คือมึงอยากด่าอะไร ก็ด่าไปเถอะ อยากบ่นอะไรก็บ่นไปเถอะ หน้าเฟซตัวมึงเองอ่ะ กูไม่ได้อยากไปก้าวก่าย แต่เวลากูบ่นหน้าเฟซกู มึงไม่ต้องมาร้อนตัว เพราะกูไม่ได้รับรู้เรื่องที่มึงบ่นหน้าเฟซมึงเองว้อย
เวลากูแชร์อะไรที่โดนใจกู กูก็แชร์ไปเรื่อยเปื่อย กูไม่ได้ไปแชร์อะไรไปหน้าเฟซมึง หรือแทคชื่อมึง แต่พอมึงบ่นในเฟซมึงว่า เออ ไม่เจอเองแม่งรู้หรอก คือ กูก็คือกู มึงก็คือมึงไง กูจะไปรู้เหรอ กูไม่ได้โดนแบบมึงนี่
แต่ถามกลับมา แล้วกูเคยโดนอะไรแบบนี้มั้ย ก็เคยว่ะ คือ กูโดนจนกูชินชาไปนานแล้วไงเมื่อก่อนเนี่ยะ แล้ว กูทนจนวันนึง กูเจอทางเลือกที่ดีกว่า กูก็แค่ออกมา แล้วค่อยแซะไอ้พวกที่ยังมูฟออนไม่ได้ซักที ให้มันตัดสินใจเองได้ซักที คือสะใจตัวกูแล้วไง
แต่ส่วนมึงถ้ามึงยังไม่สามารถมูฟออนได้ หาทางอื่นๆไม่ได้ มึงจะบ่นไปก็เรื่องมึง ถามกูรำคาญมั้ย ก็นิดหน่อย แต่จะให้กูเข้าไปปลอบอ่ะ ปลอบไงอ่ะ ฟาดงวงฟาดงาแบบนี้ใครจะเข้าไปยุ่งวะ ปัญหาของมึง มึงมีกำแพงส่วนตัวให้ระบายอยู่แล้ว มึงก็ไประบายกับกำแพงคนนั้นเด่ะ
ไม่ใช่อะไร กูเคยระบายบนเฟซ แล้วพอกูจะระบาย ก็เจอคนมาเบรคกูไง กลายเป็นว่าพอมันไม่มีที่ให้ระบาย กูก็ไประบายกะอย่างอื่น
เนี่ยะถึงได้เข้าโม่งมาระบายเพราะแบบนี้ไง ควาย