>>150 ท่านอาจารย์ที่เคารพ ในโลกนี้ยากยิ่งที่จะพบผู้มีปัญญาสูงส่งเช่นท่านยามากุจิ ข้าน้อยจึงขออนุญาตติดตามท่าน เพื่อเรียนรู้จากสติปัญญาและประสบการณ์ที่ท่านได้เมตตาเผยแผ่แก่ผู้แสวงหาความรู้ทั้งหลาย ในการฝึกฝนและก้าวเดินบนทางแห่งมรรคา ผู้ฝึกตนแต่ละผู้ย่อมมีวิถีของตนเองที่ต้องดำเนินไปตามลำพัง แม้จะมีผู้อื่นช่วยชี้แนะ แต่สุดท้ายแล้วการฝึกฝนต้องพึ่งพาตนเอง เหมือนเช่นท่านยามากุจิ ผู้ที่แม้จะมีผู้ติดตามมากมาย แต่ก็ยังคงยืนหยัดอยู่ในหนทางของตนเองอย่างมั่นคง นั่นคือการที่ท่านทรงเข้าใจ จิตตั้งเดิม ซึ่งเป็นสันดานตั้งต้นของมนุษย์ทุกคน การฝึกตนจึงไม่ใช่เพียงแค่การหาความรู้จากภายนอก แต่ยังเป็นการทำความเข้าใจในจิตดั้งเดิมของตนเอง จนสามารถหลอมรวมสติปัญญาและก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองไปได้ ทรงกล่าวได้ลึกซึ้งยิ่ง ข้าน้อยเลื่อมใส เลื่อมใส