ไม่ได้จะมาอวดหรอกนะ แต่กูเคยต่อยเพื่อนในห้องปางตายว่ะ
ตอนสมัยมัธยม ตอนนั้นกูยังไม่ค่อยยุ่งกับใครไง แล้วตัวกูมันจะอ้วนๆใหญ่ๆบึกๆหน่อย ก็ไม่ค่อยมีใครอยากมายุ่งกับกูเหมือนกัน ตอนนั้นกูก็ใช้ชีวิตคนเดียวดำรงตนเป็นหมาป่าเดียวดาย
แล้วทีนี้พวกนักเลงมันก็มากวนตีนกู แรกๆกูก็ไม่อยากยุ่งแม่งหรอก เปลืองมือ แต่โดนล้อหนักๆเข้า กูเลยกะทืบแม่งไป เลือดงี้กลบปากกันไปทุกคน
พอเรื่องแพร่สะพัด หนักเข้า ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับกูเลยว่ะ ตั้งแต่นั้นมา กูก็ถูกเรียกว่า หมีป่าผู้บ้าคลั่ง
จนอาจารย์แค่เห็นหน้ากูก็ไม่อยากยุ่งกับกูแล้วว่ะ
กูก็ยังไม่เป็นผู้เป็นคนกับเค้านักหรอก จนกระทั่งได้เจอกับสาวคนนึงเว้ย ที่มาเปลี่ยนชีวิตกู
เค้าก็เป็นคนสวยมาก เหมือนดาวโรงเรียนเลยว่ะ เป็นคนเดียวในห้องที่มาทำดีกับกู กูก็ไม่อยากยุ่งหรอก เพราะกลัวเค้าจะมีอันตราย
แล้วเค้ามาขอความช่วยเหลือกูว่ะ ว่าโดนพวกนักเลงมาไล่ตามตื้อ ให้คนที่มีกิตติศัพท์มากอย่างกูไปจัดการ
แรกๆกูก็ไม่อยากลดตัวไม่ทำอะไรพวกมันหรอก แต่ว่าวันนั้นก็มาถึง กูไปเห็นกับตาว่าดาวโรงเรียนคนนี้โดนตบ ต่อหน้าต่อตา
กูเลยสติขาดเลยว่ะ เหมือนปลดโหมดอะไรสักอย่างในร่างกายออก แล้วพอลืมตาขึ้นมาอีกที พวกนักเลงก็นอนปากแตก เลือดกำเดาคารูจมูก กองอยู่เกือบ 10 คนว่ะ
เค้าก็มาขอบคุณกู แบบกอดๆถึงเนื้อถึงตัว กูก็เลยของขึ้น ก็ได้ไปต่อกันที่ห้องน้ำหลังโรงเรียนนิดหน่อยเว้ย หลังจากออกมาจากห้องน้ำก็โล่งใจบอกไม่ถูก ไม่นึกมาก่อนเลยว่าโลกเราจะน่าอยู่ขนาดนี้ ตอนนั้นกูก็เริ่มคิดได้ว่าควรจะเปลี่ยนตัวเองบ้างแล้ว
แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ตายว่ะ ด้วยโรคที่รักษาไม่หาย กูงี้โคตรเศร้า กูเลยสาบานกับเธอว่าจะเปลี่ยนตัวเองนับจากวันนี้ไป
กูก็เริ่มเข้าสังคมบ้างนิดหน่อย เริ่มมีเพื่อนกับเค้า แล้วมีชีวิตมาจนถึงวันนี้ได้