ศรีราชาเป็นชุมชนคนญี่ปุ่นก็จริง แต่แทบจะไม่ notice เลยว่ามีคนญี่ปุ่นอยู่ในเมือง เขาใช้ชีวิตแบบกลืนไปกับคนท้องถิ่น มีพื้นที่ของตัวเอง มีเขตร้านอาหารของตัวเอง เหมือน Thai Town ในอเมริกาที่มีพื้นที่ของตัวเองแต่ก็ยังเป็นพลเมืองของประเทศด้วย
ในขณะที่จีนคือคาดหวังให้คนไทยพูดจีนได้…
คนญี่ปุ่นหลายคนพูดไทยได้ พยายามเรียนไทยด้วยเพราะทำงานบริษัทไทย ส่วนสาเหตุที่ต้องมีโรงเรียนญี่ปุ่นเป็นเพราะรัฐบาลเขาต้องการให้ประชากรของเขากลับไปใช้ชีวิตในญี่ปุ่นได้แบบไม่ต้องเริ่มจาก 0 ระบบการศึกษาไทย-ญี่ปุ่นไม่เหมือนกัน
เด็กหลายคนตามมาอยู่กับพ่อแม่ แต่เขากลับไปญี่ปุ่นได้เสมอ
อยู่ของชุมชนญี่ปุ่นในศรีราชากับการย้ายถิ่นของคนจีนยุคใหม่ที่มาเพื่อตั้งรกรากในทั่วทุกพื้นที่ในไทยมันมีนัยยะที่แตกต่างกันอยู่ คนญี่ปุ่นมาทำงานที่ไทยถึงวันนึงเขาก็เดินทางกลับบ้านเพราะเขากันตามหน้าที่ อาจจะมีบางส่วนที่อยู่ต่อแต่ก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น
พูดในฐานะคนที่เคยใช้ชีวิตในศรีราชาแบบปุถุชนคนธรรมดาเลยว่ามันรู้สึกต่างกันมากเมื่อเทียบกับตอนที่เราไปห้วยขวางแล้วเจอร้านรวงทุกอย่างเขียนเป็นภาษาจีนทั้งหมด
การจัดสรรพื้นที่ในศรีราชา คนท้องถิ่นยังอยู่ได้ แต่หลายพื้นที่ที่มีคนจีนเข้ามาอยู่ราคาบ้าน-ที่ดินแพงขึ้นมาก
การมีศาลเจ้าชินโตสำหรับเราก็อารมณ์เหมือนการมีวัดไทยในต่างประเทศ นอร์เวย์มีวัดไทยตั้ง 5-6 แห่ง แต่ไม่มีใครมาบอกว่านอร์เวย์ตกเป็นเมืองขึ้นของคนไทยเลย ทั้งๆที่บางเมืองเช่น Svalbard มีคนไทยคิดเป็น 10% ของประชากรเลยด้วยซ้ำ
เราว่ามันขึ้นอยู่กับที่มาที่ไปและบริบทของการย้ายถิ่นด้วย
เราว่าคนญี่ปุ่นเกรงใจคนไทย มากกว่าคนไทยเกรงใจเขาด้วยซ้ำไป เขาพยายามปรับตัวเข้ากับประเทศเรา พยายามเรียนภาษา นี่คือส่ิงที่คนภายนอกอาจมองไม่เห็น แต่ถ้าได้เจอคนญี่ปุ่นที่ศรีราชามันคือหลักฐานเชิงประจักษ์ของความสบายใจที่เงินหาซื้อไม่ได้
ขอแลกเปลี่ยนเท่านี้และ *ไม่มีชาติไหนดี 100% ค่ะ
#มิตรสหายท่านหนึ่ง