กูจะเล่ายังไงดีวะ ชีวิตจริงก็ไม่กล้าไปเล่าให้คนอื่นฟัง เอาแค่ในโม่งนี่ล่ะวะ
กูค่อนข้างเชื่อว่าตัวเองปกติ ไม่ค่อยมีเซนส์เรื่องพวกนี้ ก็ไม่เชื่อนั่นแหละพูดง่ายๆ
ทีนี้ เรื่องมันเริ่มเมื่อหลายปีก่อน
เวลาจะนอน กูเซนส์สิทีฟกับเสียงมาก ถ้ามีเสียงอะไรน่ารำคาญ กูจะนอนไม่ได้เลย
คืนนึง กูนอนตะแคงข้างอยู่คนเดียวในห้อง แต่หลังกูกำลังโดนนิ้วจิ้มอยู่
เวลามีอะไรไม่รู้เนี่ย คนเราก็กลัว ก็นั่นแหละ กูท่องนโมสามจบในใจ พอจบแล้วก็ไม่ได้รู้สึกอะไรละ
แต่หลังจากนั้นนี่ดิ ก็ไม่ใช่จะทุกคืนหรอกนะ แต่แม่งได้ใจขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดมาเขียนหลังกูเล่น แต่กูก็ไม่เห็นว่ามันจะเขียนเป็นประโยคอะไร
กูเองพยายามจะเข้าใจให้มันเป็นอาการผีอำอยู่ ไอ้ช่วงแรกๆ ก็เป็นนะ ไอ้อาการขยับไม่ได้เนี่ย
แต่นั่นเพราะยังครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่ ถึงตอนนี้ไอ้อาการขยับไม่ได้นั่นกูไม่เป็นละ แต่ไอ้มาจิ้มๆ เขี่ยๆ นี่แม่งไม่หาย
กูอยากนอนเยอะๆ ก็ไม่ได้เพราะอีแบบเนี้ย
กูเรียบเรียงคำพูดต่อไม่ถูกละ วันนี้จบแค่นี้ ถ้าวันหน้ากูอยากระบายต่อจะมาเล่าต่อ
ใจจริงกูอยากเจอใครที่เจอแบบกูมั่งนะเนี่ย