พื้นฐานไม่มี ลอกๆส่งๆแล้วเอาเกรด3+ไป
แต่ก็ไม่ใช่พื้นฐานแน่นเป้ะแบบพวกรรเอกชน,EPดังๆอะไรแบบนั้น แต่ก็ยังทำตัวเฉื่อยๆ ไม่หาอะไรเพิ่มเลย เพราะในหัวมีความคิดที่ว่าถึงจะหยุดศึกษาเพิ่มยังไงก็สอบในรรได้คะแนนทอปอยู่ดีอะไรแบบนี้ รู้สึกสิ้นหวังจัง ที่บ้านหวังให้ออกไปเรียนนอกประเทศ แต่หัวมันสับสนไปหมด ไม่รู้ควรจะไปเน้นเรื่องไหนดี ควรจะไปเรียนคณิตเพิ่มดีไหม เพราะถ้ามีโอกาสไปตปท ก็ต้องเรียนคณิตที่ยากขึ้นเพราะไม่ใช่ภาษาไทย หรือจะทิ้งไปเลย ตกก็ช่างมันซ่อมให้ผ่านแล้วเอาไปลงกับภาษาให้หมด เพราะตัดสินใจไม่ได้เลยนั่งเฉื่อยไปวันๆเล่นเน็ตล่ะมั้ง
ตอนนี้เหมือนถูกสังคมในนั้นมองว่าคนที่เก่งคณิตคือฉลาดอะไรหยั่งงั้น เฮ้อ ขอบคุณสำหรับที่ระบาย -/\ -

>>261 มึงก็รู้ตัวเองแล้วนะ แต่ถ้ามึงยังไม่ทำอะไรซักทีมึงจะจมลงไปเรื่อยๆ มึงไม่ดิ้นรนเพราะรู้ว่าถึงยังไงก็เอาตัวรอดได้ ยังไงก็ไถๆไปได้ ที่บ้านจะจัดการให้เองหรือเปล่า อนาคตมึงอยากเป็นอะไร มึงอยากทำอาชีพอะไร วิชาอะไรที่มึงเรียนแล้วมีความสุข มึงน่าจะรู้ตัวตั้งแต่ตอนอยู่ม.ต้นได้แล้ว แล้วสิ่งเหล่านั้นจะค่อยๆ พาไปหาทางที่มึงชอบได้เอง ตอนมัธยมมึงอาจจะทำอะไรได้ไม่มากนัก ติดขัดข้อจำกัดหลายอย่างแต่มึงก็อย่าเอาข้อจำกัดพวกนั้นมาเป็นข้ออ้างให้ตัวเองทำตัวขี้เกียจ โม่งแก่ๆแบบกูบอกมึงได้แค่นี้เนี่ยแหละ

>>261 คิดว่าพอจะรู้ตัวแล้ว แต่ยังทำให้ไม่ดีพอสมกับเป็นวิชาที่มั่นใจจริงๆเลย แต่มันมีเส้นกั้นบางๆระหว่างวิชาที่''ชอบ''กับวิชาที่แค่''ทำได้ดี''เลย
เพราะพอมาลองดูข้อสอบที่เราทำๆไปอีกที พวกข้อสอบอ่านที่ในห้องบ่นว่ายากๆ พอมาแปลงเป็นภาษาไทยแล้วกลับเป็นข้อสอบระดับประถมปลายงั่งๆก็มิปาน
เคยคิดอยากเป็นพวกงานบนบริกรบนเครื่องบินนะ หรือเรียกง่ายๆว่าสจ้วต แต่ดันเป็นพวกเงอะงะ ขี้ลืม ตื่นเต้นง่าย จนไม่แน่ใจว่าอยากเป็นจริงๆหรือเปล่า หรือเพราะโดนค่านิยมสมัยก่อนเป่าหูว่างานเครื่องบินได้ไปหลายประเทศ เงินเดือนเยอะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆ อยากให้มีคนจี้จุดแบบนี้มานานแล้ว มต้นเป็นช่วงที่ไม่ได้คิดอะไรเลย เรียนๆส่งๆไป กลายเป็นว่าโดนสังคมในรรที่ชิวหรือแค่คิดไว้เล่นๆว่าอยากเป็นอะไร แต่ไม่ได้ลงมือทำกลืนกินจนไม่ต่างกับพวกเขาเลย

เห็นมั้ยบอกแล้วว่าตื่นเต้นง่ายจริงด้วย กดเชื่อมยังเชื่อมผิดเลยกำ

บางครั้งอะไรที่เราชอบก็ไม่ได้แปลว่าต้องทำได้ดีเสมอไป

กูเกลียดหน้าไอ้หมาปั้กตาเหล่ที่มันพล่ามออกทีวีทุกวันวะแต่ก็ทำไรไม่ได้สิ้นหวังสัสๆ

กูขอปรึกษาหน่อยนะ คือกูจะไปเที่ยวต่างประเทศกับทางบ้าน แต่ทีนี้ กูยังไม่เคยมีเพศสัมพันธ์เลย กลัวเครื่องบินตกตาย จะเสียดายชีวิต
แต่ทีนี้ กูจะไปซื้อบริการทางเพศ แต่ก็กลัวติดเอดส์หวะ เพราะไปหาข้อมูลมา เหมือนถุงยางอนามัยกันเอดส์ไม่ได้ 100% แต่กันได้ในระดับ 99.99%

ทีนี้อยากปรึกษาเพื่อนโม่งว่า ระหว่างโอกาสติดเอดส์โดยใส่ถุงยางอนามัย กับเครื่องบินตก อะไรเป็นไปได้มากกว่า

เลขอังกฤษแม่งง่ายตายห่าแปลออกคำสองคำก็ทำได้ละ

>>267 มุกมึงจอมเวทย์มากกูชอบ ขอยืมไปเล่นมั่งนะโม่ง

>>267 กูว่าโอกาสที่มึงจะโดนเกย์ตกมันจับเยสตรูดจนติดเอดส์ขณะเดินทางไปซื้อบริการทางเพศน่าจะมากกว่านะ

>>269 จริงจังไม่ใช่มุก
>>270 ควย

>>267 เครื่องตกมากกว่าฟะ ถ้ามึงซ่ำแล้วถุงไม่แตกนะ ถ้าถุงแตกมันก็อีกเรื่องก็ต้องดูว่า ควยมึงเปื้อนน้ำขนาดไหน ถ้าควยมึงมีแผลสดก็โดนเยอะแต่ปกติโอกาสติดเอดส์แม่งน้อยมากๆเลยนะมึง

ไม่ต้องไปเที่ยว อยู่บ้านว่าวกับโดจิน ปลอดภัย100%
หรือมึงจะเอาความเสี่ยงว่านั่งว่าวอยู่ดีๆเครื่องบินตกใส่บ้านมึงด้วยก็แล้วแต่

>>272 เดี๋ยวลองกลั้นใจไปเที่ยวสักครั้ง
>>273 กระแหนะกระแหนจริงไอ้สัด

มึงกลัวเครื่องตกก็ขี่จักรยานไปดิ

ไปซื้อกินที่ต่างประเทศ เออ แปลกสัส ต่างชาตืแม่งก็ชอบมาซื้อกินที่เมืองไทย ไปเที่ยวก็ไปเที่ยว ตีหรี่ ไม่ต้องถ่อไปหรอก บ้านเราของขึ้นชื่ออยู่ละ

>>275 มึงแม่งอัจฉริยะ https://imgur.com/o571Opp

>>276 อ่านจับใจความดี ๆ

>>275 แต่สุดท้ายเครื่องบินก็ตกใส่หัวแบะ ถึงแม้ขี่จักรยาน

ช่วงนี้กูหัวใจพองโตไปกับความรักต้องห้ามของเทพสาวสวยและมนุษย์ชิบหาย อ่าาาาา~ เหมือนกูได้ถูกเติมเต็มหัวใจที่เต็มไปด้วย ความหมองมัวให้กลายเป็นผ่องใสเหมือนหัวใจของเด็กทารก ยามแรกเกิดที่ไร้ปาบที่หนักหนาเหมือนในจิตใจของกู

>>280 ???

>>280 กระทู้กัญชาอยู่ตรงนั้นนะ

ชีวิตกูวัน ๆ อยู่กับการหาความรู้ หาเงินอย่างเดียว ไร้ซึ่งความฝัน ความหวังใด ๆ ในชีวิต

กูอิดฉาเพื่อน ชีวิตมันไปได้ดีตรงข้ามกะกู แง

>>284 ขอรายละเอียด

>>284 มึงมันโง่ไงเพื่อนมึงฉลาด

กูเบื่อแม่ตัวเองนี่ผิดมั้ยวะ กูเบื่อที่เค้ามาคอยบังการทุกสิ่งอย่างกูเหนื่อยมากๆเลย
กูไม่อยากเป็นเด็กดีสำหรับเค้าอีกแล้ว กูอยากจะเหี้ยอยากจะเป็นอิสระอยากทำไรก็ทำไม่ต้องมาสนใจใครอีกแล้ว

>>286 ไม่จริง กูเห็นคนโง่แถวบ้านกูรวยเยอะแยะ

เอฟมาตัวนึงชีวิตพลิกเลย หน้ามือเป็นหลังตีน สรุปคือโดนรีไทม์
กูจะทำยังไงดี กูเสียใจมาก คือตัววิชานี้ไม่ได้ยากเลย แต่ตัดคะแนนสูงเหี้ย
กูอยากเรียนต่อนะแต่ตอนนี้หมดกำลังใจเรียนแล้วว่ะ
จะไปทำงานก็จบแค่ม.6 อนาคตกูก็หวังจะก้าวหน้าเลี้ยงครอบครัว เพราะกูมีแม่คนเดียวเลี้ยง
มืดแปดด้าน

>>285 ก็เป็นเพื่อนกันมีความฝันอยากเป็นนักวาดภาพประกอบเหมือนกัน พยายามมาด้วยกันแต่พอเรียนจบมันหางานสายภาพวาดได้ ชีวิตดี ขายภาพได้หลายพัน เป็นที่สนใจไม่น้อย ส่วนกูยังนีทอยู่เลยทั้งๆที่ก็พยายามไม่แพ้กัน ดีไม่ดีกูพยายามมากกว่าด้วย ลงเรียนโน่นนี่ ฝึกสกิลหลายด้าน ความรู้รอบตัว แต่ส่งพอร์ธไปที่ไหนๆก็ไม่รับ แต่เพื่อนกูมีคนหางานให้ตอนนี้สบายไปละ
ก็รู้ว่าโอกาสคนเราไม่เท่ากันแต่ก็อดน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้กูต้องดิ้นรนทุกอย่างส่วนมันแค่วาดรูปขายแปปๆก็ได้ตัง งานการก็มีคนหาให้ วาดรูปเก่งอย่างเดียวเค้าก็รับ มีสาวกมาคอยอวย กูนี่เรียนจบมาเป็นปีจะหาเงินจากการวาดรูปให้ได้ซักพันยังไม่มีเลย เพจเปิดไว้ทำเหี้ยไรก็ไม่รู้แทบไม่มีคนสนใจเปิดมาสี่ห้าปีไลค์ไม่ถึงสองร้อย
กูค่อนข้างมั่นใจว่าฝีมือกูเองก็มีดีพอนะไม่ได้กาก แค่คนละสไตล์กับมัน เคยมีคนบอกว่างานกูขายง่ายกว่ามันด้วยซ้ำแต่ก็เปล่า แม่งเอ้ย กูอิดฉาชิบหาย จิตใจกูดำมืดไปหมดแล้ว

แง

>>289 มึง F ยังไงให้ไทร์วะ 4 ปีกู F 4 ตัว กูยังจบเกรด 2.6 ไม่เคยโปร

แบบนี้วิชาอื่นมึงก็ไม่ขยัน

>>290 ขอเพจมึงหน่อยสิจุ้บๆ

>>293 กูก็โม่งแตกสิ จุ๊บ กูไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่ากูคิดงี้มันเองก็รู้จักบอร์ดโม่งเหมือนกัน

>>289 เอาเกรด ม.เดิมไปเทียบโอนที่รามฯ ระหว่างนี้ก็ทำงาน 7-11 หรืองานห่าอะไรก็ได้ที่รับวุฒิ ม.6 เรียนไปทำงานไปจนจบ เครดิตก็ดีนะ นายจ้างจะมองว่าสู้ชีวิตดี

แม่ง กูนี่กากสัส ตลอดเวลาเอาแต่อยู่ในกะลาคิดว่าตัวเองเก่ง สุดท้ายพอเจอคนอื่รเข้าไปกูนี่ไปไม่ถูกคน ไม่อยากเชื่อว่ามีคนอายุเท่ากันหรือน้อยกว่าที่เก่งกว่ามากมายขนาดนี้ กูแม่งเป็นไอ้ขี่กากหลงตัวเองชิบหาย เฟลเหี้ยๆ ทุกคนที่กูรู้จักแม่งเก่งกว่าทั้งนั้นพยายามตามเท่าไหร่ก็ไม่ทัน ไอเหี้ยเอ้ย กูจะทำไงดี

>>296 มึงก้แค่หาแนวทางของมึงแล้วก้เริ่มซะ กุอยากจะพูดอย่างนี้นะแต่แม่งแค่พูดก็พูดง่ายอ่ะสัส กุเรีบนจลม.สาม แล้วทำงานร้านกุเองมาได้ปีล้ะ ยังไม่ถึงไหนเลย แม่งปัญหานู้นนี้ มากมายสัสร้านกุก้ต้องปิดๆเปิดลูกค้าแม่งหายหมด เงินทีากู้เขามาอีกเป็นหมื่น จะเริ่มเรีบนกศน. ก็เสือกเข้าสังคมเขาไม่ได้ เฮ้อ เอาไงดีว้ะกุ

เข้าสังคมไม่ได้มันใช่ปัญหาต่อการเรียนจบไหมวะ

>>298 ไม้คือแบบ มึงเข้าใจป่ะว่ายุคนี่แม่งอะไรๆก็เฟสก็ไลน์ เหี้ยไรก็สั่งงานทางกลุ่มเฟส มีอะไรก็ส่งแชทไลน์ แต่ซึ่งกูบอกตรงๆว่ากู เป็นพวกโลวเทค ไม่มีสังคมเหี้ยไรเลย เพื่อนกุก้ไม่คบ กุต้องการแค่ไปเรียน ไม่อยากจับกลุ่ม คือกุเข้าใจว่ามนุษย์แม่งเป็นสัตว์สังคม แต่กุเป็นพวกเกียดการเข้าสังคมมาก เว้นแค่ตอนทำงานเท่สนั้น เพราะงานคืองานแปปดดียวแม่งก็จบ

>>299 มึงก็ทำไอดีใหม่ไว้เรียนอย่างเดียวสิวะ
เรียนจบลบแม่ง

>>298 ไม่อะ กูไม่เข้ากิจกรรมไม่ยุ่งอะไรกะรุ่นพี่หรือใครทั้งนั้น เพื่อนเอาไว้ถามเรื่องเรียนนอกนั้นไม่ยุ่ง แต่กูพึ่งปีหนึ่งพูดอะไรไม่ได้มาก กะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไปจนเรียนจบแหละ

>>301 เรียนรามเถอะมึงถ้าไม่อยากยุ่งกับใครขนาดนั้นมีแต่สอบกับเข้าเรียนโดนงานกลุ่มก็ขอทำคนเดียวไป ค่าเทอมไม่แพงมากขยันหน่อยก็จบได้เวลาว่างเยอะพอสมควรก็ไปหางานทำเสริมได้

คบๆไว้สักคน2คนไม่ตายหรอก

ทำแลปทอปร่วง HDDจอดแบบไม่แจวเลย ไฟล์หนังชมพูที่กูอุตส่าห์เก็บสะสมมาแรมปีหายวับไปกับตาเลยสรัดเอ๊ย คราวหลังกูจะทำRAIDแล้วเหี้ยเอ๊ย
ป.ล. นี่กูสิ้นหวังสุดๆเลยนะ โพสต์ในมู้นี้ไม่ผิดใช่มั้ย

>>304 ถือเป็นโอกาสดีในการหาหนังใหม่ๆมาดูนะมึง หน้าใหม่ปีนี้เจ๋งๆเยอะ

>>305 เรื่องอะไรดีวะ แนะนำที //โดนเตะไปห้องKarma

>>304 กูเข้าใจความรู้สึกนะ สมัยเรียนกูเคยกดลบพาร์ทิชั่นผิด ไปลบพาร์ททิชั่นที่เก็บหนังชมพู ตอนนั้นก็เฟลไปพักใหญ่ ถึงกับยอมไปให้ร้านกู้ข้อมูลที่พันทิปกู้ให้โดยไม่อายช่างด้วยว่ะ 5555 สุดท้ายก็กู้มาได้ไม่หมด แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดมากและ เพราะหนังชมพูกูก็หาโหลดมาเก็บเรื่อยๆ
ถ้าอยากได้หนังคืนไวๆไปตั้งมู้แลกหนังในห้องกามาดิ 5555

ชีวิตจริงกูเป็นคนไม่ค่อยพูดเลย เพราะพูดไม่ค่อยเข้าหูคน หรือมักจะพูดอะไรโง่ ๆ ออกมา กูนี่สิ้นหวังจังหวะ

>>307 750GBแบบคัดที่ถูกใจแล้วเลยนะเว้ย มีอนิเมกับหนังแรร์อีกหลายเรื่อง โครตเฟลเลยตอนนี้อ่ะ แต่ต้องทำใจ

>>304 พระเจ้าต้องการให้คุณหลุดพ้นจากภาพลวงตาแล้วเข้าสู่ทางทำครับ

>>310 ทางทำนี่คือเลิกดูแล้วออกไปทำจริงๆใช่มั้ยครับ

เที่ยวโพไซดอน โคคาคาปาน่า จนตังหมดไม่มีตังซื้อข้าวแดก

มึงว่ากูมีอาการทางจิตป่าววะ คือว่ามีแต่คนบอกว่ากูอ้วนมาก อ้วนสัสๆ อ้วนเป็นหมูเลย แถมหน้าตาขี้เหร่เหี้ยๆ ไม่มีใครชมว่าสวยเลย แต่ว่าพอกูส่องกระจกทีไรกูกลับคิดว่าหน้าตาตัวเองก็ไม่ได้แย่ ค่อนไปทางน่ารักๆเลยอ่ะ แถมหุ่นตัวเองก็ไม่ได้อ้วนขนาดนั่น แค่อวบๆแต่ก็ดูโอเค แต่ทำไมคนรอบข้างพูดคนละเรื่องเลยวะ ทำไมกูส่องกระจกทีไรไม่รู้สึกว่าอ้วนวะ หรือกูเป็นโรคจิตแบบพวกผอมๆแล้วเห็นตัวเองอ้วนไรงี้ป่ะ แต่ของกูเป็นแบบอ้วนแต่เห็นตัวเองผอม ทำไงดีวะ มันมีอาการแบบนี้จริงป่ะ กูเริ่มสิ้นหวังกับชีวิตเหี้ยๆมีแต่คนพูดกรอกหูว่ากูโครตขี้เหร่และอ้วนชิบหาย ทั้งๆที่กูกินอาหารคลีนทุกวันแล้วเชียวนะ ควย

>>313 กูไม่รู้ว่ะ กูไม่เคยเห็นมึงตัวจริง

>>313 มึงเป็นโรคหลงตัวเอง น่าสงสาร หน้าตาอัปรีย์แต่ไม่ยอมรับ

>>313 กูเคยเป็นแบบมึง แต่ไม่หนักขนาดนี้ กูเคยคิดว่าตัวเองหุ่นแค่นี้ก็ดีแล้ว พอมากเข้ากูลักทนไม่ได้ลองออกกำลังกายแม่ง สุดท้ายกูก็พบว่าที่คนรอบตัวพูดแม่งเป็นเรื่องจริง

>>313 ก็ดีนะ ดูภูมิใจในสิ่งที่มี แต่วันนึงที่ปัญหาสุขภาพเริ่มถามหา มึงจะเริ่มรู้เอง

แสดงว่าให้ฟังเสียงคนรอบข้างเอาสินะ อย่าเชื่อสายตาตัวเอง กูอยากเป็นโรคจิตเห็นตัวเองอ้วนจริงๆเผื่อจะมีแรงฮึด แบบพอกูเห็นหุ่นตัวเองก็ก็มักจะรู้สึกแบบว่า ว้าว แบบนี้กำลังดีเลย ตรงนี้สวย ตรงนั้นสวยแล้วก็จะพอใจในรูปร่างตัวเองไม่ทำอะไรเพราะกูโอแล้ว แต่โดนคนรอบข้างด่าบ่อยๆมันก็รู้สึกแย่อ่ะ มันจะเป็นแบบว่ากูอ้วนขนาดนั้นจริงหรอวะ ทำไมกูไม่รู้สึกเลย เสื้อผ้าก็ยังใส่ได้ปกติ หรือความจริงกูอ้วนมากแต่กูมองเห็นตัวเองผอม แม่งวิตกเหี้ยๆ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองดูเป็นยังไง

>>318 กูก็เป็นแบบมึงนะ เพราะกูชั่งน้ำหนักแล้วตามวิชาสุขศึกษา น้ำหนักกับส่วนสูงกูสัมพันธ์กัน กูสูง165 หนัก53 สมส่วน แต่โดนคนรอบข้างหาว่าอ้วนบ้าง อวบบ้างทั้งๆที่กูไม่รู้สึกว่ากูอ้วนเลยไอ้เหี้ย สรุปคือกูต้อง40ใช่ไหมวะ ถึงจะมองว่ากูหุ่นดีกัน กูเสียเซลฟ์มากอะ

>>319 มึงต้องเป็นนกกระยางเขาถึงจะว่าหุ่นดี กูสูง160 หนัก50 มันยังว่ากูอ้วนเลย จะให้กูหนักเท่าไหร่่ 43 ?

สาวๆเขาฮิตหนัก 45 โลกันว่ะ กูเคยนะหนัก 45 แม่งหาว่ากูเล่นยาจนตัวผอมลีบซะงั้น ดอกส์

>>321 ทำยังไงวะ กูอยากหนัก 45โล จะได้ไม่มีใครมาว่ากูอีก

คิดลบแล้วจะเจอแต่เรื่องแย่ๆนี่จริงป่าววะ ตั้งแต่ปีใหม่มากูไม่เคยเจอเรื่องดีๆเลย
แล้วคิดบวกนี่มันเป็นยังไง ถ้ากูคิดบวกได้เผื่อชีวิตกูมันจะได้มีอะไรขึ้นมั่ง

>>323 ฝึกต้องฝึกโลกสวยก่อน ถ้ามึงโลกสวยได้ มึงจะคิดบวกได้

มึงอย่าดูนำ้หนักฟะ รูปร่างคนเราไม่เหมือนกัน สรีระไม่เหมือนกัน มันบอกไม่ได้
ถ้ามึงกล้ามเนื้อกระชับ ไขมันไม่ค่อยมี มันก็โอเคแล้วมึงอย่าคิดมาก

หวัดดีพวกมึง กูมีเรื่องอยากจะระบายและต้องการความเห็นนิดหน่อยกูเป็นพวกคิดมากอ่ะ ตอนนี้เลยเฟลแดก ฟังดูแล้วอาจเป็นเรื่องไร้สาระหน่อยนะ คือวันนี้กูตั้งใจทำขนมขายในงานโรงเรียนปกติกูมั่นใจในฝีมือทำกับข้าวตัวเองมากนะแต่กูไม่เคยทำขนมเลยลองหัดทำดู แล้วแม่งก็ออกมาแย่นิดหน่อยกูก็รู้ตัว แต่อย่างน้อยรสชาติก็ถูกปากกูอ่ะ กูก็เอาไปขายเว้ยทีนี้ก็มีคนมาซื้อบ้างลูกคนแรกบอกกูเลยว่าไม่อร่อย กูก็เฟลเพราะกูคิดว่ามันโอเคแล้ว กูก็ขายต่อไปเพื่อนๆก็มาช่วยซื้อทุกคนมาแค่รอบเดียวและไม่กลับมาอีก กูก็รู้แหละว่าคงไม่ถูกปากใครหลายคน หลายคนที่มาซื้อก็บอกว่าไม่อร่อย เพื่อนๆก็ทำหน้าอึกอัก กูจะร้องให้อยู่แล้วอ่ะมันเสียความมั่นใจอย่างรุนแรงเลยอ่ะที่แทบไม่มีใครยอมรับขนมของกูเลย สุดท้ายก็เหลือบานกูเลยต้องกินเองแต่กินไม่ไหวเลยเอาให้เพื่อน เค้าก็รับไว้แต่ไม่กิน เห็นอีกทีก็ในถังขยะแล้ว กูก็แบบ เสียใจอ่ะ กูไม่อยากทำขนมอีกต่อไปแล้ว ขนาดให้ฟรียังไม่มีใครเอาเลย กูไม่กล้าทำขนมแล้วอ่ะ

ขนม?อะไรวะ

>>326 มึงทำในสิ่งตัวเองไม่ถนัด แม้จะทำอาหารเป็นแต่การทำขนมก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งเลยนะ เชฟดังๆหลายคนยังไม่ถนัดทำของหวานเลย ของอย่างงี้ก็ฝึกไปเรื่อยๆจนกว่าจะเก่งก็เหมือนทำอาหารนั้นแหละ ไม่ใช่ทำครั้งเดียวจะได้เลย

>>327แพนเค้กชอคโกแลต
>>328 กูไม่กล้าเอาไปให้ใครชิมแล้วว่ะ ไม่รู้ดิมันรู้สึกอับอายด้วย ขนมกูนี่แบบให้ฟรียังไม่มีใครกินอ่ะ แต่กูเข้าใจที่มึงว่านะ

>>329 มาหากูมา ตอนนี้โครตอยากทำขนม 5555555
จริงๆทำไปเรื่อยๆเเหละมึง ครั้งเเรกมันไม่มีทางสมบูรณ์หรอก ยิ่งทำ ยิ่งชิม มึงก็จะรู้เองว่ามันจะทำยังไงให้มันอร่อย ให้ถูกปาก
มันต้องมีเพื่อนมึงสักคนเเหละที่บอกมึงได้ ว่าจืดไป หวานไป ขมไป
มึงเองก็ทำความเข้าใจรสชาติด้วย
โอเคนะมึง สู้ๆ กูจะรอกิน

เเต่อาหาร มันไม่มีทางสมบูรณ์หรอก เพราะถ้ามันสมบูรณ์เเบบ ก็เเสดงว่ามันไม่สามารถพัฒนาไปได้เเล้วยังไงล่ะ! //เท่ไหมสัสกูจำมาจากกาตูนไรสักเรื่องนี่เเหละ

กุก็เป็นพวกทำอาหารเก่งมาก่อนทำขนมนะ ทำแรกๆก็แย่เหมือนกันแหละไปๆมาๆฝึกๆ
มันก็ได้เอง คือฟื้นฐานมันอาจจะคล้ายนะ แต่ดีเทลไม่ใช่เลย ขนมแม่งละเอียดมาก(สำหรับกุ)
อาหารมึงชิมไปปรุงไปได้ไง ขนมแม่งทำงั้นไม่ได้ มึงชิมโดแป้งกะแป้งอบแล้วแม่งก็คนละเรื่อง
ต้องได้สูตรที่ดีจริงๆไม่ก็ต้องลองผิดลองถูก
กุไม่ได้มาโฆษณา แต่กุว่าพวกในบล็อกแก๊งค์ แม่ปู อะไรเนียของเค้าดีจริง กุทำตามเป๊ะออกมาแดกอร่อยหมด
(เค้าปรับสูตรจนมันค่อนข้างเสถียรแล้ว กุเคยลองเอาจากตำราฝรั่งแม่งปรับอยู่10รอบกว่าจะรได้ แป้งไทยฝรั่งไม่เหมือนอีก)

อาหารแม่งปรุงยังไงก็ได้ เหมือนทำงานศิลปะ เปรอะนิดผิดหน่อยก็ช่างแม่งเหอะ แดกได้แน่ๆ

แต่ขนมนี่แม่งเป็นการทดลองวิทยาศาสตร์ ทุกอย่างต้องเป๊ะๆ กูเคยทำเค้กชั่งแป้งเกินไปขีดเดียว รสชาติแม่งหมาไม่แดกเลยมึง

>>332 เย็ดเข้ ตูกำลังจะไปสมัครงานร้านทำขนมปังอยู่เลย

บ้านมีหนี้สินร่วมสิบล้านที่พ่อเอามาลงทุนกิจการแล้วเจ๊ง พ่อป่วยเป็นเบาหวานกับมะเร็งตับทำงานไม่ได้แล้ว เจ้าหนี้บีบให้ใช้หนี้ทุกทางทุกวัน ตอนนี้ผมอายุสิบห้า ควรทำยังไงดีวะ เปิดร้านทำกิจการอะไรที่มันพอจะให้เด็กวัยนี้หารายได้ได้บ้าง ไปทำงานพาร์ทไทม์มันไม่พอ

>>334 เหลือแค่มึงใช่มั้ย ทั้งหมดบ้านที่ทำงานได้ ไม่มีพี่น้องเลยนะ
เป็นหนี้สิบล้าน+พ่อป่วย (ค่ารักษาพยาบาล)
กูขอถามหน่อยเจ้าหนี้มึงให้ใช้ภายในกี่ปี ก่อนที่กูจะแนะนำ

>>335 มีน้องสาวอายุเจ็ดขวบครับ แม่เสียไปนานแล้ว เจ้าหนี้เป็นเพื่อนพ่อเขาอยากได้แสนนึงก่อนสิ้นเดือนนี้เป็นหลักประกันว่าจะจ่ายน่ะครับ แต่โทรมาทวงทุกวัน แล้วผมต้องรับโทรศัพท์แทนพ่อด้วยเพราะผมเอาโทรศัพท์พ่อมาไว้กับตัวเองแล้วเอาโทรศัพท์ตัวเองให้พ่อใช้ ผมก็เครียด ไม่อยากให้พ่อความดันขึ้นอีก แต่ผมก็ไม่รู้จะหาจากที่ไหนเหมือนกัน พ่อป่วยแต่มีประกันของ AIA ที่ทำไว้หลายปีอยู่แล้ว ประกันอาวุโสโอเคน่ะครับ ไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหน

>>336 ไม่ญาติคนอื่นเลยหรอที่พอยืมมาได้น่ะ แล้วคุณเรียนอยู่หรือเปล่าประโยชน์้ส/ผเรียนแล้งแนะนำให้ไปทำพวกงานร้านอาหารเสิร์ฟไรฃึ้ถ้าอยุ่แถวจนจักรแนะนำให้ไปสมัครที่ร้านอาหารในบองบาเช่ ร้านอาหารหรูๆอรหารจีนรัานนึงจได้ินวถนละ350 ถ้ามาตรงเวลาด้วยะได้โบนัสอีกพันรวมๆเดือนนึงน่าจะได้หมื่นกว่าๆซึ่งผมว่งครับคงไม่ทันแน่ คุณต้องทำใจไว้แล้วล่ะ ไม่งั้นก็ลองไปขอผ่อนผันหน่อย หรือจะรอค่าประกันจากพ่อคุณล่ะ

ขายอะไรที่ไม่จำเป็น
ลงทุนกิจการอะไรลองปรับๆให้เล็กลงดู อันไหนไม่จำเป็นตัดทิ้งไปก่อน ลงทุนไปหลายล้านน่าจะมีใช้ได้บ้าง
หนี้คงไม่มีจ่ายบอกตรงเก็บเงินมาหมุนธุรกิจดีกว่า(คิดหาทางไปรอด) ไม่ต้องจ่าย
ถ้าโดนฟ้องระยะเวลานั้นก็ไม่คิดดอกเบี้ยด้วย

ถ้าไม่ไหวจริงๆลองโอนทรัพย์สินไปให้ญาติที่ไว้ใจได้ก่อนโดนฟ้องบุคคลล้มละลาย เห็นเหมือนไม่มีเครดิทไปกี่ปีไม่รู้ แล้วออกมาไม่มีหนี้

ดูแลธุรกิจกับให้กำลังใจพ่อดีๆ รักษาตัวนะมึง ตอนแรกกูจะมาปรึกษาเรื่องทำงานเห็นของมึงแล้วน่าห่วงกว่าอีก

สู้ๆนะมึง กูไม่มีคำแนะนำให้มีแต่กำลังใจให้อย่างเดียว

กูแม่งสิ้นหวังกับตัวเองตรงที่เห็นมีคนอื่นลำบากกว่ากูพยายามมากกว่ากูแถมยังได้อะไรกลับมาน้อยนิดเค้าก็ยังพยายาม (เช่นในมู้นี้เป็นต้น)
แต่ตัวกูเองพยายามน้อยกว่าเค้า ได้อะไรๆกลับมาก็มากกว่า แต่ก็ยังไม่เคยจะพอใจซะที

กูทำแท็บเลตหายว่ะ แต่ก็เพราะกูประมาทเองด้วย ซื้อมาตลอดลดราคา 2900 เพิ่งใช้ได้ 4เดือน จริงๆก็ไม่ได้เสียดายอะไรมากเท่าไร ถ้าหายจริงก็ซื้อเครื่องใหม่เร็วขึ้นกว่าเดิมจากที่คิดว่าจะซื้อตอนปลายปี แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ กูชอบใช้App พวกNote จดลิสรายการที่ต้องทำแต่ละวันไว้ด้วยไง แม่งหงุดหงิดนิดๆที่มันหาย

>>341 คราวหลังใช้แอพที่มันลิงค์กับอีเมล์หรือต้องสมัครก่อนสิ เสียเวลาตอนแรกๆหน่อย แต่เครื่องพังหรือหายก็ยังกู้ข้อมูลได้

พ่อกูแม่งเป็นบ้าไปแล้วว่ะ แดกเหล้าจนบ้าเลย ทั้งกินเหล้าเมากัญชา งานการไม่ทำ งานมีนะมีคนจ้างรับปากเค้าไปแล้วแต่ไม่ทำ เอาเงินที่ขายบ้านได้ไปเที่ยวหมดไปเป็นแสนในเวลาแค่ไม่กี่เดือน นี่คือคนแก่แล้วนะมึง กูนี่เครียดแล้วเครียดอีก ตัวกูก็ยังเรียนไม่จบหางานไม่ได้ เงินเก็บก็มีอยู่ไม่มาก ชีวิตก็ยังไม่มั่นคงทุกวันนี้แม่กูทำงานคนเดียวส่วนพ่อกูแดกเหล้ากับขู่ฆ่าแม่ไปวันๆ อีเหี้ย กูไม่ได้อยู่บ้านเป็นห่วงแม่ชิบหาย แล้วก็โมโหๆๆพ่อกูด้วย ทำไมเป็นคนงี้วะ เงินที่แดกเหล้าก็เอาจากที่บ้านหมดไปวันละเกือบพัน กินจนเป็นโรคตับก็ไม่หยุด แม่งเอ้ยยย เด๋วก็ขับรถไปชนโน่นชนนี่ เมาแล้วขับโดนจับอีกก็ต้องเสียเงินไปประกันตัวออกมา ที่บ้านจะหมดตัวอยู่แล้วแม่งก็ยังไม่หยุด จะเอาให้ชิบหายกันไปทั้งโครตเลยไงวะ แล้วมีครั้งนึงไปงานศพเหี้ยไรไม่รู้แต่เมากลับบ้านไปถูกลงไปนอนข้างถนนพวกกูต้องมาตามหาแล้วนึกสภาพดิ ยังกะเป็นศพซะเอง กูนี่อยากจะปล่อยให้รถชนตายห่าไปเลยจะได้จบๆกันซะที แม่งทำลายภาพลักษณ์พ่อคนดีของกูตอนเด็กจนย่อยยับแล้วไอเหี้ย

>>343 ส่งไปบำบัดด่วนเลยมึง ปล่อยไว้มันทำอะไรไม่ได้ นอกจากจะฟ้องหย่า มีการขู่ฆ่าเเล้ว มันไม่ปลอดภัยกับคนในครอบครัวมึงเเล้ว
เเต่ถ้าทางประณีประณอมก็ส่งตัวไปบำบัดเหล้า บำบัดอาการอะไรพวกนี้

ขออนุญาตล็อคแล้วไปต่อใน >>>/lifestyle/1529/ นะครับ