เอาจริงละ นิกก้าสมัยก่อนเลิกทาสใช้ได้นะมึง ทำงานหนัก อดทน
พวกเก่งๆ เจ้านายก็สอนให้ความรู้ แบบทาสของจอร์จ วอชิงตัน เป็นพ่อครัวด้วย พอนายตายแล้วพินัยกรรมให้เป็นไท ก็ตั้งตัวได้เป็นฟรีนิกก้า
เอาจริงๆ มันมาแย่หลังสงครามกลางเมืองนี่แหละ เพราะความกระอักกระอ่วนข งคนขาวที่ว่านิกก้าเป็นสาเหตุใหฆ่ากันเอง (จริงๆ เป็นเรื่องความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจเหนือใต้ ที่เนือปฏิวัติอุตสาหหกรรมไปแล้ว)
การฟื้นฟูอะไรเน้นที่คนขาว คนดำก็ทำเป็นไม่ใส่ใจไป ถ้าลินคอร์นไม่ตายแกจะส่งไปอยู่ไลบีเรียให้หมดด้วยซ้ำ (แม่งยึดอาณานิคมตั้งประเทศไว้รอเลย) เพราะคนขาวอพยพรุ่นใหม่เป็นแรงงานสะดวกใจกว่า
แต่ลินคอร์นตายก่อน เลยครึ่งๆ กลางๆ พวกที่เหลือก็อยู่ไปโง่ๆ
เข้ากองทัพยังเป็นได้แค่พลทหารพลาธิการสวะที่ไม่ยอมแม้แต่ให้รบ
ร้านอาหาร รถเมล์ เก้าอี้ แยกกับคนขาวหมด คนขาวเหมือนไม่มีตัวตน
ที่เด็ดสุดคือคนดำที่ได้เหรียญทองโอลิมปิกจากนาซีเยอรมัน
ยังออกปากว่ารุสเวลท์ปฏิบัติกับตัวเองเหี้ยกว่าฮิตเลอร์
กดกันตั้งแต่บนลงล่างเลย
คนดำเพิ่งมาลืมตาอ้าปากได้ช่วงสงครามเวียดนามนี่เอง เพราะกระแสต้านเหยียดมันแรง
ส่วนคนเอเชีย ที่ว่าคนดำมันโดนแม่งโดนมาหมดแล้ว
แต่ก่อนคนขาวกลัวเอเชียเหมือนกลัวฮิสปานิกสมัยนี้ กลัวแย่งงาน มาขยายพันธุ์ยึดประเทศ
ที่น่าสงสารมากคือเซสชู คนญี่ปุ่นดาราฮอลลีวูดที่เป็นพระเอกสมัยต้นยุคหนัง พอกระแสเหยียดมาหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ก็โดนกดจนไม่มีงาน โดนลบออกจากประวัติศาสตร์ภาพยนตร์ ตอนหลังได้เล่นเผ็นตัวประกอบมั่งตัวร้ายมั่ง
(แต่ชะตาเหมือนเล่นตลก ดันมาได้ออสการ์กับบทตัวร้ายในสะพานข้ามแม่น้ำแคว)
ตอนสงครามโลกยิ่งแม่งเขม่นจัด พวกจับญี่ปุ่นอเมริกันทุกคนไปยัดไว้ในค่ายกลางทะเลทราย 5 ปี แบบไม่มีชดเชย เพราะมันไม่คิดว่าคนญี่ปุ่นคือคนอเมริกัน ขณะที่คนขาวเชื้อสายเยอรมันเป็นพันข้ามกลับไปเป็นทหารนาซี กลับไม่ทำอะไรเลย
พอตอนสงครามเกาหลีได้ญี่ปุ่นช่วยเยอะ อเมริกันเลยรู้เนื้อแท้ว่าพวกนี้โอเค จนเป็นจาปอนโนไฟล์ไปรุ่นนึงเลย
เรื่องความขวนขวายหลังโดนแบ่งแยกระหว่างคนเอเชียกับคนดำ
คือคนดำแม่งมองว่าตัวเองโดนบังคับมาอยู่อเมริกา ส่วนคนเอเชียสมัครใจมาสร้างตัว
บวกกับชีวิตเหี้ยลงๆ อยู่หลายรุ่น (เกือบร้อยปี) เลยไม่เหมือนคนเอเชียตะวันออกที่ไปแบบมีพื้นฐานทางวัฒนธรรมที่ดี
ที่กูระบุตอนหลังว่าเอเชียตะวันออก
เพราะพวกที่ไปตอนหลังก็ออกลายเหี้ยเยอะ ทั้งเวียด ม้ง ลาว เขมร ไม่ได้ดีกว่านิกก้าเท่าไหร่