>>379 กู >>376 นะ
เพื่อนเหี้ยๆสมัยมัธยมของกูนี่ก็มีแบบที่มึงว่าหมดเลยแหละ
จริงๆเพื่อนมหาลัยแบบที่ว่ามาก็มีเกือบหมดนะ ยกเว้นพวกข่มขู่ใช้กำลังนี่แหละ ถ้ามีก็คงเกิดกับคนที่ไกลตัวกูมากจนกูไม่รู้เรื่องเลย
ส่วนกั๊กงานหรือแนวข้อสอบที่อาจารย์บอกมันมีคนคิดจะทำอยู่แต่ทำไม่ได้ เพราะเวลาสั่งงาน/บอกแนวข้อสอบจะผ่านระบบ e-learning หรือ facebook ตลอด ทุกคนเลยเข้าถึงได้เท่าๆกัน ถ้าบอกแค่บางเซคข่าวมันจะไปไวมากจนยังไงก็ต้องรู้เหมือนกันหมด
อีกส่วนอาจจะเพราะกูเจอเพื่อนเหี้ยๆมัธยมมาแล้วเลยเริ่มมีภูมิคุ้มกัน+พอรู้ทางมันบ้าง
บวกกับพอกูได้เรียนในสายที่กูถนัดถึงจะไม่ได้เก่งเทพไปหมด แต่กูก็อยู่ในฐานะที่ต้องพึ่งพาคนอื่นน้อยลงมาก
แต่ถึงอย่างงั้นก็เคยพลาดท่านะ มีเพื่อนที่สนิทมากคนนึงกว่าจะตาสว่างเห็นว่าแม่งโคตรเหี้ย หน้าไว้หลังหลอก หลอกใช้ชาวบ้าน ทำดีเอาหน้า ชอบโยนความผิดให้คนอื่น ดีแต่พ่นคำพูดสวยหรูให้ตัวเองดูดีก็คบกับแม่งมาเกือบจะ 2 ปีเข้าไปแล้ว
ส่วนคนอื่นๆที่เหี้ยๆที่มาสร้างปัญหาให้กูส่วนมากก็ไม่ได้ถึงกับสนิทกัน ส่วนมาก็ดีแต่เห่าหรือเอากูไปนินทาลับหลังในกลุ่มพวกมันซึ่งกูก็ไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่อยู่แล้ว
ที่เจอเยอะๆอีกพวกคือไม่โดนเองกับตัวแต่เพื่อนกูโดนมากกว่า ซึ่งถ้าปัญหาที่โดนทิ้งไว้ให้ไม่ได้ใหญ่โตมากมายกูพอจะช่วยได้ก็ช่วยกันไป
พอพิมพ์ไปพิมพ์มาถึงเริ่มนึกได้ว่าเพื่อนมหาลัยเหี้ยๆก็เยอะนี่หว่า แค่ไม่ได้มาสร้างปัญหาให้กูโดยตรงเฉยๆเลยไม่ได้รู้สึกแค้นมากเฉยๆ
แต่ถ้านับเพื่อนสนิทที่คบกันมาตลอดรอดฝั่งแล้วรู้สึกชอบมากกว่าเพื่อนสนิทสมัยมัธยมนะ
แบบรู้สึกผูกพันมากกว่าเหมือนร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกันมากมายทั้งที่แค่ 4 ปี ให้ความรู้สึกว่าเป็นเพื่อนที่อยากจะคบกันไปนานๆ
ในขณะที่ รร.มัธยมกูนี่มันเรียนกันยาวตั้งแต่ม.ต้นยันม.ปลายตั้ง 6 ปี แต่พอเรียนจบก็แยกกันไป ไม่ได้รู้สึกผูกพัน อยากเจอหน้าหรืออะไรเลย