ไอ้เรื่อง work-life balance นี่… เอาจริงๆ ตัวผมเองนอนวันละ 3-4 ชั่วโมง (วันไหนนอน 5 ชั่วโมงก็ถือว่าโคตรเยอะแล้ว) และหลายครั้งนอน 2-3 ชั่วโมง (ผมเป็น short sleep syndrome หรือ natural short sleeper) ซึ่งผมทำงาน + กิจกรรมที่ related กับงานอ้อมๆ วันละถึง 16 ชั่วโมง.. (ตอนหลังดีขึ้น บางที 14 ชั่วโมง) บางทีผมก็ trade หุ้น, FX, commodities, ทำ due diligence ยาวกว่า 50 ชั่วโมงไม่ได้นอนเลย… บางทีวันเกิดแฟน(เก่า)ผมก็เลือกงานครับ ไม่ได้ไปฉลองวันเกิดด้วย วาเลนไทน์, คริสมาสต์ บางปีก็ไม่มีเวลาให้.. แต่งานของผม ผมคือเจ้าของ firm ได้เงินเต็มเม็ดเต็มหน่วยเต็มๆ..
.
พนักงานใน firm หลายคนทำงานสัปดาห์ละ 60~80 ชั่วโมง แต่รายได้สูงกว่ามาตรฐานของ industry ไปเยอะพอสมควร ทุกคนเลย ok และมองว่าคุ้ม..
.
หรือพนักงาน Google อย่าง Pichai ที่ทำตำแหน่ง CEO ปกติ salary ปีละ $2M บางปีได้ compensation package มากกว่า $220M.. ต่อให้พ่อแม่เค้าตายลูกเมียเค้าตายไม่ไปงานศพ ต้องทำงาน 24/365 เค้าก็อาจจะยอมทำก็ได้ (พูดเปรียบเทียบเฉยๆ นะ ผมเชื่อว่าถ้าเกิดอะไรแบบนั้น Pichai ต้องไปงานศพแน่ๆ)
.
Peter Brown (CEO ของ Renaissance Technologies **กองทุนของ Jim Simons) นี่ก็ทำงานหนักมากครับ ชอบนอนค้างที่ office เลยด้วยซ้ำ แต่.. ปีๆ นึงรายได้หลายล้านเหรียญเป็นสิบล้านเหรียญ..
.
พอพูดถึงกองทุนของปู่ Jim Simons.. เลยนึกได้ว่าพนักงานใน Renaissance Technologies บางคนถ้าโดนโทรหาตอนตี 1 ไม่ว่านอนอยู่หรือทำไรอยู่ ก็ต้องรับสายนะครับ แต่!! ถ้ายอมให้โทรไปแบบนั้น ได้รับ salary เพิ่มอีกปีละ $1M ครับ..
.
ซึ่งจากตัวอย่างที่ยกมา เห็นได้ว่า.. ถ้าไม่ใช่เจ้าของกิจการของตัวเอง หรือถ้าค่าตอบแทนไม่สูงมากๆ ยังไงก็ต้องมี work-life balance ครับ เวลามีค่ามาก.. เวลาที่ทุ่มให้งาน ควรเพียงพอกับค่าตอบแทน.. เพียงพอกับการก้าวหน้าทาง career path ในอนาคต.. ที่เหลือต้องให้เวลาตัวเอง.. ให้เวลากับครอบครัว.. จะไปทุ่มเวลาให้งานให้ธุรกิจที่เราไม่ใช่เจ้าของไม่ใช่หุ้นส่วนไปทำไม (เวลาให้กับตัวเอง นอกจากพักผ่อนแล้ว ก็สามารถนำไปต่อยอดพัฒนาตัวเองได้เช่นกัน สามารถ allocate เวลาไปกับเรื่องที่เพิ่ม productivity ได้ แต่เพื่อตัวเรา ไม่ใช่เพื่อธุรกิจของคนอื่น**ในกรณีที่เราเป็นพนักงาน**)
#มิตรสหายท่านหนึ่ง