หลังเลิกเรียน ศิลป์ชัยกลับหอนอกที่เขาเช่าอยู่คนเดียว พอถึงหอเขาก็ถอดผ้าพันคอกับเสื้อนอกทิ้ง แต่ทันทีที่ถอดเสื้อตัวในออกนั้น
"อ๊ากกกกกก!!! ปวดกล้ามเนื้อออออออ!!!!"ศิลป์ชัยกรีดร้อง
"มันก็แน่อยู่แล้วสิ ศิลป์ชัยคุง"น้องหยกที่โผล่มาจากไหนไม่รู้หัวเราะคิกๆ "อาภรณ์เวทน่ะไม่เหมือนหุ่นยนต์ มันเร่งให้กล้ามเนื้อของเธอเองทำงานหนักขึ้น เธอใช้งานมันจนถึงขีดจำกัดโดยไม่เคยฝึกซ้อมก็เลยมีสภาพแบบนี้ไงล่ะ"น้องหยกนั่งลงบนโซฟามองศิลป์ชัยที่ตะคริวกินทั้งตัวอย่างเย็นชา
"แต่ก็ต้องขอบใจเธอนะที่ทำให้เราได้ข้อมูลที่เยี่ยมมาก เอาล่ะศิลป์ชัยคุง การทดลองจบแค่นี้ เธอจะคืนอาภรณ์เวทมาแล้วกลับไปเป็นนักเรียนธรรมดาที่เป็นอิสระจากพวกบูลลี่แล้ว หรือจะเข้าร่วมกับกลุ่มฟื้นฟูเครื่องแบบของฉันล่ะ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าอาภรณ์เวทระดับนี้น่ะ มันไม่ใช่ของถูกนะ"