>>517 เจตนารมณ์ของกฎหมายต้องการเอาผิดรายใหญ่ที่เนียนใช้ดารา-เซเลบฯ โพสต์ภาพตัวเองกับสินค้า แต่ด้วยกฎหมายมันดันเขียนไว้กว้างๆ ว่าk "มาตรา 32 ห้ามมิให้ผู้ใดโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ หรือแสดงชื่อหรือเครื่องหมายของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ อันเป็นการอวดอ้างสรรพคณหรือชักจูงใจให้ผู้อื่นดื่มโดยตรงหรือโดยอ้อม" เลยตีความได้ครอบจักรวาลมาก แม้แต่มึงกับเพื่อนมึงนั่งแดกเหล้าอยู่ ถ่ายรูปโพสต์ลงโซเชียล เห็นขวด-กระป๋องและเห็นยี่ห้อ มึงยังอาจโดนจับเลยทั้งที่มึงไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับผู้ผลิต-ร้านค้า
แต่ปัญหามันอยู่ที่ "มาตรา 45" คือข้อหาต่างๆ ใน พรบ.ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ 2551 มันให้ทางเลือกมึงเสียค่าปรับกับคณะกรรมการควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้ ถ้ามึงต้องการจบตรงนั้นไม่อยากไปสู้ในศาล ตรงนี้มึงคงรู้นะ กระบวนการยุติธรรมบ้านเราราคาแพง ทนายขอแรงตามศาลพึ่งพาอะไรไม่ได้หรอก จะจ้างทนายมืออาชีพคนส่วนใหญ่สู้ราคาไม่ไหว (คนไทยเลยมีสำนวนว่า "ขึ้นโรงขึ้นศาลอมขี้หมายังดีกว่า" มันสะท้อนความคับแค้นในเรื่องนี้แหละ) หลายๆ คน เลยเลือกจ่ายค่าปรับมันให้เรื่องจบๆ มีน้อยคนที่ไปถึงศาล (ถึงสุดท้ายศาลจะบอกว่าผิด แต่ศาลวินิจฉัยได้ค่อนข้างมีเหตุผลมีผลกว่า และคำพิพากษาก็เปิดเผยเอามาศึกษาได้) ทีนี้มันมีระเบียบย่อยอีกนะ เรื่องส่วนแบงค่าปรับน่ะ เลยมีอาชีพให้ เป็นนักล่าค่าหัว พวกนี้ตระเวนส่องโซเชียลชาวบ้านไปเรื่อยเปื่อย ปลอมตัวเป็นนาตาชาเข้าตามกลุ่มไลน์-กลุ่มเฟซปิดลับก็มี แล้วแคปภาพคนโพสต์รูปเหล้าเบียร์ไปร้องเรียน เพราะหารายได้จากตรงนี้ได้ไง