"เราไม่รู้ว่าทำไมคนในแวดวงการศึกษาถึงได้ obsessed กับการสอนให้เด็กรู้จัก ความลำบากและความเจ็บปวดกันนัก คือเข้าใจว่า ความทรมานมันก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในชีวิตแต่ทำไมจะต้องเพิ่มความทรมานที่ไม่จำเป็นให้เด็กในโรงเรียนเข้าไปอีก ทั้งๆที่ช่วงเวลาสิบกว่าปีแรกในรั้วการศึกษามันควรเป็นช่วงเวลาที่ทำให้เด็กมีความสุขและ productive เพื่อให้เด็กมีฝัน มีหวังว่าจะทำให้บ้านเมืองที่แย่ๆนี่มันดีขึ้นได้
เข้าแถวเคารพธงชาติเงี้ย มันไม่ได้สะท้อนความเป็นระเบียบอะไรเลยนะเอาจริง มันไม่ได้สอนว่า เวลาคุณมาก่อน คุณจะได้ของก่อน มันแค่เป็นพิธีกรรมอะไรบางอย่างที่บังคับให้คุณต้องทำ แต่สุดท้ายแล้วพอคนไม่บังคับคุณ คุณก็ไม่จำเป็นต้องทำตามพิธีกรรมดังกล่าวอีกต่อไปแล้วอ่ะ
ทรงผมก็เหมือนกัน พวกที่อ้างว่า การตัดผมสั้นเป็นการให้เด็กสนใจแต่การเรียนแนะนำตัดติ่งหู ขาวสามด้านไปทำงานด้วยนะคะ จะได้มีสมาธิในการทำงานมากขึ้น เผลอๆคนพูดเวลาทำงานก็นั่งเล่นเฟส ทำตัว worthless แบบพวกขี้แพ้ไปวันๆด้วยซ้ำ
เครื่องแบบเคยพูดไปแล้วว่ามันไม่ใช่เครื่องมือสร้างความเท่าเทียมอะไรหรอก ตราบเท่าที่ทัศนคติการเหยียดยังมีอยู่ คนจะใส่อะไรก็เหยียดกันได้อยู่ดี
หลายคนลืมไปว่าเราก็เคยเป็นเด็ก เด็กที่เกลียดการเข้าแถว ก่นด่าครูที่พูดหน้าเสาธงเหมือนกับไม่ได้พูดกับใครมานานนับสิบปี อากาศเมืองไทยก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นมิตรต่อมนุษย์เท่าไหร่ด้วย แต่ก็ชอบมีการหาเหตุผลเพื่อมา romanticize การกระทำไร้แก่นสารนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นการเข้าแถวย่างสดนักเรียนด้วยระดับแสงแดดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ การ public shaming ที่เข้าข่ายการกระทำความรุนแรงต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการตัดผมให้แหว่ง การตัดขากางเกง หรือการใช้ไม้เรียวฟาดเด็กก็ตาม มันเหมือนเป็นการสะท้อนให้เห็นว่า ชาตินี้วิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุดคือการใช้ความรุนแรงโดยไม่คำนึงถึงวิธีการ
หรืออย่างกฎระเบียบก็เหมือนกัน การที่จะทำให้คนเข้าใจคอนเซบว่าคนเราต้องเคารพกฎหมายในสังคมเนี่ย พื้นฐานง่ายๆเลยคือเราไม่ไปละเมิดชาวบ้าน เราเคารพสิทธิของชาวบ้านเขาเหมือนๆกับที่เราอยากให้เขาเคารพสิทธิของเรา แต่ไอกฎที่โรงเรียนพยายามพร่ำสอนมันตรงข้ามอ่ะ มันคือการเร่ง process จนผลลัพธ์มันบิดเบี้ยวไป มันเป็นการบังคับเด็กให้ทำตามระเบียบโดยตั้งคำถามไม่ได้ว่าทำไม"
-มิตรสหายท่านหนึ่ง