โรงเรียนที่สุดแสนเงียบสงบ
ผมศิลป์ชัย ทุกๆวันผมนั่งอยุ่ริมหน้าต่างในทุกๆวัน เห้อชีวิตในโรงเรียนที่แสนหน้าเบื่อ
ถึงมันจะหน้าเบื่อแค่ไหนแต่ผมก็ยังคงมาเรียนทุกวัน ใช่แล้วล่ะครับ
ผมมาเรียนทุกวันเพื่อเฝ้ามองเธอ คุณหัวหน้าห้อง วันนี้เธอก็ยังสดใสเหมือนทุกวันเลย
*เป๊งงงงงง* เสียงตบหัวศิลป์ชัยดังสนัน
มองเชี่ยไรของแกวะ" นั้นคือหม่ำเขาตบหัวศิลป์ชัยดังลั่นห้อง
*ติ๊สสส* เท่งเตะศิลป์ชัยลงบนพื้น
ใช่แล้ว แก๊งหม่ำเท่งโหน่งเขาเป็นเหมือนพวกขาใหญ่ประจำห้องชอบบูลลี่พวกขี้แพ้
เลียตีนกูซะ หม่ำบอกกับศิลป์ชัย
"ซุบซิบ พวกแก๊งสามช่ามันเอาอีกแล้ว"
เสียงซุบซิบจากเพื่อนในห้อง
"บ่นเชี่ยไรของพวกมืงวะ" เท่งตะโกนดังลั่น พร้อมเตะโต๊ะตัวนึ่งกระเด็นไป แต่ว่ามันกระเด็นไปโดนชายคนนึงที่เดินผ่านมาเท่านั้นเขาคือ วิชัย
"พวกมึงทำเชี่ยอะไรกัน" วิชัยพูดขึ้น
"แล้วมึงมีปัญหาฆวรยไร" เท่งพูดขึ้น
"ดูเหมือนพวกแกจะเป็นพวกชอบใช้กำลังบลูลี่คนอื่นสินะ" วิชัยพูด
"แล้วแกจะทำอะไรพวกเราล่ะ" หม่ำเท่งโหน่งพูด
"ชั้นจะกระทืบพวกแกให้สาสมเอง ชั้นคงไม่ปล่อยให้พวกแกบูลลี่คนอื่นอีกต่อไปไม่ได้แล้วล่ะ" วิชัยเตรียมกระทืบพวกหม่ำเท่งโหน่ง การต่อสู้ระหว่าง วิชัย และหม่ำเท่งโหน่งได้เริ่มขึ้นแล้ว