"ใครฐานะของคนที่เคยอยู่ในสถาพแย่ระดับที่รยำสัสๆ (รยำขนาดไหนไม่พูดดีกว่า เพราะผมไม่ต้องการให้คนเป็นห่วงหรือคิดว่าผมสำออยทั้งนั้น มันไม่ได้ช่วยอะไรผมทั้งคู่) คิดว่าเราต้องแยก "อาการซึมเศร้า" ที่มีต้นเหตุทางเคมี ทางวิธีคิด และทางเศรษฐกิจออกจากกัน
ไอ้ทางเคมีเนี่ยเจาว่าแดกยาแล้วหาย ผมไม่รู้ว่ามันเป็นไง เพราะผมไม่เคยบำบัดสภาพจิตใจด้วยสารเคมีอะไรนอกจากเหล้า
ทางวิธีคิดเนี่ย วิธีวินิจฉัยคือคุณต้องไม่มีปัญหาทางเศรษฐกิจ แต่คุณจะมีอาการประสาทแดก หดหู่ ฯลฯ ห่าเหว แบบดูไม่มีมูลเหตุระดับพื้นผิวที่ชัดๆ คุณก็ต้องขุดลงไปในวิธีคิดคุณ แล้วก็ค่อยๆ แก้ มันไม่ได้หายกันเร็วและง่าย แต่ใช้เวลาและความตั้งใจพอก็น่าจะหาย (แต่ก็นั่นแหละ ผมก็มาพบว่าหลายๆ อย่างที่ผมทำได้มนุษย์ปกติแม่งก็ทำไม่ได้ - ผมไม่ได้คิดไปเองด้วย แต่ผมพบข้อเท็จจริงนี้หลังจากพยายามให้คนอื่นทำแต่ทำไม่ได้)
ส่วนทางเศรษฐกิจเนี่ย เป็นประเด็นที่คิดว่าต้องพูด คือไม่ได้ยากพูดเรื่องพวกนี้ แต่เคยเห็นคนแม่งพยายามจัดคนจนคนไม่มีเงินที่ชีวิตหดหู่สัสๆ ว่าแม่งเป็นโรค "ซึมเศร้า"
ไอ้สัส มันไม่ใช่ อันนี้ซีเรียส เพิ่งมาเป็นกับตัวถึงรู้ว่าแม่งต่างมากระหว่างอาหารหดหู่แบบไม่มีสาเหตุทั้งๆ ที่มีข้าวกิน มีเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ไม่ต้องถามตัวเองทุกวันว่าเดือนหน้าจะเอาอะไรกัน หรือกระทั่งอาทิตย์หน้าจะเอาอะไรกิน
ภาวะที่ว่ามันคนละเรื่องกับอาการทำนองคล้ายๆ กันที่เกิดเวลาไม่มีเงินจริงๆ
เอาง่ายๆ คือผมไม่เคยรู้สึกว่าผม "เข้าใจ" พวกมนุษย์เงินเดือนญี่ปุ่นที่แม่งตกงานแล้วฆ่าตัวตายเลยมาจนไม่นานมานี้นี้แหละ
ต้องเน้นว่าผมไม่ได้เป็นอะไร แต่ผมหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ เวลาเห็นคนมันพยายามเอาภาวะตกต่ำของสุขภาพจิตที่เกิดจากความบรรลัยทางเศรษฐกิจ มาเป็น "อาการทางจิต" ทั้งๆ ที่จริงๆ ต้นเหตุมันเกิดจากปัญหาเชิงโครงสร้างทางเศรษฐกิจ
ซึ่งนี่ซีเรียส กว่าเรื่องการบำบัด คนพวกนี้ไม่ต้องการ "กำลังใจ" ห่าอะไร มาถามความเพราะห่วง มาฟังเรื่องราว มาแสดงความรักด้วยการกอด ฯลฯ มันไม่ช่วยควยอะไรเลย เพราะจริงๆ คนที่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ จิตใจแม่งเข้มแข็งเหี้ยๆ ด้วยซ้ำ (ถ้าไม่เป็นแบบนั้นแม่งอาจจะมีฆ่าตัวตายไปแล้ว) ซึ่งไปทำแบบนี้มันเป็นภาระอีก เพราะเขาก็ต้องรับๆ ไปตามมารยาท
และที่ผมบอกว่ายาดีของอาการนี้แม่งคือเงินสด ผมไม่ได้พูดแบบ Ironic ผมหมายความตามนั้นทุกตัวอักษร
คนพวกนี้ต้องการงานเพื่อให้ได้เงินตามความเหมาะสมครับ ไม่ใช่กำลังใจ
ที่ต้องพูดเพราะผมคิดว่ามีคนแม่งยากไม่ได้ใน Awareness Campaign เกี่ยวกับการซึมเศร้า และคิดว่าเห็นคนหดหู่แม่งจะต้องการ "กำลังใจ" หมด
เปล่าครับ มึงไม่ได้ช่วยเหี้ยอะไรเลย เหมือนคนแม่งติดเชื้อแล้วเสือกเอายาแก้ภูมิแพ้ให้แดกน่ะครั่บ
ทั้งหมดเนี่ยผมซีเรียสมากเพราะว่าโครงการระยะยาวผมเกี่ยวกับการอยู่รอดทางเศรษฐกิจของมนุษย์โดยรวมๆ และการบอกว่าการที่สภาพจิตใจคนมันแย่เนื่องจากเงื่อนไขทางเศรษฐกิจเนี่ยแม่งเป็นปัญหาทางจิต แม่งนำไปสู่ความชิบหาย
ไม่งั้นปัญหาคนตกงานทั่วไปโดยไม่ได้นัดหมายก็ไม่ต้องทำเหี้ยอะไร ให้ยาไปแดกก็จบ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง