ณ ท่าอากาศยานสยาม
พิต้าและโรม 2 นักเรียนชั้นหัวกะทิที่ไปเรียนพิเศษช่วงปิดเทอมฤดูร้อนที่ NUSA (The New United States of America)
พวกเขามาพร้อมกับ John อาจารย์สอนภาษาชาวอเมริกัน ชายอายุราว 30-40 ปี ผมสีทอง รูปร่างสูงใหญ่สไตล์ฝรั่ง
"ยินดีต้อนรับสู่สยามครับ บ้านเมืองของเราเป็นไง ต่างจากที่คิดไหม"
โรม กล่าวต้อนรับพร้อมตั้งคำถาม
"ผมว่าที่นี่เจริญใช้ได้เลยนะ สิ่งปลูกสร้าง ถนนหนทาง ระบบสาธารณูปโภคต่างๆ
แสดงว่าจีนเข้ามาพัฒนามากเลยสินะ" อ.จอห์น แสดงความคิดเห็น
พิต้าและโรม เงียบไปชั่วครู่
"ก็ไม่เชิง คุณเห็นร้านค้าพวกนี้ไหม ของคนจีนทั้งนั้น ไม่ได้มาลงทุนในนามคนสยามด้วย
แต่เป็นของคนจีนเลย ไม่มีการบังคับใช้กฎหมายใดๆ ที่จีน สยามรู้จักในนาม มณฑลไท่กั๋ว ไปแล้ว"
โรม ตอบแบบเซ็งๆ
"ทำไมเป็นแบบนั้น" อ.จอห์น สงสัย
"การคอรัปชั่น โกงกันซึ่งๆหน้าแต่ตรวจสอบไม่ได้ พวกเขาจ่ายสินบนให้เจ้าพนักงาน
หรือ... คนที่มีอำนาจสั่งการในสยาม ใครที่พยายามตรวจสอบจะโดนเล่นงานทุกอย่าง
ตัดสิทธิ์ทางการเมือง ข่มขู่ ทำร้ายร่างกาย บางคนถึงขั้นสูญหายๆ" พิต้า อธิบาย
"แถมยังมีการผูกขาดให้นักธุรกิจรายใหญ่ เงินหมุนเวียนแค่คนไม่กี่กลุ่ม
พวกนี้ไม่ต่างจากพวกทุนจีน จ่ายสินบนเพื่อเอื้อประโยชน์เหมือนกัน"
โรม กล่าวเสริม
อ.จอห์น พยักหน้าพอเข้าใจสถานการณ์ พิต้าและโรม สีหน้าครุ่นคิดและเครียดอย่างเห็นได้ชัด
อ.จอห์น จึงเงียบ ไม่มีการสนทนาต่อ นั่งรถชมทิวทัศน์ 2 ข้างทางจนไปถึงที่พัก