ตั๊กแตนปาทังก้า vs คนไทย
.
อยากกินปาทังก้าทอดมาก แต่ตั้งแต่กลับไทยมาเพิ่งเคยได้กินครั้งเดียว เพราะว่าหายากมากกกก แล้วก็แพงมากด้วย นี่เลยมานึกถึงอดีตเมื่อวันวานตอนที่ยังหาหาได้ง่าย ๆ อยู่ ซึ่งสตอรี่สามารถสอนอะไรได้หลายอย่างรวมถึงด้านธุรกิจ
.
ตอนนั้นปาทังก้าระบาดในหลายประเทศ หนึ่งในนั้นคือประเทศไทย เกษตรกรเครียดมากเพราะถ้าตั๊กแตนลงไร่นาพื้นที่ไหนคือหมดทุกอย่าง รัฐบาลเลยกำลังจะโปรยยาฆ่าแมลงเพื่อควบคุม (ซึ่งประเทศอื่นก็ทำแบบนี้แต่ไม่ได้ส่งผลอะไรเลย)
.
ทางเกษตรกรเลยขอเปลี่ยนแนว บอกรัฐบาลอย่าเพิ่งฆ่า ขอลองจับไปขายได้มั้ย ปรากฎว่าขายดีทั้งตัวและไข่ คนไทยชอบกินมาก เกษตรกรถึงขั้นปลูกข้าวโพดเพื่อจับตั๊กแตนมาขายโดยเฉพาะ
.
ภาพช่วงนั้นจำได้ลาง ๆ ว่าเห็นคนแบกปาทังก้ามาขายเป็นกระสอบ ๆ เลย (นี่คือขนาดเป็นช่วงหลังจากควบคุมการระบาดได้แล้วด้วยนะ)
.
จากนั้นปาทังก้าทอดก็ค่อย ๆ หายไป ยังพอหาได้แต่แพงขึ้น มารู้ทีหลังว่า อ่อออ น้องขยายพันธุ์ไม่ทันคนไทยกินจ้าาา สุดท้ายที่ขายตอนหลัง ๆ คือฟาร์มเลี้ยง ในขณะที่ประเทศอื่นเครียดกัน คนไทยไม่พอกินนนน
.
หลังจากนั้นน้องก็ไม่เคยระบาดในไทยอีกเลย ประเทศอื่นมีการระบาดของตั๊กแตนทะเลทรายบ้าง ตั๊กแตนไผ่บ้าง แต่ก็ไม่เคยแวะมาไทย
.
เหตุการณ์เดียวกันเกิดกับหอยเชอร์รี่และอาจจะกำลังเกิดกับปลาซักเกอร์เร็ว ๆ นี้ ...
.
คนรุ่น ๆ เราน่าจะรู้เหตุการณ์นี้กันทุกคน แต่ที่เอามาเล่าให้ฟังตอนนี้ก็เพราะ ... การเลี้ยงแมลงพวกนี้อาจเป็นทางรอดของมนุษย์ในวิกฤติอาหารที่กำลังจะเกิดขึ้นก็ได้นะ แล้วก็ไม่ได้แต่สเกลระดับประเทศด้วย แต่เป็นระดับโลกเลย 😃