Fanboi Channel

เป็นธรรมดาที่บางบ้านมักจะมีญาติเหี้ยๆอยู่อย่างน้อย คน ไม่ก็สองคน คือกูก็มีว่ะ

ไอ้เชี่ยนี้แม่งคือย่าแท้ๆกูเอง เมื่อก่อนแม่งเป็นครู ตจว วุฒิ ป หก ตอนนี้อายุ 96 พงาบๆ รอความตายว่ะ
เมื่อก่อนแม่งพี่แกโคตรเก๋า ราวๆ 25ปีก่อน เปิดบ่อนหวยใต้ดินในบ้าน ตอนนั้นกูประมาณ 4- 5 ขวบเอง
อีสัตว์นี้แม่งน้ำหนักเยอะไง เวลาอากาศร้อนรึว่างวดไหนโดนแทงจนต้องจ่ายเยอะแม่งจะอารมณ์เสียหาเรื่องตีกู และพยายามดัดนิ้วกูแบบ 90 องศาว่ะ

ตอนนั้นแม่งใหญ่คับบ้านเลยไง แม่งมีลูกเจ็ดคน ทุกคนเกรงใจอีห่านี่หมด พ่อกู แม่กู ลูกหลานทุกคน มาถึงตอนนี้ตอนที่อีห่านั้นไม่มีแม้แต่แรงจะเดินออกจากบ้าน แม่งมาเสือกโหยหาความรักจากหลานๆว่ะ
ทั้งๆที่เนื้อแท้แล้วหลานๆแม่งไม่มีความทรงจำที่ดีกะอีเหี้ยนี่เลย แค่เกรงใจพ่อแม่เลยทำเยี่ยมส่งๆไปงั้น ต่างจากปู่กูที่ไม่รู้ว่าตาต่ำเอาอีห่านี้มาเป็นเมียได้ไง

กูคิดย้อนกลับไป กูน่าจะฆ่าอีเหี้ยนี่ตั้งแต่เด็กว่ะ อย่างน้อยก็คงไม่ติดคุก ไม่ต้องรับโทษห่าอะไรแม่งเลย ตอน ม ต้น ก็ยังดี อย่างมากก็แค่เข้าไปอยู่ในสถานพินิจ พอมาถึงตอนนี้ตอนที่อีเหี้ยนี่ใกล้จะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ก็ไม่รู้สึกอะไรว่ะ งานศพแม่งกูก็ไม่ไปแหงๆ

ตอนนี้ก็มีความสุขดี และก็พยายามเสริมพลังบวกโดยที่ไม่คิดถึงเรื่องของอีเหี้ยนี่ว่ะ กูรู้ว่าพวกมึงหลายคนคงมีญาติเหี้ยๆ มา มาระบายกัน

ผมมีพี่ป้าน้าอาเอียทั้งหมดเลยครับตอนนั้นที่น้าผมหนีหมวกกันน็อคมาครับแล้วแม่ผมก็ไปช่วยใช้หนี้แทนให้แต่น้าผมกับไม่สำนึกในความดีที่แม่ผมให้เขาเลยครับผมนิอยากจะจุดธูปแช่งเลยขอให้คนแบบนี้ชาตินี้ไม่เจริญเลยครับ

ของกูนี่ไม่จัดว่าเหี้ยเท่าไร แต่กูมองด้วยความสมเพชว่ะ คนๆนี้มันน้าแท้ๆของกู เป็นน้องแม่ ยายกูมีลูก 5 คน พิการ1(และเสียชีวิตแล้ว) ตอนนี้เหลือ ป้ากู แม่ น้าสาวคนนี้ น้าชายอีกคน ทุกคนมีงานทำมีครอบครัวหมดยกเว้นน้าสาวกู ที่จัดว่าเหี้ยคืออายุแม่งจะ 50 แล้วยังเป็น NEET อยู่ว่ะ ทุกครั้งที่กูกลับบ้านกูจะรู้สึกรำคาญมาก งานการไม่ทำ ตกงานตั้งแต่กูอยู่ ม.3 จนถึงทุกวันนี้ยังไม่มีงานทำ ใช้ชีวิตแบบเกาะพ่อแม่แดกมา 10กว่าปี อันที่จริงก็ไม่ถึงกับงอมืองอตีนอย่างเดียวหรอก มาปีแรกๆตากูอัมพาท น้ากูก็ช่วยดูแล แต่อยู่แค่ปีเดียวตากูก็เสีย พอกูเข้ามหาลัยยายกูเส้นเลือดในสมองแตกเป็นอัมพาท น้ากูก็อยู่ดูแลยายมาเรื่อย แต่ก็นะดูแลแบบขอไปที แม่กูต้องมาทำต่อทุกเย็น

กูรู้สึกสมเพชกับคนประเภทนี้มาก แม่งล้มเลวในความเป็นมนุษย์อย่างสิ้นเชิงเลยว่ะ ป้ากู เรียนราม แม่กูจบ มช. ทำงานราชการและมีครอบครัวทั้งคู่ น้าชายกูไม่ได้เรียนต่อมหาลัย ต่อ ปวส.แต่ก็มีงานทำจนสร้างครอบครัวได้ แต่น้ากูเนี่ยเรียนราม 8ปี(น่าจะไม่จบด้วยล่ะ กูไม่เคยเห็นใบปริญญา)เสร็จแล้วมาทำงานเป็นครูอยู่ รร.เอกชน ทำได้10กว่าปีก็ตกงาน ไม่มีสมบัติไม่มีเงินเก็บ ตอนหอบข้าวของกลับมาอยู่บ้านนอก ก็มีแค่หมาตัวเดียว แม่กูเคยเปรียบเปรยว่าทุกวันนี้มีชีวิตอยู่เพื่อลูก น้ากูบอกว่า ทุกวันนี้มีชีวิตอยู่เพื่อหมาว้อยย กูได้ยินแล้วอยากเอาตีนลูบหน้าอีนี้มากๆ แม่งเอ้ย ตกงานไม่มีงานทำ ไม่มีเพื่อน ไม่มีผัว ใช้ชีวิตไปวันๆ ดูแลแม่(ยายกู)ที่ป่วย อายุก็80กว่าแล้ว หมาก็แก่ 14จะ15ขวบ เต็มที่ก็อยู่ได้อีกไม่เกิน 5 ปี งานการไม่รู้จักออกไปหา วันๆหลังดูแลยายกูเสร็จก็เปิดทีวีช่องมิราเคิลหีแตด ดูรายการริวจิตสัมผัส อาจารย์หัตถา อาจารย์พจ ตี1ตี2ตื่นขึ้นมาสวดมนต์ หากุมารทองมาเลี้ยง หวังจะให้โชคให้ลาภ กูเคยถามแบบประชดนะว่า อ้าวก็น้าไม่ออกไปทำงานแล้วน้องกุมารทองจะให้ลาภได้ไงล่ะ น้ากูตอบว่า ก็น้าซื้อหวยทุกงวดเผื่อน้องกุมารเค้าจะให้ลาภ จังหวะนั้นน่าหัวเราะนะ แต่กูหัวเราะไม่ออก ทำไมอีนี้มันต้องเกินมาในบ้านดูด้วยว่ะ ห่าราก กูเข้าใจเลยว่าเพราะประเทศไทยมันมีคนแบบนี้เยอะ ประเทศชาติถึงได้เป็นแบบนี้ ตัวเองอ่อนด้อยกว่าคนอื่นแต่ก็ไม่คิดจะพัฒนา เชื่อเรื่องไสยศาสตร์ หวังพึ่งพาโชคลาภ หวังรวยทางลัด แต่เอาเถอะสำหรับอีนี่ กูว่ามันคงอยู่ไม่ถึง 10ปีล่ะวะ ถ้ายายกูไปสบายเมื่อไร มันคงอยู่กับหมาของมันสองตัว(กูไม่นับว่าอีนี่เป็นคน) หมาตายเมื่อไร สภาพจิตใจของมันคงไม่เข็มแข็งพอที่จะใช้ชีวิตอยู่บนโลกของความจริงได้ คงฆ่าตัวตายไปพร้อมหมาของมันนั้นแหละ หรือถ้ามันเลือกอยู่ กูคงให้มาเป็นคนรับใช้ของแม่กู 555555

>>>/slum/

พวกมึงช่วยกุคิดหน่อยดิ คือเมื่อกี้กุได้ยินพ่อคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงชื่อหมวยในรถว่ะ ใครไม่รู้ ตอนนี้ใจกุคิดว่าแม่งเป็นเมียน้อยไป 80% ล่ะ น้ำเสียงตอนพ่อกุคุยด้วยนี่กุไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ปกติจะแหกปากเสียงดังไง นิสัยวิศวกร กุควรทำไงดีวะ ไม่ได้อัดเสียงไว้ด้วย แกล้งหลับอยู่ คือก่อนหน้านี้พ่อกับแม่กุก็ทะเลาะกันอยู่ แม่บอกจะหย่าๆๆ แต่กุห้ามไง ไม่อยากเป็นเด็กบ้านแตก แต่ตอนนี้กุเปลี่ยนใจแล้วว่ะ ไม่อยากให้แม่กุเป็นควายอ่ะ กุควรไปบอกแม่ไหม หรือจะอยู่แบบนี้ต่อไป หรือยังไง คือกุยังอยู่แค่ม.ปลาย ถ้าหย่ากันกุคงช่วยไรแม่กับน้องไม่ได้มาก ทำไงดีวะ

ปล ตอนนี้กุยังอยู่บนรถ พ่อเปลี่ยนสายมาคุยกับเพื่อนแทนล่ะ เหมือนจะรู้แล้วด้วยว่ากุไม่ได้หลับจริงๆ

กุขอเบิ้ลโพสนะ อยากระบาย
กุได้ยินพ่อกุคุยกับอิหมวยเรื่องยาธาตุด้วยมึง เป็นอะไรหรือป่าวๆๆ เป็นห่วงๆๆ เห็นไปซื้อยาธาตุมา เป็นไรมากไหม เหี้ยเอ้ย กุไม่เคยเห็นพ่อกุพูดคำว่าเป็นห่วงกับแม่เลยสัด แล้วอินี่มันใครวะ ฟีลกุตอนนี้คือสงสารแม่อ่ะมึง จะร้องไห้ แล้วยาธาตุนี่ไว้กินเพื่อทำแท้งได้ป่ะวะมึง เหมือนกุเคยได้ยินมา กุควรทำไงดีวะเนี่ย ตอนนี้กุเริ่มรู้สึกเหม็นขี้หน้าอิพ่อเหี้ยนี่ล่ะ ก็เข้าใจนะว่าเรื่องเมียน้อยมันก็ไม่แปลกอะไร แต่มาเจอกับตัวแล้วรับไม่ได้ว่ะเหี้ย

ยาธาตุไม่เกี่ยวกับการทำแท้ง เรื่องอีหมวยก็ไม่100per ว่าเมียน้อย จุดสำคัญที่สุดคือพ่อมึงรู้ยังว่ามึงไม่ได้หลับ ถ้าแน่ใจเรื่องนี้เดี๋ยวพ่อมึงคงมาเคลียร์กับมึงเอง(มั้ง) กูก็เคยมีประสบการณ์ที่ไม่ดีกับพ่อนะ ยังไงก็เอาผลประโยชน์ตัวเองไว้เป็นที่ตั้งก่อนล่ะกัน กรณีหย่าขึ้นมาใครเสียมากที่สุด ถ้าทนๆไปใครได้ประโยชน์มากที่สุด ลองคิดดีๆก่อน

ที่กุคิดว่าพ่อกุรู้ก็เพราะหลังวางสายอิหมวยแล้วพ่อก็เรียกชื่อกุแล้วบ่นกับกุว่ารถติด แล้วก็ใช้ให้กุกดโทรหาเพื่อนให้ ตอนนี้กุยังไม่ได้บอกแม่เลย และไม่คิดจะบอกล่ะ อยู่แบบไม่รู้อะไรก็มีความสุขดี เมื่อกี้อารมณ์กุถึงจุดพีคด้วยแหละ ขอบคุณมากเพื่อนโม่ง

>>8 ตอน ม.ต้นพ่อกับแม่กูทะเลาะกันในรถแล้วจะหย่ากัน กูร้องไห้ทั้งคืน เป็นคืนที่เหี้ยที่สุดในชีวิตกูแล้ว ตอนหลังเคลียร์กันได้ ส่วนน้องกูนอนหลับไม่รู้เรื่อง ในฐานะที่ผ่านเรื่องเหี้ยๆในครอบครัวมา กูอยากจะบอกว่า จะตัดสินใจทำอะไรให้คิดถึงประโยชน์ของคนรอบตัว(และตัวมึงเอง)เป็นที่ตั้ง ถ้าหย่ากันแล้วแม่กับน้องหรือแม้แต่ตัวมึงเองไม่มีความสุขก็อย่าทำดีกว่า รู้แล้วเก็บอาจจะทำให้แม่มึงโดนสวมเขาแต่ถ้าพ่อมึงยังส่งเสียครอบครัวยังให้เงินแม่กับน้องๆมึงใช้เรียน อันนี้ก็อย่าทำอะไรให้บ้านแตกเลยล่ะ

ของกูเป็นพี่ชายกูว่ะ แม่งจะสามสิบและยังตั้งตัวไม่ได้ทั้งที่ตอนม.ปลายโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดแถมเรียนติดท็อป 3 ของที่นั่น ตอนม.ต้นเรียนกับอาจารย์จากมหาลัยอันดับ 1 ทางด้านวิทยาศาสตร์คือแม่งเรียนเก่งเหี้ยๆอ่ะ
ก่อนเอนท์บอกว่าไม่ได้ชอบไม่ได้เกลียดคณะไหน แต่พอได้วิศวะหลายที่เสือกไม่เอา สุดท้ายไปเรียนกับทุนวิทยาศาสตร์เคมี ปีหนึ่งติดหญิงจนติดโป ต่อยกำแพงหอพังและขับรถมอเตอร์ไซด์คนอื่นล้มจนเสียค่ารักษาหลายพันซึ่งตอนนั้นบ้านกูบางเดือนไม่มีข้าวจะแดกตอนนั้นพ่อกูตกงานซึ่งตอนนั้นกูประมาณป.3-4 ซึ่งกูเริ่มรู้เรื่้องแล้ว
จากนั้นก็เรียนวิทยาศาตร์สิ่งแวดล้อมทั้งที่แม่งบอกว่าไม่ได้ชอบ(แล้วถ้ามึงไม่ชอบเหี้ยอะไรทำไมไม่เรียนวิศวะ วะ แม่งติดที่ดังด้วย) คือเรียกได้ว่าถ้าเทียบกับกูมันเรียนเก่งเหี้ยๆอ่ะบางทีครูที่โรงเรียนที่เคยสอนแม่ง เอากูมาเทียบกับมันตลอดแล้วบอกว่ากูไม่มีเหมือนมันสักนิด คือกูไม่ได้เรียนเก่งมากแต่กูรู้ตัวเองว่ากูอยากเรียนอะไร แล้วจากนั้นแม่งเรียนป.โท มหาลัยนานาชาติชื่อดีที่นึงแถวหัวหินแม่งทำงานร้านอาหารของอาได้ตังค์เดือนละ 2หมื่นแต่ยังให้พ่อ กูช่วยค่าเทอมครึ่งนึงซึ่งมันเหี้ยเอามากๆเพราะมันเอาตังค์ไปม่อหญิงและเย็ดหญิง(ตอนนั้นกูอยู่ม.ต้นและรู้เรื่องแล้ว)
ที่สำคัญมันเปิดซิงคนที่กูเคยชอบตอนนั้นด้วยกูเห็นรูปที่มันถ่ายเก็บไว้ ตอนนั้นกูเจ็บเหี้ยๆคือแม่งไม่รู้ไงว่ากูชอบแต่แบบกูเอามาบ้านมาทำงานดูอาการกูก็น่าจะรุ้อ่ะสัส
จากนั้นร้านอาหารก็ปิดตัวลงและพ่อแม่กูก็ค้นพบความจริงว่า แม่งเอาตังค์ที่ร้านอาหารไปหมุนประมาณ 2 แสน ตอนนั้นบ้านพ่อกูก็ยังผ่อนไม่หมด หนี้เยอะเหี้ยๆ แม่งรู้แต่แม่งก็ยังทำนิสัยเย้ดหญิงไปเรื่อยอีก ทำพ่อแม่กูร้องไห้ แล้วจากนั้นช่วงที่กูอยู่ม.4-5 แม่งทำงานโรงแรมห้าดาวนะ แต่แม่งก็ยังให้พ่อกูช่วยเรื่องเงินแทบทุกเดือนแล้วพอไปดูในเฟสแม่งเอาตังค์ไปเลี้ยงหญิงแดกของดีๆที่ทั้งกว่ากูจะแดกกูคิดแล้วคิดอีกแล้วนานๆทีถึงจะแดกแต่นี่แม่งแดกรายเดือยรายสัปดาห์เลย เท่านั้นไม่พอหญิงที่แม่งคบแม่งมาด่าแม่กูมาตวาดใส่แม่กูแต่แม่งก็ยังคบกับหญิงคนนั้นมาพักใหญ่
แม่กูเครียดจนมะเร็งกำเริบ พ่อกูก็ตาบอดข้างนึงแต่ต้องทำงานเพื่อครอบครัวมาหลายปี กูพยายามประหยัดค่าใช้จ่ายโดยพยายามไม่ขอตังค์พ่อแม่เวลามีค่าใช้จ่ายนอกเหนือจากค่าเทอมหรือค่าขนมที่พ่อกูจัดแจงมาให้โดยรับจ้างทำการบ้านให้เพื่อนหรือเก็บตังค์หรืออะไรก็ตามแต่
ตอนนี้กูม.6แล้วช่วงนี้แหละค่าใช้จ่ายเรื่องสอบกูเริ่มเยอะเพราะกูอยากสอบติดที่ๆนึงมากและบางรอบที่สอบมันต้องไปสอบต่างจังหวัด(แต่ตอนนี้คะแนนสอบกูสูงพอที่จะยื่นคะแนนแล้วติด 100 เปอร์เซ็นต์เลยไม่ต้องไปสอบ) พ่อกูก็บอกว่าอย่าไปสอบเลยมันเปลืองค่าใช้จ่าย แล้วพี่กูละ วันๆทำตัวยังไงจะสามสิบแล้วยังให้พ่อแม่ช่วยเหลืออีก กูเจ็บปวดหัวใจว่ะ กูอยากทำอะไรมากกว่านี้ กูเกลียดพี่กูแต่ลึกๆกูก็รักเพราะพ่อแม่กูปลุกฝังให้รักพี่น้อง กูรู้สึกแย่ว่ะ (แต่สำหรับกูตอนนี้ถือว่า fulfill wish ของพ่อแม่ของกููเรื่องมหาลัยได้ละ) ตอนนี้พี่กูไม่ต้องให้ช่วยเรื่องเงินมากแล้วเพราะย้ายกลับมาอยู่บ้าน แต่ไม่รู้แม่งจะทำตัวเหี้ยอีกไหม ถ้าทำตัวเหี้ยอีกกูไม่รู้จะทำยังไงดีว่ะ เพราะบุคลิคพี่กูเป็นคนเงียบๆ แต่กูเป็นคนพูดมาก แล้ว age gap ของกูกับพี่กูมันเยอะด้วย เฮ้อ...

กูขอเบิ้ลโพสจาก >>10 นะ เพราะกูมีญาติเหี้ยๆอีกหลายตัวเลยแต่พี่กูใกล้ตัวสุดอ่ะเลยเล่าก่อน ต่อนะ สมมติกูมี ป้าเอ ป้าบี ป้าซี และลุงหนึ่ง+ลูกชายคนโตของมัน ลุงสอง และ ผัวของอา(เจ้าของร้านอาหาร) ทั้งหมดนี่คือญาติเหี้ยๆของกู ป้าเอและป้าบีมักจะมาของตังค์พ่อกูตอนมีอันจะกิน ป้าบีเคยพักมาอยุ่บ้านกูและทำตัวเหมือนเจ้าของบ้านตอนกูอายุประมาณ 7 ขวบ สักพักไปท้องกับเพื่อนร่วมงานและขอตังค์ทำแท้งจากแม่กูทำให้ชีวิตบ้านกูต้องอับเพราะกรรมที่ให้ตังค์ไปทำแท้ง(ช่วงป.3-ป.4ของกู) จากนั้นแม่งก็เหยียดและดูถูกครอบครัวกูว่าไอ้พวกจนทั้งที่เคยมาขอพ่อแม่กูอยู่บ้านและแดกข้าวใช้น้ำใช้ไฟฟรี
ป้าเอก็เคยขอตังค์บ้านกูเหมือนกัน แล้วพอบ้านกูตบอับก็ดูถูกบ้านกูเหมือนที่ป้าบีทำเหมือนกัน คือมันเหี้ยมาก พ่อแม่กูเลยตัดญาติไป ส่วนป้าซีเคยเป็นคนรับใช้บ้านกู ตอนนั้นให้เงินเดือนเยอะเหมือนกันนะ แต่แม่งเสือกเอาพ่อกูไปนินทาให้ยายกูฟัง ทั้งที่ขอตังค์พ่อกูแดก? คือดีงามเหี้ยๆ พ่อกูเลยเกลียดขี้หน้าและไล่ออกไป(จากนั้นก็เข้าช่วงตับอับของบ้านกู) จากนั้นพูดถึงลุงหนึ่งในช่วงที่บ้านกูตบอับ แม่กูขอยิืมตังค์จ่ายค่าเทอมกูแต่แม่งตอบกลับมาว่า "ก็ให้ลูกมึงเรียนโรงเรียนวัดสิ" เอ่อ คือ ตอนมันตกอับครอบครัวกูไม่เคยซ้ำเติมเลยนะ คอยแต่ให้ความช่วยเหลือ
จากนั้นก็พอมาช่วงนี้ กูสอบคะแนนสอบตรงสูง สูงพอที่จะยื่นแล้วติด 100 เปอร์เซ็นต์ติวเตอร์กูก็บอกว่าคะแนนระดับนี้ยื่นไปยังไงก็ติด แม่งเสือกมาบอกอีกว่ากูอาจจะไม่ติดมหาลัยนี้ร้อยเปอร์เซ็นท์? แถมพูดย้ำๆอีก คืออิจฉากู? ทั้งที่บ้านกูให้ความช่วยเหลือมาตลอด และลูกมันก็เขื่้อไม่ทิ้งแถวอิจฉากูตลอดเวโดยพอรู้เรื่องคะแนนกูเสร็จ แม่งอัพสเตตัสไลน์ว่า "You are not lose" โอเคดี อิจฉาครอบครัวกูกันเข้าไปทั้งที่ให้ความช่วยเหลือและไม่เคยคิดจะแจ่งขันอะไรกับครอบครัวมึงเลยแถมตอนเด็กๆลูกชายคนโตของลุงคนนี้ขโมยแผ่นเกมส์โปรดของกูซึ่งถ้ามันขอกูก็ให้นะถือเป็นมารยาทแต่นี่แม่ขโมยไปเลย เออดี กูคิดว่ากูโตขึ้นไม่ช่วยไอ้พวกเหี้ยพวกนี้แน่ๆ
ต่อมาคือลุงสอง ความเหี้ยของมันมีมาตั้งแต่สมัยเด็กยันโต คือพ่อกูเป็นลูกคนกลาง มันคนโต มันขออะไรได้ตลอด(ลูกคนจีน) ทั้งที่นิสัยมันเหี้ยมาก สุดท้ายมันจบแค่ปวช. พ่อกูขยันเรียนและเรียนเก่งมากแต่เป็นลูกคนกลางเลยหัวเน่าไป ดิ้นรนเอาเอง ความเหี้ยของมันมีมากขึ้นเมื่ออยู่ข้างบ้านกู เมียของมันเอาผ้าอ้อมที่ใช้แล้วของลูกมาโยนใส่บ้านกู เหม็นและเหี้ยมาก และมันก็ดูดตังค์อาม่ากูเยอะชิบหาย ที่เหี้ยสุดๆคือทำให้พ่อกูเกือบโดนยิงตายเพราะหนี้ของมัน เจ้าหนี้ของมันเกือบยิงผิดคนจะยิงพ่อกูแทน ด้วยความเหี้ยของมันชีวิตมันเลยตกอับมากกว่าช่วงที่บ้านกูตบอันเสียอีก สุดท้ายมันก็ย้ายบ้านแล้วไปอยู่บ้านเช่าแถวตจว. ในช่วงงานศพอา(คนละคนกับเจ้าของร้านอาหาร)
มันโผล่มาในสภาพที่เหี้ยมากโดยเฉพาะลุกสาวกระหรี่ของมันที่ใส่ขาสั้นมางานศพอากูไม่ให้เกียรติสัสๆ จากนั้นกูไม่เห็นหน้ามันอีกเลย ถัดมาที่ผัวของอา ผัวของอานี่ก็เหี้ยสุดตีนเหมือนกัน มีเมียน้อยตอนอากูท้อง
พ่อกูไปทำงานกับมันและโดนมันไล่ออกถึง 3 ครั้ง ว่าง่ายๆคือบ้านกูตบอับถึงสามครั้ง(แต่ครั้งที่กูอยู่ป.3-4 หนักสุดเพราะไม่มีใครรับพ่อกูเข้าทำงานเลย) และตอนที่เปิดร้านอาหาร มันด่าคอรบครัวกูว่า "ครอบครัวขอทาน" ทั้งที่ครอบครัวกู พ่อกู แม่กู ช่วยทำงานเต็มที่(พี่กูนี่ไม่นับว่าทำงานเต็มที่เพราะมันทำตัวเหี้ยมาก) จากนั้นก็ไล่ครอบครัวกูออกอีกรอบทั้งที่ทำสัญญา 5 ปีแต่แม่งหน้าด้านไม่สนใจบอกว่าถ้าอยากได้ตังค์ให้ขึ้นศาลซึ่งใช้เวลานานนับปี...คือไอ้เหี้ย บ้านกูก็ตบอับอีกครั้งเพราะความเหี้ยของมัน แต่เนื่องด้วยอากูต้องเลือกครอบครัวของเค้า มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่ครอบครัวกูจะตัดญาติกับเค้าไปโดยปริยาย สรุปแล้วญาติที่กูเหลือและติดต่อจริงๆมีแค่ลุงหนึ่งขี้อิจฉาเท่านั้น

>>10 กูเกลียดพี่กูแต่ลึกๆกูก็รักเพราะพ่อแม่กูปลุกฝังให้รักพี่น้อง.............ของบ้านกูนี่ พ่อแม่ก็พยายามปลูกฝังนะ แต่ไม่ได้ผลว่ะ กูกับน้องทะเลาะกันเรื่อย จนตอนกูม.ปลายกูกับน้องทะเลาะกันแล้วไม่คุยกัน ช่วงปีแรกๆกูโกรธมันที่มันเป็นคนเห็นแก่ตัว บ้านจะมีปัญหายังไงขอกูรอดไว้ก่อน มีอยู่วันหนึ่งน้ำท่วมเข้าบ้าน ไอ้นี่มาช่วยแปปเดียวแล้วหลบไปทำการบ้าน แม่กูรู้ก็ไม่ว่าด้วยนะ บอกว่าปล่อยน้องทำการบ้านไป พอกูเข้ามหาลัยได้กูรู้สึกว่าอยากกลับไปแก้ไขวันเก่าๆว่ะ กูฝันบ่อย(เก็บกดมั้งแล้วปล่อยออกมาทางความฝัน)ว่ากูกับน้องกลับมาคุยกันได้แล้ว แม่งบ่อยจนกูพยายามกลับมาคุยกับมัน แต่ก็ไม่ได้ผล ต่อมามันสอบติดมหาลัยคณะดัง อนาคตดีแน่มึงเพราะมันเรียนเก่งกว่ากูเกรดสวยกว่า(แต่เป็นเด็กประเภทเรียนเก่งแต่เห็นแก่ตัว กูรอดคนอื่นไม่สน) หลังๆกูก็ไม่สนใจแม่งและ ไม่คุยก็ไม่คุย พ่อแม่กูไม่ค่อยสบายใจ บอกกูว่าคนเราเกิดมาเป็นพี่น้องกันสุดท้ายก็เหลือแค่พี่น้องที่จะช่วยเหลือกันได้ คือกูก็เข้าใขความรู้สึกของพ่อแม่ล่ะ มีลูกแต่ลูกไม่คุยกันมันลำบากใจ ตอนนั้นกูไม่อยากสวนไปว่า "แม่ครับยังไงมันก็ดีกว่าพวกธรรมวัฒนะแล้วกัน........." กลัวแม่กูเครียดจนช็อค

ทุกวันนี้ใกล้จะ 10 ปีและที่ไม่คุยกัน แต่กูไม่มีปัญหานะ ต่างคนต่างอยู่

>>12 แต่จริงๆไม่ใช่เพราะแม่พ่อกูปลูกฝังอย่างเดียวหรอก เป็นเพราะตอนเด็กๆประมาณอนุบาลกูติดพี่แจเลย เพราะตอนนั้นพี่กูใจดีมาก แต่แม่งมาเสือกเพี้ยนตอนโตไง พูดแล้วแอบเศร้า

ของกูเป็นญาติฝ่ายพ่อง่ะ
ทุกๆ สิ้นพี่จะมีญาติฝ่ายพ่อมานอนฉลองที่บ้านตรูประมาณ 4 - 5 วัน ตรูก็เป็นคนไม่ค่อยออกจากห้องไงและไม่ค่อยให้ใครเข้าห้องกู แต่ที่นอนมันไม่ค่อยพอพ่อเลยบังคับให้กูสละห้องให้ญาติจนกว่าจะกลับกัน เขาก็พาญาติไปเที่ยวโวย คือญาติฝ่ายพ่อกูมันเป็นแนวๆ พวกเห็นแก่ตัวโครตๆ ไปเที่ยวนี้น่าตบมาก คือมันลากกูมาเที่ยวแล้วซื้อน้ำซื้อทุกอย่างให้พ่อกับพวกแม่งหมดเลย ส่วนแม่กูกับกูแม่งปล่อยทึ้งเดินเที่ยวนี้ปล่อยกูกับแม่นั่งอยู่ 2 คนส่วนพวกแม่งก็ลากกันไปเป็นสิบๆ คน เรื่องนั้นในใจก็ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะกูก็ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครอยู่ละ ตอนข้าวเย็นกูก็ต้องไปนั่งทำนั่งเสริฟให้แม่ง แม่งก็นั่งแดรกกันเองกับพ่อกูไล่แม่กูให้ไปทำกับข้าว พอกูทำเสร็จแม่งแดรกกันจนอิ่มพอดีแล้วกูก็ต้องมานั่งแดรกของเหลือพวกแม่งอีก แต่มันเหี้ยตรงที่วันจะกลับนะดิ แม่งค้างห้องกู 5 วัน ในห้องกูมีพวกของหนังสือการ์ตูน หนังสือเรียน ฟิกเกอร์ แผ่นเมะจากญี่ปุ่นที่สั่งมา และพวกของตกแต่ง Made In Japan เยอะมาก แม่งมาทุกรออบของกูต้องหายไปทุกรอบ แม่งมาหากู 5 ปี ของกูหายไปมูลค่าเกือบๆ 20000 บาทแล้วอะ หายไปพวกตุ๊กตาสั่งทำแบบน่ารักๆ โคมไฟญี่ปุ่น ลำโพงตัวหรู ดาบไม้ หม้อหุงข้าวในห้อง ของในตู้เย็นเล็กพวกเหล้า โชยุ และ ขนมช็อกโกแลตนี้ซื้อมาเต็มหายไปหมดตู้เลย และปีก่อนโทรศัพท์กูหาย ไอ้เหี้ย เคยจับได้ว่าขโมยรอบหนึ่ง พอกูไปบอกพ่อนะ แม่งต่อยหน้ากูเลย กูเลยจะถามว่า ปีใหม่นี้กูจะมีวิธีป้องกันยังไงดีว่ะ ขอเพื่อนโม่งช่วยหน่อย

>>14 กูเข้าใจมึง กูมีญาติที่เป็นเด็กเปรตนรกเหมือนกัน ห้องกูนี่ปกติกูล็อคไว้ตอนไปทำงาน แต่วันนึงกูไม่อยู่บ้านแล้วแม่กูเขาเปิดให้หลานเขาเข้าไปเล่น เด็กห้าคนน่ะมึง รื้อหนังสือการ์ตูนกูมาอ่าน เอาฟิคเกอร์ที่กูสะสมมาเล่นแปลงร่างแล้วต่อยๆกระทืบๆ เขียนใส่สมุดงานกู กูเข้าไปนี่ตบหน้าหันเป็นรอยฝ่ามือหมดทุกคน แม่กูกับญาติกูมาโวยวาย กูเลยชี้หน้าด่าว่าของพวกนี้ราคาเท่าไหร่รู้มั้ย พวกมึงมีปัญญาจ่ายมั้ย หนังสือกูชำรุด หาย ฟิคเกอร์ โมเดลอะไรแม่งขาหัก ที่ระยำมากคือมันดึงโปสเตอร์ที่กูแปะไว้แล้วกาวมันแน่น มันเลยดึงออกมาได้แค่ครึ่งเดียว ไอ้โปสเตอร์นั่นก็ขาดห้อยอยู่่แบบนั้นล่ะ เป็นอนุสรณ์ให้กูดูเล่นๆ มีแอบขโมยหนังสือการ์ตูนกับตุ๊กตากลับบ้านด้วยนะมึง

>>14 >>15 เหี้ยเปรตมาก กูเคยแค่ไม่อยู่บ้านนานๆแล้วมาเปิดอ่านหนังสือการ์ตูนตัวเองพบว่าบางหน้าถูกฉีกไปกูนี่โมโหสัดแต่ไม่รู้ใครทำเลยทำไรไม่ได้
กูเองก็เคยเจอปัญหาแบบ14เหมือนกันที่ญาติมาค้างที่บ้านที่น้อนไม่พอแล้วต้องมานอนห้องกู กูหงุดหงิดเหมือนกันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับข้าวของของกูแต่กูไม่มีของแพงมากและของกูก็ไม่มีใครยุ่งเลยไม่ได้เป็นไร แต่ถ้าให้แนะนำกูว่ามึงขอให้ญาติไม่ต้องมาเข้าห้องมึงได้มั้ยวะ ของกะพ่อนี่แหละ เตรียมห้องให้พวกมันแต่ต้องไม่ใช่ห้องมึงแล้วล๊อกห้องเก็บกุญแจไว้คนเดียวเลย หรือไม่ก็ย้ายของมีค่าของมึงไปเก็บไว้ในที่ๆพวกมันไม่สามารถเข้าถึงได้แต่อาจยุ่งยากมาก มึงต้องคุยกะพ่อมึงจริงจังแล้วล่ะว่ามึงลำบากใจมากถ้าจะมาสร้างความเดือดร้อนให้ขนาดนี้ ไม่ก็ย้ายไปนอนกะพวกแม่งเลยถ้ามันยุ่งกะของของมึงก็ด่าไปเลย ถ้าทะเลาะกันจนมันไม่มาเหยียบบ้านมึงได้นี่สบายเลย(แต่กูว่าก็ลำบากมึงและพ่อมึงอยู่นา) กูคิดวิธีที่ดีกว่านี้ไม่ออกแล้วว่ะ รอโม่งคนอื่นละกัน

เออแต่ถามหน่อย มันต่อยหน้ามึงแล้วพ่อมึงไม่ทำไรเลยหรอวะ จริงๆขโมยของแล้วจับได้นี่มึงแจ้งความได้นะ(แค่ลงบันทึกประจำวันให้เสียวขนตูดเล่นก็ได้มั้ง แต่ก็นะจะเข้าหน้าไม่ติดเอาแต่ว่าถึงขั้นต่อยหน้านี่กูก็ว่าจูนยากอยู่) แล้วแม่งเป็นงี้มา5ปีทำไมบ้านมึงไม่ทำอะไรบ้างวะ นี่ถ้าเป็นกูนะมีตบตั้งแต่ปีที่2ละ

>>17 แบบว่าพ่อกูแม่งเข้าข้างไอ้ญาติมากอะกูเคยไปแจ้งความแล้วนะตอนปีที่ 3 แต่แม่งพ่อกกูก็บังคับให้ไปถอนความ เหมือนรักญาติมากอะ
อีกอย่างที่กูโดนต่อยอะ พ่อกูอะต่อยกู ไม่ใช่มันต่อย แม่งยืนดูแล้วยิ้มใส่

>>18 จับทั้งญาติมึงละพ่อมึงเข้าคุกสะ เข้าไปให้หมดนั่นล่ะ กูล่ะเบื่อพวกรักพวกพ้องไม่ว่าจะกับญาติ กับเพื่อน กูเห็นแล้วขยะแขยงสัสๆ กูก็มีญาติแบบนี้ว่ะแต่โชคดีหน่อยคือกูเป็นพวกไม่ยอมคน จะแก่กว่าอ่อนกว่าถ้าเหี้ยนักจะฟาดกระบาลให้ แล้วกูเป็นแบบนี้กันทั้งบ้านไงจะพี่ ป้า น้า อา ทำตัวเหี้ยๆ พ่อ แม่ กูจัดหมด ต่อให้ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่ฝ่ายญาติกูไปทำใครเดือดร้อนที่มีไฟท์อ่ะ แต่ส่วนมากญาติฝ่ายแม่กูชอบทะเลาะกันเองแย่งที่ดินแต่ไม่เกี่ยวกับแม่กูนะ เป็นที่ของลุงกูโดนป้าอีกคนโกงไปเรื่องนี้แม่กูก็ไฟท์ให้ลุงกู แต่ก็ช่วยได้ไม่มากเพราะแม่งสร้างห่าไรไม่รู้ทับที่ลุงกูไปแล้วส่วนนึง ทำได้แค่ไม่ให้ทำเพิ่มน่าสงสารลุงกูชิบหาย แต่เท่าที่กูอ่านมากูถือว่ากูโชคดีที่มีญาติดีๆ เยอะกว่าเหี้ยๆ และโครตน่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างด้านการนำเนินชีวิต และพ่อแม่ไม่ปัญญาอ่อนขนาดเข้าข้างญาติต่อยลูกตัวเองเพราะเรื่องเรื้อนๆแบบนี้ กูพูดจริงๆ ถ้ากูโดนพ่อทำแบบนี้กูกับพ่อคงต้องไฟท์กันหน่อยเหมือนกันว่ะโทษฐานทำให้กูผิดหวังในตัวพ่อ ส่วนเรื่องเด็กๆมาห้องกูไม่มีปัญหาว่ะ แม่กับพี่สาวคอยเล่นด้วยตลอดกูอยู่กูก็เล่นกับเด็กด้วยไม่ว่างก็ไม่มีใครเข้าห้องของในห้องก็ไม่มีเหี้ยไรเลยมีแต่หนังสือเรียนอุปกรณ์ทำงาน นิยายหนากองบนหัวเตียงที่คงหล่นมาทับหัวกูตายห่าสักวันถ้ากูยังซื้อมาเพิ่ม

>>19 ญาติฝ่ายแม่กูอะดีมาก แต่ฝ่ายพ่ออะเหี้ยแต่ไม่เหี้ยทุกคน ยังไงก็ Thx ไว้ก่อนแล้วกัน กูจะรอดูปีนี้ไอ้สัส ถ้าของกูหายอีกเดียวมีเรื่อง

>>11 เออกูสงสัยมานานละ คนจีนแม่งเป็นเหี้ยอะไรกะลูกรองลูกกลาง แค่เกิดช้ากว่าพี่แม่งกลายเป็นตัวจัญไรทั้งๆที่พ่อแม่มันก็เย็ดกันเองจนติดลูก มีใครสั่งให้มันเย็ดเอาตัวกาลกีณีเหรอวะ แล้วมึงตั้งธงไว้แล้วทำไมแม่งไม่ทำหมันซะตั้งแต่ได้ลูกชายคนแรก กูงงสัส

>>16 แม่กูเขามองว่าของพวกนี้เป็นเรื่องไร้สาระเว้ย แล้วญาติๆมันก็คือน้องเรานะ เห็นหนังสือการ์ตูนดีกว่าญาติได้ไง กูเลยบอกญาติเหี้ยๆกูไม่นับเป็นญาติอะดิ ทุกวันนี้พวกมันไม่มาบ้านกูอีกเลยหลังจากเจอกูตบเข้าไป มันบอกว่ากูใจร้ายใจดำระยำหมา

ว่าไปกูไปเที่ยวต่างประเทศกับญาติพวกนี้ แม่งแฮ้บเอาของในโรงแรมแบบสบู่ ยาสีฟัน เทียนหอม ถ้ามันยกอ่างล้างหน้าเขากลับได้นี่คงเอากลับมาแล้ว พวกครัวซอง ขนมปัง แยม ที่เขาเอาวางให้เป็นอาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ต์แม่งก็โกยใส่กระเป๋าจนหมดตระกร้าแล้วเอามาภูมิใจกัน พอกูไม่เอามาก็ด่ากูโง่เว้ย แถมเอามาก็ไม่แดกอีกเพราะไม่ชอบแดกขนมปัง ไม่เห็นอร่อยตรงไหน กูเคยเหน็บไปว่าไม่ยกกระทะทอดไข่ดาวกับเบคอนเขามาเลย เหมือนไม่รู้ว่ากูเหน็บอีก บอกว่ายกมายาก กูมึนแทนเลย

ของกูเป็นเรื่องของพี่ชาย เหมือนกันวะ 22 ปีแล้วมั้ง แม่งยังไม่จบ ม.3 เลยเป็นนีทขอเงินแม่อยู้ไปวันๆ
เมื่อก่อน ตอนขึ่น ม.6 เทอมแรกอยู่ดีๆ ดรอปเลยซะงั้น ดรอปแบบดื้อๆ เหมือนขี้เกียจแล้วอะ เรียนเก่งด้วย แล้วเป็นพวกเพื่อนไม่ค่อยคบด้วยเพราะเป็นพวกอวดเก่ง+จูนิเบียวด้วย แต่กูก็งงมีนิสัยเพียนๆ แต่ดันเป็นเสือผญได้ กูละงง
กับใช่เงินมือเติบด้วยสัส เงินหมดมาขโมยเงินกูจนเกลี้ยง แล้วพอใช้เงินเยอะเป็นนิสัยมีช่วงนึง ดันไปโดนจับติดคุก เพราะเป็นพวกขโมยขึ้นบ้านคนอื่น ติดไม่กีวันเพราะแม่ประกันออกก่อน หลังจากติดคุกพวก ผญ ที่เคยจีบและรู้จักหลายๆ คนแม่งหายไปในชีวิตพี่กูเกือบหมดเลย เหลือแค่แฟนคนเดี่ยวที่คบมา 6 ปี แล้วติดคุกไหมกูใจคอไม่ค่อยดีเลยวะ พวกที่ไม่ชอบขี้หน้าพี่กูมาพูดเยาะเย้ยพี่กูตอนหน้ากูเลยสัส แต่กูทำอะไรไม่ได้กูเป็นพวกไม่ชอบมีปัญหา
แต่พอผ่านมา 3 ปี(ปัจจุบัน) อะไรๆก็ค่อยดีขึ้นนิดนึง เริ่มมีคนคบ มีเพื่อนเก่ากลับมาคบ แต่นิสัยจูนิเบียว(เพี้ยน)ยังไม่เลิก อยากแก้ชิบหาย
แต่ถึงพี่ชาย กูจะเหี้ยยังไงกูก็ยังรักวะ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร
กูเสียดายพวกที่มีพี่มีน้องแต่แมางไม่สนใจกันนี้สิ ไม่น่าเป็นพี่น้องสายเลือดเดี่ยวกันเลย

>>21 กูก็ไม่เข้าใจว่ะ คือพ่อกูดีกับย่าและปู่มาก แต่ผลที่ได้กลับมาระยำสัส ย่ากูเคยเอารองเท้าปาใส่หน้าแม่กูต่อหน้าต่อตากูด้วยในช่วงที่พ่อกูรับเขามาเลี้ยง(พี่ชายคนโตไม่ยอมเลี้ยง) โคตรเหี้ยปัจจุบันแม่กูบอกว่าเจอกันอีกทีงานศพ เออดีเหมือนกัน เหม็นหน้าญาติฝั่งพ่อที่ทำให้ครอบครัวกูตกอับหลายรอบเหลือเกิน

>>23 กูไม่เข้าใจเรื่องของมึง

พี่ชายมึงอายุ22ปียังไม่จบม.3 แต่เรียนม.6แล้วดรอปได้ไงวะ

>>18 เหี้ย กูปวดใจแทนมึงเลยว่ะ ถ้าเป็นกูกูจะคุยกะพ่อก่อน คุยแบบกูไม่ยอมเลยนะ ทะเลาะกันก็ช่าง ใสความดราม่าน้ำตาตกลงไป คิดว่าพ่อต้องมีใจอ่อนบ้าง ยังไงเค้าก็ต้องรักมึงมากกว่าญาติป่ะ ไม่ก็ขอให้แม่ช่วยคุยด้วยเอาแบบสองรุมหนึ่งอ่ะ ถ้าไม่ได้ผลกูจะย้ายของกูเข้าที่ปลอดภัย เหลือไว้แต่ของที่ยอมหายได้และกูจะป่วนประสาทมันทุกวันเอาให้แม่งอยู่ไม่ได้เลย เช่นแอบเอาขนมมาโรยบนเตียง เอาน้ำในตู้เย็นผสมยาถ่าย แน่นอนว่าต้องบรรจุอยู่ในขวดที่เป็นขวดพวกน้ำหวานหรืออะไรก็ตามที่พวกแม่งชอบขโมยกิน หาของหมดอายุมาแช่ ซ่อนนาฬิกาปลุกที่เสียงดังมากๆตั้งเวลาไว้ทุกวันแล้วแอบไว้ซักที่ให้หาไม่เจอ แล้สรอดูพวกแม่งสะดุ้งตื่นกันกลางดึกแล้วปิดนาฬิกาไม่ได้ ถ้าพ่อมึงมาโวยมันก็ไม่เกี่ยวกะมึงละ บอกไปว่า ที่นอนมดขึ้นเองมึงไม่ได้อยู่ห้องนั้นตอนนั้นกโทษพวกแม่งไปเลยว่าแอบเอาขนมขึ้นมากินบนเตียงคนอื่น ได้ด่าแม่งเพิ่มด้วย หรือเรื่องนาฬิกามึงก็บอกว่าไม่รู้ไป หาไม่เจอมันนานแล้วอยู่ไหนไม่รู้ ไม่ว่างมาหาให้ ให้หากันเอาเองถ้าไม่พอใจไปนอนที่อื่นก็ได้ ขวดยาถ่ายนี่จับมือใครดมไม่ได้เพราะวันๆนึงไปกินอะไรมาบ้างก็ไม่รู้ มันไม่รู้หรอกว่ามาจากน้ำของมึง หรือถ้ามันจะโวยวายก็มีโอกาสด่าสวนอีกว่าขโมยกินของคนอื่น หรือเอาขนมปังขึ้นราจัดๆไปซุกไว้บนหัวเตียงเอาให้พวกแม่งสูดราเข้าไปจนมันไปงอกในปอดตายห่าไปเลย ไอ้เหี้ย ข้อยี้กูล้อเล่นอย่าเอาไปทำล่ะ ถ้าแม่งยังมาอีกก็เตรียมกลใหม่ๆแกล้งมันอีก มันส์อีสัส ไหนๆก็ไม่กลัวว่าจะตัดญาติกันอยู่ละ จริงๆถ้าแอบตั้งกล้องได้กูอยากให้วางของล่อให้มันขโมยมากๆแล้วเอาคลิปไปตบพ่อมึง แล้วเก็บไว้เลยอย่าลบ ลบแค่ในเครื่องพอ พอทำตัว้หี้ยอีกแบง๊กเมล์เลย ไอสัส ไม่ก็เก็บไว้เป็นหลักฐานเผื่อมีเรื่องได้

กูเกลียดญาติ วันนี้ญาติมาบ้านกู กูเกลียดทั้งๆที่กูหรือพ่อหรือพี่กูไม่เคยมีปัญหากับญาติเลย แต่กูเกลียดเพราะพอญาติมาทีไร พอกลับไปแม่กูจะเริ่มด่าพ่อกูทันที แล้วก็จะพูดหยาบคายด่าโคตรเหง้าพ่อกูทั้งๆที่พออยู่ต่อหน้าญาติพวกนั้นก็พูดดี พูดเพราะ แบบเป็นคนละคนกันเลย ชอบบอกว่าญาติกูกับพ่อกูตอแหลแต่กูไม่เข้าใจว่าทำไมพอตอนญาติมาแม่ไม่ไล่ไปหรือไม่ก็ด่าเหมือนที่ด่าลับหลัง พ่อกูไม่อยากมีปัญหาก็นั่งฟังเงียบๆกูสงสารพ่อชิบหาย ทั้งๆที่ไอ้พวกญาติแค่มาเยี่ยมเอาของมาฝาก มาคุยอะไรด้วย เหี้ยญาติพวกนี้แม่งพอมาทีไรทิ้งปัญหาไว้ให้บ้านกูทุกที เกลียดชิบหาย ถ้ามันไม่มากูไม่ต้องนั่งฟังแม่ด่าพ่อ ด่าพี่ ด่ากู ด้วยเรื่องอะไรที่กูไม่รู้ว่าไปทำผิดไว้ตอนไหนหรอก

>>23 ไอ้บ้านที่พี่น้องไม่รักกันมันมีนะเว้ย อย่างบ้านกูนี่พี่น้องบ้านกูจะฆ่ากันตายเพราะมรดกอยู่แล้วมึง ยังดีที่กูไม่ใช่ลูกรัก หลานรัก กูเลยได้มาน้อยเงินสดแค่เอาไปตั้งตัวทำกิจการเล็กๆแบบพวกร้านกาแฟ ร้านเบเกอรี่ได้ เลยไม่มีใครเพ่งเล็ง เขาไปเขม่นกันเรื่องที่ดิน อสังหาริมทรัพย์ เครื่องเพชร ทองที่พวกพี่ๆได้ว่ะ ล่าสุดแม่งเตรียมจะฟ้องร้องเป็นผู้จัดการมรดกกันแล้วด้วย กูล่ะเสียวว่ามันจะฆ่ากันเองจริงๆ

>>28 แม่งน่ากลัววะ

ครอบครัวแม่กูแย่งที่นาของตาที่ตายไป ลูกหลายคน วุ่นชิบหาย แม่กูเกลียดครอบครัวของพ่อ กูเข้าใจว่าทำไม แต่มันไม่แฟร์กับพ่อว่ะ

กูสงสัยทำไมไม่แบ่งให้เท่าๆกัน หรือแม่งโลภอยากได้คนเดียว อย่างว่าญาติจำพวกนั้นจัดเป็นญาติเหี้ย กูจึงไม่แปลกใจอะไร

แม่กุหนีมา กทม มามีผัว ทิ้งพี่กับพ่อแม่ให้ทำนา เวลากูไปเยี่มบ้านเค้า กูจะถูกเกลียด ถูกกระแนกระแหน กูกลายเป็นลูกของแม่ที่ทิ้งพ่อแม่มามีผัวและฐานะดีกว่า เดี๋ยวนี้กูไม่ไปที่นั่นมา 10 กว่าปีแล้ว เห็นว่าแม่กูไปคนเด๊ยวไม่ได้ ต้องเอาน้องชายไปด้วย อีกอย่าง ยายกูเป็นหนี้หวย เล่นไสย พีแม่กูขี้เมา เซนเหล้าเพียบ พวกเค้าเข้ากันดีจนแย่งที่นาส่วนใหญ๋ไปได้ พอได้ก็ขายต้นไม้ในแปลง ซึ่งก็เสือกเนียนไปตัดที่ของแม่กูด้วย เหี้ย ปัญหาแม่งสารพัด แม่กูได้น้อยกว่าใคร ยังโดนขโมยไม้ในแปลงอีก แตจก็สมควรอยู่ เพราะไม่เคยไปดูที่ดินเลย

แต่ตอนที่ตายังอยู่ กูรู้ว่าเขารักแม่กูกับน้องชายมาก เพราะไม่เหลวแหลก แถมส่งเงินให้

>>31 เจอความลำเอียงแบบที่อย่างตากูที่ยกที่ดิน ยกเครื่องทองเก่าๆให้ลูกชายคนเล็กหมด ถ้าขายก็ได้หลายล้าน ไอ้นี่งานการก็ไม่ทำ แว้นรถ เลี้ยงหญิงไปวันๆ ยังดีที่มันไม่เล่นยากับการพนัน ส่วนลูกคนอื่นๆไม่ให้อะไร แบบว่ามีงานมีการทำกันแล้ว ก็เอาทรัพย์สินให้น้องมันไปละกันนะ บ้านแตกเลยตอนนั้น

>>28 จะไปยากห่าอะไรวะ มึงก็รอมันจัดกันให้เสร็จใครตายไปก็ปล่อยไป ใครอยู่มึงก็แจ้งความฟ้องร้องไปให้มันติดคุกที่เหลือมึงจะทำไงต่อคิดเองนะ

กูอ่านของหลายๆคนแล้วสงสัย พวกพ่อแม่บางคนนี่มันคลอดลูกมาเพื่อเป็นหลักประกันว่าแก่ไปแล้วจะมีคนเลี้ยงปะ ไม่ได้รักเท่าไหร่ กูเคยเห็นแบบทวงบุญคุณกับลูกฉิบหาย กูเลี้ยงมึงมา กูคลอดมึงมา แม่งด่าลูกงี้ทุกวันทั้งที่ปู่ย่าเป็นคนเลี้ยงให้ ค่ากินค่าแดกหลักๆปู่จ่าย กูไม่เข้าใจ บอกไม่มีเวลา ต้องทำงาน ไม่พร้อม ไม่พร้อมจะเย็ดไม่ใส่ถุงทำไม แค่เงินอย่างเดียวมันทำให้เด็กโตมามีคุณภาพไม่ได้นะเว้ย

เย็ดแม่ วันนั้นกูขอเงินแม่แม่แม่งไม่ให้กูเลยจัดแม่งเลยตบแม่ง
แม่กูนี่ร้องไห้ใหญ่กูนี่สะใจมากสมน้ำหน้าไม่ยอมให้เงินกูไปร้านเกม

>>37 มึงล่อเป้าหรือสันดานต่ำกว่าเหี้ยจริงๆวะ

>>38 มึงจะควยไรเจอได้สัส

>>38 กูสันดานดีราวกับพระเจ้ามาโปรดแม่กู
กูจะสั่งสอนแม่กูมึงจะทำไม

>>38 >>37 แม่งล่อเป้า อย่าไปสนใจแม่ง

เป็นโรคต้องการความสนใจขนาดหนักจนต้องมาเรียกร้องความสนใจในบอร์ดโม่งเลยเหรอวะ

จิตใจอันบอบบางของกูคงบิดเบี้ยวไปหมดแล้วเพราะกูขำ >>37 หว่ะถถถถถถ

ไม่มีใครมาต่อแล้วหรอวะ กูชอบอ่านนะ

นั่นดิ กูก็ชอบอ่าน โดยเฉพาะตอนนี้ในพันทิปแม่งไม่มีห่าอะไรให้อ่านเลย มีแต่กระทู้นิยายน้ำเน่าชิงผัวแย่งเมีย 18+ อะไรก็ไม่รู้

ไอ้พวก porntip อ่ะน่ะ กูบอกกระทู้แนวนี้แม่งแต่งหมดอ่ะสัส เดี้ยวมาต่อนะๆ เดี้ยวมาต่อนะๆ พ่อมึงอ่ะสัสลืมบทไง เรื่องจริงต้องเม้นเดียวควย

ผมแม่งลูกคนกลาง พ่อโอ๋พี่ แม่โอ๋น้อง กูหัวเน่า ตอนเรียนหนังสือกูใส่ชุดเก่าๆต่อจากพี่แต่พอถึงตาน้องกูแม่งเสือกได้ชุดใหม่
กูขออะไรนี่ต้องทำโน่นทำนี่แลกมาทั้งนั้น บางทีทำได้แต่ไม่ให้บอกเอาทำไมไร้สาระ เอ๋า ทีไอ้2ตัวนั่นแทบจะใส่พานถวาย
เกรตตกติด0 ผมนี่แทบจะแดกตีนพ่อแทนข้าวเลยวันนั้น ไอ้คนพี่เรียนๆเล่นๆเย็ดสาวไปวัน พ่อภูมิใจลูกผู้ชาย น้องผมแม่งบ่นขี้เกียจเรียนแม่ขึ้นค่าขนมให้มันไปเรียน โครตเศร้าอ่ะชีวิตผม ทีนี้จุดแตกหักแม่งวันนึงพี่กะน้องผมแม่ง....
โทษครับ ออกไปทำธุระแปปนึงเดี๋ยวมาต่อนะ

>>47 เช็คเรตติ้งก่อนเหรอวะ ถถถถ

>>47 กลับพันทิพไปมึง

กูล่ะเกลียดญาติฝั่งแม่ แม่งตกอับละมาทำงานกับแม่กู แทนที่มันจะทำกับแม่กูดีๆเสือกมาโกง
แม่กูก็ยังสงสารเพราะแม่งต้องเลี้ยงยาย แล้วยายก็ดันเข้าข้างมันอีก
บางทีแม่งชอบเอายายมาอ้างเพื่อขอตังแม่
ทั้งๆที่แม่บอกเอามาอยู่กับแม่ดีกว่าแต่มันไม่ยอม
กูถือว่ามันโคตรโชคดี ยายรักมันมากแถมลูกชายสองคนตั้งใจเรียนถึงพ่อแม่มันจะไม่เอาถ่านและสันดานหมา

อ่านของพวกบนๆแล้วกุรู้สึกตกใจมากที่กุมีญาติดีมากๆ....ฟิลลิ่งลัคกี้เวรี่มัช

ไว้มึง พี่ ย้องมึงมีผัว เมีย ความชิบหายจะมาเอง ต่อให้มึงครองโสดก็เถอะ

อ่านที่พวกมึงเล่าแล้วทำให้กูซึ้งใจมากที่เกิดมามีญาติดีๆ
สู้ต่อไปนะเพื่อนโม่ง กูเป็นกำลังใจให้

เออเว้ย เซ็งเหี้ย ญาติอื่นๆ ฝั่งแม่กุ แม่งเหี้ยกันคนละแบบ
คนนึง ยืมไม่คืน ไม่มีไม่หนีไม่จ่าย เจ้าหนี้เพียบ
คนนึง โกงที่ดิน โกงมรดก แต่อาทิตย์หน้า ได้ไกล่เกลี่ยกันแล้ว
คนนึง บ้า คิดว่าตัวเองเป็นคุณหนู อีนี่โหด ทรพี เกือบฆ่าตายายกุ
แถมญาติกุที่เป็นบ้าว่ะ มาอยู่บ้านกุแล้ว เอาลูกมาด้วย ทำยังไงดีวะ
ก่อนหน้านี้อยู่ที่บ้านยายกุนะ พี่ที่โกงเอาที่บ้านไปขายคนอื่น ก็ไล่ที่
แล้วยื้อไปเรื่อยๆ จนตอนนี้โผล่มาอยู่บ้านพักตากอากาศของกุที่ชุมพร
บอกให้แม่โทรไปศรีธัญญากับมูลนิธิปวีณาก็ไม่โทร
ลูกแม่งก็ไม่เรียนหนังสืออีก ควย
ไม่น่าให้ญาติเป็น ผจก มรดก เลยเว้ย มีแต่ปัญหา

ถามหน่อยสิ มีใครไม่ค่อยสนิทกับพ่อแม่มั้ย
แล้วเวลาคุยนี่คุยเรื่องอะไรกับพ่อแม่บ้าง คือกูก็ไม่ใช่คนพูดเก่ง
เวลาเค้าโทรมาก็ไม่รู้จะชวนคุยอะไร ได้แค่เออออถามคำตอบคำไปเท่านั้น
"งานเป็นไงบ้าง?"
"ก็งั้นๆน่ะ"
"กินข้าวรึยัง"
"กินแล้วๆ"

ปล.กูไม่ได้คุยกับพ่อมาหลายเดือนแล้ว ว่าจะโทรไปซักหน่อย
(ไม่รู้จะถามผิดทู้รึเปล่านะ)

ไม่รู้ดิ แต่กูไม่สนิทกับพ่อแม่เหมือนกัน พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่ตอนเล็กๆ แม่ให้ยายเลี้ยง โตมาชั้นมัธยมก็เข้ากรุงเทพมาอยู่กับป้า โดนกรอกหูเรื่องบุญคุณทุกวันจนกูรำคาญ ม.3 หนีออกจากบ้านไปอยู่กับเพื่อน ทำงานเด็กเสิร์ฟ ล้างจานแลกข้าวกับที่ซุกหัวนอน ผ่านไปสองเดือนก็เจอตัวกูเพราะคนปากสว่างอย่างน้ากูคาบข่าวไปบอกว่ากูอยู่ไหนทั้งๆที่รับปากว่าจะไม่บอก ตอนนั้นเลยรู้จักคำว่าตีสองหน้า และต้องกลับไปเรียนต่อก็เอากูไปฝากไว้ที่บ้านป้าหลังเดิมนั่นล่ะ ทีนี้ล่ะมึงเอ้ยยยย โดนด่าเช้าเย็น หาว่าใจแตกมั่ง หนีออกจากบ้านไปเอาผัวมั่ง เสียตัวไปแล้วสิท่า ทำแท้งก็อย่ามาตายในบ้านนะ เลิกเรียนกูก็ไม่อยากกลับบ้าน ไปห้างกูก็ไม่มีตัง เลยนั่งเล่นแม่งในสนามเด็กเล่นจนสามทุ่มแล้วค่อยๆย่องกลับบ้านเพราะเขานอนกันแล้ว ป้ากูขี้งกมากกกกกกกกกกก เงินก็ไม่ให้กระเด็นออกจากบ้านซักแอะ ไม่เปิดทีวี ไม่เปิดไฟ แล้วชอบมาเจ้ากี้เจ้าการกูให้ปิดพัดลมนอน ชอบแอบมาค้นข้าวของกู นึกว่ากูขโมยเงินไป แถมชอบด่ากูให้ชาวบ้านชาวช่องฟังอีกนะ แต่มีครั้งนึงสมน้ำหน้าว่ะ ปิดไฟไว้ จะลงมาห้องน้ำก็ตกบันไดเองเพราะมืดมาก ตอนเขาไปนอนโรงบาลนี่กูโครตมีความสุขอะ

พอเข้ามหาลัย แม่กูก็มารับไปอยู่ทาวน์เฮาส์ผัวใหม่เขา แต่รู้สึกเป็นส่วนเกินของบ้านว่ะ เขามีลูกมีผัวใหม่ไปแล้ว กูก็ทำพฤติกรรมเดิมๆว่ะ ไม่เข้าบ้านจนกว่าจะสี่ทุ่ม ให้เขานอนกันให้หมดก่อน อยู่หอเพื่อนทำงานดึกๆค่อยกลับ เป็นอย่างนี้ไปจนปีสามก็ออกมาอยู่เอง ไม่มีแฟนนะ เพราะเคยลองคบคนสองคนก็เลิกกันเพราะพึ่งพาไม่ได้ เลยอยู่คนเดียวสบายใจกว่า ตอนนี้ก็ทำงานพิเศษหาตังเรียนเองไม่ได้ติดต่อกับทางบ้านมาเป็นปีแล้ว

>>56 มึงแม่งโคตรคนว่ะ กูนับถือเลย กูรู้สึกว่าชีวิตมึงผ่านอะไรมามากๆอ่ะ กูขอชื่นชมมึงจากใจเลย

>>55 กูสนิทกับแม่อยู่นะ แต่กับพ่อกูแทบไม่ได้คุยด้วยเลยมาจะปีแล้วมั้ง คือตอนกุเด็กๆพ่อแม่ให้ลุงกับป้าเลี้ยงกูอยู่ต่างจังหวัด
ซึ่งกูก็โดนเขาเลี้ยงตั้งแต่จำความได้ กูเลยนึกว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่แท้ๆกู(ตอนนี้กูยังเรียกเขาว่าพ่อกับแม่อยู่เลย) จนช่วงกุขึ้น ป.1 อ่ะ แม่กุถึงมาหากูแล้วพากูมากรุงเทพแล้วพยายามเข้าหากูจนกูรู้สึกโอเคกับเขา แต่พ่อกูเขาไม่มาสนใจอะไรกูเท่าไหรเลย ไม่มาคุบไม่มาถามอะไรทั้งนั้นทั้งเรื่องเรียนเรื่องเล่น
มาบ้านก็มาให้เงินไว้แล้วก็นั่งดูทีวีไม่ก็อ่านหนังสือ จนตอนนี้เข้ากันไม่ได้แล้วอ่ะ หน้าเขากุยังไม่มองเลย เบอร์เขากุก็ไม่มีด้วย

ส่วนนึงเพราะกูเป็นโรครักษาไม่หายเพราะพันธุกรรมฝั่งญาติเขามั้ง ใจกูเลยอาจเกลียดเขาอยู่

>>55 "แล้วแม่เป็นไงบ้างครับ พ่ออ่ะเป็นไงบ้าง ที่บ้านมีปัญหาอะไรป่าว อย่านอนดึกนะแม่ ดูพ่อด้วยอย่าให้แกยกของหนักนะ" อันนี้ของกูไม่มีอะไรชวนคุย 3 เรื่องแรกก่อนถ้ามีเดี้ยวเค้าก็เล่นมาให้ฟังเองกูก็ค่อยบอกแนะนำไป จริงๆกูก็เหมือนมึงล่ะบางที่ไม่รู้จะคุยแต่อยากคุยคิดถึงนั่นล่ะ แต่ละบ้านไม่เหมือนกันหรอกสนิทกูก็ไม่ถึงกับมากเท่าไหร่เพราะกูเป็นคนไม่ค่อยพูดคุยเล่นๆ ตลกๆ ไม่เหมือนพี่สาวกู

>>57 ไม่อะ อย่างน้อยกูก็มีข้าวกิน มีที่ซุกหัวนอน มีเงินจากแม่ที่ส่งมาให้ ถึงจะไม่ได้เยอะแยะอะไรก็เหอะ แค่พอค่ากินค่าเทอม ค่าไปโรงเรียน กูยังไม่เจอญาติเหี้ยๆแบบที่เพื่อนกูเคยเจอหนักๆ เช่นลุงจะข่มขืน หรือเล่นพนันจนต้องเอาของในบ้านไปขายหมดตัว ถึงป้ากูจะด่าเช้าด่าเย็น แต่แกไม่มาจุกจิกว่ากูจะต้องทำอะไรว่ะหรือจะไปไหนก็เรื่องของกู ไม่เอาตังแกก็พอ ชีวิตกูยังดีกว่าหลายๆคนอีกเยอะ

กูก็ไม่สนิทกับพ่อแม่นะ ไม่รู้จะคุยอะไร พ่อกูตอนเด็กๆก็ไม่ค่อยจะสนใจกู ไม่เคยคุยอะไรกัน แม่กูก็เขัมงวดกับกูอย่างเดียว เวลากูมีปัญหาอะไรกูจะติดต่อพ่อไม่ได้เลย พ่อกูมีมือถือนะ แต่เอาไว้โทรหาใครไม่รู้ ปิดเป็นความลับกับที่บ้านด้วยและชอบแอบโทรศัพท์หาใครไม่รู้บ่อยๆ เวลาพ่อกูอยู่กับแม่กูก็จะชอบหงุดหงิดใส่กัน ตอนกูยังเด็กมีเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวัน พอโตขึ้นมาก็ชอบพูดจาเชิงทวงบุญคุณแล้ว คือกูรู้สึกเหมือนเกิดมาตามหน้าที่ไม่ได้เกิดมาเพราะความรักอ่ะนะ เวลากูมีปัญหาอะไรกูไม่เคยเล่าให้พ่อแม่ฟังเลย เพราะเล่าแล้วเขาไม่เคยช่วยกูแก้ปัญหามีแต่ด่าซ้ำเดิม แล้วก็นู่นนี่อีกหลายเรื่อง กูก็เลยรู้สึกห่างกับที่บ้านเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมายหรอก แค่อยู่คนเดียวจะสบายใจกว่าแค่นั้นเอง

กูอยู่บ้านกับพ่อแม่ ตั้งแต่เด็กกูคงเหี้ยมาก กูเลยโดนตี เตะ บ่อย บ้านกูทะเลาะกันบ่อย สำหรับกู กูเลยเลือกไม่คุยกับพ่อแม่ แบบว่าคุยแต่เรื่องจำเป็น แต่ตอนนี้ก็แบนแม่กูมีครึ่งปีล่ะ เพราะกสรทะเลาะกันครั้งก่อน

กู 55 เองนะ สมัยเด็กๆที่ครอบครัวอยู่พร้อมหน้ากันกูก็คุยกับเค้าปกติแหละ แต่ก็โตมากับสภาพแวดล้อมที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันตลอดเหมือนกัน
ตอนนี้พ่ออยู่ที่ไหนทำอะไร กูยังไม่รู้เลย
กูไม่ได้จะทอดทิ้งเค้านะ แต่คนเราไม่ได้เจอกัน ไม่ได้ติดต่อกัน มันก็ห่างๆไปเอง
ที่เจ็บปวดคือแม่สอนให้น้องเกลียดพ่อตั้งแต่เด็กๆ

พี่น้องบ้านไหนอยู่บ้านติดกันบ้างมึง ของกูอยู่ติดกันสามหลังเกลียดมากไอ้สัดแม่งญาติกูเลี้ยงหมา ไม่ได้เลี้ยงตัวเดียวนะหมาใหญ่ห้าตัว แต่แม่งปล่อยหมาให้พเนจรทั่วเลย ขี้เรี่ยราดทั้งซอยแม่งไม่เก็บ กลางคืนเห่าหาหอกอะไรไม่รู้ แล้วเวลาหมามันไปกัดคนอื่นญาติกูก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง บ้านกูต้องออกรับหน้าแทนเบื่อชิบหาย ค่ายาแม่งก็ไม่ออกคนเขาขู่จะฆ่าหมาแม่งตลอด ไอ้ห่ากูรอให้ถึงวันนั้นมาก กูไม่รู้แม่งจะปล่อยหมาเดินเพ่นพ่านทำไม คุยแล้วด่าแล้วแม่งหาว่ากูไม่รักสัตว์ใจดำก็มึงปล่อยหมาแบบนี้จะให้ทำไงวะ แต่โทษเจ้าของอย่างเดียวก็ไม่ได้ หมาแม่งเสือกสอนแล้วไม่จำ เป็นเหี้ยอะไรชอบกระโดดใส่มอไซต์ กระโดดใส่เด็ก ตอนนี้กูอยากวางยาเบื่อหมาแม่งมาก กูควรทำไงดี ถ้าหมาแม่งตายมันคงโทษไอ้คนที่ขู่ฆ่าหมามันเรื่องก็ใหญ่โตอีก หรือกูควรเอาหมาแม่งไปปล่อยดี แต่เดี๋ยวแม่งก็เอามาเลี้ยงใหม่อีก ขนาดเป็นญาติกูยังไม่ชอบเลย ถ้ามีเพื่อนบ้านเหี้ยๆอย่างงี้คงยิงกันตายห่าอ่ะกูว่า

>>64 เบื่อแม่งทิ้งทีละตัว ถ้ายังไม่เลิกปล่อยก็เบื่อเพิ่มทีละตัว ซื้อใหม่ก็เบื่อใหม่ไปเรื่อยๆ คนแบบนี้ไม่มีวันเข้าใจว่ะ เลเวลเดียวกับคนเถื่อนอะ คุยด้วยเหตุผลไม่ได้ต้องใช้กำลัง ส่วนที่กลัวคนอื่นจะกลายเป็นแพะไม่ต้องกลัว ไม่มีหลักฐานแม่งทำอะไรไม่ได้ แล้วถ้าปล่อยไปซักวันหมาไปทำร้ายคนจนเจ็บหนักปัญหามันต้องมาอยู่แล้ว ให้หมาตายเลยคุ้มกว่า

>>65 เขื่อเจ้าของทิ้ง หมดปัญหาแจ้

>>66 เบื่อ***

ยาเบื่อละลายน้ำ เทราดตรงนอก้าน แต่ดป็นที่มันเพ่ยพ่านประจำ หมามันต้องแอบกินน้ำที่พื้นบ้างล่ะ

>>64 เป็นกู ก็วางยาเบื่อมันไปนานละ มีคนมาขู่ฆ่ายิ่งดี เพราะจะไม่สาวมาถึงตัวกู

กู 55 กับ 63 เอง
ยังไม่ได้โทรไปคุยกับพ่อเลยว่ะ รู้สึกไม่ค่อยกล้ายังไงไม่รู้
เพราะกูก็คิดเรื่องที่เค้าก็ไม่โทรมาหากูเหมือนกัน T T

กูมาจาก >>10 นะ พี่กูก่อเรื่องอีกแล้ว ตอนนี้กูรำคาญพี่กูมากๆแม่งทำสูทที่อากูตัดไว้หายแล้วมาโทษกูว่ากูทำหาย เจริญชิบหายพอมาอยู่บ้านแล้วทำตัวน่ารำคาญอีก กูทำงานอยู่แม่งบอกว่าใช้คอมแปปเดี๋ยว แปปเดี๋ยวเหี้ยไรล่อไป 5 ชม. สัสแถมกูรำคาญเวลาแม่งคุยกับเมียใหม่แม่งชิบหาย ชอบทำเสียงจุ๊บๆเหมือนจุ๊บจริงอ่ะ น่าหยะแหยงสัสๆ เมื่อไรจะแยกอยู่กับแม่งสักทีวะ แม่งอายุ 29 ยังทำตัวเป็นเด็กขี้เงี่ยนเย็ดไปทั่ว สัส ฮืออออออออ

>>71 ไหนๆมึงจะเข้ามหาลัยแล้วมึงแยกมาอยู่หอเองเลยดีกว่า

>>72 กูต้องอยู่บ้านว่ะ เพราะกูจะเรียนม.ที่เดินทางไปกลับได้ แต่พอเข้าม.กูขอพ่อแม่แยกห้องนอนละ แม่งไม่ไหวจริงๆ ขอแยกคอมด้วย ล่าสุดแยกหนมกูแดกหมดเลยไม่มีเหี้ยไรแดกละ โคตรเบื่อพี่

>>70 มึงกดโทรคุยๆไปเลย แล้วถามคำถามง่ายๆอย่าง เป็นไงบ้าง สบายดีไหม แค่นั้น เดี๋ยวบทสนทนามันไปเอง

>>74 โทรไปคุยมาแล้ว พอวางสายเท่านั้นแหละ น้ำตาร่วงเลย
ที่ผ่านมาทำไมกูถึงละเลยเค้าขนาดนี้
ขอบคุณเพื่อนโม่งทุกคนที่ให้คำแนะนำนะ

>>75 คล้ายๆของกูว่ะ แบบที่บ้านความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีเท่าไร พ่อกับแม่กูเกือบจะหย่ากันตอนกูอยู่ ม.ต้น พอเข้ามหาลัยก็ไม่ค่อยได้คุยกับพ่อกับแม่และ มีโทรไปบ้างนานๆที ที่โทรนี่ไม่ใช่ว่าอยากคุย แต่โทรเพราะความรู้สึกที่ไม่อยากเป็นลูกทรพีทิ้งให้พ่อแม่นั่งเหงาคนเดียวที่บ้าน

หลังๆมาตั้งแต่แอนดรอย ไอโฟนบูมขึ้น พ่อแม่หัดเล่นไลน์ก็ค่อยดีขึ้นหน่อย มีช่องทางให้คุยกันมากขึ้นกว่าการโทรหาอย่างเดียว