พูดถึงราชมังฯแล้วนึกถึงสมัยเอเชี่ยนเกมส์ ครั้งที่ 13 ที่ไทยเป็นเจ้าภาพ ตอนนั้นฟุตบอลไทยเจอเกาหลีใต้ ติดงานไปดูก็ไม่ได้ แต่ที่ทำงานก็เปิดทีวีดูแข่งไว้ แม่งก็ลุ้นจนไม่เป็นอันทำงานเลย ดีที่ช่วงบ่ายก็ไม่มีคนมาติดต่ออะไรแล้ว ตอต่อเวลา ลุ้นโกลเด้นโกลล์ จนธวัชชัยยิงเข้าไป แม่งเฮกันไม่ใช่แค่ชั้นของเราแต่เสียงเฮแม่งดังทั้งศูนย์ราชการ ตอนนั้นกระแสฟุตบอล จอห์นนี่วอล์กเกอร์ ไทย ซอคเกอร์ ลีก กำลังซบเซา ลูกยิงของธวัชชัยวันนั้นช่วยปลุกกระแสบอลไทยช่วงนั้นให้กลับมาอีกครั้ง คาลเท็กซ์ ไทยแลนด์ พรีเมียร์ลีก ก็กลับมาซัดกันคึกคัก แต่ก็ต้องมาพบกับความเป็นจริงตอนคัดบอลโลก โดนทั้งซาอุฯ เกาหลีเหนือ พวกตะวันออกกลาง ตบกลิ้งไม่เป็นท่า ผิดกับที่เคยฝันตอนเอาชนะเกาหลีใต้ จนผู้นำหน้าเหลี่ยมออกมาด่าทีมชาติไทย จนตอนนั้นกระแสตกต่ำ จีเอสเอ็ม ไทยลีก เตะกันแบบพบกันหมดที่สนามกลางสนามเดียว สนามเทพหัสดิน พักครึ่ง พักเปลี่ยนคู่เตะ ต้องมีคณะตลกมาแสดงให้คนดู แถมยังเป็นช่วงที่นักเตะไทยไหลออกนอกประเทศไปเล่นประเทศเพื่อนบ้าน ในไทยลีกเลยไม่มีนักเตะที่ดึงดูดคนดู
จากวันนั้นมาถึงวันนี้ ขออย่าให้บอลไทยกลับไปวังวนนั้นอีกเลย