เหี้ยเอ้ยวันนี้มันวันเหี้ยไรวะเนี่ย คือเรื่องวันนี้เริ่มต้นทีอยู่ดีๆก็มีคนไทยที่อยู่ข้างห้องกู แต่กูไม่รู้จักโทรเข้ามาเบอห้องกู แล้วบอกลืมกุญแจ มันลงไปเอาของแล้วหยิบกุญแจไปผิด มันก็ไม่มีไรติดตัวเลย ทีนี้กูก็ช่วยมันจนมันเข้าห้องไรได้แล้ว ให้ยืมโทรศัพท์กับเฟสติดต่อแฟนมันให้แฟนมันไปคุยกะเอเจนแล้วเอากุญแจสำรองมาเปิด เสร็จจบเรื่องมัน ทีนี้กูออกมาเปิดประตูให้เพื่อนโดยทีลืมว่า กูออโต้ล๊อค ไว้แล้วกูก็อออกมาโดยไม่มีเหี้ยไรติดตัวมาเลย แม้แต่รองเท้าก็ไม่มี สุดท้ายกูก็ขอตังเพื่อนมา แล้วไปยืมรองเท้าคนที่กูช่วยไว้ แล้วขอมือถือโทรหาเอเจนกู มันบอกจะมาเปิดให้ตอนหกโมง กูติดอยูหน้าห้องพึ่งจะห้าโมง เสื้อยืดบางๆ เกงยืนขาดๆ หนาวจะตายห่า สุดท้ายกูจบลงที่เข้าร้านเนตเพื่อประทังชีวิต รอเอเจนมาเปิดให้ ชาจกูอีก50audสาส นี่เป็นครั้งแรกที่กูเข้าร้านเนตเลยนะเนี่ย ความรู้สึกก็คล้ายๆบ้านเรา การลืมกุญแจนี่มันคือโรคติดต่อหรอวะ เชี่ยๆๆ กูนี่มันโง่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ