📌 ของหายากที่ต้องแย่งกันซื้อ ในยุคนั้น
สมัยที่เรายังใช้มือถือปุ่มกดกันอยู่ ดูข่าวจากทีวีตอนเช้าก่อนไปทำงาน ไปโรงเรียน ตกเย็นกลับมาก่อนนอนฟังวิทยุ
ความบันเทิงหรือการเสพข้อมูลของเรา จะวนเวียนแต่เรื่องพวกนี้
แต่อีกหนึ่งอย่างที่มันตีคู่กันมาเลยนะ เรียกว่าแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันเลย คือหนังสือพิมพ์
ทุกวันนี้แม่ผมยังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
แต่ผมขอนั่งเครื่องย้อนเวลากลับไปหน่อย สมัยนู้นเลย หนังสือพิมพ์เป็นสินค้าที่เนื้อหอมมาก ไปช้าเมื่อไหร่คือหมด
บางทีขี่รถผ่านเล็งแล้วนะ เดี๋ยวจะกลับมาซื้อ กลับมาอีกที อ้าว! เกลี้ยง
เท่าที่ผมสังเกต ตามหมู่บ้านหรือในซอยเรา จะมีร้านที่รับหนังสือพิมพ์มาขายหลัก ๆ คือ ร้านขายโอเลี้ยงกาแฟ ร้านขายของชำ
หรือไม่ก็เป็นบ้านใครสักคนที่ทำมาค้าขาย แล้วเอาหนังสือพิมพ์มาวางด้านข้าง
บางเจ้าก็จะพับม้วนให้อย่างดี บางคนก็วางแผ่เป็นปึกอย่างนั้น ไปพับเอาเอง
หนังสือพิมพ์เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากกับเด็กยุคนั้น เพราะนอกจากจะได้อ่านข่าวสารบ้านเมืองแล้ว มันยังมีคอลัมน์พวกดูดวง เช็คโชคชะตา
แล้วก็มีโฆษณาอะไรแปลก ๆ ที่เราจะได้เห็นเป็นที่แรก
ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมชอบอ่านพวกวิเคราะห์การเมือง คือเป็นคนไม่ติดการเมืองนะ แต่ผมชอบเวลาที่นักเขียนหยิบประเด็นมาวิเคราะห์
มันรู้สึกปวดแสบปวดร้อนดี มีความกระแนะกระแหน่ แต่ไม่เข้าข้างฝ่ายใด
หรือถ้าเป็นไทยรัฐสมัยก่อน ซึ่งปัจจุบันก็น่าจะมีอยู่ ใครก็ตามได้ขึ้นหน้า 1 มาลัยไทยรัฐ ดาราคนนั้นต้องฮอตมาก
แล้วมันเหมือนเป็นภาพวาบหวิวยุคแรก ๆ ที่เราได้เสพกัน
อีกอันนึงลืมไปได้ไง เรื่องย่อละครหลังข่าว อันนี้คือทีเด็ดเลย สมัยก่อนละครที่เราดูกัน มันจะมีบทละครให้ได้อ่านตามหนังสือพิมพ์
เราจะรู้ได้ว่าคืนนี้ พระเอกกับนางเอกจะคุยอะไรกัน เจอกันที่ไหน ตบกันยังไง ได้กันกี่ฉาก ส่งเสริมการจินตนาการในหัวได้ดีมาก
แต่ก็นั่นแหละครับ กาลเวลาเปลี่ยนผัน ทุกอย่างก็หมุนไปตามโลก สมัยนี้ทุกอย่างรวมอยู่ในมือถือเครื่องเดียว
มันก็เป็นเสน่ห์ไปอีกแบบ สำหรับคนยุคใหม่
สำหรับผมที่อยู่ในช่วงคาบเกี่ยวระหว่างเก่า กับใหม่ ผมยังจำเรื่องราวในอดีตได้ดี ผมว่าคุณก็เช่นกัน
กลับมาที่เรื่องแม่นิดนึง ทุกวันนี้แม่ผมยังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ เพราะนั่นเป็นสื่อความบันเทิงเดียวที่อยู่ในช่วงยุคของเขา
แต่ประเด็นคือ ผมต้องเป็นคนไปหาซื้อไง แล้วคุณอย่าคิดนะครับว่า หนังสือพิมพ์เป็นสิ่งที่เชย ตกยุค คนไม่อ่านกันแล้ว
ผมบอกเลยไม่จริง ยังมีกลุ่มเป้าหมายที่ต้องการสิ่งนี้อยู่มาก
และที่สำคัญคือ คนที่นำมาขายปัจจุบันนี้มีน้อยเหลือเกิน ในหมู่บ้านที่ผมอยู่ มีอยู่แค่เจ้าเดียวที่ยังยืนหยัดอยู่ได้
บางวันนะผมไปซื้อตั้งแต่ 7 โมงเช้า เหลืออยู่แค่ฉบับเดียวดีใจมาก
ผมเคยถามพี่เจ้าของบ้านที่เขาเอามาขาย คนที่มาซื้อคนแรกมากันตั้งแต่กี่โมง พี่เขาบอกว่า นู้นแหละน้องเอ้ย
พระบิณฑบาต เขาก็มาซื้อกันแล้ว
แล้วคนที่ไปซื้อส่วนใหญ่ก็เป็นรุ่นอาวุโสทั้งสิ้น บางคนซื้อตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่น จนปัจจุบันตัวเองเป็นปู่แล้ว ก็ยังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่
และที่ตลกมากคือ ถ้าวันไหนปู่มาซื้อไม่ไหว ปู่จะใช้ให้หลานปั่นจักรยานมาซื้อ คำถามแรกที่หลานถาม
" อะไรคือหนังสือพิมพ์ ? "
.
.
พี่ภาส เพจเดินรอบพัทยา