จ่านิน : "ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไรวะ"
รุ่นน้อง : "แต่เราควรจะช่วยพวกเธอไม่ใช่เหรอพี่"
จ่านิน : "เรา... เราไหนวะ"
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "กูเข้าใจมึง กูเข้าใจความรัก ความห่วงใย ความหวงแหนของมึง
แต่มึงต้องดูสถานการณ์ด้วย มึงดูไปรอบๆสิ ที่นี่ที่ไหน มึงบอกกูได้ไหม"
จ่านินชี้ให้ดูโดยรอบ พวกเขาอยู่ในโรงยิมขนาดใหญ่ ที่จู่ๆพวกเขามาที่นี่ได้ยังไงก็ไม่รู้
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "นั่นแหละประเด็น ถ้าสถานการณ์ปกติ ไอดอลพวกนั้นคงญาติดีกับมึงเพราะมึงเป็นแฟนคลับเขา
แต่ในที่ที่มึงกับกูอยู่ตอนนี้ เขาจะต้องการแฟนคลับไปทำไมวะ"
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "ยิ่งไอ้พวกไอดอลชายหน้าหล่อนั่งหน้าสลอนเต็มห้อง ทำไมเขาต้องมาสนใจพวกมึงด้วย"
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "ในฐานะศิลปิน เขาคงดีใจแหละ ที่มีคนคอยติดตามคอยสนับสนุน
ที่เขาคุยกับมึงเพราะเขาน่าจะจำได้ว่ามึงเคยสนับสนุนเขา"
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "งั้นกูถามหน่อย ก่อนหน้านี้เขาเคยมาคุยกับมึงไหม"
รุ่นน้อง : ". . . ไม่เคยครับ"
จ่านิน : "นั่นไง กูเดาได้เลย ไอดอลพวกนั้นคงคิดว่ามึงน่าจะทำอะไรบางอย่างให้ได้"
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "ชีวิตมึงมึงตัดสินใจเอง กูแนะนำได้แค่นี้"
รุ่นน้อง : "แล้ว. . . ผมควรทำไงดีพี่"
จ่านิน : "เป็นกูกูจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น ไม่พยายามเป็นฮีโร่ ไม่อาสาทำเหี้ยอะไรเลย
ตอนนี้มึงกับกูอาจกำลังฝันหรือตายไปแล้วก็ได้ เป็นกูกูจะรักษาตัวให้ดี รอเวลาถูกส่งกลับไปที่เดิม หวังว่านะ"
รุ่นน้อง : "แล้ว. . . พี่จะไปไหน"
จ่านิน : "ไปให้พ้นจากที่นี่ กูเกลียดสังคมดาราว่ะ ที่มึงคิดจะทำอะไรก็ตาม ขอให้มันออกมาดีนะ กูอวยพร
หวังว่าตอนไอดอลของมึงมาชื่นชมสิ่งที่มึงทำให้ จะไม่จูงมือผู้ชายมาชื่นชมเป็นคู่ๆล่ะ ถ้าเป็นงั้นกูจะขำให้"
รุ่นน้อง : ". . ."
จ่านิน : "แล้วอีกอย่าง ระวังแต้มที่ไอ้โฮโลแกรมมันบอกว่าใช้แลกของได้ด้วยล่ะ"
รุ่นน้องมองดู wristband ที่ไม่รู้ใครมาใส่ให้ เห็นมันอยู่ที่ข้อมือตั้งแต่หลังการวาร์ป
จ่านิน : "ดูไอ้พวกนั้นแต่ละคนสิ ใช้แลกของสารพัด แบรนด์เนม เสื้อผ้า กระเป๋า นาฬิกา บางคนมีกดเพิ่มแต้มด้วย
แล้วมีใครเอะใจถามไหมต้องแลกด้วยอะไร ของฟรีไม่มีในโลกกูบอกเลย จากนี้มึงโชคดีแล้วกันนะ กูไปล่ะ"
รุ่นน้อง : "โชคดีครับพี่"
จ่านินเปิดประตูออกไป ปล่อยให้รุ่นน้องอยู่กับพวกไอดอลชายและไอดอลหญิง
จ่านิน
นิน = นินเทนโด้ ผู้ชื่นชอบเกมตลับ ชอบทหาร อยากเป็นฮีโร่ปกป้องชาติ
สมัครเป็นทหาร นึกว่าจะเหมือนในหนัง แม่งคนละเรื่อง
ฝึกเสือ ฝึกร่ม ไม่ได้ใช้ประโยชน์ เอามาอวดกันเฉยๆ
ไปออกภาคสนามทั้งในและนอกประเทศ สมัครใจไปแต่ไม่ได้ไป
แม่งเอาแต่ลิ่วล้อกับพวกนักเรียนนายร้อยไป ไปเอาโปรไฟล์ ไปแดกเบี้ยเลี้ยง ระบบศักดินาส้นตีน
สุดท้ายลาออกมาขายกันพลา ฟิกเกอร์ โมเดล อุปกรณ์เกม เป็นหุ้นส่วนเปิดสนาม BB Gun
จ่านินศิษย์เก่าของโรงเรียน สมัยก่อนเป็นโรงเรียนสำหรับผู้มีพรสววรค์ทั้งดนตรีและกีฬา
ปัจจุบันเหลือแค่ดนตรี โรงเรียนกีฬารับเรื่องกีฬาไปดูแลแทน
จ่านินมาเรียนด้วยโควต้านักมวย นักกีฬาเขต เหรียญทองกีฬาแห่งชาติ
มีกองทัพมาทาบทามแต่ไม่รับ อยากเป็นรบพิเศษ อย่างที่บอก ฝึกจบไม่ได้รบ ถูกระบบกลืนกิน
ลาออกตอนแรกจะเป็นนักมวยแต่ล้มเลิก เขาจะให้ใช้ชื่อ "ไก่ย่างห้าดาวยิม" ไม่เอา ไม่เท่
การใช้จ่าย 70% จ่านินซื้อของตามร้านโชว์ห่วย เกลียดทุนนิยมไม่เข้า 7-11
แต่เสือกเข้า TOP โดยให้เหตุผลว่ามันไม่ไปเปิดดักทุกซอย
จ่านิน 1 ในผู้ก่อตั้งชมรมโอตะคุต่างๆ แวะมาดูรุ่นน้องอยู่เสมอ
วันเกิดเหตุเอาสีพ่นกันพลามาส่งที่ชมรม แต่ติดรากแหโดนวาร์ปมาด้วยเฉย