Fanboi Channel

เที่ยงคืนสิบห้านาที ผมก็ยังนอนไม่หลับ ได้แต่นอนไถมือถือเน่าๆบนเตียงนอนพร้อมตดไปมาเพราะรอขี้จะออกมาจะได้ไปเข้าห้องนํ้าต่อ แต่ทันใดนั้น…

ผมลูบหน้าป้อยๆ ก่นด่าตัวเองให้ความขี้ตกใจจนเผลอทำมือถือตกใส่หน้าเพียงเพราะเสียงแจ้งเตือนจากมือถือ เสียงนั้นนมาจากแอพที่นานๆ ผมจะกดเข้าไปดูสักที หลายเดือนแล้วที่ไม่มีคนส่งข้อความหาผมผ่าน Grindr จนกระทั่งเมื่อสักครู่ เพียงแค่เหลือบตาไปเห็นข้อความ หูรูดของผมก็ระริกรัวโดยอัตโนมัติ ขี้ที่ก่อนหน้านี้โผล่ออกมาสัมผัสโลกภายนอกได้สองมิลลิเมตรก็กลับหดเข้าที่เดิมเสียแล้ว

ผมกดชักโครก ออกจากห้องน้ำ และเดินไปนอนหน้าระเบียง

แด่เธอผู้รักทุกสิ่ง... ยกเว้นฉัน

หากไม่มีคสามรักก็มีแต่ความแค้นที่หลงเหลือให้เราสัมพันธ์ ต่อยกันดีกว่าหว่ะเธอ นัดเจอที่xxx เวลาxxx ให้มันรู้ไปเลยว่าใครจะอยู่ใครจะไป ผมได้พิมข้อความส่งไปหาเธอหลังจากนั้นก็กลับเข้าห้องนํ้าไปขี้ต่อ

ได้แต่สงสัย โดนเล่นตูดตอนหลับหรือเปล่า ทำไมขี้บ่อยจัง

ผมนั่งเบ่งขี้อยู่ครึ่งชั่วโมง ขี้ก็ไม่ยอมออก อาการปวดท้องขี้แต่ขี้ไม่ออกนั้นทรมานกว่าที่ใครหลายคนคาดคิด

ผมเลยไปรพ.ตรวจพบมะเร็งลำไส้ใหญ่

หลังตรวจเสร็จผมก็รีบถามพยาบาล “น้องๆห้องนํ้าทางไหนครับ” ใช่แล้วผมจะขี้ที่ยังขี้ไม่ออก และผมก็เอาขาซ้ายวางบนวีลแชร์ ขาขวาไถกับพื้นเพื่อเคลื่อนที่ด้วยความไวเร็วสูงสุด 120กิโล/ชม เพื่อไปขี้ในห้องนํ้ามนโรงพยาบาล!!!!

แต่ว่าผมถูกรถบันทุกวิ่งชนไปซะก่อนระหว่างทาง