"เธอกระทำไปโดยพละการ"
ปกติแล้วครูใหญ่สามารถจะแอ๊บเสียงกระเทยแหลมปี๊ด แต่วันนี้ อารมณ์โกรธตัวสั่นทำให้เสียงของเธอแห้งกร้าน เป็นพลังเสียงที่ทำให้กุลปรียาถึงกับตัวสั่น
"ขะขะขอโทษค่ะ"
กุลปรียาคุกเข่าหมอบอยู่กับพื้นในห้องครูใหญ่ หน้าผากแนบกับปลายรองเท้าส้นสูงสีแดงของครูใหญ่สามารถ เธอนำทัพไปออกศึกโดยไม่รอคำสั่งจากผู้ชาย แล้วยังแพ้กับมาราบคาบ กำลังพลเสียชีวิตมากมาย แล้วยังมีผู้แปรพักต์อีก
"ผู้หญิงสมัยนี้ เพียงชั้นให่้ลิ้มรสของอำนาจน้อยนิด เธอก็ลุ่มหลง และโลภมาก"
ครูใหญ่สามารถก้มลงเอานิ้วผลักหน้าผากกุลปรียา วีรกรรมน่าอับอายของเธอ ทำให้ครูใหญ่สั่งให้เปลื้องผ้าในโรงเรียนเป็นเวลาสามวัน อนุญาตให้มีเพียงบรากับกางเกงใน ในเวลานี้ร่างที่หมอบสั่นอยู่กับพื่้นจึงเป็นร่างเกือบเปลือย มีน้ำตาไหลอาบชะล้างเอามาสคาร่าออกมาด้วยเป็นคราบดำตามแก้ม
"นี่เป็นความผิดครั้งแรก ชั้นให้อภัยเธอ บทลงโทษของเธอคือ ไปเข้าคุกทหารสองสัปดาห์ วิจารณ์ตนเองหน้าเสาธง และเข้าค่ายทบทวนหลักสูตรสุภาษิตสอนหญิง"
กุลปรียาก้มกราบแทบเท้า ซาบซึ้งในความกรุณาของครูใหญ่สามารถที่ให้โอกาสเธอ