>>190 แต้งๆ กูสงสัยนานแล้ว
>>191 เลขมึงให้มาก กูจะเล่าแล้วนะ
คือเรื่องนี้ย้อนไปสัก 4-5ปีได้ ตอนนั้นกูไปค่ายธรรมะของโรงเรียนแล้วมันมีศาลของจีนอยู่ด้วย ด้วยความเป็นเด็ก กลุ่มกูก็พากันไปสำรวจศาลที่ว่า ถ้าจำไม่ผิด ตอนนั้นน่าจะประมาณบ่ายแก่ๆส่วนศาลที่ว่าเป็นศาลเจ้าแม่กวนอิม ที่นี้น้องในกลุ่มกูคนหนึ่งก็หันไปเห็นเซ้งปวย สีแดงสดที่โคตรไม่เข้ากับศาลเก่าๆนี่เลยสักนิด น้องกูสนใจเลยถามกูว่าคืออะไรกูเลยตอบไปตามที่มีคนสอนกูมาว่า มันคือที่เสี่ยงทายของจีน เอาไว้ตอบคำถามแล้วสร้างเงื่อนไข กูอธิบายถึงตรงนี้แล้วไปต่อไม่ถูก กูเลยหยิบเซ้งปวยคู่นั้นขึ้นมาแล้วแล้วอธิฐานถามเสียงดังๆว่า "ชาตินี้ตัวลูกจะมีวันตายหรือไม่ ถ้ามีขอให้คว่ำหรือหงายทั้งคู่ ถ้าไม่มีขอให้ออกคว่ำอันหงายอัน" ที่กูถามอย่างนี้เพร่ะมนุษย์ยังไงก็มีวันตาย ดังนั้นถ้าแม่นจริงก็ต้องคว่ำคู่หงายคู่ แต่มันเสือกคว่ำอันหงายอัน
กูไม่ได้คิดจริงจังไรมากถ้ามันเป็นแค่ครั้งเดียว กูเลยโยนใหม่อีกหลายครั้งแต่งะครั้งเงื่อนไขต่างกันไป
อ่านถึงตรงนี้มึงคงงงมาน่ากลัวตรงไหน ประเด็นคือ การทดสอบของกูครั้งที่6 กูสร้างเงื่อนไขว่าถ้าไม่มีวันตาย ให้หงายทั้งคู่
มันออกคว่ำอันหงายอัน
ตอนนั้นกูถอนหายใจโล่งอก แล้วพูดกับน้องกูว่า "เห็นไหม พี่บอกแล้ว ไอ้5ครั้งที่ผ่านมาอะ แม่งเรื่องบังเอิญ ป่ะกลับไปที่ห้องกัน จะมืดแล้ว" กูพูดเสร็จก็จะก้มลงกราบเจ้าแม่กวนอิม ถึงไม่คลังแต่กูก็ไม่ลบหลู่ ตอนนั้นเอง เซ้งปวยที่คว่ำอยู่ ก็ค่อยๆ หงายขึ้นเอง!
เท่านั้นแหละมึง วงแตก!! วิ่งกันกระเจิง นักกีฬาเหรียญทองก็สู้กูไม่ได้จริงๆตอนนั้น
แต่แปลกตรงที่มีกูคนเดียวที่เห็นมันพลิก ส่วนคนอื่นๆ กระเจิงกันเพราะเสียงกูนี่แหละ ส่วนเซ้งปวยตัวการ ตอนที่พวกกูกลับไปอีกครั้ง มันก็กลับมาประกบคู่กับเรียบร้อยเหมือนเดิม ไม่รู้ความจริงเป็นยังไง รู้แต่กูรีบขอขมาแทบไม่ทัน ขนาดกูพูดดีๆ ไม่ได้ลบหลู่ตรงๆยังเจอขนาดนี้นะมึง แล้วพวกที่ตั้งใจลบหลู่แถมหยาบคายจะขนาดไหนวะ