>>615 อาทวดกูก็เคยแบบนี้นะ เสื่อผืนหมอนใบหนีมาจากเมืองจีนสมัยเหมาเลยแล้วมาทำงานโรงงาน ทำจนมีเงินเก็บได้ก็รวบรวมเงินจากอากิ๋ม(เมียอาทวด) แล้วลงทุนทำหลอดกาแฟกับถุงพลาสติกจนมีแบรนด์เจ้านึง ปัจจุบันนี้แกมีโรงงานเป็นของตัวเอง มีบ้านให้ลูกๆสี่คนอยู่เองกับอสังหาให้คนเช่าอีก แล้วเล่นหุ้นบ้างกับเล่นอสังหาสลับกัน ส่วนผลิตหลอดก็ขายส่งประปรายตามสมุทรปราการและแถวๆเยาวราช ถึงเศรษฐกิจตอนนี้จะแย่ชิบหายแต่ก็ยังพอมีลูกค้าอยู่เนืองๆ
กูมองว่าแล้วแต่คนจริงๆ คนที่รับกับชีวิตที่ไม่มีอะไรเลยไม่ได้มันก็ต้องทะเยอทะยานเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากระบบชีวิตแบบนั้นนะ อีกอย่างนึงคือโอกาสแม่งมีอยู่รอบๆตัวหว่ะ มึงมีวิสัยทัศน์หรือสติปัญญาอะไรก็ตามที่จะเห็นมันเป็นโอกาสที่จะทำให้มึงได้จังหวะในการสุ้ชีวิตได้มันก็ทำได้นะ