ของกูเป็นพี่ชายกูว่ะ แม่งจะสามสิบและยังตั้งตัวไม่ได้ทั้งที่ตอนม.ปลายโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดแถมเรียนติดท็อป 3 ของที่นั่น ตอนม.ต้นเรียนกับอาจารย์จากมหาลัยอันดับ 1 ทางด้านวิทยาศาสตร์คือแม่งเรียนเก่งเหี้ยๆอ่ะ
ก่อนเอนท์บอกว่าไม่ได้ชอบไม่ได้เกลียดคณะไหน แต่พอได้วิศวะหลายที่เสือกไม่เอา สุดท้ายไปเรียนกับทุนวิทยาศาสตร์เคมี ปีหนึ่งติดหญิงจนติดโป ต่อยกำแพงหอพังและขับรถมอเตอร์ไซด์คนอื่นล้มจนเสียค่ารักษาหลายพันซึ่งตอนนั้นบ้านกูบางเดือนไม่มีข้าวจะแดกตอนนั้นพ่อกูตกงานซึ่งตอนนั้นกูประมาณป.3-4 ซึ่งกูเริ่มรู้เรื่้องแล้ว
จากนั้นก็เรียนวิทยาศาตร์สิ่งแวดล้อมทั้งที่แม่งบอกว่าไม่ได้ชอบ(แล้วถ้ามึงไม่ชอบเหี้ยอะไรทำไมไม่เรียนวิศวะ วะ แม่งติดที่ดังด้วย) คือเรียกได้ว่าถ้าเทียบกับกูมันเรียนเก่งเหี้ยๆอ่ะบางทีครูที่โรงเรียนที่เคยสอนแม่ง เอากูมาเทียบกับมันตลอดแล้วบอกว่ากูไม่มีเหมือนมันสักนิด คือกูไม่ได้เรียนเก่งมากแต่กูรู้ตัวเองว่ากูอยากเรียนอะไร แล้วจากนั้นแม่งเรียนป.โท มหาลัยนานาชาติชื่อดีที่นึงแถวหัวหินแม่งทำงานร้านอาหารของอาได้ตังค์เดือนละ 2หมื่นแต่ยังให้พ่อ กูช่วยค่าเทอมครึ่งนึงซึ่งมันเหี้ยเอามากๆเพราะมันเอาตังค์ไปม่อหญิงและเย็ดหญิง(ตอนนั้นกูอยู่ม.ต้นและรู้เรื่องแล้ว)
ที่สำคัญมันเปิดซิงคนที่กูเคยชอบตอนนั้นด้วยกูเห็นรูปที่มันถ่ายเก็บไว้ ตอนนั้นกูเจ็บเหี้ยๆคือแม่งไม่รู้ไงว่ากูชอบแต่แบบกูเอามาบ้านมาทำงานดูอาการกูก็น่าจะรุ้อ่ะสัส
จากนั้นร้านอาหารก็ปิดตัวลงและพ่อแม่กูก็ค้นพบความจริงว่า แม่งเอาตังค์ที่ร้านอาหารไปหมุนประมาณ 2 แสน ตอนนั้นบ้านพ่อกูก็ยังผ่อนไม่หมด หนี้เยอะเหี้ยๆ แม่งรู้แต่แม่งก็ยังทำนิสัยเย้ดหญิงไปเรื่อยอีก ทำพ่อแม่กูร้องไห้ แล้วจากนั้นช่วงที่กูอยู่ม.4-5 แม่งทำงานโรงแรมห้าดาวนะ แต่แม่งก็ยังให้พ่อกูช่วยเรื่องเงินแทบทุกเดือนแล้วพอไปดูในเฟสแม่งเอาตังค์ไปเลี้ยงหญิงแดกของดีๆที่ทั้งกว่ากูจะแดกกูคิดแล้วคิดอีกแล้วนานๆทีถึงจะแดกแต่นี่แม่งแดกรายเดือยรายสัปดาห์เลย เท่านั้นไม่พอหญิงที่แม่งคบแม่งมาด่าแม่กูมาตวาดใส่แม่กูแต่แม่งก็ยังคบกับหญิงคนนั้นมาพักใหญ่
แม่กูเครียดจนมะเร็งกำเริบ พ่อกูก็ตาบอดข้างนึงแต่ต้องทำงานเพื่อครอบครัวมาหลายปี กูพยายามประหยัดค่าใช้จ่ายโดยพยายามไม่ขอตังค์พ่อแม่เวลามีค่าใช้จ่ายนอกเหนือจากค่าเทอมหรือค่าขนมที่พ่อกูจัดแจงมาให้โดยรับจ้างทำการบ้านให้เพื่อนหรือเก็บตังค์หรืออะไรก็ตามแต่
ตอนนี้กูม.6แล้วช่วงนี้แหละค่าใช้จ่ายเรื่องสอบกูเริ่มเยอะเพราะกูอยากสอบติดที่ๆนึงมากและบางรอบที่สอบมันต้องไปสอบต่างจังหวัด(แต่ตอนนี้คะแนนสอบกูสูงพอที่จะยื่นคะแนนแล้วติด 100 เปอร์เซ็นต์เลยไม่ต้องไปสอบ) พ่อกูก็บอกว่าอย่าไปสอบเลยมันเปลืองค่าใช้จ่าย แล้วพี่กูละ วันๆทำตัวยังไงจะสามสิบแล้วยังให้พ่อแม่ช่วยเหลืออีก กูเจ็บปวดหัวใจว่ะ กูอยากทำอะไรมากกว่านี้ กูเกลียดพี่กูแต่ลึกๆกูก็รักเพราะพ่อแม่กูปลุกฝังให้รักพี่น้อง กูรู้สึกแย่ว่ะ (แต่สำหรับกูตอนนี้ถือว่า fulfill wish ของพ่อแม่ของกููเรื่องมหาลัยได้ละ) ตอนนี้พี่กูไม่ต้องให้ช่วยเรื่องเงินมากแล้วเพราะย้ายกลับมาอยู่บ้าน แต่ไม่รู้แม่งจะทำตัวเหี้ยอีกไหม ถ้าทำตัวเหี้ยอีกกูไม่รู้จะทำยังไงดีว่ะ เพราะบุคลิคพี่กูเป็นคนเงียบๆ แต่กูเป็นคนพูดมาก แล้ว age gap ของกูกับพี่กูมันเยอะด้วย เฮ้อ...