ด้วยความสัตย์จริง ขอตอบคำถามด้วยคำถามย้อนเลยดีกว่า
ว่ามีใครไม่เคยอิจฉาคนรอบตัวเวลาที่งานวาดเค้าไปได้ไกลกว่าบ้าง
ส่วนตัวเชื่อว่าคนที่มีแพชชันในทุกวงการ ยังไงก็หนีไม่พ้นการอิจฉาเพื่อนร่วมวงการที่ได้ดีกว่า รักในสิ่งที่ทำแล้วก็มอดไหม้ไปด้วยไฟริษยาที่สิ่งที่ตนชอบทำมันไม่ถูก acknowledge เทียบเท่าคนอื่น ๆ ในวงการ มันเป็นเรื่องปกติมากเลย
เราอิจฉามันทุกคนอะ แล้วก็รู้ว่ามีคนที่อิจฉาเราอยู่ด้วยเหมือนกัน
มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ และเป็นธรรมชาติของการมีแพชชันอะ ยอมรับในการมีตัวตนของมัน แล้วสรรหาใช้ความริษยาให้ถูกวิธีให้ได้ แล้วชีวิตน่าจะดีขึ้นกว่าการมาทนทุกข์เพราะมัน
อิจฉาเพื่อน ก็เอาความรู้สึกไปเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองพัฒนาขึ้น โดนเพื่อนอิจฉา ก็วางตัว sympathize ให้กำลังใจเพื่อน ช่วยแชร์งานให้เอย ให้คำแนะนำเอย ให้กำลังใจเอย เพื่อให้มิตรภาพไม่เสีย
นี่อิจฉาแม้กระทั่งเพื่อนที่หัดวาดรูปใหม่ ลายเส้นมันน่ารักมากเลยทั้งที่อยู่ในเฟสหัดวาด เห็นเบี้ยว ๆ งั้นแต่มีสเน่ห์และเอกลักษณ์มาก อิจฉาเว้ย
ตอนโพสต์รูปแล้วยอดรีชเยอะจัดก็เห็นเพื่อนในไทม์ไลน์ทำตัวหดหู่ มันพออนุมาณได้เลยว่าโดนอิจฉาอยู่ ก็เข้าไปให้กำลังใจ ช่วยกระจายงานให้คนอื่นเห็น
เรามองว่าคอมมูที่มีอารมณ์ทำนองนี้คุกรุ่นอยู่เป็นคอมมูที่ดี มันผลักดันให้วงการแอคทีฟเรื่อย ๆ แล้วคนในคอมมูจะค่อนข้างผูกพันธ์สนิทชิดเชื้อกันได้ ต่างฝ่ายต่างอิจฉากันเอง 555
#มิตรฯ