"ว่าแต่"คิรัวร์คุงคุยกับสามเณรแก้วในแถวหลังอาจารย์เหมาปล่อยนักเรียนเดินกลับห้อง "โรงเรียนสตรีปิตาธิปไตยกระทำอุกอาจกับเราขนาดนี้ผอ.ยังจะยอมให้เข้าแข่งศึกจตุรศัตรูกับเราอยู่อีกเหรอ"
"อาตมาก็ไม่เห็นผอ.จะประกาศอะไรเรื่องนี้นะโยมเพื่อน"สามเณรแก้วตอบ "สีกาหัวหน้าห้อง เธอล่ะคิดเห็นเช่นไร"สามเณรแก้วชวนหัวหน้ามลุลีที่เดินอยู่แถวข้างๆคุย
มลุลีที่จริงๆรู้ดีว่าผอ.สามารถและกุลปรียาไม่มีทางพลาดโอกาศหาผัวให้นักเรียนหรอกแต่บอกไม่ได้พยายามคิดข้อแก้ตัวเหมาะๆ "ฉันคิดว่า ผอ.เราน่าจะไปคุยกับผอ.รร.โรงเรียนนั้นแล้วล่ะค่ะ แต่ถึงจะเกิดเรื่องคงล่มดีลไม่ได้ง่ายๆ ถ้าตกลงกันได้แล้วผอ.เราคงประกาศเองค่ะ
"งี้นี้เอง หัวหน้านี่ฉลาดจังเลยนะ"คิรัวร์คุงชม "ชั้นน่ะ ชอบผู้หญิงมีสมองมากกว่าผู้หญิงที่ดีแต่สวยนะ"
"ชมกันเกินไปแล้วค่ะ"มลุลีแกล้งทำท่าเขินแต่ใจจริงรู้สึกคริ้งจ์กับความเบียวหนุ่มคูลของคิรัวร์คุงมาก รู้สึกว่าคิดถูกจริงๆที่ย้ายรร. ถ้าต้องได้ผัวแบบคิรัวร์คุงหรือไอ้หื่นศิลป์ชัยตูยอมโสดจนจบม.ปลายดีกว่า