“ถ้าฉันถามเธอเรื่องศิลปะ เธอคงยกเอาสารพัดข้อมูลจากหนังสือศิลปะทุกเล่มในโลกมาตอบ อย่างมีเกลันเจโล เธอคงรู้เรื่องเขาเยอะมาก ทั้งผลงาน ความทะเยอทะยานทางการเมือง เรื่องเขากับสันตะปาปา เรื่องความเบี่ยงเบนทางเพศ รู้ไปหมดใช่มั้ย? แต่ฉันพนันได้เลยว่าเธอไม่มีทางบอกได้ว่ากลิ่นในโบสถ์น้อยซิสทีนเป็นยังไง เพราะเธอไม่เคยไปยืนอยู่ตรงนั้นแล้วเงยหน้ามองเพดานงดงามนั่นจริงๆ
ถ้าฉันถามเธอเรื่องผู้หญิง เธอก็อาจสรุปรสนิยมส่วนตัวให้ฉันฟัง เธออาจเคยนอนกับผู้หญิงมาแล้วหลายครั้ง แต่เธอไม่มีทางบอกได้ถึงความรู้สึกของการตื่นนอนขึ้นมาข้างๆ ผู้หญิงสักคนหนึ่งแล้วรู้สึกเป็นสุขอย่างแท้จริง เธอเป็นเด็กเก่ง ถ้าฉันถามเรื่องสงคราม เธออาจยกวาทะเท่ๆ ของเชคสเปียร์มาพูดใส่หน้าฉัน แต่เธอไม่เคยเข้าใกล้ของจริงหรอก เธอไม่เคยประคองหัวเพื่อนรักไว้บนตักแล้วได้แต่มองเขาหอบหายใจเฮือกสุดท้ายขณะมองหน้าหวังขอความช่วยเหลือจากเธอ
ถ้าฉันถามเธอเรื่องความรัก เธอคงสรรหาบทร้อยกรองซอนเน็ตมาตอบ แต่เธอไม่เคยมองตาผู้หญิงสักคนหนึ่งแล้วรู้สึกเรี่ยวแรงหมดสิ้น รู้สึกเหมือนพระเจ้าส่งนางฟ้าลงมาบนโลกเพื่อเธอคนเดียว นางฟ้าผู้จะช่วยดึงเธอให้พ้นจากขุมนรกมืดมิด และเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวเองให้เป็นเทวดาสำหรับผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง ต้องทำอย่างไรความรักที่มีให้เขาถึงจะคงอยู่ชั่วนิรันดร์กาล ข้ามผ่านได้ทุกสิ่งอย่าง ผ่านได้กระทั่งโรคมะเร็ง เธอไม่มีวันรู้ถึงการนั่งสัปหงกในโรงพยาบาลยาวนานสองเดือนพลางกุมมือเขาไว้เพราะหมอทั้งหลายรู้ดีจากแววตาของเธอว่ากฎชั่วโมงเยี่ยมบังคับใช้กับเธอไม่ได้ เธอไม่รู้อะไรเลยเรื่องความสูญเสียอันจริงแท้ เพราะความรู้สึกนั้นจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเธอรักอะไรสักอย่างมากกว่าตัวเอง ซึ่งฉันสงสัยนะว่าเธอจะเคยรักใครมากขนาดนั้นรึเปล่า?”
#มิตรสหายท่านหนึ่ง