^ ประโยคดังกล่าว ทหารลูกกระจ๊อกA พล่ามขึ้นมาด้วยความเบื่อหน่ายระหว่างเฝ้าทางเข้าวิหารลับที่อยู่ในเมืองโบราณยะรัง
"หมูคือตัวเชี่ยอะไรวะ กูไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อนเลย"ทหารลูกกระจ๊อกBที่ยืนยามอยู่ข้างๆถามอย่างสนใจ ตอนนี้ตีสามใกล้จะครึ่งแล้ว พวกเขายืนเฝ้าประตูนี้ตามคำสั่งผบ.อับดุลรอนิงมา3ชม.กว่าๆจนสมาธิกระเจิงเลยพากันพูดคุยไร้สาระฆ่าเวลา
"มึงอย่าไปฟังไอ้บ้านั่นเล่านิทาน"ทหารCที่ยังตั้งใจเฝ้ายามปรามเพื่อนๆก่อนอธิบาย "หมูเป็นสัตว์สมมติที่พวกกาเฟรแต่งขึ้น หาว่าพระศาสดารุ่นแรกกินแล้วตาย มันไม่มีอยู่จริงหรอก ไม่ว่าจะในเส้นเวลาไหนก็ตาม พวกมึงเลิกเพ้อแล้วตั้งใจเฝ้ายามซะ อีกไม่ถึงสองชม.ท่าสุลต่านสามารถกับผบ.อับดุลรอนิงจะทำพิธีเปิดประตูสู่โลกแห่ลคำสัญญาขององค์อัลเลาะห์แล้ว จะให้มีอะไรผิดพลาดไม่ได้"
"โห่ลูกพี่ อย่าตึงนักเลยน่า" ทหารAบ่น "เราอยู่ประตูหลักนะ ถ้าไอ้พวกหนูสกปรกจะบุกทำลายพิธี มันก็ต้องหลบๆซ่อนๆเข้าทางเล็กทางน้อย ไม่โผล่มาทางนี้หรอก"
"ช่าย" ทหารBเห็นด้วย "ความเป็นไปได้พอๆกับที่หมูมีจริงเลย" ทหารรอบๆพากันหัวเราะกับมุกของเพื่อน แต่ยังไม่ทันสิ้นเสียงไฟก็ดับลง พร้อมเสียงไม่คุ้นเคยที่ดังขึ้น
"แต่มันจริงทั้งคู่ว่ะ ทั้งเรื่องที่หมูมีจริง และเรื่องที่พวกเราเลือกจะบุกที่นี่" สิ้นประโยคนั้นก็มีเสียงจุดไฟแช็คและประกายไฟสว่างขึ้นที่สายชนวนบนขวดในมือของชายหนุ่มที่โพกผ้าแบบซิกข์ เขาคือวิชัย สิงห์หนึ่งในนักรบกลุ่มสตีฟนั่นเอง "รับไปซะ! ระเบิดน้ำมันหมูที่พวกแกคิดว่าไม่มีจริงไงล่ะ!" ว่าแล้ววิชัยก็ขว้างระเบิดขวดใส่กองทหาร เปิดฉากการบุกโจมตีวิหารลับอย่างเปรี้ยงปร้างอลังการงานสร้างเลยทีเดียว
(ชงดีมากโม่งมุสลิม? กูกำลังตันพอดี
เปิดฉากบุกแล้ว ตอนต่อไปปะทะ อ.เหมา เจอกันดึกๆถ้ากูว่าง)