Last posted
Total of 241 posts
ไม่หื่นไงไหน แม่งแขกรับเชิญแต่ละคน
ไว้กูมาอ่านตอนเช้านะ กูกลัวกูยอม
กูเจอกระทู้นี้แล้ว! เกือบตั้งใหม่แล้ว
กูอยากเล่า คันปากมาก เมื่อช่วงวันหยุดที่ผ่านมา ตอนเช้าแม่กูก็เดินลงมาถามว่า เออเนี่ย ลุกมาเข้าห้องน้ำตอนตี 1 ใช่มั้ย
กูได้ยินก็งงเลย เพราะกูเล่นเกมอยู่ข้างล่างจนถึงตี 3 แล้วกูก็ไม่ได้ขยับตัวไปจากหน้าเครื่องเกม แล้วก็ยังไม่ได้ขึ้นห้อง
แม่กูก็เล่าให้อีกว่า วันก่อนหน้าก็ลงมาสินะตอนตี 4 ได้ยินเสียงจากบันได กูไม่กล้าบอกแม่ในบ้านเลยว่า วันนั้นกูตื่นจริงๆ ตี 5 ครึ่ง
พอกูกับแม่มีโอกาสได้เดินออกจากบ้านก็เลยลองคุยกัน
แม่กูบอกว่า ทุกวันนี้ก็ยังได้ยินเสียงบ่อยๆ..
กูควรทำไงดีวะ ตักบาตร? สวดมนต์ก่อนนอน? หรือไม่ต้องทำแม่งอะไร เพราะมันไม่ได้ทำอะไรกู
เรียกมาทำสัญญาเป็นสแตนด์ดิ เอาไว้โกงข้อสอบหรือชกหน้าคนที่ทำตัวหน้าหมั่นไส้
โอร่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลองเอากล้องไปตั้งดู
เหี้ยละ เผลอกดเข้ามาอ่าน
สัด กูกลัวผี....
กูกลัวผี แต่ส่วนใหญ่พวกเรื่องจากประสบการณ์จริงกูว่่าไม่ค่อยน่ากลัวว่ะ แต่ที่จริงกูกลัวนะ
อยากหาคนนัดไปลองของกันต้องหาที่ไหนวะ
ของกุมี 2 เรื่องที่แม่งค้างคาใจสัสๆ เรื่องแรกกุยังเด็กไม่จำความไม่ได้ แต่แม่เล่าให้ฟังว่า แม่กุซักผ้าอยู่หลังบ้านกุนั่งเล่นของเล่นอยู่หน้าบ้านแม่กุได้ยินเสียงกุคุยเล่นกับใครไม่รู้ แม่กุเลยถามว่ากุเล่นกับใคร แม่กุเล่าว่าตอนนั้นกุตอบไปว่า เล่นกับเพื่อน ทั้งๆที่ไม่มีเด็กที่ไหนเลยแถวนั้นอ่ะนะ
เรื่องที่ 2 กุโตมาหน่อยละ สมัยนั้นกุจะชอบสะสม การ์ดยูกิ มากเอาไปเล่นที่โรงเรียนทุกวัน วันนึงแม่งหายไปไหนไม่รู้ทั้งกองเลย กุวิ่งหาทั่วบ้านดิครับหาตั้งแต่เย็นจนจะมืดแล้ว กุก็ยังไม่เจอ กุเริ่มโวยวายไง กุร้องไห้ โวยวายไปๆมาๆ เออกุลืมบอก พ่อกุเป็นทหารยังไม่กลับบ้านแม่ไปทำงานกุอยู่คนเดียวนะ กุร้องไห้โวยวายไป สักพัก แม่งเหมือนมีคนโยนกองการ์ดแบบหล่นลงมาจากเพดานบ้านอ่ะ พอกุเจอการ์ดกุก็ไม่คิดอะไรเว้ย ดีใจสัสๆ นั่งนับ อ้าวไอ้สัสอยู่ครบแล้วก็ ไม่ได้คิดอะไรจนกุโต กุค่อยมาสงสัย เรื่องทั้งหมดนี้กุเจอแค่ตอนเด็กที่บ้านเก่าอ่ะนะ พอโตมากุก็ไม่เจออะไรเลย กุไม่เชื่อเรื่องผี แต่แม่งแค่คาใจแล้วก็หาคำตอบไม่ได้สักที ว่าแม่งหล่นลงมาได้ไง แล้วใครเอาแม่งขึ้นไป
ตอนอยู่ดึกๆในบ้านคนเดียวก็คิดนะ สมมุติก้มหน้าก้มตาวาดรูปอยู่ดีๆ โงหัวขึ้นมาเจอหน้าโบ๋ๆนี่กูคงช็อกตายคางาน
กูไปนั่งอ่านหนังสือในห้องภาควิชาแต่เช้า แล้วก็เห็นพี่ปีสี่คนนึงเดินผ่านเข้าไปด้านใน พอใกล้ๆ เก้าโมงกูจะไปเรียน ตอนที่เดินออกจากห้องภาค สังเกตว่าที่วางรองเท้าหน้าห้องแม่งมีรองเท้ากูคนเดียว แต่กูก็ไม่ทันคิดอะไร
ตอนเที่ยงถึงรู้ข่าวจากพวกปีสี่ว่า พี่คนนั้นตายไปแล้วเมื่อวาน...
พวกมึงเคยคิดกันบ้างไหม พวกกล้องมือถือที่มันกดเปลี่ยนไปกล้องหน้ากล้องหลังได้เนี่ย ถ้าสมมติมึงกดเปลี่ยนเป็นกล้องอีกฝั่ง แล้วบนจอมีหน้าใครก็ไม่รู้โผล่ขึ้นมามึงจะทำยังไง..
ก็กดถ่ายไว้สิ
กูรอมู้นี้มานานแล้ว รอเสพ แฮ่ก ๆ
>>30 แม่กุเล่าให้ฟังว่าบ้านเก่ากุอ่ะเป็นบ้านยาย เมื่อก่อนมีกุมารแต่คนในบ้านไม่รู้แล้วเหมือนมีคนมาบอกแม่กุ ว่าถ้าเลี้ยงไว้จะได้โน่นนี่ ทำให้เจริญอะไรนี่ล่ะ แต่แม่กุไม่เอาไง เขาเลยเอาไปปล่อย ซึ่งกุก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าทำกันไง แต่ก็ตามนั้นว่ะ กุไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้เท่าไหร่
เชี้ยแล้ว กูกลัวแต่ดันเผลออ่าน
กูเป็นคนไม่เชื่อเรื่องแบบนี้นะ ไม่เคยเจอ และไม่อยากเจอด้วย...
เมื่อกี้กูอ่านมู้นี้อยู่ดีๆแล้วกูได้ยินเหมือนเสียงผู้หญิงว่ะ
ป.ล. กูอยู่บ้านคนเดียว
คิดไปคิดมา เกิดคืนไหนไปห้องน้ำกลับมาดูจอคอมแล้วมีรูปผู้หญิงโบ๋ๆล่ะ...
เล่าบ้างเรื่องเกิดขึ้นเดือนที่แล้ว
ปกติกูจะนั่งเล่นเกมในห้องนอนคนเดียวยันเช้า แล้วใส่หูฟังเล่นเงียบๆ แล้วที่งี้ห้องข้างๆห้องกูเป็นห้องของพี่กู
แล้ววันนึง กูนั่งเล่นเกมตามปกติ ตอนนั้นประมาณตีสาม กูได้ยินเสียงประตูห้องข้างๆเปิด แล้วก็เสียงเหมือนคนเดินไปเดินมาในห้องพี่ กูก็คิดว่าพี่เพิ่งกลับมา ก็ก้มหน้าเล่นเกมต่อ
พอตอนกลางวัน กูก็แซวพี่ประมาณว่า แหม่ เมื่อวานไปเที่ยวกลับดึกจังนะ พี่กูก็งง แล้วบอกค้างบ้านเพื่อนมา เพิ่งกลับถึงบ้านเมื่อกี้
แล้วเมื่อคืนเสียงใครว่ะ..
>>45 กูเคยตอนเช่าบ้านอยู่กับเพื่อนนั่งอ่านหนังสือสอบกันเงียบๆชั้นล่าง อยู่ๆแม่งมีเสียงคนเดินชั้นสองทั้งๆที่สมาชิกในบ้านทุกคนแม่งอยู่กันครบ
แล้วบ้านเช่านี่กูเช่าต่อจากรุ่นพี่ เค้าบอกทำอะไร
ให้เกรงใจยายด้วยบ้านนี้มียายอยู่คนนึง ยายเค้าแค่มาอยู่เฉยๆ ถ้าไม่ไปลบหลู่รึท้าทายยายเค้าก็จะไม่ทำอะไร กูก็นึกว่าเค้าอำเล่นขำๆ
พอสักห้านาทีพวกกูเลยรวบรวมความกล้าค่อยๆเดินขึ้นไปชั้นสองแม่งไอ้สัสสสส เจอเต็มๆเลยอีห่าาาาาา แม่งเป็นผู้ชายใส่เสื้อยืดสีดำ พอเห็นพวกกูแม่งก็รีบโดดหนีออกไประเบียงแล้วปีนหนีไปบ้านข้างๆเลยว่ะ พวกกูแม่งอึ้งไปเลยโดนโจรขึ้นซึ่งๆหน้า.......
ถามพี่มึงซิมีอะไรหายไปรึเปล่า
ดึกแล้วเพื่อนโม่งมีไรก็ มาแชร์หน่อยอยากอ่าน
ว่างๆก็ดูในนี้: http://pantip.com/topic/31482093
ถ้าว่างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็ลองไปเที่ยวดู กูไม่เคยเจอ ถามว่าอยากเจอมั้ย อยาก แต่ถ้ามันไม่ได้มาดีก็อีกเรื่อง
กูไม่เคยเจอกับตัวจะๆ แต่สมัยก่อนตอนกูชวนเพื่อนมาติวที่บ้าน ห้องที่กูอยู่อยู่ชั้นสอง มีประตูเลื่อนที่เป็นบานกระจกอยู่ เวลานั่งติวจะมีโต๊ะญี่ปุ่นตัวนึง เวลานั่งก็นั่งพื้น วันนั้นนั่งกัน5คนและมันจะมี2คนนั่งอยู่ติดๆกับประตู
พอติวกันได้ซักพักกูก็ชวนเพื่อนดูอนิเมกัน ก็ดูกันไปตอนสองตอน ระหว่างนี้กูสังเกตเห็นเพื่อนสองคนที่นั่งติดๆกับประตูคุยซุบซิบอะไรบางอย่าง กูก็ไม่ได้คิดอะไร พอดูจบก็ติวต่ออีกนิดแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
แล้ววันถัดๆมา หนึ่งในสองคนนั้นมาถามว่าวันนั้นใครอยู่บ้านบ้าง ปกติก็จะมีกูกับพ่อกับแม่ แล้วพ่อกับแม่กูอยู่ชั้นล่างตลอดยกเว้นจะขึ้นมานอน กูก็ตอบไป
สรุปคือ สองคนนั้นมาบอกกูอีกทีว่า วันที่ไปติวบ้านกูวันนั้น ระหว่างที่ดูอนิเม 2คนนั้นรู้สึกเหมือนเห็นเด็กมาจ้องผ่านกระจกระหว่างที่ดูอนิเมกันอยู่ ที่หลอนคือถ้าแม่งรู้สึกแค่คนเดียวนี่มันไม่อะไร แต่ดันรู้สึกเหมือนกันสองคนด้วยนี่สิ....
แล้วกูจำได้ว่าช่วงนั้นแม่กูเพิ่งแท้งน้องชายกูไปด้วย แต่เรื่องนี้ก็เกือบห้าปีมาแล้ว ปัจจุบันเพื่อนกูคนนั้นมาบ้านกูก็ไม่เจออะไร
ที่กูเจอเองคือบางทีเวลากูทำงานโต้รุ่งกูจะได้ยินเสียงเหมือนมีคนเคาะอ่างล้างหน้าบนชั้นสามที่ไม่มีใครอยู่นี่แหละ.... แต่ได้ยินแค่สองครั้งคือปีที่แล้วกับเมื่อหกปีที่แล้ว
บางทีญาณกูอาจจะไม่แข็งหรือบ้านกูอาจจะเป็นสายนานๆทีโผล่ก็ได้
กูชอบฟังเรื่องผี แต่กูสงสัยนะว่าพวกผีเจ้าที่นี่ทำไมถึงมีอำนาจแฟนตาซีๆจังวะ ดลบันดาลไอ้นู่นไอ้นี่ อยากให้ใครตายก็ตาย
ถ้าสมมุติว่ากูตายเป็นผีนี่จะมีสกิลเทพๆแบบนั้นบ้างป่าววะ หรือต้องหลอกคนเก็บexpเอา
เพราะคนแต่งมันไม่มีจินตนาการไง
สัสเอ้ยยยยยย กูอ่านกระทู้นี้แล้ว พึ่งนึกขึ้นได้ว่ากูลืมปิดน้ำในห้องน้ำ
กูก็ฟังเอามันส์นะ ไม่ได้ปักใจเชื่อมันหมด จริงๆที่กูฟังแล้วขัดใจที่สุดก็พวกเรื่องที่แบบ ผีบอกอะไรก็เชื่อว่ะ เห็นในคนอวดผีบ่อยมาก ผีมันก็เคยเป็นคนนะเว้ย จะไปเชื่ออะไรมันนักหนา
รายการนมอวดผีจัดฉากนั่นน่ะนะ มีอะไรให้น่าเชื่อวะ
พูดถึงกระจกมืงรู้จัด bloody marry ปะวะที่เป็นเรื่องผีขอฃฝรั่งอ่ะ
http://www.tubechop.com/watch/2981976
กูเอามาฝาก
Grave Encounters 2
มีใครเคยเล่นผีถ้วยแก้วแล้วเจออะไรบ้าง กูเคยเล่นกับเพื่อนแล้วไม่เจออะไรนะ
กูมีทฤษฎีแปลกๆว่ะ คือเหมือนคลื่นน่ะ คนบางคนเป็นตัวรับสัญญาณเจอบ่อย แล้วก็จะมีพวกไม่มีตัวรับ คือไม่เจอ แล้วก็พวกส่งคลื่นรบกวน คือนอกจากจะไม่เจอแล้วยังทำให้คนอื่นไม่เจอได้อีก
http://creepypasta.wikia.com/wiki/Bedtime
นิทานก่อนนอนสำหรับพวกมึง
ยาวชิบหายเลย กูคงหลับก่อนอ่านจบ
กระจอกพวกมึง
กูตอบกระทู้ตอนตี 2.40
ไหนๆ มาๆ ไร้สาระชิบหาย
ขุดหน่อยเพื่อนโม่ง ช่วงนี้กูซัมเมอร์มหาลัย มีใครเคยเจออะไรแปลกๆในมหาลัยป่าว
ไม่เคย จบออกมาแล้ว เสียดายอยู่
ผีนักศึกษามหาลัย ถ้าเปนผีสาวกูอยากจะพูดจาลวนลามมัน ทำแบบนี้กับเพื่อนมากไม่ได้ เดี๋ยวโดนตบ
ถ้าเป็นตัวผู้กูจะด่าให้แม่งซิ่วไปหลอกหลอนมหาลัยอื่นเลย
หลายปีแล้วจากในซอยสุขุมวิท
ของกูตอนนั้นตีห้ากว่าๆใกล้หกโมง
ต้องมาทำธุระมหาลัย
ตึกที่ไปแม่งมีหลายชั้นลิฟต์ไม่เปิดเดินหอบเหี้ยๆ
พอค่อยๆขึ้นไปแม่งมีเสียงแปลกๆจะว่าวิทยุม.ก็ไม่ใช่
คิกๆๆคักๆๆ ตรงนี้ไง มาสิ
กูก็งงๆแม่งยิ่งง่วงๆด้วยเลยเบลอๆเดินต่อ
ก็เจอเงาอะไรดำๆมืดๆแถวมุมบันไดกำลังขยับขลุกขลิกกัน
กูก็ตกใจร้องไอ้เงาดำๆก็เสือกตกใจแยกร่างได้
พอกูมองดีๆ ไอ้เหี้ย
พวกแม่งแอบมาเย็ดกัน สัสสสสส
กูรีบเดินผ่านไวๆเลยเพราะตอนนั้นก็งงเหมือนกัน
แม่งกูไปเสือกทำไมว้าแทนทีจะแอบดู(555)
ม.กูดังสุดก็ผียายสปีด แต่มันสิบกว่าปีแล้ว ไม่รู้ยังมีคนเจออยู่อีกรึเปล่า ซอยนั้นสมัยเรียนกูก็ไม่กล้าขับผ่านตอนกลางคืนเหมือนกัน
สมันเรียนมหาวิทยาลัย เคยแต่งเรื่องผีกับเพื่อนในกลุ่มแล้วโทรไปเล่าในรายการของป๋องด้วย ซักซ้อมเตรียมกันอย่างดีกันผิด ตอนเล่าจริงกลั้นหัวเราะกับเพื่อนแทบตาย พอท้ายตอนที่มีคนส่งข้อความมาว่าเรื่องนี้น่ากลัวมาก หลอนเลยนี่ เกือบหลุดหัวเราะออกมาแล้ว อยากจะพูดนะว่า"พี่ป๋องครับ กูแต่งเรื่องมาเล่าครับ"ฉิบหายเลย พอจบแล้วมานั่งฮากันในกลุ่ม
ม.กูเลย ตึกเคยเป็นห้องเก็บศพเก่า ไม่ค่อยมีใครกล้าผ่าน วันนั้นลงไปหยิบของให้อาจารย์
เจอเด็กม.ปลายที่มาสอบแอบมาเย็ดกันในห้องเก็บของ
เชี่ยเอ๊ย แม่งทำกูเยี่ยวแทบราด นึกว่าเสียงผีห่าที่ไหนครางอยู่ในห้องมืดๆ
วันก่อนโดนผีอำ ลืมตามองแล้วเห็นด้วย ลอยทะลุเพดานขึ้นไป
ไอ้เหี้ยนี่เรื่องผี หรือ ห้อง karma วะนี่ไม่เป็นไรกุให้ผ่าน
ยายสปีดมีด้วยเหรอวะ กูนึกว่าเอามาจากนูเบ
แชร์มั่ง.... เรื่องของกูนี่กูไม่ได้เจอเอง แต่แม่กูเห็นไฟเปิดในห้องกู ตอนนั้นตีสี่ครึ่ง แม่กูก็มาเตรียมของใส่บาตรไปวัดของเขาไป แล้วก็เห็นเงาๆตรงระเบียง ก็นึกว่ากูไปนั่งทำงานตรงนั้น พอขึ้นมาจะเอายากันยุงมาให้กู ไฟในห้องกูก็ปิดเอง ตรงระเบียงก็ไม่มีใคร
ประเด็นคือ วันนั้นกูนอนหอเพื่อน ไม่กลับบ้าน พ่อกูก็นอนในห้องแม่ แม่กูก็อยู่ข้างล่าง ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินข้างบนอีกต่างหาก
ไม่มีร้อกก คนเล่ามันแต่งเรื่องจากนูเบนั่นแหละ คนรู้จักอยู่แถวนั้นก็หลายคน อยู่มาหลายปี ผ่านดึกๆประจำไม่เคยเห็นเขามาเล่าว่าเจออะไรซักคน แต่พูดไปทางเดียวกันหมดว่ามันมืดจนค่อนข้างน่ากลัวนั่นแหละจริง ฟังไอ้พวกรายการเดอะช็อคนี่อย่าไปเชื่อมันมาก 97% นี่ฟันธงได้ว่าแต่งเรื่องมาเล่า อย่างไอ้คนเล่าเรื่องผีช่องแอร์นั่นเคยได้ข่าวว่าติดซังเตไปแล้ว ข้อหาลักขโมย(แต่ออกมายังก็ไม่รู้) ไอ้คนเล่าเรื่องเด็กพิเศษอะไรนั่นก็แต่งเรื่องมาเล่าเป็นขาประจำ ไอ้เคสที่เลวที่สุดคือแต่งเรื่องไปเจอเครื่องบินตกนั่นแหละ พอญาติเขาขอความร่วมมือก็บ่ายเบี่ยงไปเรื่อย สุดท้ายยอมรับว่าแต่งเรื่องมาเล่า เลวสุดๆ ทำไม่คิด
สมัยเก่าๆนี่ฟังพอสนุกนะ แต่เดี๋ยวนี้ฟังแล้วไม่สนุกเล้ย มันแต่งเรื่องชัดเจนเกินไปหรือว่าเพราะโตขึ้นก็ไม่รู้แฮะ
กูไปดูซอยยายสปีดมาละ มืดชิบหาย แต่ไม่เจออะไรนะ ขี่รถผ่านแล้ววนย้อนตั้งสามเที่ยว ก็ไม่เจออะไร แต่มันน่ากลัวตรงที่สองข้างทางแม่งอย่างรก มืดก็มืด เหมาะกับการดักปล้น ดักฉุดไปข่มขืนชิบหาย ถ้าสาวๆผ่านทางนี้ตอนกลางคืน ไม่แนะนำว่ะ
มีใครเรียนมช.ป่าววะ กูอยากรู้เรื่องวงเวียนมนุษย์ในม.ว่ะ อ่านในเว็บแล้วไม่ค่อยได้รายละเอียดเลย
เคยมีคนเล่าให้ฟังว่าแถวซอยยายสปีดมันเคยเป็นสุสานมาก่อนนะ แต่ดงยางตรงนั้นมันน่ากลัวจริงๆ
กูเจอบทความเขาบอกว่าเมื่อก่อนคนแถวนี้เอาศพไปแขวนแทนที่จะฝัง ศพแม่งเลยห้อยโตงเตงบนต้นไม้ วันดีคืนดี เน่าได้ที่ ซากท่อนล่างก็หลุดลงมาที่พื้น
สยองสัด
กูโดนรับน้องแม่โจ้ อุอิ
>>95 เนี่ยว่ะ ที่กูอ่าน
ตอนกูอยู่มัธยมเคยได้ยินครูดนตรีไทยเล่าว่า
มันมีช่วงที่โรงเรียนมีงานแล้วต้องอัดเพลงดนตรีไทย ทีนี้โรงเรียนกูเคยแบ่งเป็นหญิงล้วนกับชายล้วน(ห่างกันแค่กำแพงกั้น)ช่วงเกิดเรื่องเพิ่งมีการรวมโรงเรียน เครื่องแบบนักเรียนหญิงก็โดนเปลี่ยน แต่จะมีพวกละเว้นไม่ต้องเปลี่ยนคือพวก ม 3 ที่ใกล้จบ(โรงเรียนกูมีถึงแค่ม 3จนมารวมโรงเรียน)
ทีนี้ตอนขึ้นไปอัดก็มีครูแนะแนวเอาเครื่องไปอัดกับครูดนตรีไทยแล้วก็พวกนักเรียน ผลปรากฎคืออัดไม่ได้ ลองเอาเครื่องมาเปลี่ยนก็แล้ว ลองเอามาลองอัดข้างล่างแล้วไปใช้ข้างบนก็แล้ว ยังไงๆก็อัดไม่ได้ จนสุดท้ายก็เลิกอัด
แล้วระหว่างที่อัดครูแนะแนวก็เห็นตรงฆ้อนริมสุดมีเด็กนักเรียนหญิงสวมชุดโรงเรียนหญิงเก่านั่งร้องไห้ ครูแนะแนวคิดว่าครูดนตรีดุอะไรสักอย่างเลยไม่ได้ไปยุ่ง พอหลังอัดไม่ได้จนเลิดครูแนะแนวเลยไปถามถึงเด็กนรที่ร้องไห้จากครูดนตรี ครูดนตรีก็ถามว่าคนไหน ครูแนะแนวก็บอกว่าคนที่ใส่ชุดโรงเรียนหญิงเก่า แต่ครูดนตรีบอกว่าวันนั้นไม่มีนรที่ใส่ชุดโรงเรียนหญิงเก่าเลยสักคน สุดท้ายก็ซื้อขนมมาเซ่นแล้วก็อัดเพลงได้
กูเคยเจอแบบ... คือตาคนนี้เขาสนิทกับกูเว้ย แล้วกูก็ซื้อของบ้านเขาบ่อยๆ วันนึง กูเห็นเขาไม่เปิดร้าน แต่เขานั่งหน้าร้านเขาประจำ กูเลยแซวเขาไปว่าไม่เปิดร้านเหรอ เขาบอกวันนี้เขาจะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ ลูกเขาจะพาไปอยู่ที่อื่น กูก็แบบ อะเครๆ โชคดีนะลุง ลุงไปคงคิดถึงลุงแย่....แล้วกูก็ไปทำงานของกูตามปกติ
ไคลแม็กซ์มันอยู่ที่ตอนเย็นกูกลับบ้าน กูเจอเมียเขา ลูกเขาแต่งชุดดำพอดี กูถามว่าจะไปไหนกันเหรอ เขาบอกไปงานศพ นี่กลับมาเอาของเฉยๆ กูก็พนักหน้าอือๆ แล้วเดินเข้าบ้าน
แม่กูถามว่าไม่ไปงานศพเหรอ กูก็งงว่าศพใคร แม่กูบอกแปะล้มในห้องน้ำเมื่อคืน ตายเมื่อเช้านี้ รถพยาบาลเสียงดังออกลั่นซอย กูไม่ได้ยินรึไง
ไอ้สัส ขนลุกทันทีเลย กูยิ่งบอกไปว่าคิดถึงแปะอยู่ด้วย
ควย อย่าพูดแบบนั้นดิวะ
เขาว่าคนตายจะรู้ตัวว่าตายหลังผ่านไป 7 วันป่าววะ ผ่านมาสองเดือนกว่าแล้วกูยังไม่เจออีก เขาคงไปเกิดแล้วมั้ง
เวลามีคนถามว่าเชื่อเรื่องผีมั้ยพวกมึงตอบว่าไรกัน คือกูไม่ค่อยเชื่อแต่ก็บอกไม่เชื่อได้ไม่เต็มปากเพราะกูก็ยังกลัว
เหมือนถามว่าก่อนมึงเกิด
มึงจำได้ไหมว่าตอนนั้นมันมืดๆเงียบๆ เหมือนหลับอยู่ใช่ป่ะ
อันที่เหมือนจะเจอผีที่ผ่านมาในชีวิตกู
ตอนอยู่ม.ต้น ตึกเก่าของโรงเรียนกูกำลังปรับปรุงครั้งใหญ่มีแผนว่าจะทำทางเชื่อมตึกเก่ากับตึกใหม่ตรงชั้น2 เย็นวันนึงกูกับเพื่อนเดินผ่านตรงที่จะสร้างทางเชื่อม เพื่อนกูมองไปทางตึกเก่าแล้วนิ่งไปพักนึงก่อนจะวิ่งกลับไปทางเดิมที่เดินมา พอไปถามมันบอกเห็นผู้ชายแต่งชุดไทยโบราณยืนกวักมืออยู่ที่ตึกเก่า(แต่กูไม่เห็น) หลังจากนั้นมันก็ไม่ยอมเดินผ่านทางนั้นอีกเลยแต่กูผ่านไปก็ไม่เคยเจออะไร
ตอนม.6 ไปเขาชนไก่คืนเดินป่า ตอนเดินอยู่ในป่าคนอื่นในหมู่กูเดินออกจากทางเข้าพงกันหมด กูถามว่าทำไมไปทางนั้นแม่งบอกว่าข้างหน้ามีคนชี้ให้ไปทางนี้ กูมองไปก็ไม่เห็นใครแต่ตอนนั้นคิดว่ามองไม่เห็นเพราะมืด เดินไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็โผล่มาที่จุดรวม ครูฝึกก็งงว่าโผล่มาจากไหนเพราะกลุ่มก่อนหน้ากูยังมาไม่ถึง พอหัวหน้าหมู่กูเล่าเรื่องให้ฟังก็งงกันมากขึ้นเพราะตรงนั้นไม่ควรจะมีใครอยู่
มหาลัยปี1อยู่หอพักของม. ห้องนึงมี4คนเป็นหอชายล้วนถ้าผู้หญิงจะขึ้นมาต้องแลกบัตร มีเตียง2ชั้น2เตียงกับโต๊ะ4ตัว กูนอนเตียงชั้นบนโต๊ะอยู่มุมในสุดหันหน้าหาประตูห้องหันหลังให้ระเบียง(ถ้ามองจากประตูห้องเข้ามาจะไม่เห็นคนมี่นั่งอยู่เพราะโดนโต๊ะบัง) ตอนดึกๆถ้าเพื่อนกูเปิดประตูห้องเข้ามาบางทีจะเห็นเงาคนเดินเข้าไปที่โต๊ะกูไม่ก็เห็นเงาคนชะโงกหัวออกมาแล้วกลับเข้าไปแต่ตอนเพื่อนกูเดินไปดูก็ไม่เจอใคร บางทีก็ได้ยินเสียงผู้หญิงหัวเราะหรือร้องไห้ในห้องอันนี้ห้องข้างๆก็ได้ยิน ห้องข้างๆบอกเคยเห็นเงาผู้หญิงเดินเข้าไปในห้องกูแต่ประตูปิดอยู่ ตอนเสาร์อาทิตย์เพื่อน2คนที่อยู่หอมักจะได้ยินเสียงคนพลิกตัวไม่ก็เสียงคนพลิกกระดาษจากโต๊ะกู แต่ทั้งหมดนี้กูไม่เคยเห็นแล้วก็ไม่เคยได้ยินเลย หลอนกันไปเกือบเดือนเพื่อนกูทนไม่ไหวเลยไปนิมนตร์พระมาสวดแผ่ส่วนบุญให้หลังจากนั้นก็ไม่มีใครเจออีก
ปี4ไปเยี่ยมเพื่อนที่โรงบาล ไปกันทั้งหมด8คน ตอนอยู่ในลิฟท์กำลังจะกลับตอนนั้นยืนพวกกูยืนเป็นตัวUชิดผนังลิฟท์เว้นตรงประตูกับตรงกลางไว้ อยู่ดีๆไฟในลิฟท์ก็ดับไปแป๊บนึง(แต่ลิฟท์ยังลงอยู่) แล้วไฟก็มาวูบนึงก่อนจะดับอีกพร้อมกับเสียงเพื่อนกูกรีดร้องกัน พอไฟมาอีกทีประตูก็เปิดเพื่อนกูก็รีบวิ่งออกจากลิฟท์กัน พอไปถามว่ามีอะไรพวกมันก็บอกตอนไฟติดขึ้นมาวูบนึงพวกมันเห็นผู้ชายเลือดท่วมตัวยืนอยู่ตรงกลางลิฟท์ ซึ่งกูก็ไม่เห็นอีกแล้ว
3ปีก่อนซื้อรถมือ2สภาพดีราคาถูกมาคันนึง หลังจากนั้นคนที่ทำงานกูก็ถามกูอยู่บ่อยๆว่าคนที่นั่งรถกับกูบ่อยๆเป็นแฟนเหรอ ปัญหาคือตอนนั้นกูยังไม่มีแฟนและนานๆทีถึงจะมีคนนั่งรถกู แม่กูเลยเอารถไปให้พระเจิมให้ จากนั้น2-3เดือนมีแต่คนถามว่าไม่รับส่งแฟนแล้วเหรอ
เหมือนจะเจอบ่อยแต่ก็รู้สึกเหมือนไม่เคยเจอยังไงไม่รู้ = ='
เทวดาประจำตัวดีเรอะสาด ผีหลอกไม่ได้เนี่ย
>>106-107 โชคดีจริงก็ไม่น่าจะเจอแต่แรกแล้วสิ(ถึงตอนเจอกูจะไม่เห็นก็เถอะ) แต่ไม่เห็นก็ดีแล้วล่ะเพราะกูก็กลัว
จริงๆตอนปี1นี่ช่วงแรกกูนึกว่าเพื่อนรวมหัวกันหลอกกูด้วยซ้ำ โดนหลอกกันทั้งห้องแต่กูไม่เจออยู่คนเดียวเนี่ยนะ
จนช่วงหลังๆนี่ล่ะที่เริ่มเชื่อ แต่ละคนแม่งซูบซีดขอบตาคล้ำเดินเหมือนคนไม่ได้นอนกันหมด
pantip.com/topic/32068508
ไม่มีคนทำกับกูบ้างว่ะ
>>111 ไม่ใช่ของดีนะมึง
เออ โทษทีที่ขุดกระทู้นะ แต่วันนี้กูอ่านกระทู้เรื่องลึกลับที่หาคำอธิบายไม่ได้ในพันทิปมา กูนึกถึงเรื่องที่กูเจอตอนม.ปลาย เรื่องมันมีอยู่ว่า แม่กูตื่นเช้ากว่ากูมาก เขาก็มาปลุกกูให้ไปอาบน้ำไปโรงเรียนเหมือนทุกวันนี่ล่ะ ตอนนั้นพ่อกูลงมาเข้าห้องน้ำตอนเช้าๆ กูเลยหลับรอ เอาผ้าเช็ดตัวคลุมหัวไว้ แต่กูรู้สึกเหมือนมีคนเดินผ่านเพราะมีเสียงฝีเท้า กูก็นึกว่าแม่จะออกไปซื้อโจ๊ก(บ้านตรงข้ามกับกูเขาขายโจ๊ก) เป็นมื้อเช้าให้กูกับพ่อ แล้วกูก็ลุกขึ้นมานั่งเพราะได้ยินเสียงกลอนกับเสียงประตูเปิด พ่อกูน่าจะเข้าห้องน้ำเสร็จแล้ว กูก็มองนอกหน้าต่างเห็นผู้หญิงผอมๆผมยาวๆห้นหลังให้อยู่ตรงรั้ว ทำท่าเหมือนจะเปิดรั้วออกไป
ทีนี้ กูก็นึกว่าแม่กูจะออกไปแล้ว กูเลยตะโกนไปว่าเอาใส่ไข่ไม่ใส่ขิงนะแม่ แล้วกูก็เดินไปที่ห้องน้ำ แม่กูเดินลงมาจากบนบ้าน พ่อกูก็นุ่งผ้าขาวม้าเดินสวนแม่ขึ้นไป กูก็ถามว่าทำไมกลับมาเร็วจัง โจ๊กเขาไม่ขายรึไง แม่กูบอกเพิ่งแต่งตัวเสร็จ ยังไม่ได้ออกไปไหน ตื่นเต็มตาเลยกู แถมกูไปดูที่รั้ว กุญแจยังล็อกเหมือนเดิม ลูกกุญแจแม่กูก็เป็นคนถือ(แม่อยู่บ้านตลอด ทุกวัน) คนนอกมาเอากุญแจบ้านกูไปเปิดไม่ได้แน่
คำถามคือ คนที่กูเจอนั่นใคร
ขุด
ลืมกระทู้นี้ไปเลยนะเนี้ย
ไว้เดี๋ยวคืนนี้มาเล่าอีกดีกวา ขอลำลึกเหตุการ์ณก่อน
เพิ่งเคยเห็นว่ามีมู้นี้แฮะ ถ้าเป็นเรื่องแบบนี้นี่กูเคยเจอมาพอประมาณเลย
เคยมีครั้งหนึ่งตอนป.เท่าไหร่นี่แหละ แต่น่าจะไม่ต่ำกว่าสี่ กูนอนอยู่บนเตียงในห้องอยู่ดีๆ แล้วก็เหมือนได้ยินเสียงคนร้องอือๆ
พอกูพลิกตัวไปมาลืมตาแบบงัวเงียๆหาต้นเสียงก็ไม่เจอ เงยหน้ามาดูบนเพดานนี่แหละ กูเห็นเป็นวงน้ำรูปเหมือนผู้หญิงผมยาวอยู่ กูเลยคิดว่าก็แค่ลายน้ำ แล้วกูก็หลับต่อ ที่ไหนได้ กูตื่นมาตอนเช้า ด้านบนที่คิดว่าเป็นเพดานอะ มันไม่ใช่ มันเป็นหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์...
กูเล่าบ้าง อันนี้กูไม่ได้เจอเอง แต่ป้ากูเจอ
บ้านกูจะมีห้องน้ำสองที่ ในบ้านกับหลังบ้าน ทีนี้ป้ากูชอบออกไปเข้าห้องน้ำข้างหลัง ทีนี้มันต้องผ่านทางเดินตรงสวน ตรงกับห้องนอนกูพอดี ป้ากูไม่ได้ตั้งใจมองหรอก แต่เงยหน้ามาเห็นคนยืนอยู่ตรงหน้าต่าง มองออกไปไกลๆ แกก็เดินผ่านไปไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมาก็เห็นคนยืนอยู่เหมือนเดิม แกก็เดินมาเคาะประตูห้อง ยังไม่นอนเหรอ....วันนั้นกูไม่อยู่บ้าน แล้วใครยืนตรงหน้าต่างห้องกูวะ
บรรยากาศซอยยายสปีดน่ากลัวจริงๆ แต่กูขับมอไซค์ผ่านทุกวันไม่เห็นเจอเหี้ยอะไรเลย
เพราะมันไม่มีตั้งแต่แรกละไง
ตื่นมาแล้ววาดรูป กลายเป็นว่าลายเส้นกูเหมือนอัลลี่ห้อง14ว่ะ เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย
ตอน ป4 พ่อกูตาย ช่วงนั้นผีอำบ่อยมาก ภาพพ่อกูวางไว้แถวๆห้องน้ำไงแล้วตอนนั้นกูชอบอาบน้ำไม่ปิดประตู เวลาอาบน้ำมองกระจกเหมือนเห็นคนเดินผ่านเร็วๆ กูเอาไปบอกแม่แม่เลยเอารูปไปเก็บ จากนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย
ตอนนี้พยายามเชื่อว่าตอนเด็กกูหลอนไปเอง...
มึงหลอนไปเอง
ยายกุตายแล้วฝันว่ายายกลับบ้านมานอน ถามยายอ้าวมาทำไมยานบอกก็กลับมานอนสิวะ
พอย้ายบ้านแล้วกุก็ฝันแบบเดิมอีก ยายกุเทพขริงๆ
กูชอบมู้นี้
กูอยากเล่านะ
แต่
กูเล่าให้หลายคนฟัง
กูกลัวคนรู้จักกูอยู่ในนี้
กูเลยไม่เล่าแม่งละ
กูอาย อิอิ
กูเชื่อนะ กลัวด้วย แต่มันไม่เคยเจอเลยว่ะ ขนาดหน้าบ้านกูทางสามแพร่งเลย กูเคยออกมาเดินเล่นตอนตี 3 มีแต่เสียงหมาหอนอะ ไม่เจออะไร สงสัยกูจะเป็นพวกไม่มีสัญญาณ
กูเป็นผู้หญิง แต่มีแต่วิญญาณสาวๆตามติดตามเกาะ รู้มาอีกทีว่ากูควรเกิดมาเป็นผู้ชายแต่ไม่รู้อะไรทำให้เป็นหญิง ทีนี้กายกูเป็นหญิงแต่วิญญาณกูเป็นชาย พวกนั้นเลยไม่มองว่ากูเป็นหญิง มันมีเคสนี้ด้วยหรอวะ ฟังเหมือนมันจะฮาเร็มดีนะแต่มาเป็นผีกูไม่ชอบเฟ้ยยยยย
ถ้าเป็นผีเด็กกูจะเตะให้กลิ้ง ถ้าเป็นผีผู้หญิงกูจะปล้ำทำเมีย by น้าค่อม
กูเพิ่งเห็นมู้นี้ เล่ามั่งละกัน ฟังต่อมาจากเพื่อนที่ฟังมาจากอ.อีกที
อ.แกเป็นคนมีเซนส์ (เค้าว่ามางี้) ที่บ้านเคยเลี้ยงกุมารทองกุมารีสามสี่ตน ปัจจุบันน่าจะเหลือสองถ้าจำไม่ผิด ตอนเรียนจบ อ.ของอ.ก็ชวนไปเล่นผีถ้วยแก้วด้วยกันกับเพื่อนกลุ่มนึง ขึ้นไปยิมชั้นบน ข้างบนแม่งก็เป็นหลังคาแบบขุ่นๆ อ่ะมึง ไม่ใช่เพดาน เหมือนพวกกระจกที่ไม่ได้ทำความสะอาดจนเป็นคราบเหลืองๆมั้ง
รอบแรกเชิญวิญญาณเข้ามาได้ก็ถามเรื่องนั้นนี้ไป เขาบอกเป็นผู้หญิง แค่ผ่านมา เลยเชิญเขาออก
พอเล่นอีกรอบ รอบนี้เป็นผู้ชาย ตายอยู่ที่นี่ แต่ถามอะไรไปก็ไม่ยอมตอบ แก้วก็วนอยู่แต่ที่บ้าน (เรียกงี้ปะวะ กูไม่เคยเล่น) สักพักถึงบอกว่าเราไปรบกวนเขา จริงๆแล้ววิญญาณดวงแรกที่เชิญมาก็คือเขาเหมือนกัน หลังจากนั้นก็กลับไปเงียบเหมือนเดิม ขอโทษก็แล้ว เชิญออกก็แล้ว เขาก็ไม่ยอมไป สุดท้ายอ.ของอ.เลยท่องคาถาไล่
พอท่องจบถึงเอานิ้วออกได้ อ.ของอ.เงยหน้ามองบนหลังคาแล้วนิ่งไป เพื่อนมองบ้างก็ช็อค กริบกันทั้งวง อ.เลยถามทำนองว่ามีอะไร อ.ของอ.เขาก็บอกให้ใจเย็นๆไม่ต้องกลัว อ.เลยค่อยๆมองขึ้นไป ตอนแรกดูไม่ออก พอเพ่งดีๆ ถึงเห็นว่ามีรอยฝ่ามือสีดำๆเต็มหลังคา เรียงเป็นทางจากกลางหลังคาลงไปเหมือนมีคนไต่ ที่เหี้ยคือแม่งผุดขึ้นมาแบบสดๆตอนพวกอ.เงยหน้ามองกันอยู่เนี่ยแหละ
จบ ขอโทษถ้าศิลปะการเล่ากูต่ำไป แปะไว้เย็นๆแล้วกันนะมึง
กุกลัว แต่กุก็ชอบอ่านง่ะ
กุเคยแต่แม่เล่าให้ฟังว่า สมัยเด็กๆ (ที่กูจำไม่ได้ ประมาณ3 ขวบ) พ่อไปงานศพเพื่อน กลับมาบ้านยังไม่ทันได้เข้าบ้านกุก็แหกปากร้องไห้เลย ร้องแบบไม่มีสาเหตุทั้งๆ ที่ปกติถ้าพ่อหรือแม่กลับบ้านมากูจะคลานไปหา แต่ครั้งนี้กุร้องแบบกลัวอะไรสักอย่างมาก แม่กุเลยเอาใบต้นทับทิมที่ปลูกไว้แช่น้ำแล้วให้พ่อล้างหน้าก่อนเข้าบ้าน ทีนี้กุหยุดร้องว่ะ //ทุกวันนี้ยังไม่เข้าใจว่าตัวกุเองแหกปากร้องทำไม
กูจะเล่ายังไงดีวะ ชีวิตจริงก็ไม่กล้าไปเล่าให้คนอื่นฟัง เอาแค่ในโม่งนี่ล่ะวะ
กูค่อนข้างเชื่อว่าตัวเองปกติ ไม่ค่อยมีเซนส์เรื่องพวกนี้ ก็ไม่เชื่อนั่นแหละพูดง่ายๆ
ทีนี้ เรื่องมันเริ่มเมื่อหลายปีก่อน
เวลาจะนอน กูเซนส์สิทีฟกับเสียงมาก ถ้ามีเสียงอะไรน่ารำคาญ กูจะนอนไม่ได้เลย
คืนนึง กูนอนตะแคงข้างอยู่คนเดียวในห้อง แต่หลังกูกำลังโดนนิ้วจิ้มอยู่
เวลามีอะไรไม่รู้เนี่ย คนเราก็กลัว ก็นั่นแหละ กูท่องนโมสามจบในใจ พอจบแล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไรละ
แต่หลังจากนั้นนี่ดิ ก็ไม่ใช่จะทุกคืนหรอกนะ แต่แม่งได้ใจขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดมาเขียนหลังกูเล่น แต่กูก็ไม่เห็นว่ามันจะเขียนเป็นประโยคอะไร
กูเองพยายามจะเข้าใจให้มันเป็นอาการผีอำอยู่ ไอ้ช่วงแรกๆ ก็เป็นนะ ไอ้อาการขยับไม่ได้เนี่ย
แต่นั่นเพราะยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ ถึงตอนนี้ไอ้อาการขยับไม่ได้นั่นกูไม่เป็นละ แต่ไอ้มาจิ้มๆ เขี่ยๆ นี่แม่งไม่หาย
กูอยากนอนเยอะๆ ก็ไม่ได้เพราะอีแบบเนี้ย
กูเรียบเรียงคำพูดต่อไม่ถูกละ วันนี้จบแค่นี้ ถ้าวันหน้ากูอยากระบายต่อจะมาเล่าต่อ
ใจจริงกูอยากเจอใครที่เจอแบบกูมั่งนะเนี่ย
>>138 นอนทอดเสื้อผ้า มึงจะไม่เจออีกเลย จิตต้องเข้มแข็งถ้าจิตอ่อนแอ แค่ได้ยินเสียงน้ำในท่อน้ำ เสียงลม หรือ เสียงสิ่งของในบ้านตกหล่น หรือแม้แต่รอยยับของเสื้อพับไปโดนแผ่นหลังมึง สิ่งพวกนี้จะปรุงแต่งจิตมึงว่ามีผีมาหลอกได้
คนที่ไม่เคยโดนผีหลอกคนที่ไม่มีเซ้นพวกนี้จิตแข็ง จิตแข็งไม่ได้แปลว่าผีมีจริงแต่ทำอะไรพวกนี้ไม่ได้ แต่เพราะคนพวกนี้จิตใจเข้มแข็งไม่หวั่นไหวต่ออะไรง่ายๆ จิตคนพวกนี้จะนิ่ง ไม่ปรุงแต่งสิ่งแวดล้อมรอบตัวมาหลอกล่อจิตในตัวเอง ให้กลัวไปต่างๆนาๆ ถ้ามึงคิดว่าตัวเองโดนผีหลอก ผีอำ ต่อให้มึงไม่ทำบุญ9 วัด 100 วัด มึงก็ยังโดนหลอกอยู่วันยังค่ำ ไม่ใช่เพราะเจ้ากรรมนายเวร ไม่ใช่เพราะมึงมีเซ้น แต่เพราะมึง "ปรุงแต่งมันขึ้นมาเอง"
ผีอำก็เหมือนกัน ทุกคนที่มีอาการ "ผีอำ" มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ คือ ครึ่งหลับครึ่งตื่น คนครึ่งหลับครึ่งตื่นดวงตาจะมองเห็นสิ่งรอบตัวใช่มั้ย แต่จิตของคนที่มีอาการนี้กำลัง "ฝัน" คนที่อยู่ในอาการนี้แยกแยะไม่ออกหรอกว่าที่เจอมาแบบจริงๆ หรือแบบฝัน อธิบายแล้วมันยาวแต่ที่มึงเจอมันปกติ มันเป็นอาการอย่างนึง คนเป็นกันทั่วโลกแล้วเป็นมาแต่โบราณแล้วด้วย ไปลองศึกษาดู "Sleep paralysis"
กูรู้มันยากที่จะเปลี่ยนตัวเอง แต่กูอยากให้มึงเข้าใจในธรรมชาติของจิตตัวเอง แล้วค่อยๆเปลี่ยนแปลง จิตใจมนุษย์ทุกคนแรกเริ่มเดิมที่มันก็อ่อนแอกันทุกคนนั่นล่ะ ค่อยๆปรับปรุงกันไป
แต่ถ้ามึงอยากจะเชื่อว่า ผีมีจริง ปีศาจมีจริง ต้องไปทำบุญต้องอุทิศส่วนบุญ ต้องหาหมอผีมาปราบ มาไล่ มาปัดลังควาน อันนี้ก็แล้วแต่มึงเลยครับ แต่จำไว้เลย ถ้ามันหลอกมึง มันก็จะหลอกมึงจนชั่วชีวิต เพราะสิ่งเหล่านี้มันอยู่ในจิตใจมึง อยากชนะต้อง มึงต้องชนะด้วยจิต มึงต้องชนะด้วยจิตของมึงเอง
ปล. กูไม่ได้มาขวางโลกขัด เจตนาของ กระทู้ กูแค่เห็นคนเป็นทุกข์เพราะเรื่องแบบนี้กูแค่อยากเสนอมุมมองของคนที่เคยกลัวแม่งทุกอย่าง
มึงอยากรู้จิตปรุงแต่งต้องลองถามพวกพระป่า ที่เขาให้ไปนั่งสมาธิในสุสานหรือป่าเงียบๆดูอ่ะ. วันแรกๆโดนผีกวนกันทุกคน จิตใจมนุษย์มันฟุ้งซ่านง่ายกว่าที่คิดเยอะ
กูอยากรู้เหมือนกันคือคนไทยมันสอนลูกยังไงของมันวะ กลัวผีกันจนประสาทแดก
เจ้านาย+เพื่อนต่างชาติคอมเมนท์กับกูมาหลายคนแล้ว กูก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเพราะบ้านกูก็สอนมาไม่มีใครกลัวผีกันสักคน
กูกลัวหนังผีมากเลยนะ (แต่ก็ชอบดู) แต่ทุกวันนี้ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอผีจริงๆสักที เคยเป็นอาการไอ้ที่โดนผีอำอยู่เหมือนกัน แต่กูคิดว่าเป็นเพราะร่างกายกูเพลียแล้วแต่ใจมันอยากทำงานอยู่อะ พอขยับตัวไม่ได้ก็ใช้วิธีกระดิกนิ้วไปเรื่อยๆ สักพักมันก็จะขยับได้มากขึ้น แล้วก็จะตื่นได้
>>139 ขอบคุณที่ตอบยาวๆ จริงๆ ตอนนี้กูไม่ได้กลัวเลยนะ แค่รำคาญ กูอยากนอนนนนน
ส่วนนอนทอดเสื้อผ้า ถ้าหมายถึงถอดเสื้อผ้ากูทำละ ยังไม่หาย
แถมหลังๆ มานี่กู advance มาก เป็นแล้วไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับมานอนเป็นต่อได้
>>142 ข้างบนห้องกูมีห้องพระ มีของเล่นให้กุมารเล่นด้วย
ตอนมันเด็กๆ (นับจากเวลาเริ่มมีกุมาร) จะมีเสียงวิ่งขึ้นลงบันไดตอนดึกๆ
วันดีคืนดี ของเล่นที่ไม่น่าล้มก็ล้ม
แบบนี้คิดว่าเขา(พ่อแม่)จะเลิกเชื่อมั้ย
แต่ไม่เลิกเชื่อไม่เป็นไร แม่กูถูกหวยบ่อย
ของเล่นกุมารทองกูเคยเอามาเล่นนะ ตอนแรกไม่รู้ แต่พอรู้ก็วางคืน ก็ไม่เห็นเกิดอะไรขึ้น
เออ โม่งที่โดนจิ้มหลังนี่ ได้ลองนอนหงายรึยัง
กูคิดว่าถ้ามึงนอนหงาย ไม่น่าจะมีอะไรมาจิ้มหลังมึงได้นะ
เป็นหน้าหนังสือกระพือขึ้นตอนโดนพัดลมป่าว
ผมเคยเป็นเหมือนอะไรมาสะกิดหลังแบบนี้แหล่ะ, บางทีตอนกลางคืนอย่างอื่นมันเงียบหมดอะไรที่มันเคยเบาๆ กลายเป็นเสียงดังให้ตกใจได้เยอะนา
มันไม่จิ้มหลังแต่เอาน้ำแข็งมาลูบแทนแล้วใช่ไหม
ผีอำเหี้ยไร มึงฝันเปียก ไอ้สันขวาน
กูละอิจฉาไอ้พวกที่แม่งบอกว่ามีเซ้น แบบเห็นเป็นตัวๆเหลือเกิน ชีวิตมันคงจะแฟนตาซีน่าดู กูนี้อยู่มา 20 ปีสัญญาณอะไรก็ไม่เคยได้เจอเลยแม่งเซง เวลาล้อมวงเล่าเรื่องกันกูต้องแต่งเรื่องขึ้นมาเอง แถมไม่มีอารมณ์ร่วมอีก
ลองไปนั่งสมาธิในป่าช้าซักคืนไหม. นายจะได้พิสูจน์ตัวเองได้ว่าจะรับรู้เรื่องผีได้ไหม
ใครเคยตอแหลแต่งเรื่องไปเล่าใน The Shock ขอชื่อเรื่องมั้งดิ เผื่อมีคนลงให้ฟังใน Youtube
กูเลิกเชื่อเรื่องพวกนี้ไปนานละ เขาว่ามันมีจริง มันมีอิทธิฤทธิ์ กูเคยไปไหว้ไปบนบานมาทุกศาลแล้ว ผีสางอะไรที่ว่าเฮี้ยนก็จัดมาหมดละ
ซาตาน ปีศาจกูก็ลองทำพิธีขายวิญญาณให้มันไปละ คำขอกูไม่เห็นเป็นจริงเลยสัส กูขอให้วิญญาณกูทุกชาติภพ ร่างกายเลือดทุกหยดเป็นของพวกมันตลอดไป แลกกับทำคำขอกูให้เป็นจริงข้อเดียว มันยังให้ไม่ได้ แถมไม่ยอมรับวิญญาณกูอีก ก็แสดงว่าไอ้ผีห่าเหวอะไรพวกนี้แม่งไม่มีจริงแล้วล่ะ
ตอนกูนอนกูอยากให้มันโผล่มาหากูแบบในทีวีมาก อยู่ๆก็คลานออกมาจากเตียงไรงี้เลย กูจะขอแม่งเดี๋ยวนั้นละ เอาชีวิตกูไปเลยแต่ขอให้คำขอกูเป็นจริงสงสัยคำขอกูจะยากเกินไปแม่งเลยกลัวว่าทำให้ไม่ได้ไม่ออกมาสักทีไอ้สัส
ขอ ประชาธิปไตย เมื่อไหร่จะคืน
กูขอได้มีโอกาสเย็ดเลดี้กาก้าซักครั้งได้ป่ะ
มึงเรียกไอ้หงอกเจียมพ่อมึงกลับมารับโทษที่ไทยสิ
>>165 กูขอให้ตัวกูเป็นสิ่งมีชีวิตในมิติที่ 5 กูจะอยู่เหนือทั้งจักรวาลในมิติที่ 3 และ 4 มองเห็นทั้งอดีตและอนาคต
กูจะรู้ทุกความลับของจักรวาลและโลก และมนุษย์ทุกคน จะดูใครเย็ดใคร ณ เวลาใดก็ได้ จะดูใครแก้ผ้าอาบน้ำตอนไหนก็ได้
เวลาในมิติที่ 3 4 ไม่มีผลกับตัวกู กูจะไม่มีวันแก่ตามคนในมิติที่ 3 เวลาในมิติที่ 5 คืออะไรก็ไม่รู้
แปลว่ากูจะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้และซาตานจะได้รับวิญญาณกูเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ขอแค่นี้เอง แลกกับวิญญาณกูเป็นทาสตลอดไปยังให้ไม่ได้
>>170 ตอนแรกไล่มันออกไปเองไม่ใช่หรอวะ ตอนนี้จะมาให้มันกลับมา ไหนตอนแรกพวกมึงบอกไม่มีแผ่นดินอยู่นี่คือโทษแล้วไง
นั่งแท๊กซี่แล้วแม่งเปิดรายการเล่าเรื่องผีดังลั่นรถเลยสัส
เปิดเพลงใส่หูฟังกลบแม่งก็ยังได้ยิน ฮือๆๆๆ
มีใครยังดูรายการคนอวดผีอยู่ไหมอะมีเรื่องนึงน่ากลัวมากๆเลยในรายการที่คนไปรับขันหมากรึอะไรสักอย่างแล้วโดนผีเข้าอยู่หลายปีเลยน่ากลัวมากๆแต่เราจำไม่ได้ละว่าเทปไหนมันนานมากละ
กูมีมาแชร์2เรื่องหว่ะ
1. ตอนกูเด็กๆกูจะนอนกับพ่อแม่ด้วยกัน 3 คน แล้วมีวันนึงกูตื่นขึ้นมากลางดึก จากห้องกูจะมีหน้าต่าง 2 ด้าน ซึ่งด้านนึงจะมีผ้าม่านปิด
ส่วนอีกด้านจะมองเห็นห้องอพาร์ทเม้นข้างๆที่อยู่ชั้นเดียวกันกับกู ซึ่งคืนนั้นกูลืมตามาแล้วสลึมสลือจะมองนาฬิกาที่อยู่บนหน้าต่าง
แต่ตากูเหมือนเห็นบางอย่างห้อยอยู่ที่ระเบียงของอพาร์ทเม้นข้างๆกำลังหมุนอยู่ช้าๆ กูเลยเพ่งมองว่าคืออะไร
ตอนแรกเหมือนกูเห็นเสื้อคลุมยาวๆแขวนอยู่ แต่พอมองดีๆ มันมีหัวคนค่อยๆหมุนมาหากูแล้วกำลังจะสบตากับกู กูก็เลยเอาผ้าห่มคุมโปงแล้วนอนเลย
2.เรื่องนี้กูไม่ได้เห็นกับตานะ แต่อยู่ในที่เกิดเหตุ
คือวันนั้นกูเลิกเรียนแล้วเวลาประมาน5-6โมงแต่กูยังนั่งเล่นอยู่ในห้องกับเพื่อนๆ เป็นห้องแบบ Lab com อะ มีคอมยาวๆ 4 แถว ห้องจะค่อนข้างกว้าง ซึ่งเป็นห้องเก่าที่เขาพึ่งทำใหม่อยู่ชั้นบนสุดของตึก ซึ่งทั้งชั้นแม่งร้างละเหลือแต่พวกกู ทีนี้กูก็นั่งเล่นFacebookกับเพื่อนๆอยู่ด้านในสุดของห้อง ซักพักมีเพื่อนคนนึงมันบอกว่าหิว จะออกไปหาไรกินก่อน พอมันเดินออกไปใกล้ๆถึงประตู มันหันมาถามว่ามีใครจะฝากไรป่าว ตอนนั้นกูก็หันไปสบตามันพอดี
อยู่ๆแม่งก็หน้าซีดแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปเลย กูก็งง อะไรของมันวะ ซักพักกูรู้สึกว่า เห๊ย หรือว่าเกิดไรไม่ดีวะ กูเลยลุกตามไป เจอมันนั่งอยู่ชั้นล่างแบบมือสั่นๆ กูเลยถามว่าเกิดไรขึ้น มันบอกว่าเห็นผู้หญิงผมยาวนั่งอยู่ข้างหลังพวกกู แต่มันไม่กล้าพูดอะไรเลยรีบเดินออกมา...
>>175 ขอบคุณสำหรับเรื่องขนหัวลุกที่มาแบ่งปันนะมึง
กูแชร์มั้ง เรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับกูเอง
แต่คนที่กูฟอลในทวิตเตอร์รีทวิตมา
มันเป็นเรื่องหอพักนศในม.หนึ่ง ซึ่งกูก็ไม่รู้ม.ไร
แล้วห้องน้ำที่อยู่ตรงระเบียงเนี่ย จะหันหน้าไปชนกับระเบียงของหออีกฝั่งหนึ่ง แล้วจขทวิตเค้าก็ยืนแปรงฟันอยู่ ทีนี้เนี่ยเค้าก็หันไปมองหอฝั่งตรงข้าม
แล้วเค้าก็เห็นเงาเหมือนคนร่วงลงไปจากตึก เค้าก็ตกใจ เชี่ยละ คนตกตึก แล้วสักพักแม่งก็มีเงาไต่ขึ้นมาบนตึกขึ้นมาช้าๆ แล้วปรากฎว่าไอ้ที่แม่งปีนตึกขึ้นมาอ่ะ มันปีอยู่ในท่าหันหลังให้ตึก หันหน้ามาทางฝั่งหอที่จขทวิตอยู่
อิเหี้ย พีคชิบหาย
กูว่าฉากกลับหัวไต่บันไดลิงลงมาในชัตเตอร์พีคละนะ
เจอท่านี้ไป ช็อคเลย
ตอน ปี 1 หลังสอบไฟนอลเสร็จกูก็ไปสิงอยู่หอเพื่อนทำโปรเจค มันเป็นห้องสำหรับ 4 คน แต่อีก 2 คนซิ่วไปแล้ว
มีเตียง 2 ชั้น 2 ตัวซ้ายขวา เตียงชั้นล่างเจ้าของห้องใช้ ชั้นบนมันว่างอยู่
กูก็ยืมโต๊ะที่ว่างอยู่มาทำงาน ทำๆไปเห็นเงาดำๆขยับอยู่ใต้เตียตรงๆใกล้ๆกับขากูเลย คล้ายๆกับมีอะไรขยับออกมานิดนึงแล้วก็หลบกลับไปใต้เตียง
รอบแรกกูตกใจมาก แต่ก็ยังไม่อะไร คิดว่าคงตาฝาดไม่ก็คิดไปเอง อยู่ดีๆมีรอบที่สองตามมากูก็เริ่มใจไม่ดีละ
หดขาขึ้นมาบนเก้าอี้แต่ก็ยังนั่งทำงานต่อแน่นอนว่ากูไม่กล้าก้มลงไปมองใต้เตียง
พอมีรอบที่สามมาอีกกูรีบเก็บของขึ้นมาทำงานต่อบนเตียงชั้น 2 เลย ตอนนั้นคือกลัวมากแต่กูไม่กล้าบอกเพื่อน
ปรากฏพอจะทำงานต่อ flash drive กูที่เสียบไว้กับเครื่องตอนอยู่ข้างล่างเกิดเสียขึ้นมาเฉยๆ (แต่อันนี้คงบังเอิญมากกว่า)
ยังดีที่ backup งานไว้ในเมลล์ด้วย คืนนั้นกูไม่กล้ากลับลงมาบนพื้นอีกเลย แบบว่าหลอนไปแล้ว
สุดท้ายทำงานต่อได้ 2-3 ชั่วโมงเพื่อนจะนอนแล้วก็เลยปิดไฟนอนกัน กูก็หลับไปจนเช้าตื่นมาก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่คืนต่อมากูก็หนีกลับหอตัวเองแล้ว ไม่กล้าค้างต่อคืนที่ 2
ชาวนาคนนึงมีชีวิตลำพัง
ไปเจองูเห่ากำลังใกล้ตาย
สงสารจึงเก็บมาเลี้ยงโดยไม่รู้
กูมั่นใจว่าตัวเองจิตแข็งในระดับหนึ่งนะเลยไม่เห็น หรือเพราะไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้เท่าไหร่
ที่เห็นหรือได้ยินก็เพราะอุปทานไปเองทั้งนั้น อย่างที่เขาว่าอะไรนะ เราจะเห็นในสิ่งที่อยากเห็นอะ
ไม่แน่ว่าช่วงที่พวกมึงคิดว่าเจอดี บางทีในหัวอาจจะคิดอยากเจอโดยไม่รู้ตัวก็ได้
กูมีเรื่องที่ค้างคาใจมานานอยู่เรื่องนึง
สมัยอยู่ปี 3 วันนึงตอนกูกำลังจะเก็บของออกจากหอไปเรียบคาบเช้าก็ได้ยินเสียงระเบิดตู้ม แล้วไฟก็ดับ
กูก็คิดว่าคงหม้อแปลงระเบิดธรรมดา กว่ากูจะกลับหอเค้าก็คงซ่อมเสร็จแล้ว ก็ไม่ได้สนใจอะไร
ตอนออกจากหอก็เห็นช่างไฟประจำหอนั่งเล่นมือถืออยู่บนโซฟาที่เห็นแกนั่งอยู่ประจำ
พอเรียนคาบเช้าจบมีเพื่อนที่อยู่หอเดียวกันมาถามว่ารู้เรื่องหม้อแปลงแถวหอระเบิดมั้ย
กูก็อือๆไป มันก็บอกว่าตอนหม้อแปลงระเบิดช่างไฟประจำหอกำลังซ่อมอะไรซักอย่างอยู่ แกเลยโดนไฟช๊อตตายไปแล้ว
กูก็บอกว่าไม่น่ามั้ง เพราะตอนกูออกมาจากหอหลังระเบิดยังเห็นช่างนั่งเล่นมือถืออยู่เลย เพื่อนก็ทำหน้างงๆ เหมือนไม่ค่อยเชื่อกู
หลังจากวันนั้นกูก็ไม่เคยเห็นช่างไฟคนนั้นอีกเลย
แต่ตอนนั้นกูก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เป็นไปได้ว่าคนที่กูเห็นอาจจะเป็นคนอื่นแต่กูนึกว่าเป็นช่างไฟ
หรือช่างไฟอาจจะมีหลายคน ไม่ก็ช่างไฟอาจจะไม่ได้โดนไฟช๊อตตั้งแต่แรกแล้ว แค่กูไม่ได้เข้าออกหอตอนที่เค้านั่งอยู่ก็ได้
โห้วววววววววววววววววว
โบร๋ววววววววววววววววววว
หีโบร๋วววววววว
ผีมีจริงเหรอ
นั่นน่ะสิ
โค้ชครับ...
มึงๆ ไอ้เครื่องลางเสี่ยงทายของจีนที่มันสีแดงๆ ทำจากไม้ เสี่ยงทายโดยการโยนให้คว่ำหงายคืออะไรวะ?? มีใครรู้ชื่อมันป่ะ?? คือกูมีเรื่องแปลกๆ เกี่ยวกับมัน แต่กูไม่รู้จะเรียกอะไรเลยเล่าให้ใครฟังไม่ถูกวะ วานใครรู้ช่วยบอกกูที
ผีคือสิ่งที่พิสูจน์ไม่ได้เหมือนแรงตอดในรูหี
ถ้าเป็นผู้ชายก็คือมีอะไรไปไชตูด แต่ควานหาไม่เจอสินะ
36666
>>190 แต้งๆ กูสงสัยนานแล้ว
>>191 เลขมึงให้มาก กูจะเล่าแล้วนะ
คือเรื่องนี้ย้อนไปสัก 4-5ปีได้ ตอนนั้นกูไปค่ายธรรมะของโรงเรียนแล้วมันมีศาลของจีนอยู่ด้วย ด้วยความเป็นเด็ก กลุ่มกูก็พากันไปสำรวจศาลที่ว่า ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นน่าจะประมาณบ่ายแก่ๆส่วนศาลที่ว่าเป็นศาลเจ้าแม่กวนอิม ที่นี้น้องในกลุ่มกูคนหนึ่งก็หันไปเห็นเซ้งปวย สีแดงสดที่โคตรไม่เข้ากับศาลเก่าๆนี่เลยสักนิด น้องกูสนใจเลยถามกูว่าคืออะไรกูเลยตอบไปตามที่มีคนสอนกูมาว่า มันคือที่เสี่ยงทายของจีน เอาไว้ตอบคำถามแล้วสร้างเงื่อนไข กูอธิบายถึงตรงนี้แล้วไปต่อไม่ถูก กูเลยหยิบเซ้งปวยคู่นั้นขึ้นมาแล้วแล้วอธิฐานถามเสียงดังๆว่า "ชาตินี้ตัวลูกจะมีวันตายหรือไม่ ถ้ามีขอให้คว่ำหรือหงายทั้งคู่ ถ้าไม่มีขอให้ออกคว่ำอันหงายอัน" ที่กูถามอย่างนี้เพร่ะมนุษย์ยังไงก็มีวันตาย ดังนั้นถ้าแม่นจริงก็ต้องคว่ำคู่หงายคู่ แต่มันเสือกคว่ำอันหงายอัน
กูไม่ได้คิดจริงจังไรมากถ้ามันเป็นแค่ครั้งเดียว กูเลยโยนใหม่อีกหลายครั้งแต่งะครั้งเงื่อนไขต่างกันไป
อ่านถึงตรงนี้มึงคงงงมาน่ากลัวตรงไหน ประเด็นคือ การทดสอบของกูครั้งที่6 กูสร้างเงื่อนไขว่าถ้าไม่มีวันตาย ให้หงายทั้งคู่
มันออกคว่ำอันหงายอัน
ตอนนั้นกูถอนหายใจโล่งอก แล้วพูดกับน้องกูว่า "เห็นไหม พี่บอกแล้ว ไอ้5ครั้งที่ผ่านมาอะ แม่งเรื่องบังเอิญ ป่ะกลับไปที่ห้องกัน จะมืดแล้ว" กูพูดเสร็จก็จะก้มลงกราบเจ้าแม่กวนอิม ถึงไม่คลังแต่กูก็ไม่ลบหลู่ ตอนนั้นเอง เซ้งปวยที่คว่ำอยู่ ก็ค่อยๆ หงายขึ้นเอง!
เท่านั้นแหละมึง วงแตก!! วิ่งกันกระเจิง นักกีฬาเหรียญทองก็สู้กูไม่ได้จริงๆตอนนั้น
แต่แปลกตรงที่มีกูคนเดียวที่เห็นมันพลิก ส่วนคนอื่นๆ กระเจิงกันเพราะเสียงกูนี่แหละ ส่วนเซ้งปวยตัวการ ตอนที่พวกกูกลับไปอีกครั้ง มันก็กลับมาประกบคู่กับเรียบร้อยเหมือนเดิม ไม่รู้ความจริงเป็นยังไง รู้แต่กูรีบขอขมาแทบไม่ทัน ขนาดกูพูดดีๆ ไม่ได้ลบหลู่ตรงๆยังเจอขนาดนี้นะมึง แล้วพวกที่ตั้งใจลบหลู่แถมหยาบคายจะขนาดไหนวะ
>>198 โธ่ ถ้าตายจริงขึ้นมาทำไง อีกอย่างประเดนแม่งอยู่ที่เซ้งปวยมันพลิกเองไง คือถ้าแม่งจากหงายเป็นคว่ำมันก็ยังเป็นเรื่องลมพัดไรงี้ได้ แต่คือมันคว่ำไปหงายไง มันเป็นไปไม่ได้เว้ยยย อีกอย่าง กูถามเป็นแนวให้น้องดูเฉยๆ ไม่ได้คิดว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้ ต่อให้กูไม่เกิดอุบัติเหตุตายก็ต้องแก่ตายอยู่ดี คนจะไม่ใช่แวมไพร์จะได้ไม่แก่ตายได้555555
อยากกก...เจอออ เหลือเกินนน
วันนี้กูเพิ่งเจอมาเลย กูไปหอแฟนห้องมันมืดมากๆ นอนไถมือถืออยู่ๆก็มีมือเย็นๆมาโดนตัวกูใต้ผ้าห่มว่ะ เมื่อก่อนกูก็เคยกลัวอยู่นะผีอ่ะ พอมาเจอกับตัวผีก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ผีมันลูบหัวกูด้วยความเอ็นดูด้วยซ้ำ
นี่หมอหยองเอง
กูนอนไม่หลับ เช้าสักทีดิ้
สมันเรียน มปลาย จารย์สอนวิชาศิลปะกูแกเป็นอิสลาม แต่แกแนวติสๆไม่เคร่ง
ตึกพวกห้องดนตรีศิลปะนาฎศิล จะอยู่ตึกเดียวกัน แกมักจะอยู่ถึงเย็นประจำวาดรูปเคลียร์งานอะไรของแก
ทีนี้พอ 6 โมงเย็นแกเห็นนางรำคนนึงเดินผ่านห้องแกระหว่างเดินผ่านก็หันมายิ้มให้แกด้วย แกก็นึกว่าเด็กนักเรียนนาฏศิลป์
แต่ทางที่นางรำคนนั้นเดินไปมันเป็นทางตันของตึกแกก็งงทำไมเดินไปแล้วไม่เดินกลับมาซักที
แกเลยสงสัยเลยเดินตามไปดูปรากฎไม่เจอใคร แกก็งงๆ ลงไปชั้นล่างไปเจอพวกเด็กวงโยที่เพิ่งเลิกซ้อมกำลังเก็บของกลับบ้าน
แกเลยถามว่าพวกนางรำกลับกันหมดแล้วหรอ เด็กวงโยก็ทำหน้างงๆแล้วบอกว่า วันนี้พวกนาฏศิลป์ไม่มีซ้อม
ห้องก็ปิดเนี่ยแล้วชี้ให้ดูห้องนาฏศิลป์ที่อยู่ข้างๆปิดอยู่ แกเลยถามต่อว่าแล้วเมื่อกี้ใครใส่ชุดนางรำเดินผ่านห้องแกไป
ทุกวันนี้ก็ยังงง ว่านางรำคนนั้นเป็นใคร อาจารย์กูแกเลยวาดรูปนางรำคนนั้นที่แกพอจำได้เก็บไว้
กูเคยเข้าไปดูก็สวยอยู่นะ ดีที่มาแบบดีๆไม่มาแบบตุ้งแช่ๆแบบในหนังไทยไอสัส
ไหน ใครขุดมู้
ทำไมไม่มีผีแฟชั่นบ้างวะ มีแต่ชุดโบราณ ชุดนางรำ ชุดขาว ไม่มีแบบแจคเกตหนัง ไถอันเดอคัท ย้อมหัวสีๆ บ้างวะ ไม่ก็ผีทวินเทล มำไมมีแต่ผีผมยาว
ฟังเรื่องไหน ๆ ก็มีแต่ชุดขาว คือมันเป็นยูนิฟอร์มของผีเหรอ ตลกว่ะ
เออกูก็สงสัย สมมุติเพื่อนกูตายชุดสีอื่นตอนเป็นผีชุดจะขาวงี้หรอ ริวแม่งบอกเห็นแต่ผมยาวชุดขาว
มึงไม่ถามตัวเองวะว่าทำไมยังเชื่อเรื่องผีอยู่ ไอ้พวกควาย
คืนนี้ผีตายคาบ้านนะครับ
ไอสัสกูอยากรู้ มด ยุง แม่งตายไปละเป็นผีป่าววะ
เป็น แต่มวลวิญญาณน้อยไปมนุษย์เลยไม่มีทางสัมผัสได้ พลังกดดันวิญญาณน่ะ ถ้าห่างชั้นกันมากๆทั้งสองฝ่ายจะไม่รับรู้ถึงอีกฝ่ายนึงเลย
ไอสัส อยากฟังเรื่องผีว่ะ ใครเหลาเรื่องผีให้กูฟังซักเรื่องที เสี้ยน
อยากคุยเรื่องแนวdeep webบ้างหว่ะ กูเปิดเลยแล้วกัน คือกูว่างๆเบื่อๆเลนลองพิมพ์เสริชไปเล่นๆว่า www.killmyself.com ผลก็คือแม่งขึ้นเป็นวีดิโอ ซึ่งเนื้อหามีประมาณว่า//สรุปๆมา มันคือบริษัทSouth32เป็นบริษัทหนัง แล้วมันคิดค่าหัวหาตัวคนหนึ่ง100,000ดอลล่าร์ ให้หาคนที่มีสําเนียงออสซี่แล้วมันเรียกตัวเองว่าMr.Elder คือแม่งมันโทรมากวนบริษัท ก่อความวุ่นวายงี้ กูเลยลองไปเสริชตัวSouth32 ก็เจอเว็บของมันแล้วมีรูปว่าบริษัทแม่งshutdwnไปแล้วแล้วในเว็บก็เขียนเนื้อหาเดียวกับวีดีโอ แล้วก็มีวิดีโอนี่ด้วยหว่ะ
อ่อกูเข้าไปในwebpageแม่งก็เจอชื่อเจ้าของluigi bian กูเลยลองเอาไปเสริช luigi bian south32ดูก็ขึ้นช่องยูทูปแม่ง ก็ยังอัพเสุด6วันที่แล้ว ดตวิดีโอหมายจับเรื่อยๆ ล่าสุด6วันที่แล้ว แล้วเจอวิดีโอในvimeoด้วย คือเป็นวิดิโอของผู้หญิงคนหนึ่งพูดแบบเชิงให้มาช่วยสืบสวนเอารางวัล แต่มึงไม่มีหลัฐานห่าไรเลย จะสืบจากอะไรวะ กุว่าอาจจะปั่นสร้างเรื่องอะไรงี้มั้ง แต่คือเรื่องนี่คือเห้อะไรวะ creepyสัส
>>228 คือภาษาไทยมันปกตินะ ที่แม่งไม่ปกติคือ แม่งเล่าไม่รู้เรื่องเนี่ยแหละ คือ เล่าเรื่องไม่เป็น จับต้นชนปลายไม่ถูก
อ่านแล้วงง มึนหัว สรุปมึงจะสื่ออะไร จะเล่าอะไรของมึงกันแน่ วกไปวนมา เหมือนมันเล่าเรื่องไม่เป็น
แล้วพยายามเล่าแบบให้ตัวเองเข้าใจ
ผลคือ พอเล่าแบบให้ตัวเองเข้าใจ คนอื่นดันไม่เข้าสิ่งที่แม่งจะเล่านี่แหละ 5555555555
พูดเรื่อง deepweb ซะแม่งกลายเป็นมิติพิศวงไปจริงๆ แล้วเนี่ย
>>234 คลิปแนวสัตว์นี่ไม่ถึงกับ Deep หรอกมั้ง ใช้ "เป็ดเป็ดไป" หรือพวก "ยิปปี้", "วัวสัญชาติสวิส" หรือพวกเสิร์ชเอนจินที่มันไม่มีเซฟเสิรช หาเอาก็เจอแล้ว เต็มไปหมด
เออ กูป่วย ไม่ต้องตอกย้ำ แต่กูป่วยแค่ในจอนี่แหละ ชีวิตจริงกูใช้ชีวิตปกติ เซ็กแบบปกติ
>>235 เคยดูจากมิตรสหายท่านหนึ่งของกูที่มันเป็น pedophilia จริงๆ ไม่ใช่พวกโอตาคุโลลิค่อนเห่อหมอยตามเฟซ มันบอกได้มาจาก deepweb เป็นคลิปแบบที่ตัดมาบางช่วงแบบสั้นๆไม่เคยดูคลิปเต็ม เป็นเด็กผญ.น่าจะเด็กจีน อายุประมาณเจ็ดขวบ มีคนเอาควยไถๆปากน้องเขาเหมือนพยายามจะให้อม เด็กดูผวาบวกรังเกียจมาก ดูแค่ไม่ถึงนาทีก็ปิด กูจะอ้วก มือไม้สั่นไปหมด แต่คิดว่าหลังจากนั้นน้องเขาน่าจะโดนข่มขืนนะ วิปริตชิบหายไอ้พวกนี้
ของกูคลิปขึ้นรถตู้.......
จะโดนลบไหมวะ5555555
Topic has reached inactivity threshold.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.